ตอนที่50 เจอกันอีกแล้วเทพเจ้ามังกร!
แต่ว่าระยะจากจุดที่เขาอยู่กับดราก้อนบอลนั้นมันมีเตาปฎิกรณ์กั้นไว้ตรงกลาง ถ้าหากเขาคิดจะโดดข้ามไปคงเป็นการฆ่าตัวตายอย่างสง่างามแน่นอน อย่างไรก็ตามถ้าหากเขาใช้การแยกรร่างและช่วยส่งแรงให้เขากระโดดไปนั้นก็น่าจะข้ามไปได้อย่างปลอดภัย
“นี่น่าจะได้ผลนะ ไม่น่ามีปัญหา!”
เขาก็เริ่มทำตามแผนการทันที ตั้งท่าเตรียมใจทำการกระโดดแต่ทันใดนั้น สิ่งที่คาดคิดก็เกิดขึ้น
มีร่างของชายคนนึงปรากฏขึ้นที่หน้าเตาปฎิกรณ์ ลีจึงรีบมุดหัวหนีด้วยความใจหายอย่างมาก ในจังหวะนี้ลีที่รวบรวมความกล้าอยู่นานก็ถึงกับปอดแหกเลยทีเดียว
เขาซุ่มรอให้ชายคนนั้นเดินจากไป และเมื่อชายคนนั้นจากไปแล้วลีก็รวบรวมความกล้าทำตามแผนใหม่อีกครั้ง
ครั้งนี้ทุกอย่างไปได้ด้วยดี แต่ทว่า! เมื่อเขากระโดดพ้นไปแล้ว และหยุดยืนอยู่บนกระจกเหนือเตาปฎิกรณ์
สัญญานไซเรนทั่วทั้งห้องก็ดังขึ้น!
“แย่ล่ะ!” ลีตกใจมาก “กระจกดาดฟ้านี่มันตรวจจับแรงกดด้วยงั้นหรอ? หรือว่าโดนกล้องจับกันแน่!?”
แต่ก็ช่างเถอะนี่ไม่ใช่เวลามานั่งคิดเรื่องนี้ ลีรีบโรยตัวลงไปทันที โดยการใช้ท่ากรรไกรตัดกระจกทิ้งแล้วก็โหนลงไปหยุดข้างบนเตาปฎิกรณ์
แล้วลีก็ไต่หาดราก้อนบอลหกดาวจนพบแล้วก็เก็บซ่อนเข้ากระเป๋า แต่ลีก็ไม่เลือกที่จะกลับทางเดิน เขาจึงปีนลงมาจากเตาปฎิกรณ์และใช้กิเซ้นส์สัมผัสพวกเหล่ายามเพื่อเลี่ยงการต่อสู้ ส่วนเรื่องกล้องวงจนปิดหน่ะหรอ? ลีไม่สนใจมันแล้ว
หลังจากที่ย่องหนีออกมาจากเขตโรงงานได้ ลีก็พังหน้ากากตัวเองทิ้งตรงขึ้นรถที่ยืมมาขับกลับทันที หลังจากกลับถึงที่ยืมรถแล้ว เขาก็เอาไปคืน แล้วก็เดินกลับร้านอาหารด้วยระยะทางไม่กี่กิโลเมตร
ในตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะเช้าแล้ว ลีค่อยๆเปิดร้านอาหารอย่างเงียบๆเพื่อให้แน่ใจว่าตัวเองไม่ได้ปลุกลอวน่า แล้วหลังจากนั้นก็ย่องลงไปชั้นใต้ดิน
“ออกมาได้แล้ว เทพเจ้ามังกร! มาทำพรของข้าให้เป็นจริงที!” ลีนำดราก้อนบอลทั้งหมดวางลงบนพื้นพร้อมกับยื่นมือของตัวเองเข้าไปด้วย และเมื่อสิ้นเสียงของลี ทั่วทั้งห้องใต้ดินก็มืดครึ้ม ดราก้อนบอลส่องแสงขึ้นและเทพเจ้ามังกรก็ออกมา
“บอกความปรารถนาของเจ้ามา! ข้าสามารถทำให้มันเป็นจริงได้ 1ประการ!”
ลีที่ได้ยินคำว่า ‘ทำให้มันเป็นจริงได้’ ลีก็ถึงกับเซ็ง แต่ลีก็ไม่ได้บ่นอะไร
แม้ว่าลีจะเตรียมพรไว้อยู่แล้วแต่เขาก็ไม่ได้รีบร้อนขอแต่อย่างใด เขาจึงลองแกล้งๆถามอย่างอื่นไปก่อน “ท่านเทพเจ้ามังกร ถ้าหากผมอยากได้ถั่วเซียวสัก ล้านล้านเม็ด จะได้ไหม?”
“…”
หลังจากเทพเจ้ามังกรนิ่งเงียบไปพักนึงก็ตอบกลับว่า “ข้าให้ได้แค่1…”
ลีจึงแกล้งถามไปอีกว่า “แล้วถ้าหากเอาถั่วเซียน1เม็ดแล้วก็วิธีในการสร้างถั่วเซียนขึ้นมาเองหล่ะ?”
“นั่นคือพรสองข้อ ข้าสามารถให้ได้แค่1”
“มังกรงี่เง่าเอ้ย!” ลีจึงเปลี่ยนคำถาม “เทพเจ้ามังกร ถ้าหากผมขอความรู้บลูม่าหล่ะ? ผมจะสามารถสร้างสิ่งต่างๆเป็นแคปซูลในโลกมาเวลได้ไหม?”
เป็นอีกครั้งที่เทพเจ้ามังกรเงียบ “ไม่! แม้ว่าข้าจะให้ไป ด้วยสติปัญญาที่เจ้ามีอยู่นั้นรองรับความรู้ของบลูม่าไม่ได้หรอก เจ้าจะกลายเป็นคนบ้าในทันที..”
ลีก็เข้าใจทันที จึงลองถามอีกว่า “แล้วถ้าขอให้สร้างแลปแคปซูลของบลูม่าล่ะ จะได้ไหม?”
เทพเจ้ามังกรส่ายหัวทันที “โทดที ทำแบบนั้นไม่ได้”
“ทำไมหล่ะ?”
“โลกมาเวลมีทรัพยากรณ์ที่จะสร้างของแบบนั้นไม่เพียงพอ ถ้าหากนี่เป็นโลกดราก้อนบอลข้าก็สามารถทำให้ได้”
“โอ้ย! เจ้าทำอะไรได้มั่งเนี่ยเทพเจ้ามังกร…. แล้วถ้าเกิดข้าขอวัตถุดิบเหล่านั้นจะได้ไหม?”
“นั่นง่ายมาก!”
“หึ!” ลีเองรู้ว่าได้มาเขาก็สร้างไม่เป็น จึงเปลี่ยนใหม่ “แล้วถ้าข้าอยากได้ห้องแรงโน้มถ่วงหล่ะ? สามารถทำให้ได้ไหม”
“นั่นข้าก็ทำไม่ได้…”
ลีกรอกตาไปมาและถาม “ทำไมอีกหล่ะ?”
“วัตถุดิบไม่พอ..”
“…”
