ตอนที่24 ปาฏิหาริย์
“อ้าว! ลีทำไมมาอยู่นี่ล่ะ?” แดนนี่ตกใจมากที่เห็นลีที่นี่อยู่ข้างๆเตียงของคอลลีน “คุณ…”
“มันไม่มีอะไรหรอก! ถ้าให้เล่าก็ยาวเลย ไว้เดี๋ยวยอกทีหลังนะ .. แดนนี่ ผมสามารถรักษาคอลลีนได้ แต่ต้องการความช่วยเหลือจากคุณ” ลีพูดแทรกแดนนี่ทันที
“ถ้าคุณว่าอย่างงั้น งั้นก็บอกมาว่าให้ผมช่วยอะไร” แดนนี่ตกลงอย่างไม่ลังเล
ลีเองที่ได้ยินแบบนั้นก็ไม่รอช้า “ผมต้องการไอร่อนฟิส!” ทันใดนั้นแดนนี่ก็ทำหน้างงๆ ลีจึงอธิบายเพิ่มให้ “อย่างกังวลไป! ถึงแม้ว่าชูเหลาจะมอบไอร่อนฟิสให้แก่คุณ ไม่ต้องห่วงหรอก ไม่มีใครแย่งมันมาจากคุณได้ ผมแค่ขอยืมใช้เฉยๆ ลองคิดตามนะ เหมือนคุณเป็นเครื่องปั่นไฟ ที่ส่งกระแสไฟฟ้ามาให้ผมยืมก็เท่านั้น ซึ่งพลังมันก็ยังเป็นของคุณอยู่เหมือนเดิม”
“คุณรู้จัก ชูเหลาด้วยหรอลี? แล้วคุณจะขอยืมพลังผมไปทำไม?”
“ชูเหลาคือมังกรอมตะแห่งคุนหลุน อย่างแรกเลยชูเหลาได้มอบพลังให้แก่คุณ แม้ว่าพลังที่คุณมีจะเทียบเท่าของจริงไม่ได้ แต่มันก็ยังมีพลังการรักษาที่ยอดเยี่ยม”
ลีหยุดอธิบายไปพักนึง และก็พูดกับแดนนี่ตรงๆ “เชื่อผม ถ้าเกิดว่าคุณยอมช่วย ผมก็จะสามารถรักษาคอลลีนได้”
“เข้าใจแล้ว และก็เชื่อใจคุณด้วย!” แดนนี่พยักหน้า “แล้วผมต้องทำยังไงบ้าง?”
“ไม่ต้องทำไรเลย แค่ตอนที่รู้สึกว่าผมกำลังดูดพลังคุณไป ก็อย่าขัดขืนพอ” ลียากมือขึ้นมา พร้อมกับแตะไปที่ไหล่ของแดนนี่
“อุ้ยๆ … ผมสัมผัสได้แล้ว..” แดนนี่เริ่มเหงื่อออก “รู้สึกไม่ค่อยดีเลยแหะ”
“อย่าขัดขืนนะ ไม่อย่างงั้นผมจะไม่สามารถเอาพลังของคุณมาใช้ได้”
ลีรู้ดีว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยที่จะทำมันให้สมบูรณ์ เพียงแค่ยืมพลังจากแดนนี่คนเดียวก็ยากมากแล้ว ทำไมโกคูถึงนำพลังชีวิตของทุกสรรพสิ่งมาสร้างบอลเกงกิได้อย่างง่ายดายกันนะ ความแตกต่างนี่คืออะไรกัน…
จนในตอนนี้ลีก็ค่อยๆดูดพลังกิจากแดนนี่ไปเรื่อยๆ จนตัวของลีเริ่มมีประกายสีทองขึ้นมา จนแดนนี่แห้งหมดสติล้มลง
“แดนนี่!”
“หัวหน้า … เขา…”
“แรนด์!”
ทั้งสามตกใจมากที่เห็นแดนนี่ล้มลง ลีเองก็หันไปหาทั้งสามทันที “เขาปกติดี แค่แรงหมด ถ้าหากได้พักสักสองวันก็คงจะหายดี+”
หลังจากนั้นลีก็เดินไปหาคอลลีนพร้อมกับออร่าสีทองเป็นประกายรอบตัว “คอลลีน ต้องเปิดแผลของเธอออกมา เอาผ้าก็อตออกไปส้ะ!”
คอลลีนจ้องมองลีด้วยความงุนงง ทันใดนั้นลอวน่าที่อยู่ข้างๆก็ขยับมาเอาผ้าก็อตออก สภาพแผลและผ้าก็อตนั้นเละเน่ามากรอยเลือดสีดำติดเต็มไปหมด พร้อมกับรอยดำที่ดูเหมือนใบแมงมุมกระจายไปทั่วร่างกาย
ลอวน่าเองที่เปิดแผลออกก็ทนเห็นภาพไม่ไหวหลับตาลง
“ลอวน่า! ถอยออกไป!”
ลอวน่าตกใจเสียงของลีมาก เธอจึงรีบถอยออกไปทันที ทันใดนั้นลีก็รวบรวมลูกบอลสีทองขึ้นมาในมือ และดันเข้าไปที่แผลของลอวน่า
ในเวลาต่อมา แสงสีทองก็หายไป เข้าไปอยู่ในร่างของคอลลีน เส้นเลือดทุกเส้นเริ่มเป็นประกายสีทองขึ้นมา หลังจากนั้นเส้นเลือดสีแดงก็เริ่มกลับมา สีดำหายไป
“โอ้ย!” คอลลีนกัดฟันด้วยความเจ็บ “โอ้ยยยยยยย!”
คอลลีนเหงื่อไหลออกไปทั่วร่างกาย หลังจากนั้นเธอก็ลุกขึ้นมาพยายามจะเอามือเอื้อมไปจับแผลตัวเอง แล้วเมื่อสัมผัสที่แผลไปแล้วก็รู้สึกได้ทันทีเลยว่าไม่มีอาการบาดเจ็บแล้ว
“พระเจ้า! …. ”
จอยที่ประครองหัวของแดนนี่อยู่ก็ตะลึงจนลืมตัว ปล่อยหัวของแดนนี่ตกลงพื้นอีกครั้ง
ลอวน่าเองที่กลัว ปิดตาตัวเองอยู่ ก็ลืมตาขึ้นมาพร้อมกับจับตัวคอลลีนด้วยความสงสัย “นี่มันไม่ใช่ความฝันใช่มั้ย อาจารย์?”
