ตอนที่135
“นี่คือยานรบคุนหลุน ซึ่งสามารถบินได้อย่างเงียบเฉียบทั้งแนวตั้งและแนวนอน แถมยังสามารถล่องหนได้อีกด้วย”
ในเวลาเดียวกัน ขณะที่กําลังอธิบาย เขาก็เดินเข้าไปในตัวยาน ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้น “ยินดีต้อนรับบอส!”
“ใครกันหน่ะ!!?”
คอลลีนที่กําลังเดินตามมาก็สะดุ้งตกใจด้วยความหึงหวงทันที “หล่อนเป็นใคร??”
“สวัสดีค่ะคุณ ฉันคือฟรายเดย์ เป็นคนรับใช้ของบอส!”
ขณะที่ฟรายเดย์กําลังแนะนําตัว ลีก็รีบอธิบายให้ทันที ก่อนที่จะเป็นเรื่องใหญ่ “เธอเป็น AI เทคโนลียีอัฉริยะของโทนี่หน่ะ ถ้าเกิดไม่มีเขาผมก็บินเครื่องบินลํานี้ไม่ได้” ลียิ้มและพูดต่อ “เอาล่ะฟรายเดย์ ช่วยเรียกคอลลีนว่าบอสและปฏิบัติกับเธอให้เหมือนกับผมนะ”
หลังจากนั้นเมื่อคอลลีนเดินไปหาที่นั่งได้แล้ว เธอก็ถามขี้นมาทันที “เธอเป็นแค่โปรแกรมใช่ไหม? ไม่ใช่คนจริงๆเนอะ
“ก็ไม่เชิงนะ ฉันเป็นสิ่งที่พัฒนาขึ้นมาให้เหมือนๆกันหน่ะ ถ้าคุยกับฉันดีๆ ปฏิบัติกับฉันดีๆ ฉันก็สร้างความรู้สึกเหมือนคุยกับคนจริงๆได้นะ”
คอลลีนได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับยักคิ้วและไม่พูดอะไรต่อ
ในตอนนี้ลีและคอลลิ่นสามารถบินไปไหนมาไหนด้วยกันได้อย่างสบายใจ โดยที่ไม่ต้องเสียพลังกิแล้ว
“ว่าแต่ ไอเจ้าเครื่องบินนี้มันจะไม่ชนใช่ไหม? หมายถึงเพราะมันไม่มีคนขับหน่ะ”
“แน่นอน….ชนแน่นอน” ลีตอบพยักหน้า และชี้ไปทางข้างหน้าพร้อมกับพูดขึ้นว่า “ฟรายเดย์ บินตรงไปด้วยความเร็วสูงสุด หยุดเมื่อบอกให้หยุดเท่านั้น”
“ได้ค่ะบอส ทางที่บอสสั่งให้ตรงไปนั้นเป็นทางที่ปลอดภัย 1 นาที”
“ทางที่ปลอดภัย?”
“หึหึ” ลีขําแบบมั่นใจว่าระบบของฟรายเดย์นั้นสุดยอด
หลังจากนั้นลีก็จูงมือคอลลีนไปที่ห้องนักบินของยานคุนหลุนไฟท์เตอร์
เมื่อมองผ่านหน้าต่างนักบิน สามารถมองเห็นท้องฟ้าได้อย่างกว้างขวาง จนมองเห็นสุดขอบฟ้าแตะกับพื้นผิวโลกเลย
คอลลีนที่จับมือลีก็รู้สึกปลื้มปริ่มใจอย่างมาก “เรากําลังทําอะไรกันที่นี่?”
“ไปดูมุมสูงกว่านี้กันมั้ย?”
คอลลีนหันมายิ้มให้พร้อมกับพูดขึ้นว่า “คงมีไม่กี่คนบนโลกนี้เนอะที่ได้มาดูวิวสวยงามอะไรแบบนี้” คอลลีนแก้มแดงด้วยความเขิลอาย “สรุปคือนายจะพาชั้นมาท่องรอบโลกนั้นหรอ?”
ยิ้มอย่างชั่วร้าย “แน่นอนว่าไม่” ลีพูดต่อทันที “ผมจะยุ่งสักสองสามวัน แต่ก็แน่นอนหล่ะ ผมต้องการใช้ชีวิตอยู่กับคุณณณ”
“จะคอยดูวววว” คอลลิ่นหยิกแก้มลีเบาๆด้วยความเอ็นดู “เอาตามตรงเลยนะ นายไปทําอะไรที่ใต้ดินมาตั้งหลายวัน? แล้วเครื่องบินมาได้ยังไง?”
“นี่ๆๆๆ! ใจเย็นก่อน!”
เพราะว่าลีพูดว่า “นี่” ด้วยน้ําเสียงที่แข็ง คอลลีนจึงหันมามองจ้องตาด้วยความฉุนเฉียว “ผมไม่ได้บอกคุณหรอ? ก็ตอนที่ไปตะลุยกันครั้งก่อน ผมได้รับรู้ถึงพลังใหม่มา ผมจึงใช้เวลาฝึก และด้วยสิ่งนี้ทําให้โทนี่สนใจ ผมจึงสอนเขาและได้แลกเปลี่ยนยานลํานี้กับฟรายเดย์มา”
“หึ” เนื่องจากสิ่งที่ลีพูดมันน่าเชื่อถือ คอลลีนจึงตอบกลับ “ก็ฟังขึ้นดี ครั้งนี้จะปล่อยไปแล้วกันนะ”
“ทําไมหรอ โกรธกันงั้นหรอ?”
“อย่ามายั่วยวน นายยังมีความผิดอยู่นะ”
“อุ้ยย ถ้างั้นไม่พูดก็ได้”
เวลาผ่านไป
“ฟรายเดย์ บินกลับ เราบินเลยแล้ว!!”
