‘คุกเข่าต่อหน้าน้องชายของฉันและกล่าวขอโทษเขาหรือคุกเข่าต่อหน้าน้องชายของฉันและก็…ตาย!‘
หลังจากเย่เฟิงพูดจบ ทั้งบาร์ก็ตกอยู่ในความเงียบทันที
มันเงียบเกินไป ราวกับคำพูดของเขานั้นเปิดสวิตช์ปิดเสียง!
ทุกคนสงสัยว่าตนเองอาจจะได้ยินผิด
ไม่มีใครสามารถจินตนาการได้ว่าจะมีคนกล้าบอกหมาป่าคลั่งให้คุกเข่าและขอโทษน้องชายของเขา
สิ่งที่น่าตกใจยิ่งกว่าก็คือตัวเลือกที่สอง – คุกเข่าต่อหน้าน้องชายของเขาและก็…ตาย!
‘นั่น…มันบ้าเกินไปแล้ว!’
…
หลังจากเงียบไปชั่วครู่ ทั้งบาร์ก็อยู่ในความโกลาหล
“พระเจ้า! เขาพูดว่าอะไรนะ? เขาบอกให้หมาป่าคลั่งคุกเข่าต่อหน้าน้องชายของเขาและขอโทษ! มันบ้ามาก!”
“ให้ตายเถอะ! นี่เขาเพ้อหรือเปล่า เขากล้าบอกให้หมาป่าคลั่งคุกเข่าต่อหน้าน้องชายของเขาแล้วขอโทษเหรอ? เขาบ้าไปแล้ว?”
“บ้า! ชายหนุ่มคนนี้เป็นบ้าแน่ ๆ ! เขาต้องตายแน่นอน!”
…
ลูกค้าทุกคนจ้องไปที่เย่เฟิงอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง
ในความคิดเห็นของพวกเขาเย่เฟิงต้องเป็นคนโง่อย่างแน่นอน
แม้แต่คิงไทเกอร์ยังถูกจัดการโดยหมาป่าคลั่ง ผู้ชายคนนี้ต้องตายแน่ ๆ ด้วยการพูดกับหมาป่าคลั่งแบบนี้
ชวี่เต๋าและหญิงสาวทั้งสามต่างก็ตกตะลึงในคำพูดของเย่เฟิงเช่นกัน
เมื่อชวี่เต๋ารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาแทบจะหัวเราะออกมา
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า แกมันช่างโง่เหลือเกิน! ฉันขำจนจะไม่ไหวแล้ว เขาเป็นต้องเป็นตัวซวยอย่างแน่นอน! ฮ่า ฮ่า…เขาไม่รอดแน่!”
ก่อนหน้านี้ชวี่เต๋า ยังรู้สึกอิจฉาเย่เฟิงมาก แต่ตอนนี้เขากลับรู้สึกดีมาก
ในสายตาของเขานั้นเย่เฟิงได้ตายไปแล้ว!
‘เขาต้องตายอย่างแน่นอน!’
หยวนหลี่และเสวียชิงก็มีความคิดเช่นเดียวกัน
โดยเฉพาะหยวนหลี่นั้น เธอดูมีความสุขอย่างมาก
‘ฮึ! ฉันบอกแล้วว่าไอ้สารเลวนี้ ไม่มีอะไรดีและยังเป็นตัวซวย เฟยเชี่ยนจะต้องซวยไปกับเขาไม่ช้าก็เร็ว! ‘
หยวนหลี่ เย้ยหยันให้กับเย่เฟิงและเฟยเชี่ยนในขณะที่เธออยากรู้ผลลัพธ์ที่น่าสังเวชของทั้งสองคน
เซ็งเหวยเว่ย ดูสับสนเพราะเธอกลับรู้สึกโชคดีที่ไม่ยอมรับเขาในฐานะแฟนของเธอ
‘ผู้ชายคนนี้ นั้นเก่งจริง ๆ แต่เขาก็ยังเป็นตัวสร้างปัญหาอีกด้วย! และครั้งนี้เขาถูกลิขิตให้ตายหลังจากที่ได้ทำแบบนี้กับหมาป่าคลั่ง… ‘
เซ็งเหวยเว่ยถอนหายใจออกมา ก่อนหน้านี้เธอรู้สึกเสียใจที่พลาดในการคบกับเย่เฟิง แต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกโชคดีมากกว่า
ในเวลานี้แม้แต่ตัวเฟยเชี่ยนเองก็รู้สึกเหงื่อท่วมหลัง เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เฟิงไม่ต้องพูดถึงคนอื่นเลย
“นายไม่ต้องทำอย่างนั้นเพื่อฉันหรอก…”
เฟยเชี่ยนกำลังเคลื่อนไหวอย่างยากลำบาก เขารู้ว่าเย่เฟิงพูดแบบนั้นเพราะเขา แต่เขาก็รู้ว่าเย่เฟิงนั้นจะต้องตายจากคำพูดนั้น
เฟยเชี่ยนก็รู้สึกผิดอย่างมากต่อเย่เฟิง
ในตอนนี้แม้แต่โรส ก็ตกตะลึงเช่นกัน จากนั้นเธอก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เธอบอกกับเย่เฟิง “หนุ่มน้อย เธอใจร้อนเกินไปแล้ว!”
หลังจากพูดอย่างนั้นโรสก็ตั้งใจจะขอให้หมาป่าคลั่งให้อภัยต่อคำพูดของเย่เฟิง
ทว่าก่อนที่เธอจะเอ่ยปาก หมาป่าคลั่ง โบกมืออันใหญ่โตของเขาแล้วพูดว่า “โรส เธอไม่ต้องพูดอะไรเพื่อไอ้เปี๊ยกคนนี้! มันไร้ประโยชน์!”
อย่างที่เขาบอก หมาป่าคลั่งมองเย่เฟิงด้วยดวงตาอาฆาตอย่างโจ่งแจ้งเหมือนกับหมาป่าที่หิวโหย นัยน์ตาของเขาฉายแววโกรธเกรี้ยว
“ไอ้เด็กเหลือขอเป็นเวลา 3 ปีมาแล้ว! ในช่วง 3 ปีที่ผ่านมามีคน 72 คน ที่พูดจาแบบนี้กับฉัน
แต่ทว่า 41 คนนั้นได้สูญเสียมือของมันไป และส่วนที่เหลือก็เสียเท้าของพวกมัน!”
หมาป่าคลั่งแสยะยิ้มน่าเกลียด ในขณะที่เขาปลดปล่อยพลังฉีที่เกรี้ยวกราดออกมาในเสี้ยววินาที
“ขอแสดงความยินดีด้วย แกจะกลายเป็นคนที่ 73 ที่ได้รับความพิการไปจากฉัน!”
…
เลือดของทุกคนแข็งตัวหลังจากได้ยินความตั้งใจอันโหดร้ายในคำพูดของหมาป่าคลั่ง
พวกเขาตระหนักว่าหมาป่าคลั่งนั้นโกรธแค้นอย่างมาก และเย่เฟิงจะได้รับบทลงโทษที่รวดเร็วและรุนแรง
หลังจากนั้นหมาป่าคลั่งก็กระโจนออกไปและเตะเฟยเชี่ยนอย่างแรง!
ปัง!
เฟยเชี่ยนถูกส่งกระเด็นไป 3 เมตรก่อนชนเข้ากับโต๊ะและล้มลง
เขาสำลักเลือดออกอย่างหนักขณะที่ใบหน้าของเขาซีดไปในเสี้ยววินาที
เฟยเชี่ยนนั้นบาดเจ็บสาหัส
หลังจากทำอย่างนั้นหมาป่าคลั่งก็หันมาจ้องเย่เฟิงอย่างเย้ยหยัน พลางพูดว่า “ฉันผลักน้องชายของแกกระเด็นและทำให้เขาเจ็บปวดแล้ว! แล้วยังไงเหรอ?”
‘แล้วยังไงเหรอ?’
‘นี่มันเป็นการข่มขู่’
‘ความทะนงตนนั่น!’
ความโหดร้ายของหมาป่าคลั่งทำให้ทุกคนในบาร์ตกใจ เว้นแต่เพียงเย่เฟิงที่เพิ่งเปิดเผยรอยยิ้มชั่วร้ายซึ่งดูแปลกและน่ากลัว
“39,999 คน!”
เสียงของเย่เฟิงเปล่งออกมาเมื่อเขาหันกลับไปมองท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวนอกหน้าต่าง ในขณะเดียวกันชายหนุ่มที่มาจากโลกปีศาจเผยให้เห็นถึงความเศร้าโศก บนใบหน้าหล่อเหลาของเขา
“ในอดีตอันแสนยาวนานที่ผ่านมา มีทั้งหมด 39,999 คนเคยทำร้ายเหล่าพี่น้องของฉัน! พวกมันทั้งหมดหายไปทั้งร่างกายและจิตใจและไม่สามารถกลับชาติมาเกิดใหม่!”
เย่เฟิงจับจ้องไปที่หมาป่าคลั่งขณะที่เขายิ้มให้เห็นรอยยิ้มจาง ๆ ราวกับปีศาจ
“หวังว่าแก คงจะไม่ใช่คนที่ 40,000!”
‘อะไรนะ?’
คำพูดของเย่เฟิงทำให้ทุกคนตกใจ
‘ในอดีตอันแสนยาวนานที่ผ่านมา?’
‘มีทั้งหมด 39,999 คน?’
‘ผู้ชายคนนี้บ้าหรือเปล่า’
เกือบทุกคนเชื่อว่าเย่เฟิงกำลังพูดเรื่องไร้สาระ ด้วยรูปลักษณ์ของเขา เขาอายุเพียงแค่ 18 ปี แต่เขากลับพูดว่า ‘ในอดีตอันแสนยาวนานที่ผ่านมา?’
‘เด็กชายคนนี้อาจยังเห็นคนไม่ถึง 10,000 คนเลยตั้งแต่เขาเกิดมา แล้วเขาจะพูดได้อย่างไรว่ามี 39,999 คนเคยทำร้ายเหล่าพี่น้องของเขา?’
‘ไร้สาระ!’
ชวี่เต๋าแทบหัวเราะออกมาหลังจากได้ยินคำพูดของเย่เฟิง
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า…เขาพูดว่าอะไรนะ? 39,999 คน? พระเจ้าฉันขำจะตายแล้ว! ฉันกลัวว่าผู้ชายคนนี้คงไม่สามารถเห็นผู้คนจำนวนมากในช่วงชีวิตของเขาได้! เขามันก็เป็นแค่คนอวดดี!”
ชวี่เต๋าหัวเราะออกมา ขณะที่หยวนหลี่ เสวียชิงและเซ็งเหวยเว่ยกำลังมองดู เย่เฟิง ราวกับว่าเขานั้นเป็นคนงี่เง่า
พวกเขาทั้งหมดคิดว่าเย่เฟิงนั้นแค่อวดดีอย่างโง่เขลา!
แม้แต่หมาป่าคลั่งก็เกือบจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาด้วยเช่นกัน
“ดี! ดีมาก!”
หมาป่าคลั่งกล่าวว่าในขณะที่เขาเปิดเผยรูปลักษณ์ที่ร้ายกาจและโหดเหี้ยม ด้วยพลังฉีที่เกรี้ยวกราด
“ฉันต้องบอกว่าแกนั้นเป็นคนที่อวดดีที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมา! แต่วันนี้แกต้องตาย!”
หลังจากคำพูดของเขา หมาป่าคลั่ง พุ่งไปยังเย่เฟิง
“ระวัง!”
ใบหน้าของโรสและเฟยเชี่ยนก็ซีดลงในทันทีขณะที่พวกเขาตะโกนไปยังเย่เฟิง
อย่างไรก็ตาม การเคลื่อนไหวของหมาป่าคลั่งรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ!
ในพริบตาเขาก็มาถึงหน้าเย่เฟิง ขณะที่เขาเอื้อมมือออกไป ฝ่ามือของเขาตั้งใจจะคว้าข้อมือของเย่เฟิงอย่างเดือดดาล!
เขากำลังจะทำลายข้อมือของเย่เฟิง!
“หึหึ! ไอ้เปี๊ยก แกต้องพิการ!”
หมาป่าคลั่งกำข้อมือของเย่เฟิง ด้วยรอยยิ้มที่น่ากลัว
เมื่อเห็นฉากนี้ทุกคนต่างหลับตาลง เพราะรู้ว่ามือของเย่เฟิงนั้นกำลังจะพิการ!
“ลงนรกไปซะ!”
ด้วยการเยาะเย้ย หมาป่าคลั่งบีบข้อมือของเย่เฟิงในทันที!
จากนั้นเขาก็พบว่า เย่เฟิงเองก็บีบข้อมือของเขาด้วยเช่นกัน!
‘หืมม?’
หมาป่าคลั่งตกตะลึง จากนั้นเขาก็พบว่าเย่เฟิงกำลังยิ้มให้เขา
ไม่รู้ว่าทำไม หมาป่าคลั่งมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี ขณะที่เขารู้สึกว่าเขาถูกจ้องมองด้วยสัตว์ร้ายที่มีมาตั้งแต่อดีตกาล นั่นทำให้เลือดของเขาแข็งตัวทันที
“ไม่!”
ลางสังหรณ์ของหมาป่าคลั่งค่อนข้างแม่นยำ เขาตั้งใจจะเคลื่อนที่กลับในทันทีหลังจากพบว่ามีบางอย่างผิดปกติ!
แต่ทว่ามือของเย่เฟิง นั้นจับแน่นเหมือนคีมคู่หนึ่งที่หมาป่าคลั่งไม่สามารถสลัดให้หลุดได้ไม่ว่าเขาจะพยายามแค่ไหน!
เย่เฟิงยกแขนของเขาแล้วยกหมาป่าคลั่งขึ้นมาในทันทีราวกับว่าเขานั้นเป็นเพียงลูกไก่!
หลังจากนั้นเจ้าเฟิงก็กระแทกหมาป่าคลั่งลงไปบนพื้น!
โครม!
พื้นดินแตกออก ในขณะที่เศษหินปลิวว่อนไปทุกทิศทาง!
ตัวของหมาป่าคลั่งถูกฝังไปในพื้นครึ่งหนึ่ง!
