ฤดูใบไม้ผลิ ภายในโรงเรียนมัธยมปลายเมืองเจียงซีนั้นถูกปกคลุมไปด้วยต้นไม้เขียวขจี ซึ่งแผ่กิ่งก้านสร้างความร่มเย็นให้กับผู้คนที่เดินผ่านไปมาคนสองคนกำลังเดินไปด้วยกันด้วยท่าทางสบาย ๆ ในโรงเรียน
ไป๋ยี่กำลังมองดูความหล่อเหลาของเย่เฟิงด้วยความอยากรู้อยากเห็นด้วยใบหน้าที่สวยงามของเธอเธอไม่คิดเลยว่าชายลึกลับ ชายผู้แม้แต่ปู่ของเธอยังกลัว จะเป็นลูกชายนอกสมรสและคนไร้ค่าคนดังของเมืองเจียงซีโดยเฉพาะเมื่อเธอจำได้ว่าชายคนนี้ สามารถส่งลุงจงลอยกระเด็นไปด้วยการต่อยเพียงหมัดเดียว นั่นทำให้เธอค่อย ๆ รู้สึกว่าเย่เฟิงดูลึกลับมาก
“นี่ เย่เฟิง ฉันช่วยให้นายหลุดพ้นจากสถานการณ์น่าอึดอัดนั่นไปแล้ว นายจะตอบแทนฉันอย่างไรดี”ไป๋ยี่ถามขณะที่เธอขยิบตาของเธอ เผยให้เห็นรูปลักษณ์ที่ดูฉลาดแกมโกงบนใบหน้าที่งดงามนั่นหลังจากได้ยินคำพูดของเธอ เย่เฟิงหยุดเดิน เขาหันหน้าไปมองที่ไป๋ยี่พลางทำหน้าตาไม่จริงจังนัก“ฉันจะตอบแทนเธอได้อย่างไรนะ ขอฉันลองคิดดูก่อน…”ในขณะที่ เย่เฟิงเอามือขึ้นไปลูบขากรรไกรของเขาและแสร้งทำเป็นครุ่นคิด จากนั้นไม่กี่วินาทีเขายักไหล่แล้วพูดด้วยท่าทีที่ดูหมดหนทางว่า “ฉันไม่มีเงินหรือฐานะทางสังคมอะไร ฉันมีแค่ร่างกายอันสมบูรณ์แบบนี้!“
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้เย่เฟิงก็เผยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม
“ฉันจะบอกเธอตามตรงว่า ฉันนั้นเก่งในด้านนั้นจริง ๆ ! ฉันสามารถสร้างความสุขให้เธอได้ 10 ครั้งต่อคืนและทำได้นานถึง 1 ชั่วโมงต่อครั้ง! นอกจากนี้ฉันมีความเชี่ยวชาญในท่าต่าง ๆ ถึง 1,888 ท่าและเปลี่ยนท่าได้ 720 แบบ ไม่มีใครเทียบฉันได้ในเรื่องบนเตียง ไม่ว่าจะเป็นการนั่ง นอน ยืน หรือร้อง! ด้วยสิ่งที่ใหญ่อันนั้น ฉันสามารถทำได้ทุกอย่างบนเตียง และทุกการเคลื่อนไหวที่เธอจินตนาการถึง!”
…
ด้วยคำพูดของเย่เฟิงทำให้ไป๋ยี่ตกตะลึงอย่างสมบูรณ์แบบ
เมื่อมองดูความหยาบคายของเย่เฟิง ใบหน้าของไป๋ยี่ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นซีด
‘ให้ตายเถอะ! สุภาพสตรีอย่างฉันคนนี้ต้องการให้แกตอบแทนฉัน ไม่ใช่เพื่อให้แกมานอนกับฉัน!’
‘ไอ้คนอันธพาล ไอ้ชั่ว!’
แต่เมื่อเธอนึกถึง ‘1,888 ท่า’ และ ‘เปลี่ยนท่าได้ 720 แบบ’ ใบหน้าที่สวยงามของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงราวกับแอปเปิ้ล
เธอมักจะเป็นเสมือนเทพธิดา เมื่ออยู่ต่อหน้านักเรียนชายคนอื่น ๆ ทุกคนจะเชื่อฟังและพูดจาหวาน ๆ ต่อหน้าเธอ ไม่มีใครกล้าขัดใจเธอแม้แต่คำพูด
แต่ว่าไอ้คนเลวนี้ กลับกล้าที่จะเล่นหูเล่นตากับเธออย่างไร้ยางอาย
และยิ่งกว่านั้นเมื่อเย่เฟิงพูดเสร็จ เขายังพูดต่อด้วยรอยยิ้มที่ลามกว่า “อืม! เมื่อเธอช่วยฉันแล้ว ฉันก็พร้อมที่จะแต่งงานกับเธอ!
‘คืออะไร?’
‘นี่ฉันฉวยโอกาสกับนายเหรอ?’
ไป๋ยี่สับสน แต่หลังจากรู้ตัวว่าเย่เฟิงหมายถึงอะไรเธอก็อายและโกรธในทันที
“นาย…มันไร้ยางอาย! ฉันฉวยโอกาสจากนายเมื่อไหร่กัน”
ไป๋ยี่ไม่เคยคิดเลยว่าผู้ชายคนนี้ จะสามารถเรียกร้องให้เธอรับผิดชอบหลังจากที่เธอช่วยเขาให้พ้นจากสถานการณ์นั้น ช่างเป็นคนไร้ยางอายโดยแท้!
แต่เหมือนเย่เฟิงดูไม่ได้จะสังเกตเห็นสีหน้าเศร้าหมองและน่าเกลียดน่าชังบนใบหน้าที่ไร้เดียงสาของเธอ ไป๋ยี่เป็นเหมือนภรรยาสาวที่กำลังโกรธอยู่
“เกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันเป็นแค่หนุ่มหล่อไร้เดียงสา เป็นนายน้อยที่สาว ๆ มากมายชื่นชอบและติดตาม แต่เธอกับแกล้งทำว่าเธอเป็นแฟนของฉัน นั่นเป็นการทำลายชื่อเสียงของฉันเลยนะ สาว ๆ ทั้งหมดจะเข้าใจผิดว่าฉันซึ่งเป็นหนุ่มหล่อของโรงเรียนได้มีแฟนแล้ว! และถ้าฉันไม่สามารถหาภรรยาได้ล่ะ แล้วถ้าฉันไม่มีลูกจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าฉันต้องเหงาไปตลอดชีวิตล่ะ“
…
หลังจากได้ยินคำอธิบายของเย่เฟิง ไป๋ยี่ก็รู้สึกเวียนหัวและเกือบจะล้มลง
‘โธ่เว้ย!’
‘ฉันไม่เคยเห็นใครที่ไร้ยางอายเท่านี้มาก่อนเลย!’
‘นายเป็นหนุ่มหล่อไร้เดียงสาตรงไหน?’
‘สาว ๆ ทั้งหมดจะเข้าใจผิดว่านายที่เป็นหนุ่มหล่อของโรงเรียนมีแฟนแล้ว อย่างนั้นเหรอ?’
‘ให้ตายเถอะ!’
สิ่งที่ไป๋ยี่รับไม่ได้มากที่สุดก็คือ ไอ้ชั่วนี้บอกว่าเขาไม่สามารถมีภรรยาหรือลูกได้อีก
‘แม่ของนายรู้ไหมว่านายมันเป็นคนไร้ยางอาย?’
อย่างไรก็ตามมันเป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น หลังจากนั้นเย่เฟิงก็เริ่มคำนวณด้วยมืออย่างเคร่งเครียด
“เธอต้องจ่ายเงิน 388 หยวนเพื่อชดเชยค่าเสียหายสำหรับชื่อเสียง 234 หยวนสำหรับค่าธรรมเนียมการสูญเสียทางเลือก 226 หยวนสำหรับค่าชดเชยความเสียหายทางจิตใจ 178 หยวนสำหรับการไม่สามารถแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นได้ 392 หยวนสำหรับการไม่มีลูก 416 หยวนสำหรับการชดเชยความเสียหายทางพรหมจรรย์…”
เมื่อได้ยินการคำนวณของเย่เฟิงในเรื่องค่าชดเชยต่าง ๆ ไป๋ยี่รู้สึกว่าหัวของเธอกำลังจะระเบิด
“หุบปาก! เย่เฟิง นายนี่มัน…จริง ๆ เลย!!”
ไป๋ยี่จ้องมองเย่เฟิงด้วยใบหน้าสีแดงดุจนางสิงโตสาวผู้โกรธแค้นแล้วพูดว่า “หยุดพล่ามซะ! ฉันต้องจ่ายเงินให้นายเท่าไหร่?”
“เอ่อ…1938.87 หยวน!” เย่เฟิงตอบด้วยรอยยิ้ม
หลังจากได้ยินว่าบุคคลนี้ยังเก็บทศนิยมสองตำแหน่งไว้ด้วยกัน ไป๋ยี่รู้สึกเหมือนอยากจะด่าเขาอีกรอบ
เธอหยิบกระเป๋าสีชมพูออกมาและปาเงินไปบนใบหน้าของเย่เฟิง
ธนบัตรสีแดงลอยอยู่รอบ ๆ ตัวเย่เฟิง
อย่างไรก็ตาม เย่เฟิงไม่ได้สนใจ เขาแค่ก้มหยิบมันทีละใบ จากนั้นเขาก็ถ่มนํ้าลายลงบนนิ้วของเขาและเริ่มนับพวกมันเรื่อย ๆ ทำตัวเหมือนพ่อค้าใจแคบในเมืองที่กำลังทอนเงิน
เขาไม่พูดอะไรจนนับเสร็จ แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มไร้ยางอาย “2,000 หยวน!”
หลังจากพูดอย่างนั้นแล้วเย่เฟิงก็หยิบยื่นเงินทอนมาหนึ่งกำมือ “นี่เป็นเงินทอน! 61 หยวน 1 เจียวและ 3 เซ็นต์!”
ไป๋ยี่พูดไม่ออก…
เธอเห็นเหรียญ 1 เจียวและ 3 เซ็นต์ในมือของ เย่เฟิง
“นาย…นี่มันจะมากเกินไปแล้ว!”
ไป๋ยี่โมโหมาก เธอเป็นรับเงินทอนมาแล้วปามันไปบนหน้าของเย่เฟิงหลังจากนั้นเธอก็หันหลังกลับ
เมื่อดูฉากนี้ เย่เฟิงส่ายหัวและถอนหายใจออกมา
เขาพึมพำว่า “สุดยอด! นี่มันตั้ง 61 หยวน เพียงพอสำหรับฉันที่จะนอนกับหยูเฟยตั้งเกือบ 10 ท่า!”
โครม!
ไป่ยี่ที่อยู่ไม่ไกลออกไปล้มลงไปบนพื้นหญ้าในทันที
หลังจากพยุงตัวเองขึ้นมาได้ เธอก็หนีไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับสบถเบา ๆ
แต่ว่าหลังจากเดินต่อไปได้สองสามก้าว ทันใดนั้นเธอก็หยุด พร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อยและบ่นว่า “ไม่ คน ๆ นี้ ทำทั้งหมดไปเพราะวัตถุประสงค์บางอย่าง!”
จนกระทั่งเธอตระหนักถึง‘ในช่วง 3 วันที่ผ่านมา ชีวิตสัตว์นํ้าทั้งหมดในแม่นํ้าใกล้กับเมืองเจียงซีได้ตายไปทั้งหมด มันต้องเกี่ยวข้องกับผู้ชายคนนี้! นอกจากนี้ผู้ชายคนนี้บอกว่าปู่ของฉันกำลังจะตาย! ดังนั้นฉันต้องการเข้าหาเขา และถามเขาว่าทำไม แต่…’
หลังจากที่คิดได้ ไป๋ยี่ก็ตัวสั่นเทา
เธอช่วยเย่เฟิงให้พ้นจากสถานการณ์นั้น ด้วยการประกาศต่อสาธารณชนว่าเธอเป็นแฟนสาวของเขาตามคำขอของตระกูลไป๋
คุณปู่ของเธอสงสัยเป็นอย่างมาก ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับการตายของสัตว์นํ้าในแม่นํ้าใกล้เมืองเจียงซีนั้นเกี่ยวข้องกับเย่เฟิง
นอกจากนี้ผู้ชายคนนี้ยังบอกว่าคุณปู่ของเธอกำลังจะตาย!
ดังนั้นไป๋ยี่จึงตัดสินใจที่จะเข้าหาเย่เฟิงเพื่อตรวจสอบเขา แต่แผนการของเธออยู่ภายใต้การควบคุมของเย่เฟิงอย่างไม่น่าเชื่อ
‘เขากระตุ้นให้ฉันอยู่ห่างจากเขาด้วยท่าทีที่ไร้ยางอาย หรือว่าเขารู้จุดประสงค์ของฉันแล้ว?’
เมื่อเธอคิดอย่างนั้นไป๋ยี่รู้สึกตัวสั่นราวกับว่าเธออยู่ในโรงนํ้าแข็ง ถ้านี่เป็นเรื่องจริงผู้ชายคนนี้จะต้องค่อนข้างฉลาดมาก
เมื่อคิดได้ดังนั้น ไป๋ยี่ก็รีบวิ่งกลับไปที่ที่เธอเคยยืนคุยอยู่กับเย่เฟิง แต่เธอพบว่าไม่มีใครอยู่ที่นั่นแล้ว
ธนบัตร 2,000 หยวนทั้งหมดนั้นวางอยู่บนพื้นหญ้าเหมือนขยะ
เมื่อเห็นฉากนี้ใบหน้าของไป๋ยี่ซีดลงทันที
จนกระทั่งเธอรู้ตัวว่า เย่เฟิงไม่ได้ขาดเงินเลย เขาแสร้งทำเป็นเป็นพ่อค้าใจแคบเพื่อที่จะได้อยู่ห่าง ๆ จากเธอและทำให้เธอรู้สึกเบื่อหน่ายในตัวของเขา
“ผู้ชายคนนี้…”
ไป๋ยี่เปิดเผยรอยยิ้มอันขมขื่นเมื่อเธอเริ่มสงสัยเกี่ยวกับเย่เฟิงมากขึ้น
“ฉันจะไม่ยอมแพ้ ฉันต้องรู้จักตัวตนและความลับที่แท้จริงของนายให้ได้!”
