ตอนที่1 ฆ่าตัวตาย
“ทำไม…ทำไมกัน!” เล็กซี่ หยาง กรีดร้องพร้อมกับน้ำตาที่ไหลทะลักออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ราวกับห่าฝน
“เธอมีอะไรที่ฉันไม่มี?!” เธอสบถต่อ เล็กซี่ หยาง มือกำแน่นและทุบลงบนหน้าอกของตัวเองอย่างหนักขึ้นเรื่อย ๆ ความเจ็บปวดทรมานที่เธอรู้สึกอยู่ภายในหัวใจราวกับว่ามันถูกขยำบีบอัดให้เล็กลง ยิ่งนานเข้าเธอไม่สามารถหายใจได้อย่างปกติ เธอรู้สึกได้ว่าเข่าของเธอสั่น ก่อนที่มันจะทรุดตัวลงบนพื้นพรมราคาแพงระยับ
เธอที่เกิดมาพร้อมความร่ำรวย ฉลาดและรูปโฉมที่งดงาม ผู้ชายทุกคนล้วนปรารถนาในตัวเธอและหวังว่าจะมีโอกาสอุ่นเตียงให้เธอ ในขณะเดียวกันผู้หญิงทั้งหลายก็อิจฉาเธอ
แล้วอย่างไรล่ะ จะมีอะไรทำให้เธอโดดเดี่ยวไปมากกว่านี้อีกล่ะ? ผู้ชายคนเดียวที่เธอทุ่มเทใจให้ เขาก็เลือกที่จะทำลายมันให้แตกเป็นเสี่ยงๆ
ความขุ่นเคืองและความอัปยศอดสูที่เธอรับเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนทำให้เธอเสียหน้าอย่างหนัก คนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ทั้งหมดจะเป็นใครได้? ถ้าไม่ใช่ มอร์ริส หลิว
หญิงสาวที่เคยเป็นความภาคภูมิใจของตระกูลหยาง ตอนนี้กลับรู้จักกันในชื่อดอกบัวสีขาวที่แปดเปื้อน หญิงสาวที่ชั่วร้ายและมีความเน่าเฟะซ่อนตัวอยู่ใต้เปลือกที่สวยงามบริสุทธิ์ การกระทำที่เลวร้ายทั้งหมดที่เคยเธอทำ ตอนนี้ถูกเผยแพร่สู่สื่อสาธารณะอย่างสมบูรณ์แบบเพื่อให้ทุกคนได้เห็น
เล็กซี่ หยาง ผู้เป็นที่ยกย่องเพราะความสง่างามของเธอ ตอนนี้กลายเป็นจุดด่างที่น่าหัวเราะในวงการบันเทิง ไม่ต้องพูดถึงคนทั้งประเทศ เธอจะแบกรับความทุกข์ทรมานทั้งหมดนี้ได้อย่างไร?
“ มอร์ริส…คุณทำแบบนี้กับฉันได้อย่างไรฉันรักคุณมาตลอดทั้งชีวิต แต่คุณเลือกคนที่ไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเทียบเคียงฉันได้…ทำไมล่ะ?” เล็กซี่พึมพำอย่างคนไร้ชีวิต ขณะที่เธอเงยหน้ามองขึ้นไปและจ้องไปที่เชือกที่เธอแขวนไว้ก่อนหน้านี้อย่างเฉยชา
เธอรักเขาเพียงคนเดียว รักในวัยเด็กของเธอ มอร์ริสหลิว ตั้งแต่เกิดมาทั้งสองครอบครัวมีความสัมพันธ์ร่วมกันมานานนับทศวรรษ ดังนั้นเพื่อพัฒนาความผูกพันระหว่างทั้งสองครอบครัวให้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น เล็กซี่หยาง และ มอร์ริสหลิว จึงถูกจับคลุมถุงชน
ยังไงก็ตามเธอจะไม่ตกหลุมรักคนอย่างเขาได้อย่างไร? เธอยังจำความอ่อนโยนของเขาและวิธีที่มอร์ริสหลิวปกป้องเธอได้ รอยยิ้มที่ปลอบโยนของเขา ทุกครั้งที่เธอรู้สึกหงุดหงิด เขาจะลูบหัวของเธออย่างอ่อนโยน แม้ว่าเธอจะยังเด็ก แต่เล็กซี่ก็สาบานว่าจะแต่งงานกับมอร์ริส เมื่อเธอโตพอ
หลายปีต่อมาเล็กซี่ได้ไปเรียนต่อในต่างประเทศเพื่อเป็นคนที่คู่ควรและมีค่า และเหตุผลเดียวคือเพื่อที่จะเป็นประโยชน์ให้กับสามีในอนาคตของเธอ อย่างไรก็ตามไม่ว่าจะเป็นระยะทางด้วย หลายปีที่เธอไม่อยู่มอร์ริสหลิว เขาก็ไม่ใช่เด็กผู้ชายคนเดิมอีกแล้วเมื่อเธอกลับมา
ในตอนแรก เล็กซี่มั่นใจว่าเธอสามารถทำให้มอร์ริสหลิวตกหลุมรักเธอได้อีกครั้ง น่าเสียดายที่มีใครบางคนครอบครองใจเขาไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นคนที่เขารักยังตรงกันข้ามกับตัวของเธออย่างสิ้นเชิง
เธอร่ำรวย ฉลาด ไม่ต้องฟังเสียงใครและเธอมีอิทธิพล เล็กซี่ทำทุกอย่างเพื่อเป็นประโยชน์ให้กับเขาในอนาคต แต่สุดท้ายเขาเลือกหญิงสาวที่อ่อนแอบอบบางและอ่อนโยนแม้ว่าจะไม่ได้สร้างประโยชน์ให้เขา
เธอรับได้เหรอ? แน่นอนว่าเธอรับไม่ได้!!
ท้ายที่สุด เล็กซี่คิดว่าเธอมีดีกว่า มีอาเฉิน เล็กซี่ล้างสมองตัวเองว่ามอร์ริสหลิวผู้เป็นที่รักของเธอ หลงทางไปชั่วครู่และจะรู้ในไม่ช้าว่าเธอคือคนที่เขาต้องการอย่างแท้จริง
อย่างไรก็ตามความรักนี้สร้างความเสียหายอย่างมากต่อตัวเธอ เธอเริ่มกลายเป็นผู้หญิงบ้าคลั่งอย่างไม่มีเหตุผล เพียงแค่คิดว่ามีอาเฉิน เป็นคนที่ขโมยผู้ชายของเธอไป ความเกลียดชังเริ่มเกาะกินของเธอที่มีต่อผู้บริสุทธิ์อย่างมีอาอย่างฉุดไม่อยู่
อารมณ์ของเล็กซี่ถูกเหวี่ยงไปมา เธอเลือกที่จะทำร้ายมีอาทั้งร่างกายและจิตใจ โยนความผิดทั้งหมดให้กับมีอา เพราะเพียงคิดว่าเธอเป็นคนแย่งผู้ชายของตน โดยไม่มองเลยสักนิดว่ามันเป็นสิ่งที่ถูกต้องหรือไม่ ตาเธอช่างมืดมน และหวังว่าเขาจะกลับมาหาเธอ
แต่ทุกอย่างก็จบลงแล้ว เมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมาเรื่องอื้อฉาวเกี่ยวกับเธอไม่ว่าจะเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องเท็จเป็นหนึ่งในหัวข้อที่ร้อนแรงที่สุดที่แพร่สะพัดบนอินเทอร์เน็ต ทันใดนั้นเธอก็เหมือนถูกลากไปกลางแจ้งด้วยสภาพเปลือยเปล่า และถูกดูหมิ่นโดยไม่สามารถแก้ตัวได้
หากผู้เสียหายนั่นเป็นเพียงเล็กซี่เพียงคนเดียว เธออาจจะสามารถทนกับความเกลียดชังทั้งหมดที่เธอได้รับ แต่เมื่อรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องราวอื้อฉาวเหล่านั้น บริษัทที่ก่อตั้งมาอย่างยาวนานของครอบครัวเธอกำลังตกอยู่ในขั้นวิกฤต
เธอจะให้อภัยตัวเองได้อย่างไร?
สำหรับเธอแล้วไม่เหลืออะไรอีกแล้ว ความหวังหมดสิ้นในตอนนั้น และเธอกำลังเฝ้าดูชีวิตของตัวเองกลายเป็นเถ้าถ่านภายในภูเขาไฟที่ประทุ
สิ่งที่เธอทำคือรักมอร์ริสหลิว แต่ในตอนท้ายของเรื่องนี้ เขากลับผลักเธอและครอบครัวของเธอไปสู่ความตาย เมื่อทุกอย่างเกิดขึ้นวนเวียนในความคิดของเธอ เล็กซี่ก็เข้าใจแล้วว่า มอร์ริสหลิวไม่ใช่ผู้ชายคนเดียวกับที่เธอเคยรักอีกต่อไป
“ มอร์ริส…การตายของฉันจะทำให้คุณมีความสุขไหมนะ แต่ถึงยังไงคุณจะต้องเสียใจทีหลังแน่ๆ” เล็กซี่พึมพำเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะหลับตาและหายใจเข้าลึก ๆ เธอลืมตาขึ้นมาด้วยความมุ่งมั่น ในการจบชีวิตของเธอนั้นกำลังดำเนินต่อไปขณะที่เธอจับจ้องไปที่เชือกที่ห้อยอยู่บนด้ามม่าน
หลังจากที่เธอปีนขึ้นไปบนเก้าอี้ที่สร้างขึ้นมาอย่างดี เล็กซี่ก็ไม่ลังเลที่จะวางคอลงไปในบ่วงโดยไม่รอช้า เธอก็เตะเก้าอี้สองครั้งทำให้มันล้มลงบนพื้นพรม เธอไม่ต้องการที่จะยืดเยื้ออีกต่อไปกลัวความมุ่งมั่นของเธอจะโอนเอน
* ตุบ*
ทันทีที่เสียงดังจากเก้าอี้ล้มลง เล็กซี่ก็สำลักทันที ร่างกายของเธอเคลื่อนไหวอย่างรุนแรง ราวกับดิ้นรนเพื่อเอาชีวิตรอด แต่จิตใจของเธอก็พร้อมที่จะออกจากโลกที่เน่าเฟะใบนี้ ในไม่ช้าสติของ เล็กซี่ก็เข้าสู่ห้วงลึกแห่งความว่างเปล่า
* ติ๊ง! ติ๊ง! *
“ชูชูรูรุ ~! ขอแสดงความยินดี! คะแนนความโหดเหี้ยมของคุณทะลุการทดสอบเบื้องต้นแล้ว!”
เล็กซี่มองไม่เห็นหรือรู้สึกอะไรเลย ราวกับว่าเธอกลายเป็นวิญญาณภายในพื้นที่แห่งความว่างเปล่า กระนั้นหลังจากได้ยินเสียงสูงของเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่ทำให้เธอตกใจแทบตาย ตาของเธอก็เริ่มจับโฟกัสได้
แสงสว่างจาง ๆ เริ่มปรากกฎท่ามกลางความมืดที่ไม่มีวันสิ้นสุด เผยให้เห็นก้อนแป้ง ที่มีมือและเท้าเล็ก ๆ งอกออกมาอย่างน่ารัก
“เกี๊ยว?”
