“เร็วเข้า! ช่วยฉันด้วย!”
“เย่เฟิงทำร้ายฉัน!”
เมื่อเขาได้ยินเสียงโวยวายของเย่หลิง สีหน้าของเย่โม่ก็เปลี่ยนเป็นตระหนกตกใจ “ไม่นะ! เย่เฟิง เย่หลิงกำลังใส่ร้ายนาย!”
เย่โม่ไม่คาดคิดว่าแผนการชั่วร้ายเช่นนี้จะเกิดกับเย่เฟิง
จากนั้นเขาตะโกนด้วยปากที่อ้าค้าง “เย่เฟิง เร็วเข้า! รีบไปจากที่นี่ตอนนี้! นายไม่ควรเข้าไป! พวกเขา… ต้องการจะฆ่านาย!”
‘หืมม?’
เย่เฟิงรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย จากนั้นเขาก็เปิดเผยรอยยิ้มกว้างออกมา มันดูราวกับว่าปีศาจแสยะยิ้ม เมื่อเย่โม่สังเกตเห็นมันเขาก็รู้สึกว่าเลือดในตัวของเขาแทบหยุดนิ่ง
“เย่โม่ นายไม่ต้องกังวล! ฉันแค่คิดถึงใครบางคนที่อยู่ข้างในประตู แต่ฉันก็อยากจะฆ่าใครบางคนด้วย!”
เย่เฟิงตบไหล่ของเย่โม่ในขณะที่เขาเดินเข้าไปด้านในของประตู
เมื่อมองตามหลังเย่เฟิงไป เย่โม่ที่กำลังตัวแข็งทื่อคิดในใจว่า ‘เขา… เขาอาจจะแตกต่างไปจากเมื่อก่อน…‘
เขาไม่รู้ว่ามันกำลังจะเกิดอะไรขึ้น แต่เย่โม่ขณะที่มองเย่เฟิงเดินเข้าไปในคฤหาสน์ตระกูลเย่ เขารู้สึกราวกับว่าเขาเห็นมหาสมุทรเลือดซึ่งเต็มไปด้วยพลังฉีปีศาจกำลังถาโถมเข้าไปในนั้น
…
คฤหาสน์อันงดงามของตระกูลเย่ เต็มไปด้วยผู้คนซึ่งส่วนใหญ่เป็นสมาชิกรุ่นหลานของตระกูลเย่
ชายชราที่นั่งอยู่ตรงที่นั่งอยู่ที่ตำแหน่งตรงกลางคือ เย่ฟ่างเฉิงซึ่งเป็นปู่ของเย่เฟิง และยังเป็นหัวหน้าตระกูลเย่คนปัจจุบันด้วย
ด้านซ้ายและขวาของเขาตามลำดับคือ เย่หยุนซานลูกชายคนโตของชายชรา และเย่หยุนไห่ลูกชายคนที่สองของชายชรา
บรรยากาศในห้องโถงนั้นหดหู่ราวกับว่ากำลังจะมีอะไรบางอย่างแย่ ๆ เข้ามา
พวกรุ่นหลานกลุ่มหนึ่งกระซิบกระซาบกัน “เฮ้! นายคิดว่าไอ้ลูกชายนอกสมรสไร้ค่านั่นจะกล้ามาปรากฏตัวหรือไม่ ? หรือเขาอาจจะหนีไปเพราะกลัวว่าจะถูกลงโทษหรือเปล่า ?”
“เป็นไปไม่ได้! เขาเป็นเพียงแค่คนไร้ประโยชน์”
“หึหึ! น่าจะดีกว่าถ้าเขาไม่หนี ไม่งั้นพวกเราจะแกล้งใครต่อ ?”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า…ถ้าไอ้ลูกชายนอกสมรสไร้ค่านั่นปรากฏตัวขึ้นมา การประชุมประจำปีคงจะน่าสนใจมากขึ้น!”
ในขณะที่เหล่ารุ่นหลานของตระกูลเย่ กำลังพูดถึงเย่เฟิงพวกเขาก็เผยสีหน้าที่ดูถูกเหยียดหยามราวกับว่าเขานั้นเป็นแค่กระสอบทรายที่มีไว้เพื่อชกต่อย
ตอนนั้นเอง พวกเขาก็ได้ยินเสียงร้องโวยวายมาจากประตูคฤหาสน์ “เร็วเข้า! ช่วยฉันด้วย! เย่เฟิงทำร้ายฉัน!”
ทุกคนที่อยู่ใกล้ ๆ กับประตูตกตะลึงไปในทันที
หลังจากนั้นเย่หลิงก็รีบวิ่งเข้ามาด้านในประตูอย่างว่องไว ศีรษะของเขาเต็มไปด้วยเลือด และตามมาด้วย เย่เฟิงและเย่โม่ที่เดินตามมาอย่างช้า ๆ
‘หืมม?’
การแสดงออกของทุกคนในคฤหาสน์เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะเย่หยุนซานลุงคนโตของเย่เฟิง ผู้ที่ลุกขึ้นยืนในทันทีและตะโกนว่า “เย่หลิงเกิดอะไรขึ้น ทำไมหัวของเจ้า ถึงเต็มไปด้วยเลือดแบบนั้น”
ด้วยรูปร่างที่แข็งแรงและศีรษะที่เต็มไปด้วยผมสีเทา เย่หยุนซานดูเป็นคนที่สง่างามเลยทีเดียว
หลังจากได้ยินคำพูดของเขาแล้ว เย่หลิงก็มองไปที่เย่เฟิงที่อยู่ข้างหลังเขา ขณะที่เขาตอบอย่างรีบร้อนว่า “ท่านลุง ช่วยผมด้วย! ผมเชิญเย่เฟิงมาร่วมการประชุมประจำปีของตระกูลเย่ แต่ไม่คาดคิด ว่าเขาจะด่าตระกูลของเราอย่างแรง ผมโกรธมากและทะเลาะกับเขา แต่เขาก็เอาชนะผมได้!”
เย่หลิงพูดด้วยท่าทางเศร้าโศก ในขณะเดียวกันน้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตาของเขา “ท่านลุง ได้โปรดช่วยผมด้วย! ถ้าผมวิ่งไม่เร็วพอ ผมคงต้องตายเพราะเขาแน่นอน!”
‘อะไรนะ!’
หลังจากได้ยินคำพูดของเย่หลิง สมาชิกทั้งหมดของตระกูลเย่ ก็โกรธจัด
พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าลูกชายนอกสมรสไร้ค่า จะไม่เกรงใจและทำร้ายสมาชิกสายตรงของผู้สืบทอด!
…
สมาชิกของตระกูลหันไปจ้องมองเย่หยุนซานด้วยสายตาที่ไม่พอใจ เพื่อรอฟังว่าเขาจะว่าอย่างไร
“บังอาจมาก เย่เฟิง! แกกล้าทำร้ายสมาชิกสายตรงของผู้สืบทอดจากตระกูลเย่!
เย่หยุนซานคำราม ในขณะที่เขาสั่งผู้คุ้มกันที่อยู่โดยรอบ “ไปจับตัวไอ้เวรนั่น!”
“ครับท่าน!”
หลังจากได้ยินคำพูดของเย่หยุนซาน เหล่าผู้คุ้มกันก็พุ่งไปที่เย่เฟิงอย่างเกรี้ยวกราด
ทันใดนั้นเอง ชายหนุ่มร่างเล็ก ก็กระโดดมายืนต่อหน้าเย่เฟิงแล้วยกมือขึ้นพรางตะโกนว่า “หยุด!”
เขาคนนั้นคือเย่โม่!
ใบหน้าของเย่โม่โกรธจัดเพราะเขาไม่คิดว่าสมาชิกในตระกูลของเขาจะทำตัวไร้ยางอายแบบนี้
จากนั้นเขาก็รีบอธิบายให้ เย่หยุนซานฟังว่า “ท่านลุง เย่เฟิงไม่ได้ทำอะไรผิด! เย่หลิงทุบหัวของเขากับกำแพงด้วยตัวเองและใส่ร้ายเย่เฟิง!”
‘หืมม?’
หลังจากได้ยินคำพูดของเย่โม่ สมาชิกของตระกูลก็ตกอยู่ในความเงียบ
พวกผู้คุ้มกันที่พุ่งเข้ามาก็หยุดชะงักลง!
‘ใส่ร้าย?’
ทุกคนจับจ้องไปที่เย่หลิง!
ใบหน้าของเย่หลิงซีดลง ขณะที่เขาตะโกนเสียงดังไปทาง เย่หยุนซานในทันที “ท่านลุง เย่โม่พูดเข้าข้างเย่เฟิงตลอด พวกเราทุกคนรู้ ท่านลุงก็รู้! หัวของฉันถูกทำร้ายโดยเย่เฟิงจริง ๆ ถ้าท่านลุงไม่เชื่อผม ท่านลุงสามารถมาดูบาดแผลของผมด้วยตาตัวเอง!”
เย่หยุนซานตอบกลับทันทีโดยไม่ปฏิเสธ “อืม! มานี่สิให้ฉันดูบาดแผลของเจ้าหน่อยสิ!”
จากนั้นเย่หลิงก็เดินไปหน้าเขาและแสดงบาดแผลบนศีรษะให้เย่หยุนซานตรวจดู
หลังจากสังเกตแผลอย่างตั้งใจ ใบหน้าของเย่หยุนซานเครียดเคร่งขึ้นมาทันที เขาตะหวาดเสียงดังไปทางเย่โม่ “ฮึ! เย่โม่มันชัดเจนมาก! แผลของเย่หลิงนั้น เกิดจากแรงกระแทกอย่างชัดเจน!”
จากนั้นเย่หยุนซานก็หันไปจ้องมองเย่เฟิงพลางกล่าวว่า “เย่เฟิง เรามีผู้บาดเจ็บและเมื่อตรวจดูบาดแผลแล้วแกมีอะไรแก้ตัวอีก!”
หลังจากได้ยินคำพูดของเย่หยุนซาน สีหน้าของเย่โม่ก็ซีดลงทันที
เย่โม่เชื่อว่าเย่หยุนซานไม่ได้ตรวจสอบบาดแผลของเย่หลิงอย่างละเอียด ในความเป็นจริงเย่หยุนซานมักจะช่วยเย่หลิงใส่ร้ายเย่เฟิงมาโดยตลอด!
ดังนั้นใบหน้าของเย่โม่จึงเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความโมโห
หลังจากการตรวจสอบ สมาชิกทุกคนของตระกูลเย่ก็จับจ้องไปที่เย่เฟิงในเวลาเดียวกันพร้อมกับการแสดงออกที่เหมือนกัน ราวกับว่าพวกเขากำลังรอชมความบันเทิงอยู่
เย่โม่ในเวลานั้นตัวสั่นด้วยความโมโห ขณะที่เขาต้องการที่จะปฏิเสธ
จากนั้นก็มีมือหนึ่งเอื้อมมาจับไหล่เขาไว้
‘หืมม?’
เย่โม่ชะงักไปในทันที ก่อนเขาจะพบว่าเป็นมือของเย่เฟิง
เย่เฟิงส่ายหัวให้เย่โม่ก่อนจะเดินไปข้างหน้า
‘ต้องแก้ตัวเพื่ออะไร ?’
เย่เฟิงเปิดเผยท่าทางที่ตื่นเต้นขณะที่ดวงตาของเขาส่องประกายอย่างชั่วร้าย “ผมไม่ได้จะแก้ตัวอะไรเลย! ผมแค่อยากจะบอกลุง และพวกนายทุกคน ผมไม่ทำร้ายคนแบบนั้นหรอก!”
‘อะไรนะ?’
ไม่มีใครสามารถเข้าใจคำพูดของเย่เฟิง
อย่างไรก็ตามสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปนั้นผิดปกติจากเย่เฟิงคนเดิมไปอย่างมาก
เย่เฟิงยื่นมือข้างหนึ่งออกมาแล้วจับไปที่แขนของเย่หลิง และบีบลงไปอย่างแรง!
ด้วยเสียงแตกละเอียด แขนของเย่หลิงหักครึ่งในทันที!
“อ๊าก!”
เย่หลิงร้องโหยหวนขณะที่ตัวของเขาสั่นเทาอย่างแรง
เขาไม่เคยคิดเลยว่าเย่เฟิงจะกล้าหักแขนเขาต่อหน้าสมาชิกตระกูลมากมาย!
ทว่ามันเป็นเพียงแค่การเริ่มต้น!
“ให้ผมแสดงให้ลุงดู ว่าเวลาที่ผมทำร้ายคนอื่นมันเป็นยังไง!”
เย่เฟิงพูดอย่างเย็นชา ในขณะที่เขาคว้าแขนอีกข้างของเย่หลิงทันที!
และแขนอีกข้างของเขาก็หักอีก!
เย่หลิงเกือบจะเสียชีวิตเนื่องจากความเจ็บปวดอย่างรุนแรง
ต่อไปมันก็เป็นขาข้างซ้ายของเขา!
ด้วยเสียงกระดูกแตกร้าว ขาข้างนั้นก็หักด้วย!
เลือดและเหงื่อของเย่หลิงไหลออกมาจากทั่วตัวของเขา เขานั้นตกใจมาก ในสายตาของเขาเย่เฟิงเป็นเหมือนกับปีศาจที่บ้าคลั่ง
หลังจากนั้นขาข้างขวาของเขาก็หักเช่นกัน!
ในเวลาเพียงแค่ 2 วินาทีทั้งแขนและขาของเย่หลิงก็ถูกทำลายลงด้วยโดยพละกำลังอย่างเหี้ยมโหด!
ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นตัวแข็งเป็นหินเมื่อเห็นเหตุการณ์ตรงหน้า!
