ตอนที่39 คุณจะปล่อยเราไปไหม?
ทั้งอีธานและเล็กซีมองหน้ากันแล้วขมวดคิ้ว พวกเขางงงวยกับการเอ่ยถึงพวกเขาและความหวาดกลัวของชายคนนั้น ความเงียบเกิดขึ้นชั่วขณะ เล็กซี่สะดุ้งเมื่อประตูรถเปิดออกอย่างกะทันหัน
เผยให้เห็นชายที่สวมผ้าสีดำคลุมทั้งตัวยกเว้นดวงตาของเขา อย่างไรก็ตามแม้จะมีการปกปิดรูปลักษณ์ของเขาทั้งหมด แต่เล็กซี่สามารถบอกได้ ด้วยความทุกข์ใจในดวงตาของเขา ราวกับว่าเขาอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวังและเลวร้ายมากกว่าพวกเขาซะอีก
หลังจากตรวจสอบสภาพของอีธานและเล็กซี่แล้วเขาก็ถอนหายใจหนัก ๆ ก่อนจะปิดประตูอีกครั้ง เมื่อประตูถูกปิดลงเสียงสาปแช่งดังมาถึงหูของเล็กซี่อีกครั้ง
” แม่งเอ้ย !!”
เมื่อได้ยินคำสาปแห่งความทุกข์อีกครั้งข้างนอก คิ้วของเล็กซี่ก็อดไม่ได้ที่จะกระตุก พวกเธอเป็นคนที่ถูกมัดและยังถูกจับได้ แล้วทำไมผู้ชายคนนี้ถึงทำตัวไม่ถูก
เมื่อพิจารณาจากปืนไรเฟิลที่น่ากลัวที่ติดอยู่ด้านข้างร่างกายของเขา เล็กซี่คาดว่าเขาเป็นคนร้ายที่น่ากลัว อนิจจาแทนที่จะรู้สึกกลัวมากกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้มันกลับทำให้เธอโล่งอกเล็กน้อยด้วยเหตุผลที่ไม่ทราบสาเหตุ
เธอหันไปมองอีธานที่ตั้งใจฟังบทสนทนาข้างนอกอย่างตั้งใจ เธอจึงกระซิบ“ เฮ้…”
“จุ๊ ๆ ” อนิจจาอีธานกระซิบบอกให้เธอเบาสัยง ในขณะที่เขาขยับข้างเธอและพิงหูของเขากับผนังของรถ
” พวกเขาเป็นหนึ่งในแขกที่ตามมา “
“ ฉันรู้แล้ว! ทำไมแกถึงจอดข้างรถคันนั้นตั้งแต่แรก! เราได้รับคำสั่งให้ย้ายพวกนั้นไปตามเป้าหมาย! ฮะ หรือแกสะเพร่า?
อีธานได้ยินบทสนทนาของพวกข้างนอกแผ่วเบาและเข้าใจอะไรบางอย่างจากพวกนั้น ประการแรกพวกเขาไม่ใช่เป้าหมายและมันก็เกิดขึ้นเพราะพวกเขาอยู่ผิดที่ผิดเวลา ประการที่สองคือกลุ่มติดอาวุธกลุ่มนี้อาจจะ หรือไม่ทำร้ายพวกเขาหากพวกเขาปฏิบัติตามคำเรียกร้องของพวกเขาอย่างเชื่อฟัง
เขาหันไปตามทิศทางของเล็กซี่ หลังจากสรุปได้ ในเวลาเดียวกัน เล็กซี่ก็หันมามองเขาเช่นกัน จากสายตาของพวกเขาอีธานและเล็กซี่ดูเหมือนจะเข้าใจภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของพวกเขาอย่างเงียบ ๆ
อย่างไรก็ตามก่อนที่ทั้งสองจะพูดกัน ประตูก็เปิดออกอีกครั้ง เมื่อหันไปสนใจประตูหลังที่เปิดอยู่พวกเขาประหลาดใจเล็กน้อย ที่ชายที่ตรวจสอบพวกเขาก่อนหน้านี้มีน้ำสองขวดและแซนวิชสองชิ้น
” เอานี่ไป มันจะทำให้พวกคุณสดชื่นขึ้น ” ชายสวมหน้ากากเสนอขณะโยนแซนวิชลงบนตักของอีธานด้วยความแม่นยำไร้ที่ติและรีดน้ำขวดให้พวกเขา
” เอ่อ คุณเป็นคนดีแค่จังนะ ” ก่อนที่เล็กซี่จะรู้ตัว คำพูดถากถางของเธอก็ถูกปล่อยออกมาจากปากของเธอขณะที่เธอมองไปที่เครื่องดื่มและของว่าง
” เราจะกินมันได้ยังไง ” อีธานที่งงงวยกับความกังวลที่ไม่คาดคิดของชายคนนี้ จากนั้นเขาก็หันไปอธิบายเล็กน้อยว่าพวกเขาถูกมัด ดังนั้นจึงไม่มีทางที่พวกเขาจะ ‘สดชื้น’ ได้
“โอ้ใช่แล้ว อย่าเพิ่งตายในระหว่างนี้ล่ะ ” ในที่สุดสถานการณ์ของพวกเขาก็คลี่คายกับชายคนนั้นในขณะที่เขาเกาหลังศีรษะและให้คำแนะนำอย่างเชื่องช้า
“ อย่าพึ่งตาย หมายถึงใคร?”
ทันใดนั้นเสียงเข้มก็ดังขึ้น เล็กซี่เห็นความกลัวอย่างชัดเจนจากดวงตาของชายสวมหน้ากาก ในขณะที่เขาได้ยินเสียงที่ลึกล้ำและเป็นผู้ชาย เขาหันไปด้านข้างทันทีและก้มศีรษะด้วยความเคารพ
“บอสทะ -” เนื่องจากความตื่นตระหนกชายผู้สวมหน้ากากเกือบจะโพล่งชื่อชายอีกคนที่ เล็กซี่และอีธานมองไม่เห็นจากจุดของพวกเขา
” ฉันได้ยินว่าเกิดเรื่องขึ้น ไปเพิ่มการตรวจตรารอบ ๆ บริเวณใกล้เคียงต่อไป และให้เพิ่มคนหนึ่งคนเป็นสองคน ” เสียงทุ้มที่เป็นผู้ชายสั่งให้ชายสวมหน้ากากออกไป หลังจากโค้งคำนับ
‘ปลอดภัยไหม’ เล็กซี่ถามในใจ ไม่นานหลังจากที่ชายสวมหน้ากากจากไป ร่างใหญ่โตที่ดูเหมือนจะสืบทอดยีนของฮัลค์ก็ปรากฏให้เห็น แม้ว่าใบหน้าของเขาจะถูกปกปิดด้วยหน้ากากหัวแมวน่ารัก แต่ร่างกายที่ใหญ่โตที่ไม่น่าเชื่อของเขาได้ทำลายภาพลักษณ์ความน่ารักของลูกแมวจนสิ้น
” ขอโทษสำหรับความไม่ระมัดระวังของลูกน้องของผมที่ทำให้เกิดสถานการณ์ไม่น่าดูของคุณ” ชายร่างเล็กขอโทษ ขณะที่เขาก้มศีรษะ อีธานและเล็กซีเข้าใจได้ว่าเขาเป็นชาวต่างชาติจากสำเนียงจีนที่ไม่ดีนักของเขา
” พวกคุณเป็นใคร ” อีธานถามอย่างเคร่งขรึม เล็กซี่โค้งคิ้วขณะที่เธอจ้องมองไปที่อีธาน เธอพูดไม่ออกเล็กน้อยด้วยสีหน้าจริงจังของเขาและบุคลิกที่เปลี่ยนไป 360 องศา เขาเปลี่ยนจากผู้ชายประเภทที่ลั้นลา มาเป็นคนที่ดูมีอำนาจซึ่งทำให้มุมมองของเล็กซี่ที่มีต่อนายน้อยของตระกูลลู่เปิดกว้างขึ้น
” คุณชาย ผมไม่สามารถตอบคำถามนั้นได้ แต่เชื่อผมเถอะ เราไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายใครที่นี่“
“ แล้วผู้ชายสติแตกพวกนั้นเป็นใคร?” เมื่อตรวจสอบเพิ่มเติมอีกเล็กน้อยอีธานยังคงยืนกรานในหลักการของเขา
” พวกเขาเป็นคนที่อาจยิงคุณที่หัวได้ ” ชายร่างใหญ่ตอบอย่างเข้มงวด จากเสียงของเขาดูเหมือนว่าเขากำลังพูดความจริง อนิจจาด้วยความบอบช้ำทางสายตาก่อนหน้านี้ เล็กซี่พบว่ามันยากที่จะเชื่อทุกสิ่งที่ชายตรงหน้าพูด
“ เอาล่ะ…คุณจะปล่อยเราไปไหม” โดยไม่แสดงให้เห็นว่าอีธานเชื่อถือคำพูดของชายคนนั้นหรือไม่ เขาก็เรียกร้องอย่างกล้าหาญ หลังจากนั้นไม่นานความเงียบอันเงียบงันก็ปกคลุมรอบตัวพวกเขาขณะที่ชายคนนั้นใช้เวลาในการตอบสนอง
” แน่นอนว่าต้องปล่อย แต่อย่างที่คุณเห็นสถานที่ทั้งหมดถูกล้อมรอบไปด้วย … ผู้คนอันตราย ผมกลัวว่าถ้าปล่อยคุณไปตอนนี้ และเกิดการดวลปืนขึ้นคุณจะติดอยู่กลางวง คุณจะรับความเสี่ยงได้ไหม? ”
เล็กซี่รู้สึกประหลาดใจกับคำพูดของชายคนนี้ เขาเต็มใจที่จะปล่อยพวกเขาไปตอนนี้ด้วยความแน่วแน่ แม้ว่าพวกเขาอาจจะทำอะไรโง่ ๆ ‘ เขามีความมั่นใจขนาดนี้เลยเหรอ?’
” ชูววววว ~ !! ฉันกลัวจังชู ~!” ชูรูที่หายตัวไปอย่างกะทันหันก่อนหน้านี้ ตอนนี้กลับมาปรากฏตัวอีกครั้งจากอากาศ และตกลงมาบนตักของเธอพร้อมกับเกี๊ยวที่สั่นสะท้าน
