อึก! อั๊ก! อ๊าก!
ด้วยเสียงร้องที่โหยหวนขาข้างหนึ่งของอาซานหัก และกระดูกสีขาวที่น่ากลัวทะลุผ่านผิวหนังของเขาออกมา
เขาคุกเข่าลงมาข้างหนึ่งขณะที่เลือดและเหงื่อกำลังไหล
เนื่องจากความเจ็บปวดที่รุนแรง อาซานตัวนั้นสั่นเทาอยู่ตลอดเวลา
ทันใดนั้นบาดแผลก็ปรากฏขึ้นที่ขาอีก!
ปัก!
เย่เฟิงหักขาอีกข้างของอาซาน ทำให้เขานั้นต้องคุกเข่าลงทั้งสองข้าง!
นั่นส่งผลให้อาซานเกือบจะตายไปเลยเนื่องจากความเจ็บปวดมันโคตรบีบหัวใจ
“จะขอโทษหรือว่าตาย!”
เสียงอันน่าสยดสยองของเย่เฟิง ซึ่งฟังดูเหมือนว่ามาจากนรกนั้นทำให้อาซานยิ่งสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว
‘จะขอโทษหรือว่าตาย!’
อาซานสามารถสัมผัสได้ถึงความโหดเหี้ยมของเย่เฟิงอย่างชัดเจน!
‘มันกล้าที่จะฆ่าฉันให้ตายอย่างแน่นอน!’
นั่นทำให้ขนทั่วร่างกายของเขาลุกขึ้นมา
ต่อหน้าเย่เฟิง อาซานเหมือนเป็นมดแมลงที่สามารถฆ่าได้ด้วยนิ้วเดียว!
“ฉัน…ฉันขอโทษ! มันเป็นความผิดของฉันเอง!”
อาซานไม่ลังเลที่จะขอโทษเย่เฟิงขณะคุกเข่าบนพื้น
เสียงของเขาเต็มไปด้วยความกลัวราวกับว่าเขากำลังสารภาพบาปกับปีศาจ
หลังจากได้ยินอย่างนั้นเย่เฟิงก็พยักหน้าขณะที่เขากวัดแกว่งไม้เบสบอลที่เหลือเพียงครึ่งท่อนอีกครั้ง
ปัก! ปัก!
ขาทั้งสองข้างของเด็กหนุ่มผมเหลืองอีกคนก็หักเช่นกัน
ในขณะที่เขาเปล่งเสียงร้องโหยหวนและร้องไห้ เด็กชายผมสีเหลืองไม่ลังเล เขารีบคุกเข่าลงและขอโทษเย่เฟิงในขณะที่เขานั้นเจ็บปวดอย่างรุนแรงและตัวสั่นสะท้านไปทั้งตัว
เมื่อเช่นนั้นแล้วเย่เฟิงก็ทิ้งไม้เบสบอลไปและเดินไปทางหลินหลานอย่างช้า ๆ
เขาได้แสดงความเมตตาต่อเด็กสองคนแล้ว ตามอารมณ์ของเขาแล้วนั้นถ้ามีคนกล้ากระตุ้นความโกรธของเขาในจักรวาลพวกมันจะต้องถูกเขาฆ่าแน่นอน!
หลินหลานมองเย่เฟิงที่เดินเข้าหาเธอด้วยท่าทางที่ตกตะลึง
เมื่อดูการแสดงออกที่ดูไม่มีพิษมีภัยของเขาหลินหลานก็รู้สึกงุนงง
เธอไม่เห็นถึงความคล้ายคลึงกันระหว่างชายคนนี้กับคนที่ดุร้ายเหมือนปีศาจก่อนหน้านี้
หลังจากหักขาของพวกเขาแล้วเย่เฟิงก็ทำตัวเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น!
เขาไม่ได้ดูดุร้ายอย่างโจ่งแจ้งหรือเห็นได้อย่างชัดเจน!
“ไปกันเถอะ!”
เย่เฟิงกล่าวว่าในขณะที่เขาเผยรอยยิ้มต่อหลินหลานและตรงเข้าไปในรถตู้
…
แม้ว่ารถตู้จะถูกดัดแปลงเครื่องยนต์เพิ่มอย่างมาก
แต่เมื่อพวกเขามาถึงบ้านของหลินหลานเครื่องยนต์ได้ปล่อยควันดำซึ่งนั่นหมายความว่ามันเกือบจะพังแล้ว
เมื่อดูเย่เฟิงยักไหล่แบบนั้น หลินหลานจึงถามว่า “เย่เฟิง นายขายรถตู้ของนายให้ฉันได้ไหม”
‘ขาย?’
เย่เฟิงเริ่มสับสน หลังจากนั้นเขายักไหล่เล็กน้อยและเผยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา “เอามันไว้เป็นของขวัญให้กับธุรกิจของเราเมื่อคืนเถอะ ซึ่งนี้มีมูลค่ามากกว่า 1 พันล้าน!”
หลังจากที่พูดอย่างนั้นแล้วเย่เฟิงก็โบกมือแล้วพูดว่า “แล้วเจอกันคนสวย!”
หลังจากได้ยินแบบนั้นแล้ว หลินหลานก็พูดไม่ออก!
‘ของขวัญให้กับธุรกิจของเราเมื่อคืนเถอะ ซึ่งนี้มีมูลค่ามากกว่า 1 พันล้าน‘
‘ช่างเป็นอะไรที่ไร้ยางอายจริง ๆ !‘
หลินหลานขบฟันของเธอแน่น ขณะที่เธอต้องการที่จะพุ่งไปที่หาไอ้บ้านั่นและกัดเขาจนตาย
แต่เมื่อนึกได้ว่าเธอยังเป็นหนี้เงินเขาอยู่!
ดังนั้นเธอต้องการหยุดเขา แต่เย่เฟิงก็ได้หายไปแล้ว
“ถ้าอย่างนั้น ฉันจะจ่ายเงินคืนให้เขาเมื่อเจอกันครั้งหน้า!”
เมื่อเธอจำได้ว่าเธอพบเขาทั้งสองครั้งบนเตียง ใบหน้าที่งดงามของหลินหลานก็พลันเขินขึ้นมา
จากนั้นเธอจึงนำโทรศัพท์ออกมาเพื่อที่จะโทรออก
“ศาสตราจารย์ลี่ นี่ฉันเอง!” หลินหลานกล่าวออกไป
หลังจากได้ยินเสียงของเธอ ชายชราที่ปลายอีกด้านของโทรศัพท์ตอบกลับมาว่า “ประธานหลิน คุณมีอะไรให้ฉันช่วยเหรอ”
“ศาสตราจารย์ลี่ ในฐานะที่คุณเป็นผู้เชี่ยวชาญในอุตสาหกรรมการผลิตรถยนต์ ฉันต้องการทราบว่ารถตู้ฟอร์ดสามารถเทียบกับสมรรถนะของซุปเปอร์คาร์ได้หรือไม่ หลังจากที่ได้รับการดัดแปลง”
‘อะไรนะ?’
หลังจากได้ยินคำพูดของเธอ ศาสตราจารย์ลี่ส่ายหัวพลางทำหน้าตกใจ จากนั้นเขาก็กล่าวว่า “ประธานหลิน คุณล้อเล่นฉันหรือเปล่า เครื่องยนต์ของรถตู้ฟอร์ดเป็นเครื่องยนต์ของเจียงหลิง ความจุกระบอกสูบอยู่ที่ 2771 CC. และมีกำลัง 67 กิโลวัตต์มันทำความเร็วได้แค่ 110 ก.ม. / ช.ม. เท่านั้น แต่ความจุกระบอกสูบของซุปเปอร์คาร์นั้นเริ่มจาก 4,000 ถึง 6,000 CC. ซึ่งมันสามารถมันทำความเร็วได้ถึง 400 ก.ม. / ช.ม. ! มันไม่มีทางเทียบกันได้! “
หลังจากได้ยินว่าอย่างนั้น คิ้วคมของ หลินหลานพลางขมวดขณะที่เธอถามต่อไปว่า “ศาสตราจารย์ลี่คุณจะเชื่อฉันไหมถ้าฉันบอกคุณว่า มีคนดัดแปลงเครื่องยนต์ของรถตู้ฟอร์ด และสามารถเร่งความเร็วถึง 100 ก.ม. / ช.ม. ใน 1-2 วินาทีและในที่สุดก็สามารถแตะถึง 300 ก.ม. / ช.ม.? “
เพล้ง!
หลังจากคำพูดของหลินหลาน เสียงของบางอย่างตกแตกดังขึ้นที่ปลายอีกด้านของโทรศัพท์ ศาสตราจารย์ลี่กำลังตกตะลึง
“ไม่มีทาง! ประธานหลิน มันเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน! ไม่มีใครสามารถทำสิ่งนั้นได้แม้แต่ในประวัติศาสตร์ทั้งหมดของอุตสาหกรรมการผลิตรถยนต์และอุตสาหกรรมการดัดแปลงเครื่องยนต์!”
เสียงของศาสตราจารย์ลี่ฟังดูเหน็บแนมราวกับว่าหลินหลานนั้นกำลังพูดเรื่องไร้สาระ!
หลังจากได้ยินคำตอบของเขา หลินหลานเผยรอยยิ้มอันขมขื่น
ก่อนหน้านี้เธอไม่เชื่อเช่นกัน แต่มันเกิดขึ้นจริงในสายตาของเธอ เธอจะไม่เชื่อสายตาของเธอเองอย่างไร?
หลังจากลังเลไม่นาน หลินหลานก็เอ่ยปากอีกครั้ง “ศาสตราจารย์ลี่โปรดมาที่บ้านพักของฉัน! ฉันจะแสดงเครื่องยนต์ให้คุณดู!”
“โอเค ประธานหลิน ฉันจะไปที่นั่นเดี๋ยวนี้!”
ศาสตราจารย์ลี่ให้สัญญากับเธอก่อนที่จะวางสายไป
10 นาทีต่อมา!
ศาสตราจารย์ลี่มาถึงที่บ้านของหลินหลานอย่างรวดเร็ว!
“ประธานหลิน!” ชายผอมบางคนหนึ่งที่มีผมสีเทาและสวมแว่นสายทักทายหลินหลานก่อนจะถามเธอว่า “มันเป็นเครื่องยนต์แบบไหน?”
หลินหลานจึงพาศาสตราจารย์ลี่ ไปที่ด้านหน้าของรถตู้ พลางชี้ไปที่เครื่องยนต์ที่น่าเกลียดและที่ดูเหมือนพังไปแล้วนั่น พลางพูดว่า “อันนี้!”
‘หืมม?
ศาสตราจารย์ลี่กลายเป็นงุนงงเมื่อเธอชี้ไปที่เครื่องยนต์ที่ดูพัง ๆ นี่ อีกอย่างมันก็เป็นแค่เครื่องยนต์ของรถตู้
“นี่แหละ คือเครื่องยนต์ที่มีสมรรถนะของรถซุปเปอร์คาร์!”
เมื่อหลินหลานนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างทางมาที่นี่ เธอก็สับสนราวกับว่ามันเป็นความฝัน
‘ว่าไงนะ?’
ศาสตราจารย์ลี่ตัวแข็งท่อ เขารีบส่ายหัวและพูดว่า “ประธานหลินมันเป็นไปไม่ได้! เครื่องยนต์นี้มันมีโครงสร้างของวัสดุที่หยาบและแปลกเป็นอย่างมาก! และการดัดแปลงเครื่องยนต์ก็… เอ๊ะ รอก่อนนะ!”
เมื่อศาสตราจารย์ลี่สังเกตเห็นอะไรบางอย่างในการดัดแปลงเขาก็ประหลาดใจอย่างมาก
ในไม่ช้าเขาก็ก้มตัวลงและเริ่มสังเกตการดัดแปลงอย่างใกล้ชิด
ใบหน้าของเขาค่อย ๆ เคร่งขรึมแล้วก็ตกใจ!
หลังของเขาเปียกไปด้วยเหงื่อขณะที่เขากำลังจดจ่ออยู่กับมัน!
“ไม่มีทาง! นี่มันใช้งานได้จริงหรือ? นี่มัน… ช่างน่าทึ่ง! โอ้พระเจ้า มันโคตรน่าเหลือเชื่อ!”
