The Marvelous Dragon Balls MVDB : ตอนที่151 เคลื่อนย้ายพริบตาแบบMVDB
“การทดลองเหมือนเดิมตลอด หรือจริงๆเราแค่คิดไปเองนะ..” ลีบ่นพึมพําหลังจากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “คอลลีน เธออยู่ไหน?”
เสียงที่ไม่พอใจดังออกมาจากโทรศัพท์ “จะให้อยู่ที่ไหนได้! ร้านเล็กๆนี่ไง”
“ขึ้นบันไดไปที่ห้องนั่งเล่น ปิดม่านให้สนิท หลังจากนั้นก็หาที่ว่างๆเพื่อรอผม”
คอลลีนพูดด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นดีใจทันที “รอคุณ จะกลับมางั้นหรอ?”
“อาจจะเป็นอย่างที่คุณว่า”
“คุณหมายความว่ายังไง? ฉันไม่เข้าใจ!”
“ตรงไหนที่ไม่เคลียร์? ไปรอข้างบนสิ หรือว่ามันไม่มีชั้นบน? ถ้างั้นก็หาที่ที่มันมีที่ว่างสักนิด”
หลังจากที่ลีพูดเสร็จ เขาก็ใช้สัมผัสพลังกิเพื่อหาตําแหน่งคอลลีนทันที
ต้องบอกไว้ก่อนเลยว่านี่มันเป็นโลกของดราก้อนบอล ถ้าหากสัมผัสพลังกิได้ และรู้ว่าพลังกินั้นคือของใคร ก็จะสามารถระบุตําแหน่งได้อย่างแม่นยํา
“ฉันอยู่ที่ห้องนั่งเล่นแล้ว ม่านก็ปิดแล้ว”
“เยี่ยม เดี๋ยวผมจะไปหา”
หลังจากที่ลีตอบกลับ ลีก็เพ่งสมาธิอีกครั้ง ระบุตําแหน่งคอลลีนที่ชัดเจน พยายามสัมผัสถึงสิ่งต่างๆรอบตัวคอลลีนว่ามันเป็นยังไงบ้าง แม้ว่ามันจะขุ่นมัวไม่ค่อยชัดเจน แต่ลีก็รู้ว่าบริเวณข้างๆนั้นว่างเปล่าตามที่ได้คุยกับคอลลีนเอาไว้
“ใกล้ถึงรึยัง?” คอลลื่นถามพร้อมกับมองซ้ายมองขวาว่าจะโผล่มาทางไหน
จนหันไปพบกับพื้นที่ว่างกลางห้อง มีวงกลมประหลาดโผล่ขึ้นมาซึ่งห่างจากพื้นประมาณ ครึ่งเมตร
สีหน้าที่ประหลาดใจมากได้ถือกําเนิดขึ้นบนใบหน้าของคอลลีน ประตูมิติสีฟ้าขาว เมื่อมองเข้าไปภายในนั้นจะเห็นสิ่งแวดล้อมรอบๆจุดที่มีอยู่
ทันใดนั้นเองก็มีกล่องเดอะคิวบ์ และดราก้อนบอลหล่นลงมาจากม่านพลังวงกลม ตามมาด้วยลี
“โอ้ย!” ลีร้องด้วยความเจ็บปวดที่ตัวเองตกลงมากระแทกพื้น
ส่วนคอลลีนได้แต่นั่งขยี้ตา งงกับสิ่งที่เกิดขึ้น และรีบถามกลับทันที “นี่มันอะไรกัน กลมๆนั่นคืออะไร แล้วมันหายไปไหนแล้ว แล้วนายมาโผล่ที่นี่ได้ยังไง อธิบายมาเดี๋ยวนี้เลยนะ”
“อะแฮ่มๆ จําไม่ได้หรอว่าผมสามารถสัมผัสพลังกิ ล่วงรู้ถึงตําแหน่งคนอื่นๆได้หน่ะ”
“จําได้ แล้วมันเกี่ยวอะไรกัน ชั้นถามว่านายมาโผล่ที่นี่ได้ยังไง?… อย่าบอกนะว่าหายตัวมา”
“ใจเย็นแล้วฟังก่อน ข้อแรกคือผมไม่ได้หายตัวมา ส่วนข้อสองคือ คุณก็เห็นแล้วนิว่าในเดอะคิวบ์คืออะไร ซึ่งผมได้ดึงพลังงานมันออกมาใช้เพื่อเปิดประตูมิติมาหาคุณไง”
“แล้วไหนนายบอกว่ามันอันตรายมากๆไง?”
“ก็อันตราย แต่ผมไม่ได้สัมผัสมา ผมใช้พลังกิในการหยิบยืมพลังของสเปซสโตนมาใช้หน่ะ”
“ฟังดูยุ่งยากดีแหะ…”
“ใช่ มันยุ่งยาก อย่างให้ผมอธิบายเลย ส่วนตอนนี้มาให้กอดหน่อย ไม่ได้เจอกันมาตั้งหลายวันแล้ว!”
“หยุด! หยุดเดี๋ยวนี้เลย! คุณตัวเหม็นมาก ก่อนจะมากอดชั้น ไปอาบน้ำอาบท่าส้ะ!”
“…”
…
ในเวลาเดียวกัน ยานรบขนาดเล็กที่ดูคล้ายกับยานคุนหลุนแต่ว่าสวยและเล็กกว่านั้นก็พึ่งจะบินเข้าเขตน่านฟ้าบราซิล
ซึ่งจริงๆแล้วมันไม่ใช่เครื่องบิน แต่เป็นรถบินของโทนี่
“ท่าน มันเกิดเหตุการณ์บางอย่างที่ผมเองก็ประมวลผลไม่ได้”
โทนี่นั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาตอบอย่างขี้เกียจ “เหตุการณ์อะไร?”
“เป้าหมายของเราได้หายไปจากบราซิลแล้ว ตอนนี้เขาอยู่ที่นิวยอร์ค”
“อะไรนะ?”
แต่ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ของโทนี่ก็ดังขึ้น
“รู้ได้ยังไง?”
โทนี่สตาร์คยักคิ้วและตอบกลับ “อย่ากังวลไป ผมแค่ให้จาวิสระบุตําแหน่งของฟรายเดย์แค่นั้นเอง ว่าแต่ทําไมจู่ๆ คุณถึงไปโผล่ที่นิวยอร์คได้?”
“คุณแฮคฟรายเดย์ของผม!”
“…” โทนี่กรอกตาไปมา “ทุกอย่างที่ผมสร้าง ผมสามารถย้อนรอยตามหาได้ทั้งนั้นแหละ! เพราะฉะนั้นเข้าใจไว้ด้วยว่าผมไม่ได้แฮค! แล้วก็ตอบคําถามด้วยว่าไปโผล่นิวยอร์คได้ยังไง?”
“ผมอาบน้ำอยู่ ไม่ว่างมาตอบกลับหรอกนะ ทําไมหรอต้องการจะหาอะไร?”
“สร้างสิ่งใหม่ และผมต้องการให้คุณสร้างม่านพลังให้”
“โอเค ถ้างั้นค่อยคุยกันพรุ่งนี้”
“พรุ่งนี้?”
“ใช่ พรุ่งนี้”
“ผมถ่อมาหาคุณที่บราซิล เพื่อมาเจอหน้า แต่คุณกับหนีผม แถมยังให้ผมรออีกหรอ?”
“ไม่สนใจ”
“…”
