ในตอนเช้าแสงแดดอันอบอุ่นส่องกระทบใบหน้าของหลินหลานผ่านหน้าต่าง
หลินหลานขมวดคิ้วเล็กน้อย ขณะค่อย ๆ ลืมตาขึ้น
“อุ๊ย! โอ้ย…”
เมื่อเธอลืมตาขึ้นมาหลินหลานรู้สึกผิดปกติและปวดร้าว ราวกับว่าร่างกายของเธอถูกทับโดยรถไฟ
นอกจากนี้ตัวของเธอสั่นเนื่องจากความรู้สึกของการฉีกขาด
‘ฉันอยู่ที่ไหน?’
เมื่อหลินหลานมองเห็นสภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคยเธอก็ตกใจ เธอลุกขึ้นนั่งทันทีราวกับกระต่ายที่หวาดกลัว
จากนั้นผ้าห่มของเธอก็เลื่อนออก เผยให้เห็นผิวที่เรียบเนียนและขาวของเธอ สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปอย่างมาก
‘ฉันเปลือยกาย!’
“กรี๊ด…”
หลินหลานกรีดร้องด้วยใบหน้าที่ตกใจ
ทันใดนั้นเสียงเรียบ ๆ ของผู้ชายดังขึ้น ทำให้เธอรู้สึกราวกับถูกสายฟ้าฟาด
“ครั้งที่ 3982! คนสวยคุณร้องตะโกนมาแล้ว 3982 ครั้งตั้งแต่เมื่อคืน คุณไม่เหนื่อยเหรอ?”
ตึ้ง!
หลินหลานรู้สึกงุนงง เมื่อเธอได้ยินเสียงของชายผู้นี้
เธอหันไปรอบ ๆ เมื่อเธอเห็นชายคนหนึ่งนอนอยู่ที่ปลายอีกด้านหนึ่งของเตียง
“นาย…นายเองเหรอ!”
เมื่อหลินหลานมองเห็นเย่เฟิง หลินหลานก็กลายเป็นหินในทันที จากนั้นเธอเผยความโกรธแค้นก่อนที่จะพุ่งเข้าใส่เย่เฟิงเหมือนลูกเสือที่กำลังโกรธ
ในขณะที่เธอกำลังสับสน เธอไม่คาดคิดว่าเธอจะมานอนกับผู้ชายคนนี้อีกครั้ง!
ทว่าเย่เฟิงกลับหลบเธอและพูดว่า “หยุดก่อน! พอแล้ว! คุณไม่ได้จ่ายเงินให้ฉันเพื่อข่มขืนฉันเมื่อคืนนี้!”
‘อะไรนะ!’
หลินหลานตกตะลึง
“อะไร…คุณกำลังพูดถึงอะไร นี่ฉันข่มขืนนายเหรอ?”
หลินหลานไม่เคยเห็นคนไร้ยางอายแบบนี้มาก่อน เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนที่ข่มขืนเธอเมื่อคืนนี้ แต่ไอ้เวรคนนี้กลับขอค่าชดเชยจากเธอ
หลังจากได้ยินแบบนั้น เย่เฟิงเผยท่าทางอันขมขื่นราวกับว่าเขากำลังตำหนิเด็กสาวนิสัยเสีย เขาพูดว่า “คุณจะปฏิเสธยังไงก็ได้หลังจากที่คุณใส่กางเกงของคุณแล้ว แต่เราทำข้อตกลงกันเมื่อคืนนี้ ฉันสัญญาว่าจะทำให้คุณพึงพอใจ หนึ่งครางสำหรับ 10 หยวน! คุณครวญคราง 3982 ครั้งคิดเป็นเงินทั้งหมด 39,820 หยวน!”
เย่เฟิงเริ่มนับนิ้วของเขาขณะที่พูดต่อว่า “และนี่ก็เป็นครั้งที่สองที่เราจะทำอย่างนั้นกัน คุณสามารถเพลิดเพลินกับส่วนลด 20% ทั้งหมดที่คุณต้องจ่ายให้ฉันก็คือ 31,856 หยวน!”
ตึ้ง!
หลินหลานถึงกับตะลึงงัน
“แม่ง! นายนอนกับฉัน แต่นายกลับขอค่าตอบแทนจากฉันเนี่ยนะ”
หลินหลานพูดไม่ออก!
เธอพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อระลึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ อย่างไรก็ตามเธอจำได้เพียงแค่ช่วงเวลาที่เธอออกมาจากบาร์
‘และเมื่อฉันตื่นขึ้นมาเมื่อคืน ฉันกำลังถอด…เสื้อผ้าของชายคนหนึ่ง’
เมื่อเธอรู้ว่าเธอทำสิ่งนั้นด้วยความเต็มใจจริง ๆ หลินหลานรู้สึกสับสน!
“เมื่อคืนนี้ฉัน ข่มขืนนายจริง ๆ เหรอ?” หลินหลานถามเย่เฟิงด้วยอาการที่ไม่อยากเชื่อ
หลังจากได้ยินคำพูดของเธอ เย่เฟิงพยักหน้าขณะที่เขาตอบด้วยท่าทางขมขื่น “แน่นอน และคุณก็ใจร้ายมาก คุณใช้เงินเพียง 30,000 กว่าหยวนเพื่อนอนกับฉันหนึ่งคืน แต่ฉันกลับให้สเปิร์มคุณไปเป็น 100 ล้าน (ตัว)! คุณได้กำไรอย่างมากเลยนะเมื่อคืนนี้ คุณรู้ตัวหรือไม่เปล่า”
‘ว่าไงนะ?’
‘ฉันได้กำไรอย่างมาก?’
หลังจากได้ยินคำพูดของเขา หลินหลานก็แทบกระอักเลือด
เธอเคยเห็นพวกคนแปลก ๆ มาก่อน แต่เธอไม่เคยเห็นคนแปลกที่ชั่วร้ายแบบนี้มาก่อน!
“นาย…นายมันไร้ยางอาย!”
เมื่อเธอนึกถึง “สเปิร์ม 100 ล้าน (ตัว)” ใบหน้าของหลินหลานร้อนผ่าว แก้มเป็นสีจัด
อย่างไรก็ตามเธอไม่ได้สนใจอะไรมากนัก เธอแค่อยากจะออกไปจากที่นี่และหนีคนประหลาดนี้โดยเร็วที่สุด
หลังจากสอดสายตามองไปรอบ ๆ หลินหลานเห็นกระเป๋าของเธอที่หัวเตียง
เธอหยิบกระเป๋าของเธอ และเทเงินสดทั้งหมดที่เธอนั้นเป็นหนี้เขา
เมื่อเห็นภาพนี้เย่เฟิงยิ้ม พลางยักไหล่ “31,856 หยวน ฉันได้ลดราคาให้คุณไปแล้ว 20%! มันเป็นราคาที่ต่ำที่สุดแล้ว!”
หลังจากได้ยินคำพูดของเย่เฟิงแล้ว หลินหลานก็โกรธจัดจนแทบจะหายใจไม่ออก
เธอรู้ว่าไอ้ชั่วนี่ กลัวว่าเธอจะมีเงินจ่ายไม่พอ!
เธอทำได้แค่พยายามนับเงินอย่างช่วยไม่ได้
หลินหลานนับเงินอย่างรวดเร็ว เมื่อเธอนับจำนวนเงินทั้งหมดเธอก็ตะลึง! เพราะเธอมีเงินทั้งหมด 31,856 หยวนรวมถึงเศษเหรียญด้วย!
‘31,856 หยวน!’
‘31,856 หยวนพอดี!’
หลินหลานตะลึงเพราะเธอไม่อยากจะเชื่อว่ามีเรื่องบังเอิญแบบนี้เกิดขึ้นบนโลก
ช่างเป็นเรื่องที่โคตรบังเอิญจริง ๆ !
‘เป็นไปได้ไหมว่าไอ้ชั่วนี่ เปิดกระเป๋าของฉันและนับเงินเมื่อคืนนี้?’
หลินหลานขมวดคิ้ว และเชื่ออย่างนั้น
เพราะถ้าเขารู้ว่าเธอมีเงินมากน้อยแค่ไหนโดยที่ไม่ได้นับ มันคงน่ากลัวเกินไป
“นี่ 31,856 หยวน!”
หลังจากเอาเงินไปวางบนเตียง หลินหลานมองตรงเข้าไปในดวงตาของเย่เฟิงขณะที่เธอพูดอย่างเรียบเฉยว่า “จำไว้ว่าฉันแค่ข่มขืนคุณ! ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเราไม่มีความสัมพันธ์อะไรกันอีกต่อไป!”
นั่นคือสิ่งที่เย่เฟิงต้องการได้ยิน!
เขาไม่ได้บอก หลินหลานเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ เขาไม่ต้องการให้เธอชื่นชมเขาหรือมีความสัมพันธ์ใด ๆ กับเขา ดังนั้นเขาจึงขอให้เธอชดเชยเขาด้วยเงิน เขานั้นต้องการให้หลินหลานรู้สึกรังเกียจเขา!
เขายักไหล่พลางนับเงินสดอย่างละเอียด ก่อนที่จะนำใส่ในกระเป๋าของเขา
เย่เฟิงแสดงออกไปเช่นเดียวกันกับพวกพ่อค้าขี้งกในเมือง หลินหลานเผยสีหน้าแสดงความรังเกียจอย่างมาก เธอต้องการลุกออกจากเตียงอย่างรวดเร็ว
จนกระทั่งเธอรู้ตัวว่าเสื้อผ้าของเธอถูกฉีกขาดตั้งนานแล้วด้วยตัวเธอเอง
“ให้…ให้ฉันยืมเสื้อผ้าหน่อยได้ไหม”
หลินหลานขอความช่วยเหลือจากเย่เฟิง หลังจากที่เธอพึ่งบอกว่าเธอจะไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับเย่เฟิงอีกแล้ว หลินหลานหน้าแดงขึ้นอีกครั้ง
หลังจากได้ยินคำพูดของเธอ เย่เฟิงพยักหน้าขณะที่เขาหยิบเสื้อผ้าออกมาจากตู้เสื้อผ้าของเขาและส่งมันให้กับเธอ
ก่อนที่หลินหลานต้องการจะชื่นชมเขาในเรื่องนี้ เสียงของเย่เฟิงก็เปล่งออกมาอีกครั้ง “1,000 หยวนสำหรับเสื้อผ้าแต่ละชิ้น!”
“อะไรนะ!” หลินหลานอุทานขณะที่เธอรู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออกเพราะความโกรธอีกครั้ง
เธอไม่เคยคิดเลยว่าผู้ชายคนหนึ่งจะงกเงินได้ขนาดนี้
เธอจ้องมองเย่เฟิงอย่างรังเกียจและเหยียดหยาม!
“ได้! ฉันเป็นหนี้นาย 2,000 หยวน!”
หลินหลานขบฟันสีขาวของเธอแน่น เนื่องจากเธอไม่มีทางเลือกอีกแล้ว
หลังจากสวมเสื้อผ้าเสร็จแล้ว หลินหลานก็รีบลุกขึ้นจากเตียง เธอต้องการจะออกไปพร้อมกับกระเป๋าของเธอ
เธอไม่อยากอยู่ในสถานที่แห่งนี้อีกต่อไปแม้แต่นาทีเดียว
เธอรู้สึกรังเกียจทุกอย่างในห้องรวมถึงชายที่ไร้ยางอายคนนั้น
หลินหลานเปิดประตูด้วยเสียงดังเอี๊ยด เธอตั้งใจจะเดินให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
ทันใดนั้นเธอก็ตกตะลึงไปกับทิวทัศน์ที่สนามหน้าบ้าน
ลานเก่า ๆ แห่งนี้เต็มไปด้วยดอกไม้สีสันสดใสเหมือนกับมหาสมุทรแห่งมวลดอกไม้
แต่ละดอกมีความอ่อนโยนและสดใส
และที่น่าเหลือเชื่อยิ่งกว่านั้นคือต้นหญ้าธรรมดา ๆ กลับกลายเป็นดอกไม้และมีเมล็ดคริสตัล
เหล่าต้นไม้นั้นสูงตระหง่านราวกับจะสูงไปถึงสวรรค์ขณะที่ถูกโอบล้อมด้วยเถาองุ่น
หลินหลานได้สูดดมอากาศบริสุทธิ์และกลิ่นหอมของดอกไม้ ราวกับว่าเธอกำลังอยู่ในดินแดนแห่งเทพนิยายที่ตั้งอยู่ในอาณาจักรของมนุษย์ มันงดงามมากจนเธอรู้สึกว่าหัวใจของเธอนั้นเต้นรัว
“เป็นไปไม่ได้…มันเป็นไปไม่ได้! ต้นหญ้าเหล่านั้นจะออกดอกไม้ได้ยังไง! และต้นไม้เหล่านั้นก็เหมือนมีอายุเกิน 1,000 ปี! ดอกไม้เหล่านั้นก็ชวนให้หลงใหลแม้จะไม่ถูกตัดแต่ง! นี่…นี่ต้องเป็นแดนสวรรค์อย่างแน่นอน!”
หลินหลานตกใจเป็นอย่างมาก!
เธอไม่เคยเห็นทิวทัศน์ที่สวยงามเช่นนี้มาก่อน สนามหญ้าทั้งหมดนั้นเต็มไปด้วยพลังราวกับว่าต้นไม้ใบหญ้าในลานแห่งนี้นั้นมีชีวิต
อากาศที่บริสุทธิ์ลอยไปทั่วทั้งลานในรูปแบบของหมอกบาง ๆ
‘เหลือเชื่อ นี่มันคือแดนสวรรค์อย่างแน่นอน!’
‘มัน…โคตรเหลือเชื่อ!’
