บทที่ 70 กาแฟแก้วแรก
ในเกม “มีชีวิต” ผู้เล่นสามารถเลือกบุคลิก ลักษณะ และอาชีพของตัวละครในเกมได้อย่างอิสระ การตั้งค่าก่อนหน้านี้จะกำหนดความสามารถของตัวละครในเกมและอาชีพจะเป็นตัวกำหนดการตอบสนอง นี้ถือว่าเป็นจุดเด่นหนึ่งของตัวละครในเกมนี้ก็ว่าได้
โจวหยูได้เลือกโอตาคุเป็นอาชีพหลักและจากนั้นจุดเกิดของเขาก็เกิดขึ้นที่คอนเสิร์ตใต้ดินของกลุ่มไอดอล
เมื่อคอนเสิร์ตมาถึงจุดที่ร้อนแรงและน่าตื่นเต้นที่สุด ตัวไวรัสซอมบี้ก็โผล่ออกมาท่ามกลางผู้ชม เมื่อโจวหยูเริ่มเล่นเป็นครั้งแรกเขาถูกฝูงชนผีดิบทับจนตายอย่างรวดเร็วก่อนที่เขาจะคุ้นเคยกับการควบคุมขั้นพื้นฐานของเกม หลังจากลองมาหลายครั้งเขาก็ยังไม่สามารถอยู่ได้นานกว่า 10 นาที มีครั้งหนึ่งเขาถูกฆ่าตายโดยไอดอลที่สวยงามหลังจากที่เธอกลายเป็นซอมบี้ เขาไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกมีความสุขหรือเศร้า
เกมที่สามารถจบผู้เล่นได้หลายสิบครั้ง ณ จุดเริ่มต้น มันเผยให้เห็นธรรมชาติที่แท้จริงของซอมบี้ได้เป็นอย่างดี
อันที่จริงโอตาคุอาชีพนี้ควรเป็นทางเลือกสำหรับผู้เล่นขั้นสูง โดยทั่วไปมือใหม่จำนวนมากจะเลือกกองกำลังพิเศษ เพราะอมูลทางกายภาพของตัวละครที่ควบคุมจะสูงที่สุด เมื่อรวมกับอาวุธทรงพลังในระยะแรกผู้เล่นสามารถทำความคุ้นเคยกับเกมได้อย่างรวดเร็ว
อาชีพต่างกันก็มีความสามารถแตกต่างกัน ถึงแม้ว่ากองกำลังพิเศษจะมีความสามารถในการต่อสู้ที่ดี แต่บทบาทนี้จำเป็นต้องทำตามคำแนะนำของผู้บังคับบัญชา พวกเขามักจะมองหาเบาะแสเพื่อค้นหาบอสตนสุดท้ายเสมอ ผู้เล่นจะไม่สามารถสนุกกับการทำสิ่งที่พวกเขาต้องการในเมืองซอมบี้ได้ ดังนั้นกองกำลังพิเศษอาชีพนี้จึงแนะนำให้ผู้เล่นมือใหม่เล่นเป็นครั้งแรกเท่านั้น จนกระทั่งครั้งที่สองพวกเขาจะตระหนักถึงความสนุกที่แท้จริงของเกมนี้
เช่นเดียวกับโจวหยูหลังจากที่เขาคุ้นเคยกับเกมนี้มากขึ้น ไม่เพียงแต่เขาจะสามารถอยู่รอดได้ด้วยตัวละครโอตาคุในเกมเท่านั้น แต่เขายังปกป้องหญิงสาวไอดอลได้ด้วย เขาสามารถผ่านหายนะได้โดยไปทั่วเมืองเพื่อค้นหาผู้รอดชีวิตคนอื่นและขยายฮาเร็มของเขา
จากนั้นโจวหยูก็พยายามทำอาชีพอื่นเช่นกัน หนึ่งในสิ่งที่เขาโปรดปรานที่สุดคืออาชีพมาเฟีย อาจจะเป็นเพราะคนโง่เหล่านี้ยังคงต่อสู้เพื่อดินแดนในเมืองที่มีซอมบี้อยู่ทุกที่ รู้สึกเหมือนเล่น GTA รวบรวมเหล่าลูกน้องเพื่อล้างซอมบี้ สร้างพื้นที่ปลอดภัยของตัวเองเพื่อเก็บค่าธรรมเนียมการป้องกันและสร้างความวุ่นวาย มันเหมือนอาณาจักรในวันโลกาวินาศ
ทุกอาชีพมีวิธีการเล่นที่เป็นเอกลักษณ์ อาจกล่าวได้ว่าเกมนี้เป็นเกมที่ยอดเยี่ยมที่สามารถเล่นซ้ำได้หลายครั้ง อย่างไรก็ตามมันก็ยังมีข้อเสียเช่นกัน นั้นก็คือมันเป็นว่าเกมที่มีขนาดใหญ่มาก มันมากกว่า 30 G และข้อกำหนดการกำหนดค่าพื้นฐานเองก็ค่อนข้างสูงเช่นกัน ไม่ใช่เกมประเภทที่สามารถใช้งานบนพีซีที่มีการกำหนดค่าทั่วไปได้
หลังจากได้รับเกมนี้มาจางเฟิงก็รู้สึกตกใจกับเกมใหญ่เช่นนี้มาก เมื่อเทียบกับเกมก่อนหน้าที่มีขนาดเพียง 2 ~ 3G มันมีขนาดต่างกันหลายเท่า ที่เป็นแบบนี้อาจจะเป็นเพราะรายได้ของเกมก่อนหน้านี้ทำให้พวกเขาขยายทีมพัฒนาของตัวเองขึ้น?
อย่างไรก็ตามเขาก็ได้จัดเจ้าหน้าที่เพื่อตรวจสอบเกมทันที
มันเป็นเกมที่ดีมาก อาจกล่าวได้ว่านี้เป็นเกมซอมบี้ที่สมจริงที่สุดในตลาด ไม่มีกระเป๋าเป้สะพายหลังความจุไม่จำกัด กระสุนถูกจำกัด และมันเป็นไปไม่ได้ที่จะฆ่าซอมบี้ได้อย่างง่ายดาย แผนที่มีขนาดใหญ่มากและเปิดอย่างสมบูรณ์ ไม่น่าแปลกใจเลยที่เกมนี้มีขนาดใหญ่มาก เนื้อหาของเกมเองก็ดีเป็นอย่างมาก มันเป็นเกมที่มีคุณภาพสูงและหายากมาก
อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าเขาจะมีความสุขกับคุณภาพของเกม แต่เขาก็ยังรู้สึกรำคาญกับลัทธิเต๋าอยู่ดี
เกมใหญ่เช่นนี้มันจำเป็นต้องมีระยะเวลาในการพัฒนาที่ยาวมาก แต่ตอนไหนก็ตามที่เขาถามอะไรอีกฝ่าย อีกฝ่ายก็ทำเพียงเงียบไม่ยอมพูดอะไรออกมาเลย
หากเขาได้รับข้อมูลบางอย่างมาก่อนหน้านี้ เขาสามารถโฆษณาเกมในระยะแรกได้ทันที และด้วยวิธีนี้มันสามารถดึงดูดผู้เล่นได้มากขึ้นและสร้างหัวข้อการสนทนาได้มากขึ้น
หรือไม่บางทีลัทธิเต๋าอาจจะมีความมั่นใจในเกมของเขามากเกินไป และเขาไม่ต้องการพึ่งพาการโฆษณาใดๆ ถึงแม้ว่ามันอาจจะเป็นแบบนี้แต่ด้วยหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย จางเฟิงยังตั้งทำการโฆษณาเกมนี้จนสุดความสามารถอยู่ดี
แต่ถ้าจางเฟิงได้รับรู้ความคิดในสมองของโจวหยูตอนนี้ เขาคงต้องรีบวิ่งไปจับตัวโจวหยูมาทำร้ายอย่างแน่นอน
ตามความคิดของโจวหยูแล้วนี้เป็นเพียงแค่เกมระดับ 3 เท่านั้น และมันยังเป็นหนึ่งในเกมที่ดีในโฟลเดอร์เกมของเท่านั้น เขายังมีเกมจำนวนมากที่ดีกว่านี้ฝังอยู่ในห้องสมุดเกมของตัวเอง
เมื่อเช้านี้เองก็เกิดเหตุการณ์สำคัญขึ้นที่หมู่บ้านมินิลู่หัวเช่นกัน นั้นก็คือการต่อสู้กันระหว่างแจ็คและบูบู ส่วนเหตุผลนั้นเป็นอะไรที่เรียบง่ายมาก มันเป็นเพราะกาแฟที่ทำโดยทีน่าสาวใช้ …
บูบูบได้ถือหอกและพูดอย่างหยิ่งว่า “แกไอ้หนูเหม็นอับ, กาแฟถ้วยแรกที่ทีน่าทำทุกเช้ามันสำหรับข้า ข้าจะไม่ยอมมอบมันให้แกเด็ดขาด! “
แจ็คเองก็ชี้ดาบมือเดียวไปที่บูบูและมองดูมันอย่างดูถูกเหยียดหยาม “พล่ามอะไรของเจ้ากัน เห็นอยู่ว่าสถานะของข้าเป็นถึงเจ้าของผับ ดังนั้นกาแฟถ้วยแรกที่เธอทำมันต้องเป็นของข้า!”
* ปัง * … พวกเขาทั้งสองคนได้ต่อสู้กันจริงๆ นั้นทำให้พวกชาวบ้านต่างก็ส่งสัยว่าว่าความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองนั้นดีจริงหรือไม่?
ในทางกลับกันใบหน้าของทีน่านั้นเต็มไปด้วยความกระวนกระวาย เธอกำลังจะร้องไห้อยู่แล้วเมื่อเห็นการต่อสู้กันของทั้งสอง เพราะไม่ว่าเธอจะพยายามหยุดพวกเขายังไงมันก็มีสามารถทำได้ และเหตุผลที่ทั้งสองสู้กันนั้นก็เป็นแค่กาแฟถ้วยเดียวเท่านั้น เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเรื่องเล็กๆนี้ทั้งสองคนถึงต้องต่อสู้กันด้วย?
โจวหยูที่เห็นแบบนั้นก็รีบเข้าไปปลอบใจทีน่าทันที และเขายังบอกกับเธอว่าไม่ต้องกังวลมากเกินไป
การต่อสู้ระหว่างแจ็คกับบูบูนั้นน่าตื่นเต้นมาก มันสามารถบอกได้ว่าพวกเขามีทักษะการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยม ดูการต่อสู้ของพวกเขาแล้วมันเป็นเหมือนการดูสองศิลปะการต่อสู้แบบตะวันตกที่มีการต่อสู้กัน
แล้วถามว่าทำไมในการต่อสู้กันครั้งนี้ถึงไม่มีชายขี้เมาเถาอยู่รวมด้วย คำตอบก็ง่ายๆเพราะนี้เป็นเพียงกาแฟเท่านั้น ถ้าเปลี่ยนเป็นเหล้าหนึ่งแก้วละก็ อีกฝ่ายจะต้องรีบเข้าไปร่วมวงต่อสู้นี้อย่างแน่นอน
หลังจากที่โจวหยูเห็นเหตุการณ์นี้แล้วก็ไม่ได้สนใจอีก เขาได้เดินกลับเข้าไปในบ้านและเริ่มแปรงฟันและล้างหน้า เมื่อเขากลับมาที่ผับอีกครั้งบูบูก็ถูกแจ็คเคาะลงไปนอนกับพื้นในขณะนี้มันหมุนไปรอบๆ
“ มันไม่ยุติธรรมเลย ข้าถูกรังแกโดยหนู! หากคู่หูของข้ายังอยู่ที่นี้ เจ้าไม่มีความสามารถสัมผัสแม้แต่เงาของข้าได้! เทคนิคการต่อสู้บนหลังนกของข้าไม่ควรใช้บนพื้นดิน นี้มันเป็นการต่อสู้ที่ไม่ยุติธรรม!”
แจ็คคุ้นเคยกับการร้องเรียนที่ไม่สมเหตุผลมานานแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจบูบูอีกต่อไป เขาเลือกที่จะเดินไปหาทีน่าตัวน้อยเพื่อดื่มกาแฟถ้วยแรกอย่างสง่างาม
เมื่อเห็นว่ากลยุทธ์การบ่นของมันไม่ทำงานได้ มันก็ได้ลุกขึ้นจากพื้นอย่างรวดเร็ว เอาฝุ่นออกจากก้นจากนั้นก็กระโดดไปหาโจวหยูและพูดว่า “เจ้านาย! เจ้าไม่สามารถลำเอี้ยงได้ เจ้าหนูเหม็นนั้นมีเจ้าเดียนเดียนแล้ว แต่ข้ากลับไม่มีพาหนะตัวใหม่เลย เจ้าต้องรีบหาพาหนะที่บินได้มาให้ข้านะ
มันอาจจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือว่าเป็นการกำหนดมาแล้วของโลกACG เพราหลังจากที่โจวหยูรับปากบูบูว่าจะรีบหาพาหนะตัวใหม่ให้ เจ้าตู้ชากาปองก็ได้ปล่อยไข่สัตว์ปริศนามาให้เขาทันทีหนึ่งฟอง
ภายใต้การทำงานอย่างหนักของเม่นรูบินเดอะเฮดจ์ฮ็อก ประตูแรกเริ่มของเมืองนักผจญภัยก็เสร็จสมบูรณ์ในที่สุด อย่างไรก็ตามมันอนุญาตให้นักผจญภัยระดับหนึ่งใช้ได้เท่านั้น มันเป็นพอร์ทัลของผู้เริ่มต้นอย่างแท้จริง
พอร์ทัลถูกวางไว้ถัดจากผับ อย่างไรก็ตามเมืองนี้ยังห่างไกลจากเมืองนักผจญภัยที่แท้จริงอยู่มาก ดังนั้นนอกเหนือจากผับและดันเจี้นคุกใต้ดินแล้ว มันก็ไม่มีอะไรที่จะดึงดูดนักผจญภัยมาที่นี่มากนัก
บางครั้งพอร์ทัลก็จะกระพริบและจากนั้นกลุ่มของการผจญภัยจะปรากฏขึ้น ต่างจากนักผจญภัยที่หลงทางเข้ามาก่อนหน้านี้ เพราะคนเหล่านี้มักอยู่เป็นกลุ่มและมีอุปกรณ์มาตรฐานทั้งสุด การจัดสมาชิกกลุ่มเองก็เป็นอะไรที่เหมาะสม มีอาชีพที่แตกต่างกันในกลุ่มก็สมเหตุสมผลมากเช่นกัน ดังนั้นอัตราความสำเร็จของการผจญภัยของพวกเขาจึงสูงมาก ตราบใดที่ไม่มีราชาแห่งความมืดในดันเจี้ยน พวกเขาก็จะได้คะแนนสมบูรณ์แบบในการเคลียร์มัน
คนเหล่านี้มักจะใจดีมาก พวกเขายังถือว่าเป็นลูกค้าประเภทที่ชื่นชอบของแจ็ค น่าเสียดายเนื่องจากมีคุกใต้ดินเพียงแห่งเดียวจึงมีกลุ่มนักผจญภัยไม่มาก ถึงกระนั้นทุกวันผับก็ยังสามารถรับเหรียญโมได้ประมาณ 100 เหรียญ ซึ่งเกือบจะเหมือนกับรางวัลที่โจวหยูได้รับจากการทำภารกิจประจำวัน
ตราบใดที่มีดันเจี้ยนเพียงพอรายได้ที่ผับได้รับก็จะเพิ่มขึ้นเช่นกัน และวิธีก็เป็นวิธีที่ดีในการเพิ่มรายได้ของเหรียญโมเช่นกัน
