ตอนที่ 73 เยลลี่?
[* ติ้ง !! ขอแสดงความยินดี! ภารกิจหลักเริ่มต้นของคุณ: ทําให้อีธานคู่ตกหลุมรักคุณสําเร็จ!
รางวัล
- ลดชื่อเสียงที่ไม่ดีของโฮสต์
- โล่ป้องกันอัตโนมัติ
ภารกิจต่อไป: ทําให้อีธานสู่ตระหนักถึงความรู้สึกที่แท้จริงของเขา!]
สามารถรับประทานอาหารที่ได้รับจากโฮสต์ (วันละครั้ง)
สามารถอ่านใจได้ (ใช้ครั้งเดียว)
สามารถช่วยโฮสต์ทางกายภาพ (ใช้ครั้งเดียว)
ห้ะอะไรนะ…. กรี๊ดดดดดด!!” ชูรูสะดุ้งเมื่อได้ยินการแจ้งเตือนของระบบ เธอคิดว่ามันเป็นอีกหนึ่งจุดที่น่าดึงดูดใจ แต่ที่น่าแปลกใจคือมีอะไรมากกว่านั้น!
ใครจะคิดว่าการที่เล็กซี่ท่าทางโดยประมาทนี้ เป็นฟางเส้นสุดท้ายของอารมณ์ความรู้สึกของอีธาน อย่างไรก็ตามการอ่านข้อมูลเพิ่มเติมจากระบบการแสดงออกที่ร่าเริงของชูรูค่อยๆเปลี่ยนไป
เธอจ้องมองอย่างไม่กระตือรือร้นจากระบบ จากนั้นก็หันไปที่อีธาน เธอทํามันสองสามครั้งก่อนที่เธอจะถอนหายใจหนักๆออกมา
เธอบินมาอยู่ตรงหน้าอีธาน ซึ่งดูเหมือนจะปิดกั้นมุมมองของเขา ชูรูสูดหายใจเข้ายาวๆ ราวกับว่าเธอสะสมพลังงานทั้งหมดไปพร้อมกับมัน และเมื่อเธอหายใจออกก็มีเสียงประท้วงดังขึ้น
” เป็นบ้าอะไรเนี่ยชู! คุณตกหลุมรัก แต่ก็ยังดื้อรั้นที่จะยอมรับเหรือชู! กรรร! ชู ได้ยังไงกัน! คุณเดทกับสาวมากเกินไปเหรอชู!! มีมากเกินไปจนนับไม่ได้เหรอ! คุณบอกไม่ได้ถึงความแตกต่างอย่างนั้นเหรอซู?! ปึก! ปึก! ปึก! อีธานลู่!” ชูรูที่หน้าผากของอีธานลู่ด้วยความหงุดหงิด
อย่างไรก็ตาม แม้จะรู้สึกไม่สบายใจกับความรู้สึกที่ปกปิดแน่นหน้าของอีธาน แต่ชูรูก็เข้าใจ สําหรับคนอย่างอีธานที่ไม่เคยสัมผัสกับความรักที่จริงใจมาก่อน เขาอาจจะคิดว่าเขาหลงใหลเล็กซี่เท่านั้น แต่ถึงกระนั้นชูรูก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกไม่พอใจกับมัน
ในขณะเดียวกัน เล็กซี่เพิ่งกระดกเบียร์อีกกระป๋อง เมื่อมีรายงานสถานะของระบบออกมา ดังนั้นสายตาของเธอจึงหมุนอย่างบ้าคลั่ง ซึ่งทําให้เธอไม่สามารถอ่านสิ่งที่ได้รับมาได้ เธอกระพริบตาช้าๆเพื่อให้มองเห็นได้ชัดเจน แต่ไม่เป็นประโยชน์เลย ใจของเธอยอมแพ้ และเธอก็ขอลาไปก่อน!
* ตุบ *
คิ้วของอีธานลู่ขมวดขึ้น เมื่อได้ยินร่างกระแทกกับพื้น เขาหันหน้าไปยังทิศทางของเล็กซี่ และเห็นว่าเธอนั้นเสียการทรงตัวและฟุบลงไป โชคดีที่เสื้อคลุมของเธอถูกวางไว้อย่างเหมาะเจาะที่ด้านข้างเพื่อป้องกันศีรษะของเธอจากบาดแผล
อีธานคู่พยุงร่างกายของเขาด้วยศอก ขณะที่เขาถอนหายใจด้วยความทุกข์ เมื่อมองไปที่เบียร์เปล่าหกกระป๋องที่กระจัดกระจายอยู่บนหัวเข่าของเล็กซี่ เขาส่ายหัวอย่างพ่ายแพ้
” ผมจะส่งคุณตอนนี้กลับบ้านได้ยังไงล่ะเนี่ย” คิดถึงใบหน้าที่เป็นห่วงของพ่อแม่ของเธอหากพวกเขาเห็นเธอ แท้จริงแล้วอีธานกําลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่ซับซ้อน
ท้ายที่สุด เล็กซี่เพิ่ง “พยายาม” ฆ่าตัวตายและมันอาจทําให้บาดแผลในใจของพวกเขากลับมาเป็นเหมือนเดิม เขาชอบครอบครัวของเธอมาก จนอีธานไม่อยากทําให้พวกเขากังวลเพราะการตัดสินใจที่ไม่สามารถคาดเดาได้ของเล็กซี่ในคืนนี้
“จิ๊ เล็กซี่หยาง… อย่าดื่มกับผู้ชายคนอื่น ไม่อย่างงั้น…” อีธานพึมพําในขณะที่เขาลุกขึ้นจากที่นั่ง แต่ประโยคของเขาก็หยุดลงกลางคัน เมื่อเขาตระหนักว่าเขากําลังจะพูดอะไรออกไป
“ ไม่อย่างงั้นอะไรวะชู? ไม่งั้นจะได้เยลลี่ทั้งหมด! ฮ่าฮ่าฮ่า! โอ้จะได้เยลลี่ เยลลี่ เยลลี่ เยลลี่?” ชูรูยิ้มอย่างไม่พอใจ แต่ราวกับว่ามีความคิดผุดขึ้นมาในใจเธอ รอยยิ้มซุกซนฉาบอยู่บนใบหน้าของเธอ
อีธานขยุ้มผมของเขาพร้อมกับความคิดที่ฉายในหัวของเขา ก่อนที่เขาจะเริ่มขยับไปที่ร่างที่นอนอยู่ของเล็กซี่ เมื่อเขามาถึงจุดที่เธออยู่ เขาก็ย่อตัวลงและถอนหายใจหนักๆ นี่คงเป็นคืนที่เขาถอนหายใจนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว
“ มันน่าหงุดหงิดจริงๆ แต่ทําไมผมถึงโทษคุณไม่ได้ล่ะ” เขาพึมพําขณะที่เขาสํารวจไปทั่วใบหน้าของเล็กซี่
อีธานสอดมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อของเขาแล้วคว้าสมาร์ทโฟนของเขาออกมา และกดโทรออกไปที่ผู้ช่วยตลอด 24 ชั่วโมงของเขา ใช้เวลาเพียงสามวิก่อนที่สายจะกดรับ แม้ว่าจะดึกแค่ไหนก็ตาม
“ น – นายน้อย?” ได้ยินเสียงของชายคนหนึ่งที่เหนื่อยล้าและเป็นทุกข์ดังมาตามสาย
” เรียกคนมาทําความสะอาดชั้นบนดาดฟ้าของโรงแรมแกรนด์ ขอบคุณมาก นายเยี่ยมที่สุด” อีธานกําชับโดยไม่ให้ปลายสายได้โต้ตอบ และเขาก้ตัดสายทิ้งทันที
ถ้าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับผู้หญิงคนอื่น อีธานอาจจะโทรหาผู้ช่วยของเขาเพื่อช่วยให้พาหญิงสาวคนนั้นกลับบ้าน อย่างไรก็ตามครั้งนี้แตกต่างออกไป เพราะนี่คือเล็กซี่! ดังนั้นเขาจึงต้องการรับผิดชอบและตอบแทนครอบครัวของเธอและเล็กซี่ ก็ทําเมื่อตอนเขาได้รับบาดเจ็บ
“ นี่มันทําให้ผมเป็นบ้าแน่ๆ…คุณกําลังทําให้ผมเป็นบ้าแล้ว” อีธานถอนหายใจอีกครั้งก่อนจะอุ้มเธอขึ้นบนแขนของเขาในท่าเจ้าสาว
