ตอนที่92
“อุบัติเหตุงั้นหรอ?”
ที่ลีรู้ได้นั่นก็เพราะว่ารอยสักที่มือของเขาในตอนนี้นั้นมีพลังถึง 60% แล้ว แต่ว่าในตอนนี้มันดูเหลือน้อยกว่าครึ่งส้ะอีก “ไม่สิ พลังงานมันลดลง แม้ว่าตอนนี้มันจะหยุดแล้ว แต่มันต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ”
ดราก้อนบอลที่อยู่ในสภาพเป็นหินนั้นสามารถดูดพลังงานทั้งหมดได้ ซึ่งนี่หมายความว่าถ้าหากมันถ้ามันจะได้รับความเสียหาย ก็ต้องโดนแค่ทางกายภาพเท่านั้น
“ผมต้องไปดูสักหน่อยแล้ว!”
ลีคิ้วขมวด เป็นกังวลมาก เพราะถ้าหากเสียดราก้อนบอลไปเขาก็จะขอพรไม่ได้
ลีที่เป็นห่วงคอลลีน ลีจึงโทรบอกลอวน่า “ลอวน่า ช่วยไปดูแลกคอลลีนหน่อย ผมไม่อยากให้เธอเดินเยอะนะ”
เมื่อลอวน่าได้ยินเช่นนี้ เธอเองก็เป็นห่วงอาจารย์ของตัวเองอยู่แล้ว เธอจึงยอมทำตามโดยไม่บ่นอะไร
หลังจากนั้นลีก็เดินเข้าไปในตรอกเพื่อแปลงร่างเป็นนไซย่าด้วยพลังงาน 20% เขาได้กลายร่างเป็นโกลเด้นบอย และหลังจากนั้นก็บินไปยังสตาร์คอินดัสทรี่
หลังจากผ่านไป 20กว่านาที ลีก็มาถึงเตาปฎิกรณ์อันใหญ่ยักษ์ แต่ทว่าเตามันดับไปแล้ว ลีจึงตกใจมาก “ดับเพราะโดนดราก้อนบอลดูดไปงั้นหรอ?”
“ชักแย่แล้วหล่ะ นี่ต้องเป็นปัญหาแน่ๆ”
หลังจากนั้นลีก็บินขึ้นไปด้านบน เพื่อมองหาดราก้อนบอลของเขาผ่านกระจก แต่ทว่ามันได้หายไปแล้ว
“ดูเหมือนว่าจะมีคนมาเจอดราก้อนบอลแล้วสินะ…. เอ๊ะ!”
ลีตะงิดใจอะไรบางอย่าง ‘คำว่าใครบางคนนี่ต้องเป็นโทนี่แน่ๆเลย เพราะในตอนนี้เขาสร้างเตาปฎิกรณ์ขนาดเล็กมาใส่หน้าอกตัวเองได้แล้ว’
“ดราก้อนบอลที่เป็นหินต้องอยู่ในมือของโทนี่แน่ๆ!”
ลีจึงไม่รอช้าบินไปยังบ้านของโทนี่เพื่อสังเกตการณ์ดูทันที
หลังจากผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมง ลีก็มาถึงบ้านของโทนี่ที่อยู่ริมทะเล ลีไม่รอช้าบินทะลุกระจกเข้ามาทันที
ในห้องนั่งเล่น เพพเพอร์ พอต และโทนี่สตาร์คที่กำลังนั่งคุยกันอยู่ก็ตกใจ เพราะจู่ๆกระจกก็แตก ทั้งสองจึงหันไปมอง พร้อมกับพูดพร้อมกันว่า “โกลเด้นบอย!”
โทนี่ก็หันไปมองหน้าเพพเพอร์ทันทีและพูดขึ้นว่า “คุณรู้จักไอเวรนี่ด้วยงั้นหรอ?”
“เขาออกจะดัง ข่าวแพร่กระจายไปทั่ว…”
หลังจากที่เพพเพอร์อธิบาย โทนี่ก็หันกลับไปหาลีและพูด “แล้วนี่ไม่คิดจะเคาะประตูหน่อยรึไง?”
“ผมคิดว่าเข้าทางนี้มันเท่กว่า”
โทนี่ถึงกับยิ้มมุมปาก “แต่ผมต้องหาซื้อกระจกใหม่มาเปลี่ยนเนี่ยนะ? …. จาวิส ให้ความปลอดภัยกับเขาชั่วคราว”
“ได้ครับท่าน”
หลังจากนั้นระบบคุ้มกันภัยก็ปิดทันที
“นี่ คุณหลอดไฟ หลอดไฟคุณมันสว่างกว่าเดิมอีกนะ!”
ลีทักทายตรงประเด็นทันที
“หึหึ แล้วหัวเจลล่ะ เป็นยังไงบ้าง?”
“แหม๋ๆ นี่คือวิธีทักทายคนที่ช่วยชีวิตคุณงั้นหรอ?”
เมื่อได้ยินลีพูดแบบนั้นเพพเพอร์ก็พูดแทรกขึ้นมาทันที “โทนี่ โกลเด้นบอยช่วยชีวิตคุณงั้นหรอ?”
“ก็ไม่ได้อยากให้เขามาช่วยหรอก ผมออกมาเองได้หน่า”
“โห พูดอะไรออกมาหน่ะคุณหลอดไฟ ผมต้องฆ่าคนไปกว่า 30 เพื่อช่วยคุณออกมาเลยนะ! จนตอนนี้ผมรู้สึกแย่ หดหู่มากเลยที่ต้องฆ่าคน”
“ห้ะ? แย่งั้นหรอ คุณดูมีความสุขมากเลยนิตอนฆ่าคนพวกนั้น! แล้วก็มีอะไรว่ามา ผมมีเวลาไม่มากหรอกนะ!”
ลีที่ได้ยินแบบนั้นก็เลยถามไปตรงๆเลย “ผมทำหินสีเทาๆหายไป คุณเจอมันบ้างรึเปล่า?”
