บทที่ 18 ประสบการณ์การเล่นเกม
พิธีเปิดตัวอย่างเป็นทางการได้ถูกจัดขึ้น มันเป็นเพียงว่าคนที่จัดนั้นเป็นเพียงเหล่ากลุ่มเด็กๆเท่านั้น พวกเด็กๆต่างก็กำลังถือปืนของเล่นไม้เดินไปข้างหน้าเหมือนกับการเดินสวนสนามของทหารยังไงยังงั้น
เมื่อผู้ใหญ่บางคนเห็นเหตุการณ์นี้ก็ได้ส่งเสียงเชียร์เพื่อให้กำลังใจพวกเขา และนั้นทำให้เหล่าเด็กๆที่กำลังเดินขบวนยิ่งรู้สึกคึกคักมากขึ้น
ในไม่ช้าเหล่าเด็กๆก็ได้เดินมาถึงแม่น้ำสายเล็ก ภายใต้คำแนะนำของโจวเฮาทำให้เด็กๆได้ก็กระจายตัวออกไป ถึงแม้จะบอกว่ากระจายตัวออกแต่เหล่าเด็กๆก็ยืนอยู่ห่างกันเพียงหนึ่งเมตรเท่านั้น และแถวนั้นเองก็ถูกยืดออกไปเกรียบหนึ่งเมตรเลยที่เดียว
แม่น้ำสายเล็กนี้มีความลึกประมาณหนึ่งเมตร แม้ว่ามันจะไม่ลึกมาก แต่แค่นี้มันก็เพียงพอที่จะแล่นเรือไม้ได้สบาย เด็กทั้งสี่ที่เป็นคนถือเรือบรรทุกเครื่องบิน ในตอนนี้พวกเขาก็ได้เดินลงไปในน้ำเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และพวกเขาพร้อมที่จะปล่อยเรือลำนี้ได้ตลอดเวลา
ในขณะนี้จู่ๆโจวชูวหยูก็ได้เดินเขาไปไกลโจวหยูและกล่าวว่า “ พี่หยู! พี่ช่วยฉันถ่ายวิดีโอหน่อยได้ไหม? พอดีฉันอยากได้ฉากตอนที่เรือไม้นี้ลงน้ำนะ ฉันคิดว่ามันจะต้องเป็นอะไรที่น่าสนใจอย่างแน่นอน”
ที่เป็นแบบนั้นก็เนื่องมาจากช่วงนี้มันเป็นฤดูร้อน ซึ่งเธอไม่ต้องการทำให้ตัวเองเปียกน้ำมากนัก ดังนั้นเธอจึงได้ไปขอร้องโจวหยูแทน เมื่อโจวหยูได้ทำความเข้าใจเกี่ยวกับวิธีการใช้กล้องเล็กน้อย เขาก็ได้ก้าวลงไปในแม่น้ำเพื่อไปถ่ายภาพระยะใกล้ทันที
เหล่าเด็กๆต่างก็ได้เข้าแถวเป็นระเบียบเรียบร้อยดีตามคำสั่งของโจวเฮา พิธีเปิดตัวเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ เด็กทั้งสี่ที่ถือเรือบรรทุกเครื่องบินก็ได้ทำการปล่อยเรือออกจากมือช้าๆ ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์นี้ต่างก็จ้องมองไปที่เรือบรรทุกเครื่องบินตลอดเวลา โดยที่พวกเขากลัวว่ามันอาจจะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นได้ระหว่างการลอยตัวนี้
แต่เป็นโชคดีที่การออกแบบของช่างไม้บีเว่อร์นั้นเป็นอะไรที่สุดยอดเป็นอย่างมาก มันสามารถออกแบบการกระจายน้ำหนักของตัวเรือบรรทุกเครื่องบินนี้ได้เป็นอย่างดี ดังนั้นหลังจากเรือแกว่งไปมาในตอนแรก มันก็สามารถสร้างความสมดุลให้ตัวเองได้ดีบนแม่น้ำ ก่อนที่จะค่อยๆเคลื่อนตัวไปข้างหน้าอย่างช้าๆ
กลุ่มเด็กๆต่างก็เริ่มส่งเสียงเชียร์ขึ้นทันทีเมื่อเห็นแบบนี้ ทั้งหมดต่างก็เริ่มตบมือและตะโกนด้วยความตื่นเต้น อย่างไรก็ตามหัวหน้าใหญ่อย่างโจวเฮานั้นกับไม่มีความสุขกับสิ่งที่เกิดขึ้น “เงียบ! เงียบ! พวกนายต้องหยุดส่งเสียงดังเดียวนี้! ถ้าเกิดว่าพวกนายเผลอทำลายพิธีที่มีเกียรตินี้ไปละก็ ฉันจะให้พวกนายออกไปวิ่งรอบหมู่บ้าน 10 รอบ!” เขากระโดดขึ้นและลงแล้วตะโกนออกมา
ด้วยการแสดงออกนี้ของโจวเฮา มันก็ทำให้กลุ่มเด็กๆก็กลับมาเป็นปกติได้ในที่สุด และเมื่อตัวเรือบรรทุกเครื่องบินผ่านหน้าพวกเขา เหล่าเด็กๆก็จะทำท่าทางคำนับออกไปทันที
พิธีเปิดตัวในครั้งนี้เรียกได้ว่าประสบความสำเร็จอย่างงดงาม เรือบรรทุกเครื่องบินเองก็ได้ถูกนำกลับไปกลับไปที่ลานหน้าบ้านของโจวหยูเช่นกันหลังจากพิธีนี้จบลง และโจวเฮาไม่ลืมที่จะวางมันเอาไว้ในลานเพื่อให้ทุกคนได้เห็นมัน สิ่งนี้ทำให้เจ้าตัวรู้สึกภูมิใจเป็นอย่างมาก แต่เขาเองก็ไม่ลืมที่จะคอยระวังเพื่อนๆที่อาจจะทำให้เกิดความเสียหายต่อของเล่นของเขาได้ เขาถึงกับต้องคอยเตือนเพื่อนๆเป็นครั้งคราวว่าพวกเขาไม่สามารถสัมผัสสมบัติของเขาได้โดยตรง
ในขณะเดียวกันก็ได้ปรากฏเครื่องบินพร้อมกับอาวุธอื่นๆอีกมากมายขึ้นที่ด้านบนของเรือ ซึ่งของเล่นพวกนี้ทำให้เหล่าเด็กๆสนใจเป็นอย่างมาก พวกเขาถึงกับไม่ยอมออกห่างจากของเล่นชิ้นนี้เลยที่เดียว
เมื่อให้เด็กๆได้เล่นที่บ้านของโจวหยูตลอดทั้งวัน ดูเหมือนว่าเหล่าเด็กๆจะพึงพอใจในที่สุด และเกม“ หมู่บ้านลู่หัว” เองก็เสร็จสมบูรณ์ในที่สุด
และเป็นไปตามคาด จุดอารมณ์นั้นได้ถูกหักออกไป 7 คะแนนเช่นกัน แต่เนื่องจากเอฟเฟกต์พิเศษของทีมผู้บริหารอสังหาริมทรัพย์ในปัจจุบัน จึงทำให้คะแนนอารมณ์ของทีมพัฒนายังเหลืออยู่ถึง 103 คะแนน ดังนั้นโจวหยูจึงไม่ต้องกังวลว่าคนเหล่านั้นจะหยุดทำงาน
เมื่อทีมงานทำงานที่ได้รับมอบหมายเสร็จแล้ว มันก็จะกลับไปยังที่พักพนักงานตามเดิม และถึงแม้ว่าพวกเขาจะหยุดพักผ่อนก็ตาม แต่คะแนนอารมณ์ก็จะไม่ได้รับการฟื้นฟู
ถ้าเขาต้องการที่จะฟื้นฟูคะแนนอารมณ์นั้น เขาจำเป็นจะต้องมีอาคารพิเศษบางอย่าง เช่น โรงแรม น้ำพุร้อน ตัวแทนการท่องเที่ยว ฯลฯ … แต่ติดที่ว่าตอนนี้เขาไม่มีเงินที่จะสร้างของพวกนั้นขึ้นมาได้ ดังนั้นเขาจึงต้องทิ้งปัญหานี้เอาไว้จัดการที่หลัง.
เพราะในตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเขาต้องไปตรวจสอบคุณภาพของเกมนี้ให้เร็วที่สุด
เช่นเดียวกับสตูดิโอการ์ตูนตามปกติ ผลิตภัณฑ์เกมเองก็มีให้เลือกในสองรูปแบบเหมือนกัน คือข้อมูลดิจิทัลหรือแผ่นดิสก์ของเกม หน้าปกของแผ่นดิสก์ให้ความรู้สึกเรียบง่ายแก่คนดูเป็นอย่างมาก แต่ถ้านำมาเปลี่ยนเทียบกับเกมเมื่อ 5ปี หรือ 10ปี ที่แล้ว มันก็ถือว่าการออกแบบที่ค่อนข้างดี อย่างไรก็ตามจากหน้าปกโจวหยูยังไม่สามารถบอกคุณภาพของเกมได้
หลังจากเริ่มเกม มันก็เป็นอย่างที่เขาคาดไว้ กราฟิกของเกมไม่ได้ดีเท่าเกมใหญ่ๆที่มีอยู่ในตลาดเหล่านั้น หากเขาต้องเปรียบเทียบในเรื่องกราฟิกของเกมกับเกมที่มีอยู่ในตลาดปัจจุบัน มันก็คล้ายกับกราฟิกของเกมเมื่อห้าปีที่แล้ว อย่างไรก็ตามเนื้อหาของตัวเกมนั้นไม่ได้อาจจะไม่แย่อย่างที่คิด
ดังนั้นเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา เขาจึงได้สวมบทบาทของผู้ทดสอบเกมและเขาเข้าสู่เกมทันที
แม้ว่าสภาพแวดล้อมของเกมจะเป็นหมู่บ้านลู่หัว แต่ตัวละครหลักไม่ใช่โจวหยู เพราะผู้เล่นสามารถตั้งชื่อและเพศของตัวละครหลักได้ด้วยตนเอง เนื้อเรื่องหลักไม่ได้ยอดเยี่ยมจนต้องตกใจหรือตื่นเต้นไปกับมันมากนัก และหลังจากการแนะนำสั้นๆว่าทำไมตัวละครหลักถึงต้องการกลับไปที่บ้านเกิดของเขา ตัวเกมก็เริ่มทันที
หลังจากเปิดใช้งานตัวเกมนี้แล้ว พลังโอตาคุที่หลับใหลไปนานแล้วโจวหยูก็ถูกจุดขึ้นมา เขาได้จบเกมนี้ในเวลาเพียงหนึ่งสัปดาห์เท่านั้น
และความคิดเห็นของเขาก็คือ: ไม่เลว
เกมทำฟาร์มไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่แต่อย่างใดในยุคนี้ กลไกของเกมนี้เองก็ไม่มีอะไรแปลกเช่นกัน มีพืชหลายชนิดที่เขาสามารถเลือกปลูกได้และสิ่งมีชีวิตมากมายที่เขาสามารถเลี้ยงได้ อาจจะสรุปได้ว่านี้เป็นประเภทของเกมที่สามารถตอบสนองผู้เล่นที่รักเกมทำฟาร์มได้อย่างง่ายดาย
หลังจากโจวหยูจบเกมลง เขาก็รู้มาว่ามันยังมีไข่อีสเตอร์ซ่อนอยู่ในเกมเช่นกัน ดูเหมือนว่าผู้เล่นยังสามารถปลูกต้นไม้ในตำนานหรือเลี้ยงสัตว์ในตำนานไว้ในฟาร์มได้ อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้มีงานอดิเรกอย่างการค้นหาไข่อีสเตอร์ในเกม ดังนั้นเขาจึงไม่คิดจะเล่นมันเป็นสองครั้ง
ในส่วนของการตั้งค่าตัวละครเองก็มีความหลากหลายและละเอียดเป็นอย่างมาก นี้อาจจะเป็นจุดเด่นของเกมนี้เลยก็ว่าได้ NPCทุกคนในหมู่บ้านหลัวหัวเองก็มีรูปแบบการใช้ชีวิตและสังคมของตนเอง
พวกเขาจะปรากฏตัวในสถานที่ต่างกัน ในเวลาที่ต่างกัน ดังนั้นถ้าผู้เล่นต้องการรู้จักตัวละครทั้งหมดในเกมนี้ พวกเขาก็จำเป็นต้องใช้เวลาเป็นจำนวนมาก
แม้ว่าตัวเกมจะไม่ใช่เกม 3 มิติ แต่ภูมิทัศน์พื้นฐานของหมู่บ้านหลัวหัวก็ยังถูกสร้างขึ้นมาอย่างสวยงานในเกมนี้ ต้องบอกว่าความสามารถในออกแบบของบริษัทเกมนี้เป็นอะไรที่สุดยอดเป็นอย่างมาก
และสิ่งที่ทำให้โจวหยูประหลาดใจมากยิ่งขึ้นก็คือ เขาได้กลายเป็นชายลึกลับในเกม เมื่อเห็นบทสนทนาที่แปลกประหลาดและกิจวัตรที่เหมือนผีที่ตัวละครของเขาทำอยู่นั้น มันก็ทำให้เขารู้สึกว่าสิ่งที่เกมออกแบบมานั้นเป็นอะไรที่เกินจริงไปมาก
ราชาของเด็กซน – โจวเฮา, หญิงสาวที่ชอบถ่ายหนังสยองขวัญ – เหอหยวนหยวน, เด็กผู้หญิงที่คิดถึงแต่เรื่องเงิน – โจวชูวหยู…ตัวละครทุกตัวมีลักษณะที่แตกต่างกันรวมทั้งตัวของโจวหยู มันทำให้หลังจากที่เขาเล่นเกมนี้จบลง เขาก็เกิดความรู้สึกตื่นเต้นแปลกๆออกมา มันราวกับว่าเขาได้ค้นพบความลับของคนอื่นที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านแห่งนี้
เมื่อรวมกับประสบการณ์การเล่นเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ นอกเหนือจากคะแนนต่ำที่กราฟิกแล้ว โดยรวมแล้วมันไม่ใช่เกมที่แย่เลย อย่างน้อยมันก็ยังดีกว่าเกมน้องใหม่ที่สร้างขึ้นในประเทศจีน
แต่การมีกราฟิกที่ไม่ดีก็เป็นปัญหาใหญ่เช่นกัน เพียงแค่ดูกราฟิกของเกมเขาก็รู้ว่ามันจะต้องดึงดูดการวิพากษ์วิจารณ์จากผู้เล่นอย่างแน่นอน และอาจจะดึงดูดพวกเฮ็กเกอร์จำนวนมากที่ต้องการโจมตีเกมของเขาอีกด้วย
ดังนั้นมันจะไม่ใช้เรื่องง่ายเลย ถ้าเขาต้องการใช้เกมระดับหนึ่งดาวนี้เพื่อทำเงิน
‘เอาละ! ตอนนี้ถึงเวลาลองเกมระดับสองดาวแล้ว’
ชื่อของเกมระดับสองนั้นเรียกว่าหมู่บ้านลั่วหัว ครั้งนี้เป็นเกมออนไลน์ที่ใช้เล่นบนพีซี มันเป็นเกมไขปริศนาแนวสยองขวัญที่มีชื่อว่าตำนานของหมู่บ้านลั่วหัว ด้วยมรดกโบราณของหมู่บ้านลู่หัว มันได้ซ่อนความลับที่น่ากลัวเอาไว้ และอยู่มาวันหนึ่งได้มีกลุ่มนักศึกษาที่มีปัญหากลุ่มใจได้มาที่หมู่บ้านนี้เพื่อสัมผัสกับชีวิตในชนบท อย่างไรก็ตามสิ่งที่พวกเขาพบหลังจากที่พวกเขาได้มาพักอยู่ที่หมู่บ้านนี้ก็คือความตายที่น่ากลัวที่เกิดขึ้นกับพวกเขาทีละคน
สำหรับโจวหยูแล้วการเขียนพวกบทหรือเนื้อเรื่องนั้นถือว่าเป็นเรื่องง่ายๆเป็นอย่างมาก มันง่ายเหมือนกับทำมาม่าถ้วยหนึ่ง อย่างไรก็ตามถ้าเขาต้องการที่จะขยายเรื่องราวให้ไปไกลมากขึ้นแล้ว เขาจะต้องใช้เวลาในการคิดมาระยะหนึ่งเช่นกัน แต่สำหรับเกมนี้เป็นเพียงเวอร์ชั่นทดลองเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงไม่จำเป็นที่จะใช้เวลากับมันมากนัก
หลังจากที่เขาส่งกระดาษไปยังที่ที่มันออกมาแล้ว ทีมพัฒนาทหารก็เดินเข้าไปในอาคารหลักอีกครั้ง เพื่อเริ่มกระบวนการพัฒนา ตัวจับเวลานับถอยหลังเหนืออาคารเองก็ยังคงแสดงผล 48 ชั่วโมงเหมือนเดิม
ดูเหมือนว่าจะมีความแตกต่างกันไม่มากนักในแง่ของเวลาในการพัฒนาระหว่างเกมระดับหนึ่งดาวและเกมระดับสองดาว
ด้วยความหวังเต็มของโจวหยูมันทำให้เขาอดทนรอที่จะเกมระดับสองดาวนี้ไม่ไหม อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้คาดหวังว่าชีวิตที่เงียบสงบของเขาจะถูกรบกวนด้วยเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด นอกจากนี้ยังก่อให้เกิดความตื่นตะหนกในหมู่บ้านลู่หัวที่เงียบสงบอีกด้วย
เพราะภาพของเรือบรรทุกเครื่องบินและงานฝีมือของโจวหยู ที่โจวชูวหยูได้ถ่ายเอาไว้นั้นได้กลายเป็นเหมือนกับไวรัสในโลกออนไลน์ไปแล้วในตอนนี้
