ตอนที่ 34: ปรับระดับขึ้นเรื่อย ๆ
“เจ้าคือจอมราชันย์งั้นสินะ?”
บุรุษที่ดูเหมือนขอทานกล่าวถาม
“ยินดีที่ได้พบ ทักษะการต่อสู้ของเจ้าช่างเหลือร้ายเสียจริง ๆ”
จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปใกล้คังชอลอินเพื่อขอจับมือ
“ข้าคือผู้ที่ใช้นามว่า ‘Lumpen’ ที่ช่องทางการสื่อสารบนโลก ชื่อของข้าคือโดเรียน โดเรียน เอกซ์พลอเรอร์”
คังชอลอินไม่คิดเข้าไปจับมือกับโดเรียนแต่อย่างใดเพราะตอนนี้เขาสกปรกเป็นอย่างมากและไม่มีหนทางใดที่คังชอลอินจะปฏิบัติต่อเขาด้วยความปรารถนาดีเนื่องจากการมาสายของเขา
“ข้าคังชอลอิน เหตุใดเจ้าถึงมาสายเช่นนี้?” เขาเอ่ยถามกลับไปแทนการจับมือ
“เอ่อ นั่นเพราะ…” โดเรียนเริ่มทำการแก้ตัวอย่างน่าสงสาร
“นั่นเพราะข้าตื่นเต้นมากเกินไปหน่อย … ทันทีที่ข้าได้รับข้อความจากเจ้า ข้าได้ขอยืมการใช้ประตูมิติเพื่อมาที่นี่ในทันที … แต่ … ก็อย่างที่เจ้าเห็น ข้าไม่มีอะไรติดตัวมาด้วยสักอย่างทั้งอาหาร…หรือย่าม จากนั้นข้าก็สังเกตเห็นสัตว์ประหลาดได้ข้าเลยเดินตามมันไปรอบ ๆ และในที่สุดวันนั้นก็จบลง ข้าหิวมาก…และขณะที่ข้ากำลังมองหาอาหารการกิน…”
สรุปความแล้วมันหมายความว่าเขามาที่โลกนี้ด้วยตัวเปล่าและลงเอยด้วยการวิ่งไปรอบ ๆ ในป่า
‘ไอ้บ้านี่’
เส้นเลือดที่หน้าผากของคังชอลอินปูดนูนขณะที่ฟังข้อแก้ตัวของโดเรียน
‘สำหรับชายผู้มาจากกองกำลังพิเศษเช่นนี้ทำไมถึงได้ชอบหลงทางนัก?’
เริ่มตั้งแต่ปี 2020 โดเรียนในวัย 25 ปีได้เป็นส่วนหนึ่งของ SAS ที่มีชื่อเสียงในกองทัพอังกฤษและเป็นสัตว์ประหลาดตัวจริงที่มีประสบการณ์มากมายในสนามรบจากแถบอัฟกานิสถาน โซมาเลีย ฯลฯ
แม้ว่าจะเป็นเรื่องแปลกที่บุคคลที่มีความสามารถมากขนาดนี้จะหลงทาง แต่ตัวตนของโดเรียนที่แท้จริงมักจะหลงทายอยู่บ่อย ๆ
“ดังนั้นข้าจึงรีบมาที่จุดนัดพบเร็วให้ที่สุดเท่าที่จะทำได้แต่ดูเหมือนว่าทุกคนได้จากไปแล้ว สิ่งเดียวที่ข้าทำได้คือติดตามรอยเท้าจนลงเอยมาถึงที่นี่ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดแต่ข้าต้องขอโทษจากใจจริงที่มาช้า”
โดเรียนขอโทษกับการมาสายของเขา
“แล้วการจับมือ? ข้าบอกขอโทษเจ้าไปแล้วนะ… เจ้ากำลังทำให้ข้าอับอายอยู่รู้หรือไม่?”
“ก่อนที่เจ้าจะยื่นมือหาใครเจ้าควรไปล้างตัวให้สะอาดเสียก่อน” คังชอลอินว่าก่อนจะโต้กลับอีกครั้ง
“ลืมเรื่องการจับมือไปได้เลย แม้แต่คนจรก็ยังต้องร้องไห้หลังได้มองสารรูปของเจ้า”
“มันแย่ขนาดนั้นเชียว?”
“ไม่ มันสรกปรก … เจ้าเองก็เป็นราชันย์เช่นกัน จะดีกว่าหรือไม่ถ้าเจ้าพาผู้ใต้บังคับบัญชามาด้วยกันกับเจ้าสักสองคน”
“อ่า … ข้าเห็นพวกเขากำลังนอนหลับอย่างสบาย ข้าเลยรู้สึกแย่ที่ต้องไปปลุกพวกเขาเช่นนั้นข้าเลยออกมาเพียงลำพัง”
คังชอลอินเข้าใจดี เห็นได้ชัดว่าโดเรียนย่องหนีออกมากลางดึกในขณะที่ผู้รับใช้ส่วนตัวของเขากำลังนอนหลับ โดเรียนเป็นเจ้านายที่ทั้งน่าเบื่อและไร้ความรับผิดชอบในสายตาของพวกผู้รับใช้อย่างมาก
‘ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรนักสำหรับคนอย่างเจ้า ตั้งแต่ไหนแต่ไรเจ้าก็เป็นเช่นนี้อยู่เสมอ’
มันไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นเพียงครั้งหรือสองครั้ง
‘ไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าชายผู้นี้ไปมีชีวิตทางทหารได้อย่างไร’
ถึงอย่างไรก็ยังมีบางสิ่งที่คังชอลอินไม่ทราบที่มาเช่นกัน
ทั้งเนวีซีลหรือเดลต้าฟอร์ซต่างก็เป็นกองกำลังพิเศษที่มีชื่อเสียงเช่น SAS เพียงแต่มีภาพลักษณ์ที่แตกต่างไปจากที่พลเรือนทั่วไปจะรู้ คนส่วนใหญ่ในกองกำลังเหล่านี้เต็มไปด้วยคนที่แย่ยิ่งกว่าอันธพาลเสียอีก
แน่นอนว่าเมื่อใดที่การฝึกเริ่มต้น บุคลิกลักษณะของพวกเขาจะเปลี่ยนแปลงไปแบบ 180 องศาแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าวินัยทางทหารของพวกเขานั้นแย่มาก
เช่นกันกับโดเรียนที่โดยปกติแล้วดูเหมือนจะเป็นคนที่มึนงงอยู่ตลอดแต่เมื่อใดที่เขาต้องต่อสู้หรือต้องฆ่าสัตว์ประหลาด เขาจะเปลี่ยนเป็นคนที่แตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง
การปลิดชีพ… ถ้ามันเป็นสิ่งที่จำเป็นต้องทำโดเรียนก็สามารถฆ่าคนได้อย่างไร้ความปราณี
“อ่ะ จะว่าไปแล้ว…”
โดเรียนร้องตกใจราวกับนึกอะไรขึ้นมาได้สักอย่าง
“ตอนนั้นน่ะ”
“ตอนนั้น?”
“ตอนที่เจ้าฆ่าโครคิวต้า”
“…?”
“เจ้าได้ถือดาบไปข้างหลังเพื่อบังคับน้ำหนักใส่มันมากขึ้นใช่หรือไม่? แล้วเจ้าได้หันร่างกายของตัวเองไปทางขวาเพื่อที่เจ้าจะได้หลบการโต้กลับจากโครคิวต้างั้นหรือ? มันดูเหมือนการเคลื่อนไหวที่เตรียมไว้สำหรับความเป็นไปได้ที่จะถูกกัดเนื่องจากเจ้าจะต้องเข้าไปใกล้ร่างกายของมันเพราะดาบที่เจ้าได้เจาะเข้าไป เจ้ามีเป้าหมายที่จะโจมตีเพื่อจัดการกับความเสียหายให้ได้มากที่สุดในขณะที่หลบการโต้กลับไปพร้อมกัน มันคือการเคลื่อนไหวของความสมดุลที่สมบูรณ์แบบระหว่างการโจมตีและการป้องกันงั้นรึ? อย่างน้อย ๆ นั่นก็เป็นสิ่งที่ข้ารู้สึกแต่ก็ไม่เป็นไรถ้ามันไม่ใช่”
เขามีดวงตาแห่งความหยั่งรู้ที่สามารถมองเจตนาของคังชอลอินได้โดยสมบูรณ์ แน่นอนว่าเขาเป็นนักยุทธศาสตร์การจู่โจมดันเจี้ยน(เมื่อครั้งก่อน)ด้วยข้อมูลเชิงลึกที่คมชัดได้เพราะสิ่งเหล่านี้
“อ่า มันดูเป็นเช่นนั้นนี่เอง”
“แล้วเช่นนั้นมันคืออะไร?”
“มันสมเหตุสมผลหลังจากที่เขาได้อธิบายมาแบบนั้น…”
“นั่นเป็นเหตุผลที่ท่านแม่ทัพเคลื่อนย้ายตัวไปทางขวาเมื่อเขาตัดร่างของโครคิวต้าอย่างนั้นหรือ?”
นักผจญภัยที่ได้ฟังคำอธิบายของโดเรียนเริ่มเข้าใจถึงวิธีการสาธิตของคังชอลอินขึ้นมาบ้าง
“เจ้าคิดอย่างไรกับคำพูดของข้า?”
“แม่นยำมาก”
คังชอลอินผงกศีรษะ
‘อย่างที่คิด เขามีประโยชน์มากจริง ๆ ในฐานะผู้ช่วยสอน’
คังชอลอินรู้สึกมีความสุขมากและเชื่อว่าเป็นเพราะพระเจ้าที่ทำให้เขาสามารถได้ตัวโดเรียนมา
คำถามของโดเรียนมีผลอย่างมากเช่นเดียวกับที่เขาสามารถอธิบายความสับสนให้กับนักผจญภัยได้ คังชอลอินเชื่อว่าถ้าเขาใช้โดเรียนได้อย่างถูกต้องเขาจะสามารถสร้างพลังที่ยิ่งใหญ่ในการฝึกสอนให้กับนักผจญภัยกลุ่มนี้
‘ดีล่ะ เช่นนั้นข้าจะใช้เจ้าอย่างเต็มที่เลยโดเรียน’
แม้ว่าเขาจะมาสาย แต่ตั้งแต่ที่โดเรียนเข้าร่วมกลุ่มมา คังชอลอินได้ย้ำคำสาบานในใจว่าจะใช้เขาอย่างเต็มที่แทนที่จะทำลายเขา แม้ว่านั่นจะเป็นจุดประสงค์ที่แท้จริงของเขามาตั้งแต่เริ่มต้นก็ตาม
ด้วยการอธิบายเพิ่มเติมจากโดเรียน “ผู้พิชิต” ในครั้งนี้ต่างได้รับแรงกระตุ้นที่มากยิ่งขึ้น
มันเหมือนกับการบรรยายในรูปแบบหนึ่ง
หากคังชอลอินต่อสู้กับสัตว์ประหลาดแบบตัวต่อตัว โดเรียนจะตั้งคำถามในสิ่งเขาสงสัยและแบ่งปันความคิดเห็นของเขาให้กับคนอื่นได้รู้ต่อ ถ้าคังชอลอินเป็นดั่งอาจารย์ โดเรียนก็เป็นเหมือนผู้ช่วยหรือผู้มีเกียรติแก่นักเรียน
ต้องขอบคุณการสนทนาระหว่างทั้งสองคนที่ทำให้นักผจญภัยสามารถหาวิธีแก้ปัญหาสำหรับส่วนที่พวกเขาสงสัยและค่อย ๆ เรียนรู้ต่อไปได้
ด้วยเหตุนี้ ประสิทธิภาพการเรียนรู้ของพวกเขาจึงเพิ่มขึ้นอย่างมากพร้อมกับสถานะระดับของพวกเขาที่เติบโตไปอย่างรวดเร็วโดยที่เหล่านักผจญภัยไม่รู้ตัวเลยว่าขณะนี้พวกเขากำลังได้รับบทเรียนเป็นการส่วนตัวจากตัวละครที่เต็มไปด้วยกลโกงจากคังชอลอินและและอัจฉริยะจากโดเรียนอยู่
[บรรลุระดับ 15!]
[บรรลุระดับ 16!]
[บรรลุระดับ 17!]
[บรรลุระดับ 18!]
[บรรลุระดับ 19!]
คังชอลอินขึ้นไปถึงระดับ 19 ได้ภายหลังการออกล่าประมาณหนึ่งสัปดาห์ หากไม่นับการกินและการนอน ตลอดเวลาจากสองช่วงนี้เขาได้ทำการล่าอย่างไม่หยุดพัก
อย่างไรก็ตามคังชอลอินยังคงไม่พอใจ
เขาได้ตั้งมาตรฐานที่ต้องการทำให้สำเร็จไว้สูงมากและมันยังเป็นหนทางอีกยาวไกลกว่าจะขึ้นไปถึงระดับ 100 ได้ นอกจากนี้ด้วยระดับ 19 ที่เขาเพิ่งข้ามมามันไม่มากพอจะให้ไปต่อสู้กับมังกรพีคอคได้เลย
‘ยังอีกไกลเกินไป แน่นอนว่าตอนนี้เราไม่สามารถจัดการกับมันได้เว้นแต่อย่างน้อยจะขึ้นไปถึงระดับ 25’
ตกดึก คังชอลอินยังคงตกอยู่ในวังวนแห่งความคิดขณะที่คนอื่น ๆ ทยอยกันหลับไปจนหมด
เมื่อได้ฟังรายงานจากโพดอลส์กี้ผู้ซึ่งเดินทางไปมาระหว่างดินแดนและค่ายการฝึก มังกรพีคอคยังคงมองหาอาหารอยู่รอบ ๆ อาณาเขตแม้ว่าดินแดนจะถูกพรางตัวไปแล้วก็ตาม
‘จะเป็นการดีที่สุดหากสามารถเข้าถึงระดับ 30 ได้ … แต่ถึงตอนนั้นก็คงช้าเกินไป’
‘ขณะเดียวกันทองคำก็กำลังถูกใช้จ่ายออกไปเป็นจำนวนมาก’
ยิ่งดินแดนถูกพรางตัวไว้นานเท่าไหร่ คังชอลอินก็จะได้รับความสูญเสียมากยิ่งขึ้นตามเท่านั้น
“นี่เจ้ากำลังคิดถึงเรื่องอะไรอยู่?”
โดเรียนเดินเข้ามาใกล้แล้วถาม
“เฮ้อ มันช่างยากเหลือเกิน ข้าไม่คิดว่ามันจะลำบากถึงขนาดนี้แม้ข้าจะเป็นถึงทหารในชีวิตจริงด้วยก็ตาม การล่าสัตว์ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เลยพับผ่าสิ”
เห็นได้ชัดว่าโดเรียนเองก็เริ่มหมดแรงและกำลังใจ
เพราะคังชอลอินเอาแต่จ้องมองไปที่โดเรียนราวกับจะกินเลือดกินเนื้อเขาเสียให้ได้ นักผจญภัยที่เฝ้าดูจากด้านข้างจึงรู้สึกสงสารโดเรียนกันเป็นอย่างมากเพราะเขากำลังถูกเอาเปรียบอย่างรุนแรง หากเป็นคนอื่นคงมีโอกาสสูงที่พวกเขาจะหลบหนีไปตั้งแต่ตอนนี้แล้ว
“ดูเหมือนว่าเจ้ากำลังมีช่วงเวลาที่ยากลำบากอย่างนั้นสิ?”
“จะถือว่าเป็นเรื่องปกติหรือไม่หากนี่ไม่ใช่สิ่งที่ยากลำบาก? มันคงง่ายมากสำหรับเจ้ากับการสาธิตวิธีแบบครึ่งทางล่ะสิ ห๊ะ? หรือจริง ๆ แล้วเจ้าต้องการให้ข้าทำอะไรกันแน่? เฮ้อ! ข้าไม่ได้เหมือนอัจฉริยะอะไรพวกนั้นสักหน่อย!”
โดเรียนพร่ำบ่น
‘เจ้าคืออัจฉริยะโดเรียน เพียงแต่เป็นอัจฉริยะที่ซุ่มซ่ามและแปลกประหลาดเกินคน’
คังชอลอินคิดเพียงลำพังพร้อมกับหัวเราะอยู่ในใจ
“หากเป็นเรื่องยากขนาดนั้นทำไมเจ้าไม่กลับบ้านไปเสียเล่า? ข้าจะไม่ห้ามเจ้าถึงเรื่องนั้นแน่นอน”
คำพูดที่ดูมีเมตตาของคังชอลอินไม่สามารถเชื่อใจได้อย่างแท้จริง
“เจ้าพูดอะไรออกมา! ข้าจะไม่กลับจนกว่าข้าจะได้ต่อสู้กับมังกรพีคอคนั่น! แน่นอนแม้ว่ามันจะยากเพียงใดก็ตาม … ข้าได้เรียนรู้จากเจ้ามามากมายและข้าก็รู้สึกว่ามันเป็นความคิดที่ดีที่ได้มา”
โดเรียนดูเหมือนจะเพลิดเพลินไปกับตัวเองได้อย่างแท้จริงในช่วงขณะนี้
‘ทั้งหมดล้วนเป็นสิ่งที่ข้าได้เรียนรู้จากเจ้า’
ในหลาย ๆ ทาง คังชอลอินเองก็รู้สึกสนุกไปกับมันเช่นกัน
เจ้าของที่เป็นเหมือนลูกค้าและลูกค้าที่เป็นเหมือนเจ้าของ มันเป็นสถานการณ์ที่บทบาทของพวกเขาสลับเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
ในอดีตผู้เรียนรู้คือคังชอลอินเพียงแต่เวลานี้ผู้เรียนรู้คือโดเรียน
มันเป็นดั่งแฝงนัยเชิงโชคล้อ เป็นสิ่งที่ไม่สามารถเกิดขึ้นได้หากไม่มีการสำรองวิญญาณ มันเป็นสถานการณ์ที่โดเรียนคาดไม่ถึง
“เพื่อนข้า” โดเรียนพูด
“ข้าขอถามอะไรเจ้าสักอย่างได้หรือไม่?”
“หากนั่นเป็นสิ่งที่ข้าตอบได้แล้วล่ะก็”
“ทำไมเจ้าไม่บอกเป้าหมายสุดท้ายแก่นักผจญภัย? ถึงแม้คนอื่นจะไม่พูดอะไรเพราะพวกเขาไม่มั่นใจแต่เป้าหมายของพวกเขาคงไม่ใช่แค่การเลื่อนระดับง่าย ๆ หรอกใช่ไหม?”
“มันเป็นปัญหาของความมั่นใจ”
“ความมั่นใจ?”
“แม้มังกรพีคอคจะอ่อนแอที่สุดในบรรดาสายพันธุ์มังกร แต่มันก็ยังเป็นสัตว์ประหลาดระดับ 40 ถ้าข้าบอกพวกเขาไปว่าเรากำลังจะต่อสู้กับสัตว์ประหลาดที่เลวร้ายเช่นนั้นเจ้าคิดว่าพวกเขาจะยังติดตามข้าต่อไปหรือไม่?”
“หืม?”
โดเรียนทำท่าครุ่นคิดโง่ ๆ
“พวกเขาจะหนีหรือไม่ก็จะยกเลิกไม่ทำมันต่อ”
“เอ่อ เจ้าหมายถึงอะไรที่ว่าหนี? ข้าแน่ใจว่าพวกเขาจะต้องตอบตกลงกันอย่างแน่นอนหากเราบอกพวกเขาไปว่าเรากำลังจะได้ไปสู้กับมังกร”
“งี่เง่า ไม่ใช่ทุกคนที่เขาจะคิดแบบเจ้า เป้าหมายของนักผจญภัยคือเงิน สิ่งของต่าง ๆ และต้องไม่ตายไปกับการต่อสู้กับสัตว์ประหลาดระดับสูง”
“ยะ อย่างนั้นเองหรอกหรือ?”
โดเรียนสามารถเข้าใจคำพูดของคังชอลอินได้ในที่สุด
ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม มันมีความแตกต่างอย่างมากระหว่างความมั่นใจและไม่มั่นใจ
“ในวันพรุ่งนี้ทั้งเจ้าและข้าควรจะขึ้นเป็นระดับ 20 ได้ในขณะที่นักผจญภัยจะเป็นระดับ 15”
คังชอลอินกำลังวางแผนที่จะต่อสู้กับมังกรพีคอคเมื่อเขาเข้าสู่ระดับ 25 และนักผจญภัยอยู่ในระดับ 20
“ข้าคิดว่าเราสามารถปรับเข้ารับการอบรมแบบพิเศษได้แล้ว”
“การฝึกอบรมพิเศษ? มีการฝึกอบรมอะไรเป็นพิเศษด้วยหรือ? หรือว่าเจ้าได้คิดกลยุทธ์ที่ใช้ในการต่อสู้กับมังกรพีคอคโดยเฉพาะขึ้นมา?”
“น่าชื่นชมมากที่เจ้าสามารถคิดไปได้ไกลเช่นนั้น”
“… ข้าไม่ใช่คนโง่”
“แน่นอนว่าเจ้าเป็น”
… ในขณะที่คังชอลอินตอบกลับไปเช่นนั้นเขากำลังคิดอะไรบางอย่างกับตัวเอง
‘หากเจ้าไม่ใช่คนโง่แล้วจะเป็นใครไปได้?’
มันเป็นเรื่องที่น่ายินดีอย่างยิ่งที่พวกเขาได้พบกันจนได้ข้องเกี่ยวกับโดเรียนอีกครั้ง
ขณะนั้นเอง โดเรียนก็เริ่มพูดราวกับว่าเขาสงสัยอะไรในบางสิ่ง
“เดี๋ยวนะ ข้าว่ามันชักมีอะไรแปลก ๆ ”
“อะไรที่เจ้าว่าแปลก?”
“เจ้า … จริง ๆ แล้วจุดประสงค์ของเจ้าคืออะไรกันแน่? มีบางอย่างที่แปลกมาก ๆ อยู่ เจ้าจะรู้วิธีการต่อสู้กับสัตว์ประหลาดทุกตัวที่เราเจอได้อย่างไร? เจ้ารู้ถึงการดำรงอยู่ของมังกรพีคอคและวิธีการต่อสู้กับมันว่าเป็นเช่นไรได้จากไหน? ไอเทมที่เจ้าแจกจ่ายเป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์ในการต่อสู้กับมังกรพีคอคโดยเฉพาะเลยหรือไม่?”
ครู่หนึ่ง คังชอลอินก็ต้องรู้สึกประหลาดใจกับความคิดความอ่านของโดเรียน เขาไม่รู้ถึงเนื้อแท้ว่าโดเรียนนั้นแหลมคมมากเพียงใดเพราะเขาเห็นเพียงโดเรียนเป็นเหมือนปลาซื่อ ๆ ที่สามารถเล่นด้วยได้อย่างง่ายดาย
“มันน่าสงสัยจริง ๆ แค่เพียงหนึ่งเดือนนับจากการอัญเชิญครั้งใหญ่แต่เจ้ากลับรู้มากเกินกว่าใคร หรือว่าเจ้าจะบังเอิญ…?”
ดวงตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยของโดเรียนจ้องมองไปที่คังชอลอิน
‘ไอ้เจ้านี่ พอฉลาดขึ้นมาเมื่อไหร่ก็เป็นอย่างนี้ไปซะทุกที แต่ถึงอย่างไร…’
ขณะที่คังชอลอินกำลังสูญเสียทางความคิด โดเรียนก็เริ่มพูดต่อ
“เจ้าได้รับการฝึกมาก่อนงั้นหรือ? เจ้าคงต้องการที่จะแข็งแกร่งขึ้นเร็ว ๆ เลยต้องการออกไปต่อสู้กับสัตว์ประหลาดระดับสูงเช่นนั้น?”
คังชอลอินรู้สึกประหม่าสุด ๆ แต่ก็ยังเป็นไปตามที่เขาคาด โดเรียนเดาทางผิดไป
“เจ้าคงถามผู้ช่วยส่วนตัวของเจ้าและหากมีบางสิ่งที่พวกเขาไม่รู้จักเจ้าก็ออกไปค้นคว้าข้อมูลที่โลกอีกฝั่ง ข้าคิดถูกหรือไม่?”
ขณะนั้นคังชอลอินก็คิดขึ้นว่า “ใช่ เจ้ามันโง่และงี่เง่ามาก นั่นคือเหตุผลว่าทำไมเจ้าถึงกลายเป็นของเล่นในกำมือข้ามาโดยตลอด” ก่อนจะยอมรับออกไปอย่างกระตือรือร้น
“… ถูกจับได้จนได้”
“เฮอะ! อย่างที่ข้าคิดไม่มีผิด!”
โดเรียนเชิดไหล่ขึ้นสูงด้วยความภาคภูมิใจ คนโง่ก็มักมีความสุขกับการกระทำแบบโง่ ๆ อยู่ร่ำไป
“อย่างที่เจ้าว่า อย่างไรก็ตามเราต้องได้รับทักษะที่จำเป็นต่อการสู้กับมังกรพีคอค หรือต่อสู้กับสัตว์ประหลาดที่มีลักษณะคล้ายกับมังกรพีคอค”
โดเรียนใช้ทักษะการล่าสัตว์ประหลาดที่มีมาแต่กำเนิดเพื่อเข้าใจเจตนาของคังชอลอิน
“นั่นคือสิ่งที่ข้าวางแผนไว้”
คังชอลอินได้วางแผนการฆ่าสัตว์ประหลาดตามที่เขาต้องการสังหารไว้อยู่ก่อนแล้ว อย่างช้า ๆ มีรายการของสัตว์ประหลาดในหัวของคังชอลอินที่เขาต้องการตามล่าภายในสัปดาห์หน้าอยู่
‘เมื่อมาถึงตรงนี้การออกล่าครั้งต่อไปต้องมุ่งเน้นไปที่สัตว์ประหลาดที่มีขนาดใหญ่ขึ้น’
เพื่อที่จะต่อสู้กับมังกรพีคอค นักผจญภัยทั้ง 40 คนจะต้องผ่านการปราบสัตว์ประหลาดตัวใหญ่ที่สามารถโจมตีทุกคนได้ในครั้งเดียวให้ได้เสียก่อน ตัวอย่างเช่นสัตว์ประหลาดที่อยู่ในระดับ 30 ขึ้นไป
แต่สิ่งหนึ่งที่คังชอลอินไม่เคยรู้ก็คือโอกาสในการล่าสัตว์ประหลาดระดับสูงขนาดนั้นจะมาถึงเร็วกว่าที่เขาคิดถึงไว้
.
.
สามารถกดติดตามเพื่อรับอัพเดทข่าวสารเกี่ยวกับนิยายได้ก่อนใครที่ทาง แปลได้แปลเถอะ
