นิยาย อ่านนิยาย
ตกกลางคืน!
เย่เฟิงไม่ได้กลับไปที่บ้านของเขา เขาเพียงแต่นั่งบนต้นหลิวและดูดซับพลังฉีปีศาจเหมือนเดิม
รอบกายของเขานั้นล้อมไปด้วยกลุ่มหมอกสีดำ ท้ายที่สุดหมอกสีดำก็แตกออกพลันมีประกายแสงสีม่วงพวยพุ่งออกมา
เมื่อหมอกสีดำจางหายไปในที่สุด ร่างกายของเย่เฟิงก็ปรากฏออกมาอีกครั้ง
ในขณะนั้นร่างกายของเขาล้วนมีกล้ามเนื้อที่แข็งแกร่งแต่กลับเบาสบาย ราวกับว่าทุกเซลล์ในร่างกายของเขามีพลังที่ไม่มีที่สิ้นสุด
“เย่เฟิง! เย่เฟิง…”
ทันใดร่างที่เต็มไปด้วยเลือดก็เดินเข้ามาในสนามกีฬา
‘หืมม ?’
เย่เฟิงก็ตกตะลึงในทันที เมื่อเขามองดูร่างที่ชุ่มโชกไปด้วยเลือดอย่างถี่ถ้วน เขาก็พบว่านั่นคือเย่โม่
ในขณะนั้น เย่โม่ดูมีสภาพที่น่าสังเวชอย่างมาก บวกกับบาดแผลที่น่ากลัวทั่วร่างกายของเขา เผยให้เห็นแผลฉกรรจ์ และรอยเลือดมากมาย
แขนข้างหนึ่งของเขาหัก และเลือดสีแดงสดกำลังไหลออกมา
เย่โม่ดูราวกับว่าเขาจะต้องปีนออกมาจากภูเขาของซากศพและมหาสมุทรแห่งเลือดก่อนมาเจอตัวเย่เฟิง
ทันทีที่เขาเดินมาถึงใต้ต้นหลิว เย่โม่ก็ล้มลงไปกองกับพื้น จากนั้นเขาพูดอย่างอ่อนแรง “เย่เฟิง รีบหนีไป…”
‘อะไรนะ!’
หลังจากได้ยินคำพูดของเขาใบหน้าของเย่เฟิงก็เปลี่ยนไปทันที เขากางนิ้วออกแล้วชี้จุดฝังเข็มไปที่ร่างของ เย่โม่ หลังจากนั้นเลือดของเย่โม่ก็หยุดไหล
จากนั้นเย่เฟิงหยิบเอาเม็ดยา โอสถฟื้นพลังปีศาจออกมา แล้วนำไปให้เย่โม่กลืนลงไป เขาถามเย่โม่ว่า “เย่โม่ เกิดอะไรขึ้น ? ใครกันที่ทำร้ายนาย ?”
เย่โม่เป็นหนึ่งในสายเลือดโดยตรงของตระกูลเย่!
เขาเป็นเด็กหนุ่มรูปหล่อคนหนึ่งในเมืองเจียงซี เย่เฟิงไม่เชื่อว่าจะมีใครกล้าทำร้ายเขาอย่างไร้ความปราณีแบบนี้
“เย่เฟิง อย่าเพิ่งถามฉัน…ว่าทำไม! แต่คุณปู่ ให้ฉันมาบอกนายว่า ให้รีบออกไปจากเมืองเจียงซีให้เร็วที่สุด ไปยิ่งไกลยิ่งดี! แล้วเปลี่ยนชื่อของนายซะและไม่ต้องกลับมาอีก!”
เย่โม่พูดด้วยความกลัวอย่างมากที่ฉายชัดอยู่แววตาของเขา ขณะที่ใบหน้าของเขาก็ซีดลงอย่างน่ากลัว
‘ปู่ ?’
เย่เฟิงขมวดคิ้ว แน่นอนเขารู้ว่าเย่โม่พูดถึง เย่ฟ่างเฉิงหัวหน้าคนปัจจุบันของตระกูลเย่
ในตระกูลเย่นอกจากเย่โม่ ก็มีเพียงเย่ฟ่างเฉิงเท่านั้นที่ เป็นห่วงเป็นใยในตัวเย่เฟิง
หากไม่ได้รับความช่วยเหลือจากเย่ฟ่างเฉิง เย่เฟิงอาจจะอดตายตั้งแต่อายุยังน้อย
ก่อนหน้านี้เย่ฟ่างเฉิง วางแผนที่จะเรียกเย่เฟิงกลับมาอยู่ในตระกูล และให้เขาสืบทอดมรดกของตระกูลเย่
“เกิดอะไรขึ้น ? รีบบอกฉันมาว่ามันเกิดอะไรขึ้น!”
เย่เฟิงจ้องมองที่เย่โม่ ด้วยสายตาที่น่ากลัว
ถึงแม้จะได้ยินคำพูดของเขาแล้ว แต่เย่โม่ยังคงต้องการเกลี้ยกล่อมให้เย่เฟิงรีบหนีไป ทว่าเมื่อเขาเห็นแววตาที่แข็งกร้าวของเย่เฟิง เขาก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากกลืนน้ำลายของเขาอย่างแรง ขณะที่เขาอธิบายว่า “เย่หลง ต้องการที่จะช่วยให้ตระกูลซือกง ตระกูลใหญ่จากภาคเหนือของจีน รวมเข้ากับตระกูลเย่! เมื่อพวกมันได้ยินว่านายฆ่าผู้คุ้มกันของตระกูลซือกง และบังคับให้ซือกงจิงตบหน้าตัวเอง พวกมันก็เป็นบ้าไปเลยทีเดียว!”
เย่โม่พูดต่อด้วยท่าทางที่ยังคงหวาดกลัว “มันน่ากลัวมาก! สมาชิกในตระกูลซือกงเป็นเหมือนปีศาจ! พวกมันฆ่าผู้คุ้มกันทั้งหมดของตระกูลเย่ และบังคับให้แต่ละคนในตระกูลเย่ ลงนามในข้อตกลงโอนทรัพย์สิน! หากใครไม่ยอมลงนาม พวกเขาจะต้องตายหรือไม่ก็พิการแน่นอน!”
หลังจากพูดอย่างนั้นเสร็จ เย่โม่ก็ขอร้องเย่เฟิงด้วยท่าทางขมขื่น “เย่เฟิง หัวหน้าตระกูลคนเก่า คุณลุงคนโตและคุณลุงคนรอง บอกให้นายรีบออกจากเมืองเจียงซีทันที! ในขณะที่ตระกูลเย่นั้น คงไม่สามารถรอดจากหายนะนี้ได้ พวกเราทุกคนคงจะถูกฆ่า! นายถือเป็นความหวังสุดท้ายของตระกูลเย่!”
จากนั้น เย่โม่ก็นำกองเอกสารสัญญาทั้งหมดออกมาซึ่งทั้งหมดนั้นเป็นข้อตกลงสำหรับการโอนทรัพย์สมบัติ
พวกมันทั้งเปียกชื้นและมีรอยแดงเปรอะเปื้อน แสดงให้เห็นถึงเลือดของพวกเขาที่ต้องหลั่งก่อนจะนำมันออกมาได้
เย่โม่ส่งเอกสารสัญญาทั้งหมดให้อยู่ในมือของเย่เฟิง ขณะที่เขาพูดด้วยน้ำตา “เย่เฟิงนี่คือเอกสารสัญญาเกี่ยวกับอุตสาหกรรมทั้งหมดของตระกูลพวกเรา พวกเขาส่งมันให้มาตกอยู่ในมือของฉันอย่างลับ ๆ และบอกให้ฉันส่งพวกมันทั้งหมดมาให้นาย! พวกเขาได้เซ็นชื่อและประทับตราไว้แล้ว ตราบใดที่นายเซ็นชื่อของนายเอง ทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลเย่ก็จะเป็นของนาย!”
“หัวหน้าตระกูลคนเก่าและเหล่าสมาชิกในตระกูลคนอื่น ๆ หวังว่านายจะรีบออกไปจากเมืองเจียงซีได้โดยเร็วที่สุด! ทุกคนหวังว่านายจะสามารถหาที่ที่ปลอดภัยและอาศัยอยู่ที่นั่นได้อย่างมีความสุข!”
…
หลังจากได้ยินคำอธิบายทั้งหมดของเย่โม่แล้ว ดวงตาของเย่เฟิงก็เป็นประกายสีแดงราวกับเลือด
ก่อนหน้านี้เขาเกลียดชังตระกูลเย่อย่างมาก!
นอกจากเย่ฟ่างเฉิงและเย่โม่แล้ว เย่เฟิงก็ไม่สนใจว่าคนอื่น ๆ นั้นจะมีชีวิตอยู่หรือตายไป
แต่เมื่อดูเอกสารสัญญาเปื้อนเลือดปึกหนา ๆ แล้วหัวใจของเย่เฟิงก็สั่นไหวเล็กน้อย
‘ยังไงพวกเขา… ก็เป็นคนในตระกูลของเรา!‘
แต่ละคนก็หวังว่าเขาจะมีชีวิตรอด แม้ว่าพวกเขาทุกคนจะรู้ว่า ตัวของพวกเขาเองนั้นคงไม่มีชีวิตรอดแน่ ๆ !
ท้ายที่สุดแล้ว เขานั้นก็ยังมีสายเลือดเดียวกับพวกเขา ซึ่งมันสำคัญกว่าเรื่องอื่น!
นอกจากนี้หายนะครั้งนี้ เกิดขึ้นโดยเย่เฟิง ดังนั้นเย่เฟิงจะทำเป็นไม่สนใจไม่ได้!
เย่โม่อ่านความคิดของเย่เฟิงออก ขณะที่เขาหวาดกลัวอย่างมาก จากนั้นเขาก็กอดขาของเย่เฟิงแล้วร้องไห้ออกมา “เย่เฟิงนายไม่สามารถไปที่นั่นได้! ถ้าไม่อย่างนั้นนายจะต้องตายแน่! นายไม่สามารถจินตนาการถึงความน่ากลัวของตระกูลซือกงได้แน่ พวกผู้อาวุโสทั้งหมดของตระกูลซือกงนั้น ล้วนแต่เป็นพวกคนชั่วร้ายที่มีอิทธิพลอย่างมากในภาคเหนือของจีน! แค่เป็นใครคนใดคนหนึ่งก็สามารถกวาดล้างทั่วทั้งเมืองเจียงซีได้แล้ว!”
เย่โม่ยังคงขอร้องเย่เฟิงต่อไปด้วยใบหน้าซีดเซียวและสิ้นหวัง “เย่เฟิงฉันหวังว่านายจะสามารถอยู่รอดต่อไปได้! คุณปูก็หวังว่านายจะสามารถอยู่รอดต่อไปได้! ทุกคนในตระกูลเย่เอง…ก็หวังว่านายจะสามารถอยู่รอดต่อไปได้!”
ฟังคำพูดเคล้าน้ำตาของเย่โม่ หัวใจของเย่เฟิงก็สั่นคลอนเลยทีเดียว ขณะเขาตบไหล่ของเย่โม่ เพื่อพยายามจะปลอบโยนพลางพูดว่า “เย่โม่ นายผิดแล้ว! ฉันเป็นปีศาจ! ปีศาจที่สามารถฆ่าเหล่าทวยเทพเทวาได้ ฉันยอมตายอย่างยืนหยัด ดีกว่าจะคุกเข่าเพื่อความอยู่รอด!”
หลังจากพูดอย่างนั้นแล้ว เย่เฟิงก็ทุบไปที่ท้ายทอยของเย่โม่ด้วยฝ่ามือ นั่นทำให้เย่โม่รู้สึกหน้ามืดและสลบไป
หลังจากจัดการให้ เย่โม่นอนอยู่ในสนามกีฬาแล้ว เย่เฟิงก็ยืนขึ้นอย่างช้า ๆ ในขณะที่เขาพึมพำว่า “มันถึงเวลาสำหรับการสังหารหมู่แล้ว…”
หลังพูดด้วยเสียงที่เย็นยะเยือก ซึ่งสามารถเจาะทะลุกระดูกของใครก็ตามที่ได้ยิน เย่เฟิงก็หายตัวไปในความมืดราวกับปีศาจกระหายเลือด ที่พร้อมจะทำให้เกิดการสังหารหมู่ในดินแดนมนุษย์!
…
เวลาเดียวกันนั้น ณ คฤหาสน์ตระกูลเย่ เต็มไปด้วยซากศพ กลิ่นคาวเลือดลอยคละคลุ้งไปทั่ว
เหล่าสมาชิกสายเลือดตรงทุกคนในตระกูลเย่ ถูกนำตัวไปไว้ที่ลานกว้างในคฤหาสน์ ซึ่งพวกเขานั้นรอที่จะถูกประหารชีวิต!
ชายร่างแกร่งหลายคนยืนอยู่ข้างหลังพวกเขา พวกเขาต่างมีมัดกล้าม เสื้อผ้าชั้นนอกสีดำของพวกเขาปักไว้ด้วยคำ ๆ หนึ่ง —— ซือกง!
เห็นได้ชัดว่าพวกเขานั้นเป็นสมาชิกระดับสูงทั้งหมดของตระกูลซือกง!
ด้านหน้าของเหล่าสมาชิกตระกูลเย่ก็ คือ ซือกงทัว กลุ่มผู้อาวุโส เย่หลงและก็ซือกงจิง!
“ฆ่า! ฆ่า ไอ้โง่ทั้งหมดของตระกูลเย่!”
ซือกงจิงกรีดร้องใส่เย่หลง ขณะที่เธอเผยสีหน้าที่โหดเหี้ยมและน่ากลัว “เย่หลง หากคุณต้องการแต่งงานกับฉัน จงฆ่าพวกมันทั้งหมด!”
หลังจากได้ยินคำพูดของเธอ เย่หลงก็กระอักกระอ่วนใจอย่างมาก
เหล่าผู้คนข้างหน้าก็คือ ปู่ พ่อ อาและเหล่าคนในตระกูล!
แต่ตอนนี้…
“ใช่แล้ว ถ้าคุณไม่ฆ่าพวกมัน คุณจะไม่มีวันได้แต่งงานกับฉันอีกเลย และนอกจากนี้คุณก็จะต้องตายไปพร้อมกับพวกเขาด้วย!”
ซือกงจิง พูดอย่างห่างเหิน เธอจ้องมองตรงเข้าไปในดวงตาของเย่หลง
หลังจากได้ยินคำพูดของเธอ ร่างกายของเย่หลงก็สั่นสะท้านในทันที
‘ถ้าฉันไม่ฆ่าพวกเขาฉันก็จะต้องตาย!’
เย่หลงจึงเผยสีหน้าที่โหดเหี้ยม
เขาคว้ามีดสปาร์ตาขึ้นมาทันทีและเดินเข้าหาคนในตระกูลของเขา
“เย่หลง! ไอ้ลูกสารเลว แกกล้าฆ่าคนในตระกูลของแกอย่างนั้นเหรอ ?”
เย่หยุนซานคำรามขณะที่เขาจ้องมองไปที่ลูกชายของเขาอย่างเจ็บปวดใจ
เขาไม่นึกว่าลูกชายของเขา จะกล้าปล่อยให้คนภายนอกเข้ามาในคฤหาสน์ตระกูลเย่และกำจัดคนในตระกูลของเขาเพื่อสมบัติ ไอ้คนทรยศ!
