ตอนที่9 พลังของมนุษย์กลายพันธุ์
เมื่อลอวน่าออกจากการสนทนา ลีก็หันไปกระซิบคอลลีนทันที “ทั้งหมดนี่มันหมายถึงอะไร? ปกติเธอไม่ใช่แบบนี้นิ!?”
“นายไม่รู้…?” คอลลีนนิ่งไปพักนึงก่อนจะตอบกลับ “เด็กคนนี้เป็นเด็กพิเศษ มันจะอันตรายมากถ้าเกิดให้เธออยู่คนเดียว เพราะฉะนั้นเราต้องระวังให้ดี!”
“อย่างงั้นหรอ?” ลีนึกถึงใบหน้าที่สวยงามของลอวน่า “ก็อาจจะจริงแหละที่ผู้หญิงสวยๆแบบนั้นจะต้องเกิดอันตรายเมื่ออยู่คนเดียว”
“นั่น.. มันไม่ใช่ที่ชั้นหมายถึงโว้ย” คอลลีนส่ายหัวแล้วก็เข้าไปกระซิบที่หูของลีว่า “เธอเป็นมนุษย์กลายพันธุ์”
มนุษย์กลายพันธุ์ ลอวน่า เลนเช่อ
เมื่อลีได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกโดนรถบรรทุกชน “ไม่นะ..ไม่!”
คอลลีนยักคิ้วเมื่อเห็นลีมีท่าทางเปลี่ยนไป “ไงล่ะ นายยังจะหมายความว่าแบบนั้นอยู่มั้ย? หวังว่านายจะเห็นอกเห็นใจมนุษย์กลายพันธุ์นะ”
“ไม่ๆ เธอกำลังเข้าใจผิด ผมไม่ได้จะรังเกียจเธอ … แค่เมื่อนึกดีๆก็จำมนุษย์กลายพันธุ์อีกคนได้ที่มีนามสกุลว่า เลนเช่อเหมือนกัน”
อีริค เลอเช่อ! หรือที่รู้จักกันในนาม ‘แมกนีโต้’ เขาเป็นชายที่สามารถควบคุมโลหะได้ทุกอย่าง
ทั้งหมดนี่มันเป็นไปไม่ได้เลย หลังจากที่ลีได้หลุดเข้ามาในโลกนี้ โลกของมาเวลและดราก้อนบอล เขาก็ไม่คิดมาก่อนว่าจะมี เอ็กซ์เมนมาเกี่ยวด้วย
แต่อย่างไรก็ตาม เอ็กซ์เมนก็ได้เข้ามาอยู่ในสัญญาของมาเวลแล้ว ดังนั้นจึงไม่แปลกที่จะมีมนุษย์กลายพันธุ์ในโลกมาเวลนี้
ยังไงก็เถอะ เมื่อลีรู้แบบนี้แล้วจึงพยายามเพ่งพลังกิเพื่อตรวจสอบความแข็งแกร่งของลอวน่าทันที
สำหรับคอลลีนที่มองลีอยู่ก็ตกใจมากที่อยู่ๆ ก็เห็นลีมีอาการตกใจ ช็อคและกลัวมาก
“นายเป็นอะไรไปหน่ะ?”
“พระเจ้า! พลังกิอะไรกันน่ะ?”
ลีไม่ได้ตอบคอลลีน เพราะช็อคอยู่ที่ผู้หญิงสวยบอบบางนั้นจะมีพลังกิต่างจากเขาถึง 50เท่า หรือถ้าเทียบกับมนุษย์ธรรมดาก็ต่างกันถึง 100 เท่าเลย
ด้วยพลังขนาดนี้ เธอคนนี้แหล่ะที่จะเป็นตัวอันตราย
“นายกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่? พลังกิอะไรกัน?”
ลีมองหน้าคอลลีนอย่างเงียบๆและคิดในใจ ‘กลัวเธอเป็นอันตรายงั้นหรอ เธอสามารถอัดคนอย่างผมได้เป็นโหลเลย!’
“คอลลีน เธอกังวลเกินไปแล้ว ลอวน่าแข็งแกร่งมาก ผู้คนธรรมดาทำอะไรเธอไม่ได้หรอก!”
หน้าของคอลลีนก็เปลี่ยนไป “จ้าๆ พ่อคนเก่ง แต่ที่ชั้นพูดตอนแรกหน่ะหมายถึง ถ้าเธออยู่ข้างนอกคนอื่นจะเป็นอันตราย ไม่ใช่เธอหรอกที่โดนทำร้าย!”
เมื่อพลังกลายพันธุ์ได้ตื่นขึ้นมาแล้ว มันก็จะพัฒนาอย่างรวดเร็ว จนควบคุมไว้ไม่ไหว
ลีเข้าใจทันทีและตอบว่า “นี่ เธอกลัวว่าลอวน่าจะคุมตัวเองไม่ได้ใช้มั้ยหล่ะ? จนเผยพลังออกมาและถูกหน่วย ชิลด์ และหน่วยเซนติเนล จับตัวไปใช่มั้ยหล่ะ?“
“ชิลด์?” คอลลีนสงสัย “ชั้นรู้จักหน่วยเซนติเนลนะ ว่าแต่หน่วยชิลด์คือ?”
ลีคิดในใจ ‘แย่แล้ว เผลอหลุดปากออกไป’
“เพราะว่าหน่วยเซนติเนลนั้นทำงานอย่างเปิดเผยทุกคนรู้จักกันดี ส่วนหน่วย ชิลด์นั้นเป็นองค์กรลับใต้ดินที่ทำงานกันแบบลับๆ จึงไม่มีใครรู้จัก ก็นะ ชื่อเต็มๆคือ S.H.I.E.L.D. ซึ่งนั่นก็เป็นตัวย่อ โดยชื่อเต็มๆของมันคืออะไรก็ไม่รู้ ไม่ต้องไปสนใจหรอก เรียกง่ายๆว่าชิลด์แหล่ะสะดวกดี”
“เอ่อ… ก็แปลกดีนะ” หลังจากนั้นคอลลีนก็กลับมาพูดเรื่องเดิม “นี่จริงจังนะลี นายต้องให้เธออยู่ที่นี่นานที่สุดเท่าที่จะทำได้”
“ก็จะทำให้ดีที่สุดนะ แต่ถ้าลอวน่าเกิดเบื่อขึ้นมาก็ไม่รู้จะห้ามยังไงเหมือนกันนะ!”
“ถ้างั้นก็ ชั้นกลับยิมก่อนดีกว่า นายก็จัดการให้ได้หล่ะ!”
ลีพยักหน้า หลังจากนั้นก็เดินไปเอากุญแจสำรองมาให้ลอวน่า “นี่คือกุญแจร้าน ดอกใหญ่นี่เป็นของประตูหน้าร้าน ส่วนอันเล็กก็ของหลังร้าน แล้วก็อย่าลืมเมื่อปิดร้านแล้วอย่าลืมล็อคร้านด้วยหล่ะ พรุ่งนี้เริ่มทำงาน 11.30 อย่าสายนะ!” เมื่อพูดเสร็จ ลีก็เดินขึ้นห้องชั้นสองทันที
“แปลกจัง…” ลอวหน้ามองลีที่เดินขึ้นไปอย่างชิวๆ จึงอดไม่ได้ที่ถาม “ไม่กลัวว่าหนูจะขโมยของหน่อยหรอ?”
เนื่องจากเธอเคยมีประวัติว่าเป็นโจร จึงสงสัยว่าทำไมลีไม่สนใจอะไรในข้อนี้หน่อยหรอ? เงิน 100 ดอลล่าร์ก็วางอยู่ในเก๊ะ กุญแจก็เอามาให้อีก??
