โครม!
เสียงที่ได้ยินนั้นดังสุด ๆ ร่างของหมาป่าคลั่งกระแทกลงไปกับพื้น ทุกคนในบาร์ต่างรู้สึกว่าหัวใจของพวกเขาเต้นไม่เป็นจังหวะ!
‘นี่เขาจัดการเสร็จแล้ว!’
หลายคนต่างคิดว่าเย่เฟิงนั้นตายแล้ว
เมื่อผู้คนพยายามมองดู ด้วยความอยากรู้อยากเห็น พวกเขาต่างก็ตกใจ
พวกเขาพบว่าเย่เฟิงนั้น กำลังยืนอยู่นิ่ง ๆ กับเสื้อผ้าเรียบร้อยปกติ จ้องมองหลุมที่อยู่ข้างหน้าเขา
กลายเป็น…หมาป่าคลั่งที่อยู่ในหลุม!
…
เมื่อเห็นฉากนี้ทุกคนคิดว่าพวกเขาตาฝาด
หลายคนเริ่มที่จะขยี้ตา เมื่อพวกเขายืนยันว่ามันไม่ใช่ภาพลวงตา ผู้คนทั้งหมดตกอยู่ในความโกลาหล!
“นั่นมัน…เป็นไปไม่ได้! หมาป่าคลั่งถูกกระแทกลงไป! เป็นไปไม่ได้!”
“โอ้พระเจ้า นี่ฉันเห็นอะไรกันแน่! ภาพหลอน! มันต้องเป็นภาพหลอน!”
“เหลือเชื่อ นี่มันเหลือเชื่อเกินไปแล้ว!”
“…”
ทุกคนในบาร์แทบอ้าปากค้างด้วยความตะลึง
พวกเขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่า หมาป่าคลั่งผู้ซึ่งกำลังคุมสถานการณ์อยู่ตอนนั้น กลายเป็นหมาป่าที่ตายไปแล้ว
เสียงหัวเราะเยาะของ ชวี่เต๋าและสหายของเขาเงียบไปหมด
ดวงตาเบิกกว้างพวกเขาทั้งหมดดูไม่เชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“เขาแพ้เหรอ…หมาป่าคลั่งแพ้…นี่มัน…เกิดอะไรขึ้นกันแน่วะ”
ชวี่เต๋า หยิกต้นขาของเขาอย่างแรง จนกระทั่งเขารู้สึกถึงความเจ็บปวด เขาถึงรู้ตัวว่าเขานั้นไม่ได้อยู่ในความฝัน
‘แต่… หมาป่าคลั่งจะแพ้ในการต่อสู้ได้อย่างไร’
แม้แต่เฟยเชี่ยนก็ตกตะลึง โรสยกมือเล็ก ๆ ของเธอขึ้นมาปิดปากด้วยความตกใจ
คนอื่น ๆ อาจจะเห็นไม่ชัด แต่โรสนั้นเธอมองเห็นอย่างชัดเจน
เธอตระหนักว่าหมาป่าคลั่งนั้นอ่อนแอเหมือนลูกไก่ในกำมือของเย่เฟิง
หลังจากที่จับเขาเอาไว้ได้ เย่เฟิงได้ฟาดหมาป่าคลั่งลงบนพื้นแล้วน๊อคเอาท์ได้ในเสี้ยววินาที!
‘มันเป็น…มันเป็นไปไม่ได้!’
โรสจ้องมองไปที่เย่เฟิงทันที!
เมื่อเธอเห็นใบหน้าที่ดูเหมือนเด็กผู้ชายทั่วไปของเย่เฟิง โรสรู้สึกสับสนในใจ เมื่อเธอรู้ว่าเธออาจจะประเมินเขาต่ำเกินไป เขานั้นลึกลับมากเกินกว่าที่เธอจะจินตนาการได้!
แต่ในตอนนี้เย่เฟิงนั้น ไม่ได้สนใจผู้คนที่กำลังมองอยู่ด้วยความแตกตื่นเลย
เขาจ้องมองไปที่หมาป่าคลั่ง หลังจากนั้นเขาก็ยกหมาป่าคลั่งขึ้นแล้วฟาดลงบนพื้นอีกครั้ง!
เกิดเสียงโครมอีกครั้ง!
ร่างของหมาป่าคลั่งสร้างหลุมบนพื้นดินเพิ่มอีกหลุมหนึ่ง!
อย่างไรก็ตามมันเป็นเพียงการเริ่มต้น!
ทันใดนั้นพร้อมด้วยใบหน้าที่น่าสะพรึงกลัวของคนอื่น ๆ เย่เฟิงยังคงยกหมาป่าคลั่งและกระแทกเขาบนพื้นด้วยมือเพียงข้างเดียวเหมือนสัตว์ร้าย!
โครม
โครม
โครม
เสียงที่ดังขึ้นเรื่อย ๆ นั้นก่อให้เกิดหลุมจำนวนมากขึ้นบนพื้น
มันเหมือนกับการดูยักษ์ฆ่าลูกไก่
เมื่อได้ยินเสียงที่ดังและดูฉากที่น่าสะพรึงกลัว เลือดในกายของทุกคนเกือบถึงกับแข็ง
“เขาโหดเกินไป!”
ในสายตาของผู้มองอยู่ เย่เฟิงนั้นกลายเป็นปีศาจที่โหดร้ายและบ้าคลั่ง!
ทุกคนรู้สึกเย็นไปทั่วตัว!
โครม
เย่เฟิงถามหมาป่าคลั่งด้วยความน้ำเสียงเย็นชาครั้งสุดท้ายว่า “แกจะยอมรับผิดหรือเปล่า?”
หลังจากได้ยินคำถามของเย่เฟิงแล้ว หมาป่าคลั่งก็สำลักเลือดออกมาในทันที เขานั้นเกือบจะร้องไห้
ในช่วงเวลานี้หมาป่าคลั่งอยู่ไกลจากการเป็นผู้ออกคำสั่งมาก กระดูกของเขาหลายสิบซี่หัก และตัวของเขาถูกปกคลุมด้วยเลือด
เขานั้นเกือบจะตาย!
แต่ผู้ชายคนนี้ยังคงถามเขาว่าเขานั้นยอมรับผิดหรือเปล่า?
บ้าเอ้ย…
“ฉัน ผะ…ผิด! ฉัน…ฉันยอมรับ…ผิด!” หมาป่าคลั่งเกือบร้องไห้ออกมา
เสียงของเขาสั่นด้วยความหวาดกลัว
เขาไม่เคยเห็นผู้ชายที่แข็งแกร่งเช่นนี้มาก่อน ในมือของเย่เฟิงนั้น เขาเป็นเหมือนเด็กทารก
นอกจากนี้เขายังได้รับบาดเจ็บสาหัสและสูญเสียความสามารถในการต่อสู้ทั้งหมด เขาทำได้แค่ยอมจำนนต่อ เย่เฟิง!
“สองทางเลือก! คุกเข่าและขอโทษหรือคุกเข่าและตาย! ” เย่เฟิงกล่าวว่าด้วยดวงตาที่เย็นชาเหมือนน้ำแข็งของเขา
“เลือก!”
“ ฉัน…ฉันเลือกข้อแรก…” หมาป่าคลั่งสามารถเลือกได้แค่ทางนี้ ถึงแม้จะไม่เต็มใจก็ตาม! ถ้าไม่อย่างนั้นเขาจะต้องตายแน่ ๆ !
‘ชายหนุ่มคนนี้เป็นเหมือนปีศาจ เขาสามารถฆ่าฉันได้อย่างแน่นอน’
หมาป่าคลั่งเก็บซ่อนความไม่เต็มใจของเขาไว้ในขณะนี้
เขาปีนออกมาจากหลุมอย่างช้า ๆ ในขณะที่อดทนกับความเจ็บปวด จากนั้นเขาก็คุกเข่าต่อหน้าเฟยเชี่ยนและพูดด้วยเสียงอู้อี้ว่า “น้องชาย ฉัน ฉัน…ฉันผิดไปแล้ว! ขอโทษด้วย ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วย!”
เมื่อได้ยินคำพูดของหมาป่าคลั่งเฟยเชี่ยนก็ตกตะลึง
ไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ เฟยเชี่ยนนั้นเกรงกลัวหมาป่าคลั่งและได้รับบาดเจ็บสาหัสจากเขา ตอนนี้หมาป่าคลั่งกำลังคุกเข่าต่อหน้าเขาและขอโทษเขาอย่างน่าสมเพช
เฟยเชี่ยนแทบไม่เชื่อกับการพลิกกลับอย่างรวดเร็วในช่วงเวลาสั้น ๆ เช่นนี้
แม้แต่โรส ชวี่เต๋าและสหายของเขาก็ตะลึงเช่นกัน
พวกเขาไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่า หมาป่าคลั่งบุคคลผู้มีอิทธิพลมากที่สุดในตอนเหนือของเมือง เจียงซี จะถูกนักเรียนมัธยมปลายจัดการและต้องคุกเข่าขอโทษเฟยเชี่ยนเพื่อชีวิตของตัวเขา
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วนั้นทำให้ทุกคนตกตะลึง
และในตอนนี้ ผู้ที่รู้สึกสับสนที่สุดคือเซ็งเหวยเว่ย
เมื่อมองเย่เฟิงเธอเกือบจะกระอักเลือดเพราะความเสียใจ
‘มัน…เป็นไปไม่ได้! เขานั้นเป็นผู้ชนะอีกครั้ง… ‘
เซ็งเหวยเว่ย เผยสีหน้าที่ไม่น่าเชื่อเนื่องจากเธอไม่คิดว่าเย่เฟิงจะสามารถพลิกสถานการณ์ได้อย่างน่าอัศจรรย์ในขณะที่เขากำลังจะไปเจอปัญหาใหญ่อย่างแน่นอน
ตอนนั้นเธอคิดว่าเย่เฟิงคงถึงคราวตายแน่แล้ว แต่ทว่าในเวลานี้เธอรู้สึกเจ็บแปลบบนใบหน้าราวกับว่าเธอถูกตบอย่างหนักจากความเป็นจริง
เซ็งเหวยเว่ยรู้สึกละอายใจ!
ขณะที่ทุกคนยังตกตะลึง เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น
หมาป่าคลั่งล้วงกระเป๋าของเขาขณะที่เขารู้ว่ามันเป็นเสียงมือถือของเขา
แม้ว่าหน้าจอมือถือของเขาจะเต็มไปด้วยรอยแตกร้าวอย่างมาก แต่มันก็ยังใช้งานได้
ในขณะที่หมายเลขโทรศัพท์กำลังแสดงบนหน้าจอที่แตกร้าว
เมื่อเห็นหมายเลขโทรศัพท์นี้ ภาพลักษณ์ที่โกรธและน่าอับอายของหมาป่าคลั่งก็เปลี่ยนไปในทันทีเมื่อเขารีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและรับสาย
“ท่านอาจารย์!”
หมาป่าคลั่งพูดด้วยน้ำเสียงที่นอบน้อมและสุภาพราวกับว่าอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์นั้นน่านับถืออย่างมาก
“ท่านอาจารย์ต้องการพบใครหรือ”
หลังจากได้ยินคำสั่งหมาป่าคลั่งก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง หลังจากนั้นเขาก็ตอบและพยักหน้า
เมื่อเขาได้ยินคำพูดต่อไปหมาป่าคลั่งก็ตื่นเต้นมากจนเกือบจะกระโดดขึ้น “ท่านอาจารย์จะมาเร็ว ๆ นี้ใช่ไหม? เยี่ยม! เยี่ยมมาก!”
หลังจากวางหูโทรศัพท์ หมาป่าคลั่งก็ลุกขึ้นยืนด้วยความตื่นเต้นอย่างมากด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยเลือดของเขา!
ขณะเดียวกันเขาก็มองตรงเข้าไปในดวงตาของเย่เฟิงและพูดอย่างเย้ยหยันว่า “ฮ่า ฮ่า ฮ่า… ไอ้เด็กเวร ฉันยอมรับว่าแกมันเก่ง! แต่แล้วยังไงล่ะ! อาจารย์ของฉันกำลังจะมาเร็ว ๆ นี้ เขาจะล้างแค้นให้ฉัน! แกเสร็จแน่! แกไม่รอดตายแน่! ฮ่า ๆ ๆ …”
หมาป่าคลั่งตะโกนด้วยท่าทางที่มีความสุข!
เขารู้แน่ชัดถึงพลังของอาจารย์ของเขา อาจารย์ของเขากำลังจะมาถึงแล้ว และเขาจะขอให้อาจารย์ของเขาแก้แค้นเย่เฟิงให้กับเขา!
เมื่อเขานึกภาพว่าเย่เฟิงจะพ่ายแพ้ต่ออาจารย์ของเขาได้อย่างไร หมาป่าคลั่งเกือบจะกระโดดโลดเต้นด้วยความตื่นเต้น
