บทที่ 60 ถ้ำแห่งความมืด
ข้อได้เปรียบของเจ้าเหลืองใหญ่นั้นก็คือมันมีประสบการณ์มากมายในการต่อสู้จริง ในขณะที่เจ้าเดียนเดียนนั้นมีรากฐานที่แข็งแกร่ง ทั้งคู่ต่างก็มีความแข็งแกร่งเท่ากันดังนั้นการเผชิญหน้าในครั้งนี้จึงกลายเป็นอะไรที่น่าตื่นเต้นมาก
ปีกกระพือปีกบินเตะและจิก พวกมันเกือบจะมีการตอบสนองที่เท่ากันและเทคนิคการต่อสู้ก็พอๆกัน ดังนั้นวิธีเดียวที่จะตัดสินผู้ชนะได้ก็คือระดับความอดทนของพวกมันทั้งสอง
ในขณะนี้ข้อดีของการมีรากฐานที่มั่นคงเริ่มแสดงผลของมันออกมาแล้ว การฝึกฝนอย่างเข้มข้นหนึ่งเดือนทำให้ความอดทนของเจ้าเดียนเดียนนั้นดีขึ้นอย่างมาก การต่อสู้ระยะยาวจึงไม่ใช่ปัญหาเลย แม้ว่าการโจมตีของเจ้าเหลืองใหญ่จะรุนแรง แต่มันก็ยังขาดความแข็งแกร่งไป หลังจากการใช้ปีกตบกันไปมาและเตะกัน เมื่อมันสังเกตเห็นว่ามันยังไม่สามารถเอาชนะอีกฝ่ายได้มันก็เริ่มวิตกกังวล
ช่วงเวลาที่ผู้ชนะจะได้รับการตัดสินก็มาถึง หลังจากการโจมตีด้วยการบินขึ้นไปด้านบนและร่อนตกลงมา เจ้าเหลืองใหญ่ก็เหมือนจะพลาดไปจังหวะหนึ่ง นั้นทำให้เจ้าเดียนเดียนได้มีโอกาสที่จะเริ่มการโจมตีอย่างต่อเนื่อง มันจึงทำให้เจ้าเหลืองใหญ่นั้นค่อยๆไม่สามารถต้านทานการโจมตีได้
เจ้าเหลืองใหญ่เองก็พยายามกระพือปีกและถอยหลังกลับไปตั้งหลักเช่นกัน แต่อย่างไรก็ตามมันก็สายเกินไป
เจ้าเดียนเดียนได้มองเห็นโอกาสและกระโดดขึ้นไปทางด้านหลังของเจ้าเหลืองใหญ่ หงอนไก่สีเหลืองขนาดใหญ่ที่ดูเหมือนมงกุฎถูกมันจิกเข้าอย่างจัง และไม่มีวี่แววว่าเจ้าเดียนเดียนจะปล่อยออกเร็วๆนี้
แม้ว่าเจ้าเหลืองใหญ่ยังคงพยายามสะบัดร่างกายไปมาเพื่อทำให้เจ้าเดียนเดียนหลุดไป แต่มันก็เป็นเรื่องที่น่าเสียดายที่การขาดความแข็งแกร่งทำให้ไม่สามารถพลิกสถานการณ์การต่อสู้ได้ ในเสียงเชียร์ของเด็กๆผู้ชนะก็ถูกประกาศออกมาในที่สุด แม้แต่เจ้าหนูโจวเฮาที่เป็นฝ่ายแพ้เองก็มีความสุขกับเจ้าเดียนเดียนเช่นกัน
หลังจากเอาชนะเจ้าเหลืองใหญ่ได้แล้ว เจ้าเดียนเดียนยังได้แสดงน้ำใจของนักกีฬาออกมาเช่นกัน มันได้เดินไปยังอีกฝ่ายก่อนที่จะช่วยจัดขนของมัน
สำหรับโจวหยูแล้วการแสดงออกครั้งนี้ของเจ้าเดียนเดียนอาจจะหมายถึงความเป็นมิตรก็เป็นไปได้
ไม่มีความเย่อหยิ่งในชัยชนะ ไม่มีท้อแท้ในความพ่ายแพ้ มันเป็นการกระทำที่ยอดเยี่ยมของนักกีฬาตัวจริง!
แม้แต่อาจารย์หูก็อดไม่ได้ที่จะปรบมือให้ แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจว่าทำไมไก่ถึงทำสิ่งที่คล้ายมนุษย์ได้ แต่ผลลัพธ์ดังกล่าวก็เป็นวิธีที่ดีที่สุดในการสอนเด็กๆ สถานการณ์นี้มันเป็นการศึกษาที่ดีอย่างแท้จริง
ทางด้านเด็กๆเองก็ปรบมืออย่างต่อเนื่อง ขณะที่ตะโกนชมผู้ชนะว่า “เดียนเดียน! นายยอดเยี่ยมมาก!”, “เดียนเดียน! นายเป็นคนที่ดีที่สุด! ‘ และดูเหมือนว่าตัวที่ถูกชมเองก็จะสนุกไปกับคำชมมากมายเหล่านั้น มันถึงกับกระโดดขึ้นไปบนเสาดอกพลัมและปล่อยให้ร้องแห่งชัยชนะออกมา
แต่สำหรับโจวหยูแล้วการแสดงออกของเจ้าเดียนเดียนในลักษณะนี้ไม่ใช้เรื่องน่าแปลกใจอะไรเลย เพราะมีเพียงเขาเท่านั้นที่ได้ยินคำสอนของแจ็ค นอกเหนือจากการฝึกอย่างหนักแล้ว มันยังได้รับการสอนมารยาทที่หลากหลายสำหรับอัศวินเช่นกัน ในเวลานั้นโจวหยูเกือบจะพ่นน้ำในปากของเขาออกมาเมื่อได้ยินเรื่องนี้? ทำไมบนโลกนี้ถึงมีคนต้องการสอนมารยาทกับลูกไก่กัน? ตามที่แจ็คเคยพูดเอาไว้ว่าพาหนะของอัศวินนั้นเป็นสัตว์ที่มีเกียรติอย่างยิ่ง ดังนั้นพาหนะที่ปราศจากมารยาทไม่ต่างจากสัตว์ธรรมดาทั่วไป
ดังนั้นเจ้าเดียนเดียนจึงได้รับการฝึกฝนทั้งวิธีการต่อสู้และมารยาทที่ดีไปพร้อมๆกัน
อย่างไรก็ตามการฝึกฝนของอัศวินนั้นยังห่างไกลจากความจริง ในวันต่อไปนี้นอกเหนือจากการเพิ่มความเข้มข้นของการฝึกอบรมแล้ว สิ่งกีดขวางทางวิ่งทุกประเภทจะต้องมีการใช้งานทีละอัน เพื่อให้มั่นใจว่าประสิทธิภาพการรบนั้นได้รับการดูแลในภูมิประเทศที่แตกต่างกัน
………………………
วันหยุดฤดูหนาวกำลังจะมาถึงเร็วๆนี้ นักเรียนประถมลู่หัวต่างก็ไม่มีเวลาว่างมากขึ้น ด้วยที่พวกเด็กๆจำเป็นที่จะต้องทำการเตรียมตัวสอบปลายภาคที่กำลังจะมาถึง
ทางด้านของโจวหยูเองก็เจอปัญหาเช่นกัน เนื่องจากเขาได้รับโทรศัพท์จากพ่อว่า ในช่วยฤดูหนาวที่จะมาถึงนี้ทุกคนในครอบครัวรวมถึงคุณปู่และคุณยาย พวกเขาจะกลับมาบ้านเก่าเพื่อเฉลิมฉลองวันตรุษจีนด้วยกัน
ในอดีตเขาเคยเฉลิมฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิในเมือง แม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขากับครอบครัวของเขายังไม่ดีเท่าไหร่นัก แต่เมื่อปีที่แล้วเขาก็ยังคงไปที่เมืองเพื่อเฉลิมฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิ แม้เขาจะกลับมาที่หมู่บ้านในเวลาเพียงไม่กี่วัน
แม้ว่าเขาจะอาศัยอยู่ในบ้านหลังเก่านี้มานานกว่าหนึ่งปีแล้ว เขาก็ยังไม่เคยได้ทำความสะอาดมันสักครั้ง นอกเหนือจากห้องที่เขาอาศัยอยู่สถานที่อื่นๆในบ้านก็เป็นสวรรค์สำหรับพวกหนูและแมงมุม โดยเฉพาะอย่างยิ่งบนชั้นสองของบ้านพื้นไม้ต่างก็เริ่มที่จะผุพังแล้ว และนั้นทำให้มันมักมีเสียงแปลกๆมาจากชั้นสองเป็นระยะ
ครั้งที่แล้วก่อนที่พ่อจะจากไปก็ได้บอกเขาว่าให้ทำการทำความสะอาดบ้านให้ดี แต่ต่อมาไม่นานเขาก็มีความคิดเกี่ยวกับการรื้อถอนบ้านหลังเก่านี้เพื่อสร้างบ้านหลังใหม่ แต่หลังจากที่เขาได้ปรึกษากับลุงฟูก็ทำให้เขารู้ว่าเขามีเงินไม่สำหรับการสร้างบ้านที่ออกแบบโดยช่างไม้บีเวอร์ได้ ดังนั้นเขาจึงได้วางแผนการนี้ไว้ได้พักหนึ่ง จากนั้นเขาก็ลืมไปเลยหลังจากนั้น
แต่นี้มันก็ไม่ใช้ข้ออ้างที่เขาจะไม่ทำงานบ้าน ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องทำความสะอาดทันที …
แคมเปญการทำความสะอาดใช้เวลาสามวัน มันก็เป็นผลมาจากความช่วยเหลือของเจ้าหนูโจวเฮาและลูกน้องของเขา หากมีเพียงโจวหยูคนเดียวใครจะไปรู้ว่าเขาจะทำมันให้เสร็จได้ไหม? ในที่สุดการตรวจสอบผลลัพธ์แม้ว่ามันจะไม่เรียบร้อยมากนัก แต่มันก็ดีกว่าที่เคยเป็นมาก่อน
ยังไงก็ตามสิ่งที่เขาควรทำก็ทำไปแล้ว ดังนั้นในตอนนี้เขาก็ทำได้แค่ต้องรอให้พ่อแม่และปู่ย่าของเขากลับมาก็เท่านั้น
ผับของแจ็คเองกลายเป็นสถานที่โปรดของชาวหมู่บ้านมินิลู่หัวเช่นกัน เพราะได้มีการขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์แปลกๆทุกชนิดที่ผลิตโดยโรงเบียร์ มันกลายเป็นเทรนด์แฟชั่นในหมู่บ้านไปแล้วในตอนนี้ และนั้นทำให้แจ็คจำเป็นต้องทำงานทุกอย่างด้วยตัวเอง
มันช่างเป็นเรื่องน่าเศร้าที่ผับนี้ยังไม่สามารถเปิดออกสู่โลกภายนอกได้ ฟังก์ชั่นพื้นฐานทั้งหมดยังไม่ได้เปิดใช้งาน ดังนั้นในตอนนี้สถานที่แห่งนี้จึงถือได้ว่าเป็นสถานบันเทิงสาธารณะในหมู่บ้านได้เท่านั้น
ซึ่งมันเป็นอะไรที่น่าเสียดายเป็นอย่างมาก และจนถึงตอนนี้โจวหยูก็ยังไม่มีวิธีแก้ปัญหาใดๆ ไม่มีพลเมืองใหม่ของโลก ACG ที่ปรากฏในเดือนที่ผ่านมา นับประสาอะไรกับการพนักงานที่เหมาะสมสำหรับผับ
ไม่มีประตูที่เชื่อมต่อกับโลกภายนอก ไม่มีสาวน้อยที่คอยให้บริการ นักผจญภัยผู้กล้าหาญก็ไม่มี พ่อค้าอุปกรณ์ยิ่งไม่ต้องพูดถึง… สิ่งเดียวที่ผับมีในตอนนี้ก็คือการเป็นที่อยู่ของแจ็คเท่านั้น
มันไม่น่าแปลกใจเลยที่แจ็คจะบ่นกับเขาทุกวันว่าผับของเขาได้กลายเป็นศูนย์สันทนาการของพวกผู้เกษียณไปแล้ว ทุกวันผู้เฒ่าเหล่านี้จะมาเล่นไพ่และไพ่นกกระจอกที่นี่ หรือพูดคุยเกี่ยวกับข่าวในหมู่บ้าน
แจ็คเริ่มที่จะพูดจาจู้จี้จุกจิกเกี่ยวกับประโยชน์ของการเปิดผับกับโจวหยู เขาหวังว่าเจ้าของที่ดิน – โจวหยูจะพยายามหาคนมาทำงานในผับให้หนักขึ้น
โจวหยูเคยเล่นหลายเกมมาก่อน แน่นอนเขารู้ว่าการเปิดร้านจะช่วยให้เขาหารายได้อย่างรวดเร็ว แต่เขาก็อยากรู้อยากเห็นเล็กน้อย แม้ว่าผับจะเปิดขึ้นในที่สุดและเมื่อนักผจญภัยมาที่หมู่บ้าน พวกเขาจะฆ่าสัตว์อะไรได้บ้าง? มันใช้พวกสัตว์ขนาดเล็กไหม? ถ้าเป็นแบบนั้นจริงสิ่งเหล่านั้นมีประโยชน์กับเขาเท่านั้น มันไม่ได้ให้ประโยชน์อะไรกับพวกนั้นเลย แล้วแบบนี้นักผจญภัยเหล่านั้นต้องการอะไร?
จากนั้นเขาก็ได้รับสิ่งปลูกสร้างแปลกๆจากเจ้าตู้ชากาปอง
ถ้ำแห่งความมืด – ระดับหนึ่ง สถานที่รวมตัวของแก๊งแห่งความมืด สถานที่แห่งนี้ไม่ได้มีสมบัติมากนัก แต่บางครั้งก็มีกลุ่มหัวขโมยชั้นยอดที่แปลกประหลาดหลงทางเกิดขึ้น มันจะเกิดใหม่ 24 ชั่วโมงหลังจากเครียพื้นที่ การมีรูปปั้นของราชาแห่งความมืดจะช่วยลดเวลาในการเกิดลงครึ่งหนึ่ง
“WTF … ” ปรากฏว่านี่เป็นดันเจี้ยนที่นักผจญภัยต้องการและมันยังสามารถใช้ซ้ำได้
นี่เป็นคุกใต้ดินระดับต้นๆ แต่มันก็เหมาะสำหรับหมู่บ้านมือใหม่แห่งนี้ เมื่อเห็นสิ่งปลูกสร้างบนเนินเขานี้แจ็คก็ดูมีความสุขมาก เขาหวังว่าโจวหยูจะติดตั้งมันโดยเร็วที่สุด
อย่างไรก็ตามคำขอนี้ของแจ็คกับถูกปฏิเสธอย่างเป็นเอกฉันท์โดยชาวบ้านหมู่บ้านมินิลู่หัว พวกเขาไม่ต้องการเห็นถ้ำแห่งความมืดอยู่รอบหมู่บ้าน
แต่ก็ถือว่าเป็นโชคดีที่การจัดวางเรือนกระจกนั้นเหมือนกล่องสี่เหลี่ยมจัตุรัสศูนย์กลาง กลางโต๊ะทรายทั้งหมดอยู่ที่หมู่บ้านมินิลู่หัวและมีโครงเหล็กล้อมรอบกำแพงเรือนกระจกเอาไว้ แต่เดิมพวกเขาถูกสงวนไว้สำหรับพืชกระถาง อย่างไรก็ตามเนื่องจากไม่มีเกษตรกรจำนวนมากในขณะนี้ มันจึงไม่จำเป็นต้องสำรองพื้นที่ขนาดใหญ่สำหรับมัน เขาสามารถใช้พื้นที่เล็กๆแห่งหนึ่งในการสร้างถ้ำแห่งความมืดได้
ดังนั้นในมุมหนึ่งเขาได้ทำการติดตั้งถ้ำแห่งนี้เอาไว้ ที่ด้านหน้าของเนินเขามีรูเล็กๆที่มีรูปร่างคล้ายหัวกะโหลกน่ากลัวแขวนอยู่ด้านบน มันบ่งบอกว่าสถานที่นี้อันตรายมาก
‘อืม’ … นอกจากถ้ำที่ค่อนข้างเล็กแล้ว โดยรวมแล้วโจวหยูก็ไม่สามารถพบสิ่งผิดปกติได้
แจ็คเดิมที่ก็เป็นนักผจญภัยมืออาชีพอยู่แล้ว และที่สำคัญกว่านั้นเขาเป็นนักผจญภัยที่สามารถท้าทายมังกรได้ มันจึงไม่มีปัญหาสำหรับเขาที่จะลงไปจัดการกับกลุ่มกองพลตัวน้อยในระดับต่ำนี้ ดังนั้นเขาจึงวางแผนที่จะพาเดียนเดียนไปกวาดล้างสถานที่แห่งนี้
