ตอนที่19 หน่วยชิลด์
เป็นเพราะว่าลีได้รับความรู้ของโกคูมา ลีจึงเข้าถึงพลังกิตัวเองได้อย่างง่ายได้ แต่สำหรับลอวน่ามันไม่ใช่
แต่ลีเองก็ฝึกฝนให้ใช้ได้อย่างชำนาญนานเหมือนกันจึงตอบให้กำลังใจว่า “ก็นานอยู่นะ แต่มันไม่ยากขนาดนั้นหรอก ดังนั้นอย่าท้อล่ะ สู้ๆ“
“โอเค….”
จนอีกครึ่งชั่วโมงผ่านไป
“หัวหน้า! หนูสัมผัสได้แล้ว รู้สึกแล้ว!”
ลอวน่ากระโดดดีใจ “นี่นะหรอ พลังกิของหนู..”
“เยี่ยมเลย ทำตัวเองให้ชินกับความรู้สึกนี้เอาไว้นะ แล้วพรุ่งนี้ค่อยไปขั้นต่อไป“
ลีเดินออกห้องไปพร้อมกับหันมาพูดอีกครั้ง “เดียวผมไปเตรียมของสำหรับมื้อเย็นก่อน ใช้เวลานี้ฝึกฝนต่อไปนะ ค่อยลงไปช่วยตอนเย็นละกัน”
“โอเค ขอบคุณค่ะบอส”
“ได้เลย”
แล้วลีก็เดินออกไปแบบเงียบๆลงไปที่ชั้นแรก สิ่งแรกที่เขาทำคือเตรียมครัว หยิบเนื้อ เปิดประตู
และในตอนนี้ ลอวน่าก็เดินลงบันไดมา ด้วยความรู้สึกแปลกๆเธอจึงถาม “หัวหน้า หัวหน้าบอกว่าหนูมีพลังกิ100เท่าของมนุษย์ธรรมดา แล้วของหัวหน้ามีเท่าไหร่หรอ?”
“…”
ลีเงียบอยู่พักนึงก่อนจะตอบว่า “3เท่า…”
“แค่ 3เท่า….” ลอวน่างุนงง “นึกว่าหนูจะคิดผิดส้ะแล้ว เพราะสัมผัสได้ว่าพลังกิของหัวหน้าน้อยกว่าหนู…”
ลีตอบอย่างไม่เต็มใจ “แน่สิ ต่ำเพราะว่าไม่ใช่มนุษย์กลายพันธุ์ไง”
ลอวน่าขำและรวบรวมความกล้าก่อนจะพูดว่า “ตอนแรกก็คิดว่าหัวหน้าเก่ง แต่ที่ไหนได้เทียบหนูไม่ได้เลยด้วยซ้ำ!”
“ฮ่าๆ …” ลีขำอย่างเยือกเย็น “รู้สึกว่าไม่อยากจะสอนเธอแล้วสิ …”
“โหว หัวหน้า แค่หยอกเล่นเอง!”
“งั้นหยุดพูดไร้สาระ แล้วทำงานส้ะ!”
“แต่ลูกค้ายังไม่มาเลยนะ”
“…”
ทั้งสองจ้องหน้ากัน จนลียอมแพ้และถอยไป และในไม่ช้าปีเตอร์ที่เลิกเรียนแล้วก็พึ่งมาถึง พร้อมกับได้เวลาอาหารเย็นลูกค้ามากมายก็ทยอยกันเข้ามา พวกเขาต้องทำงานหนักจน สามทุ่ม
จนเวลาผ่านไปเรื่อยๆ จนครบสัปดาห์ กังฟูบาบีคิวของร้านลีก็ดังมากขึ้นเรื่อยๆ โดยมันสามารถทำเงินรายวันได้ถึง 500ดอลล่าร์ และไม่ใช่แค่นั้นทั้งแก็งขวานหรือตำรวจนิวยอร์คก็ยังมาป้วนเปี้ยนกับลีอยู่บ่อยๆ จนลีรู้สึกได้เลยว่าจอย มีชัมเป็นคนลากเรื่องพวกนี้มาให้
ในตอนเช้าวันที่ 8 คนบางคนที่ลีไม่อยากพบก็มาที่หน้าร้าน
“ไม่มีทาง…”
ชายวัยกลางคนเดินผ่านประตูเข้ามา
ลีได้แต่บอกกับตัวเอง ‘เกิดอะไรขึ้นเนี่ย….’
ชายวัยกลางคนใส่ชุดคลุมดำ ผมดำ เดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้ม ซึ่งลีรู้ได้ทันทีว่าหายนะกำลังจะเกิดขึ้นแน่ๆ
ลีเงียบแล้วพยายามจะสัมผัสพลังกิของเขา และพบว่ามันมีเพียง 1.5เท่าของมนุษย์ปกติเท่านั้น แต่เพียงเท่านี้ก็ถือว่าเก่งกว่ามนุษย์ทั่วไปแล้ว
“สวัสดีครับ” ชายวัยกลางคนเดินตรงไปหาลีพร้อมกับรอยยิ้ม “คุณ ลีรึเปล่า?”
“ใช่ครับ สวัสดี” ลีทักทายด้วยโทนเสียงที่ต่ำ “แล้วคุณคือ?”
ชายวัยกลางคนนำมือล้วงกระเป๋าเพื่อหยิบนามบัตรออกมา “ฟิล คอลสัน เอฟบีไอ ผมมานี่เพื่อพิสูจน์คดีหน่ะ ขอคุยด้วยได้รึเปล่า?”
‘ฮ่าๆ พออยู่ในอเมริกาก็บอกว่าเป็น เอฟบีไอ พออยู่ที่อื่นก็บอกว่าเป็น ซีไอเอ สินะ พวกชิลด์นี่ลูกเล่นเยอะจริงๆ’ ลีคิดในใจ
ลีดูนามบัตรหลังจากนั้นก็ตอบกลับ “ได้สิ นั่งนี่ก็ได้” ลีชี้ไปยังโต๊ะใกล้ที่สุด
ฟิล คอลสันนั่งลง มองลีแล้วก็พูด “คุณลี 7วันก่อน ประธานร่วมของบริษัทแรนด์ จอยมีชัม มาหาคุณที่นี่ แล้วร้านก็โดนอันธพาลคน6คนจู่โจมใช่ไหม? ผมอยากรู้ว่าใครเป็นคนจัดการกับอันธพาลพวกนั้นหรอ?”
“ถ้าเกิดบอกว่าไม่รู้ก็จะหาว่าผมปกปิดหลักฐานสินะ” ลีพูดเสร็จ ฟิลก็พยักหน้าทันที
ลีจึงไม่มีอะไรจะพูดนอกจากยอมรับ “โอเค ผมทำเอง”
ฟิล คอลสันไม่ได้ตกใจเลยสักนิด จากที่เขาคาดคะเนมาแล้ว แน่นอนหล่ะว่าคนจัดการคือลีแน่ๆ จากกระเป๋าหนังของฟิล ฟิลหยิบรายงานการบาดเจ็บขึ้นมาวางบนโต๊ะและพูด “นี่คือรายงานการบาดเจ็บจากแพทย์ บอกว่าคนนึงกระดูดซี่โครงหักสามซี่เพราะถูกรถวิ่งด้วยความเร็ว 60ไมล์ชน แน่นอนว่ามันไม่ใช่รถแน่ๆ บอกทีว่าคุณใช้อะไรจัดการกับพวกเขา?”
ลีไม่รู้จะแก้ตัวยังไงนอกจากพูดความจริง “ใช้มือของผมเนี่ยแหล่ะ กังฟู!”
ฟิล คอลสันเหล่ตามอง “คุณลี รู้ใช่ไหมว่าถ้าขัดขืนเจ้าหน้าที่มีโทษทางกฎหมายนะ…”
