‘หวงเอ๋อ นั่นเจ้าใช่ไหม?’
หลังจากได้ยินคำพูดของเย่เฟิง เด็กสาวไร้เดียงสาก็ชะงักอยู่กับที่
เธอเห็นความโศกเศร้าและความรักในดวงตาของเย่เฟิง!
ความเศร้าโศกของเขาเหมือนอยู่มาเป็นหมื่น ๆ ปี!
และความรักของเขาราวกับติดตามเขามาหลายร้อยชาติ!
“เฟิง ฉันอันซีเอง! เกิดอะไรขึ้นกับนายกันแน่?”
หญิงสาวมองเย่เฟิง ทันใดเธอก็เริ่มมีอารมณ์เหมือนอยากจะร้องไห้โดยไม่มีเหตุผล
เสี้ยววินาทีนั้นดวงตาที่สวยงามของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดง ๆ ราวกับว่าเธอเห็นผู้ชายที่ประสบกับความยากลำบากมากมายในขณะที่เขาคิดถึงสาวอันเป็นที่รักของเขา!
ความรักที่ลึกล้ำนั้นทำให้หัวใจของเธอเต้นรัว
‘อันซี!’
หลังจากได้ยินชื่อของเธอ เย่เฟิงก็ตัวสั่นเทาด้วยความเศร้าโศกมากขึ้นว่า “ไม่ใช่เธอ…ไม่ใช่เธอหรอกเหรอ!”
เย่เฟิง พลันระลึกได้ว่าอันซีนั้นเป็นเพื่อนบ้านของเขาในแถบชานเมือง
ในฐานะที่เป็นลูกชายนอกสมรส เย่เฟิงไม่ได้มีคุณสมบัติที่จะอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ของตระกูลเย่และก็มีเพื่อนเพียงไม่กี่คน
แต่อันซีนั้นเป็นหนึ่งในเพื่อนที่รักที่สุดของเขา
พวกเขาเติบโตมาด้วยกัน เมื่อพวกเขายังเด็กอยู่ อันซีมักจะติดตามเย่เฟิงเสมอ และชอบเรียกเขาว่าเฟิง
หลังจากเติบโตขึ้นมา เย่เฟิงค่อย ๆ เหินห่างจากอันซีเนื่องจากเขาทำตัวเองให้ต่ำต้อยในฐานะลูกชายนอกสมรสของตระกูลเย่
ทว่าอันซียังคงไม่ทอดทิ้งเขา เธอมักนำอาหารมาให้เขาเสมอและช่วยทำความสะอาดห้องของเขาและยังซักเสื้อผ้าให้ทุก 2 วัน
นอกจากนี้อันซียังเป็นนักเรียนที่มีความขยันมากที่สุดคนหนึ่งในโรงเรียนมัธยมปลายเมืองเจียงซีและยังเป็นหนึ่งในสี่ของราชินีแห่งความงามของโรงเรียนอีกด้วย ซึ่งเธอมักถูกเรียกเป็นราชินีแห่งความงามที่ยากจนของโรงเรียน!
อย่างไรก็ตามมันออกมาจากจินตนาการของเย่เฟิงเอง ที่อันซีนั้นดูคล้ายกับหญิงสาวไร้เดียงสาในความทรงจำของเขา
“เฟิง นายสบายดีไหม”
อันซีถามเขาขณะที่เธอจ้องมองเขาด้วยความกังวล
เย่เฟิงส่ายหัวของเขา พลางตอบว่า “ฉันสบายดี!”
“เฟิง นายหายไปอยู่ที่ไหนมาหลายวัน? ฉันไปตามหานายที่บ้านตั้งหลายครั้ง!”
อันซีถามเย่เฟิงด้วยความอยากรู้ ผ่านดวงตาคู่โตอันงดงามของเธอ
หลังจากได้ยินคำพูดของเธอ เย่เฟิงพูดด้วยรอยยิ้มจาง ๆ ว่า “พอดีมีเรื่องนิดหน่อย แต่ตอนนี้เสร็จหมดแล้ว!
อันซีรู้ว่าเย่เฟิงนั้นไม่ต้องการบอกความจริงกับเธอ ดังนั้นเธอจึงเลือกที่จะเปลี่ยนเรื่อง
“เฟิงคืนนี้นายว่างไหม? วันนี้เป็นวันเกิดของฉัน มีนักเรียนบางคนเตรียมงานวันเกิดให้กับฉัน! นาย…ไปด้วยกันกับฉันไหม?”
ในขณะที่เธอพูด อันซีมองตรงเข้าไปในดวงตาของเขาด้วยความมุ่งมั่นและคาดหวังอย่างมาก
‘วันเกิด?’
เย่เฟิงตกตะลึงเล็กน้อย ขณะมองดูท่าทางที่ไร้เดียงสาของเธอและดวงตาที่กระตือรือร้น เย่เฟิงจับมือเธอในทันทีและพูดพร้อมกับยิ้มว่า “ทำไมจะไม่ล่ะ!”
ความอบอุ่นจากมืออันใหญ่ของเขานั้น ทำให้อันซีชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นพวงแก้มที่สวยงามของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดง
ในความทรงจำของเธอ นี่เป็นครั้งแรกที่เย่เฟิงจับมือเธอในช่วงเวลา 3 ปีที่ผ่านมา
เธอนั้นเกือบจะร้องไห้ออกมา
มือของเขายังให้ความรู้สึกเหมือนเดิม!
เธอชอบที่จะตามเป็นเงาของเขา ช่วยเขาปรุงอาหารและซักเสื้อผ้า
หลังจากนั้นเฟิงของเธอก็เปลี่ยนไป!
เขานั้นดูถูกตนเอง เขาเริ่มเหินห่างจากทุกคน เขานั้นถูกคนอื่นล้อเลียนทุกวันและกลายเป็นคนไร้ค่าในสายตาของพวกเขาเหล่านั้น!
แต่ถึงแม้โลกทั้งโลกจะทอดทิ้งเขา แต่เธอก็ยังคงอยู่กับเขา!
เธอยังคงรอพี่เฟิงที่เธอคุ้นเคยและรักมากที่สุด
ตอนนี้เย่เฟิงพี่ชายอันเป็นที่รักและคุ้นเคยกลับมาแล้ว!
น้ำตาที่ใสราวกับคริสตัลร่วงหล่นลงข้างแก้มทั้งสองของเธอ ทว่าเธอยังคงเผยรอยยิ้มกว้าง
น้ำตาของสาวงาม!
ความงดงามนั้นมากเกินคำบรรยาย!
หัวใจของเย่เฟิงสั่นไหวอย่างหนักเลยทีเดียว เขาถอนหายใจออกมาช่วยอันซีเช็ดน้ำตาของเธอ
แต่นั้นยิ่งทำให้น้ำตาของเธอไหลมากขึ้น!
“ขอบคุณพี่เย่เฟิง นี่เป็นวันที่มีความสุขที่สุดของฉันตั้งแต่พี่หายไปเลย!”
รอยยิ้มของอันซีนั้นดูไร้เดียงสาอย่างยิ่ง และนั่นทำให้เธอดูน่ารักมาก
“เราไปกันเถอะ!”
แน่นอนเย่เฟิง สามารถเข้าใจความรู้สึกของอันซี ด้วยรอยยิ้มอันขมขื่นเขาจับมือเธอแล้วเดินออกจากประตูโรงเรียนไป
เมื่อได้สัมผัสกับมือที่อบอุ่นของเขา ใบหน้าอันสวยงามของอันซี ก็ปรากฏสีแดงจาง ๆ ออกมา และรอยยิ้มของเธอนั้นช่างอ่อนหวานและมีความสุข
…
โรงแรมคราวน์!
เมื่อเย่เฟิงและอันซี มาถึงโรงแรมคราวน์ บริกรสาวคนหนึ่งได้พาพวกเขาไปยังห้องวีไอพี
หลังจากประตูเปิดออกพวกเขาเห็นชาย 3 คนและผู้หญิง 1 คน!
“ยินดีต้อนรับ คุณอันซี!”
เมื่อพวกเขาเห็นอันซีใกล้เข้ามา พวกเขาก็ยิงดอกไม้หลากสีทันทีซึ่งล้อมรอบอันซีและเย่เฟิง
พวกเขาก็ตกใจในไม่ช้าเมื่อพวกเขาสังเกตเห็นว่า อันซีนั้นไม่ได้เดินมาคนเดียว
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาสังเกตเห็น อันซีกำลังจับมือกับเย่เฟิง บรรยากาศในห้องก็เหมือนหยุดนิ่ง
“อันซี เขาคือใครเหรอ?” ผู้หญิงคนหนึ่ง อยากรู้เกี่ยวกับตัวตนของเย่เฟิง
และเด็กนักเรียนชายคนอื่นจ้องมองเย่เฟิงด้วยความเป็นศัตรูอย่างชัดเจน
“เขาคือเพื่อนของฉัน เย่เฟิง!”
อันซีตอบด้วยรอยยิ้มอันแสนหวาน จากนั้นเธอพยายามที่จะแนะนำให้รู้จักกับเย่เฟิง “เฟิง นี่เพื่อนสนิทของฉันเสี่ยวเหมย และคนเหล่านี้คือ สวี่เฟย เจิ้งเฉิงบินและจางลู่!”
หลังจากได้ยินคำพูดของเธอ สีหน้าของทั้งสี่คนในห้องก็เปลี่ยนไป
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเด็กหนุ่มที่ชื่อสวี่เฟย ใบหน้าของเขาดูมืดมนลงอย่างมาก
ในฐานะเพื่อนร่วมชั้นของอันซี สวี่เฟยนั้นตามจีบเธอมาเป็นเวลานาน และงานวันเกิดนี้จัดขึ้นโดยเขา
แต่เขาไม่ได้คิดว่าเย่เฟิงจะมาที่นี่ และทำตัวสนิทสนมกับอันซี
เมื่อเขาเห็นมือข้างนั้นของคนที่เขาหลงรักถูกจับโดยไอ้โง่นั่น สวี่เฟยก็รู้สึกไม่พอใจ
“โอ้ เขาคือเย่เฟิง คนที่เธอมักจะพูดถึงบ่อย ๆ!”
เสี่ยวเหมยพูดขณะที่เธอจ้องมองเย่เฟิงด้วยสายตาดูถูกจาง ๆ “เย่เฟิง ว่ากันว่า นายช่างเป็นตัวปัญหา เมื่อไม่นานมานี้นายได้ทำให้ จงเชียง กงหวู่ และ กงหยุ่นเฟยนายน้อยอันดับ 1 ของตระกูลกง โกรธเคือง! นายนี่ช่างกล้าหาญจริง ๆ!” เสี่ยวเหมยพูดเรื่องร้าย ๆ ของเขาด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย
หลังจากได้ยินคำพูดของเธอ อันซีก็รีบแก้สถานการณ์ “เย่เฟิงไม่เคยสร้างปัญหาอะไรเลย นั่นเป็นความผิดของคนพวกนั้นต่างหาก ที่ทำให้พี่เย่เฟิงไม่พอใจก่อน”
‘หืมม?’
เสี่ยวเหมย สวี่เฟย เจิ้งเฉิงบินและจางลู่ สีหน้าแย่ลงเมื่อพวกเขาเห็นว่าอันซีกำลังปกป้องเย่เฟิง
อย่างไรก็ตาม สวี่เฟยรีบตอบกลับอย่างรวดเร็ว เขาเปิดเผยรอยยิ้มกว้างขณะที่เขาเดินตรงไปที่เย่เฟิงแล้วพูดออกมาว่า “ฮ่า ฮ่า ฮ่า… นายนั่นเองเย่เฟิง ดีใจที่ได้รู้จักนะ! ฉันสวี่เฟย!” สวี่เฟยยื่นมือของเขาไปยังเย่เฟิง!
เมื่อเห็นฉากนี้ เสี่ยวเหมย เจิ้งเฉิงบินและจางลู่ก็ตกตะลึง ก่อนที่เขาจะตระหนักได้ถึงความตั้งใจที่แท้จริงของสวี่เฟย พวกเขาจึงเปิดเผยใบหน้ายิ้มเยาะออกมา
พวกเขารู้ว่าสวี่เฟยไม่เพียง แต่เป็นทายาทรุ่นสองที่ร่ำรวย แต่เขายังเป็นนักเทควันโดที่เก่งมากอีกด้วย
เขามีแรงเยอะมากโดยเฉพาะที่มือและเท้าของเขา
พวกเขาล้วนเคยเห็นสวี่เฟยบีบก้อนอิฐจนแตกละเอียด!
และเมื่อสวี่เฟยต้องการจับมือกับเย่เฟิง นั่นแสดงถึงความตั้งใจของเขาที่ชัดเจน
เสี่ยวเหมยโน้มตัวและกระซิบกับเด็กผู้ชายทั้งสองคนที่อยู่ข้างเธอ “เขาจะทนจับได้ถึง 10 วินาทีหรือไม่”
เสี่ยวเหมยเผยท่าทางที่มีความสุข ขณะที่ชายหนุ่มอีกสองคนเผยรอยยิ้มที่น่ากลัว “หึหึ! มากสุดก็แค่ 5 วินาที! ฝ่ามือของไอ้เวรนี้จะถูกหักใน 10 วินาทีแน่นอน!”
“ฮึ! ไอ้ชั่วนี่กล้าจับมือของอันซี พี่เฟยต้องเกลียดเขามากแน่! ฉันคิดว่ามือเขาจะหักใน 5 วินาที!”
พวกเขานั้นพร้อมที่จะดูการแสดงที่ยอดเยี่ยม
พวกเขานั้นมั่นใจว่า เย่เฟิงจะต้องเจอกับความสูญเสียครั้งใหญ่!
เมื่อเย่เฟิงยื่นมือออกมาแล้วจับมือกับสวี่เฟยเบา ๆ
จากนั้น สวี่เฟยก็เผยรอยยิ้มที่น่ากลัว
ทว่ารอยยิ้มอันน่ากลัวของเขาก็ชะงักในทันทีที่เสียงอะไรสักอย่างแตกหักดังขึ้นมา!
