The simple life of the emperor – ตอนที่ 156

ซึ่งเขาก็ทำได้เพียงพยักหน้าเล็กน้อยเท่านั้น เพราะตัวเขาเองก็ไม่รังเกียจที่จะมีคนเอาของมาให้เขาฟรีๆ หลังจากกลับมาเทียนหลางก็กล่าวทักทายทุกคนในบ้านพร้อมกับเอาของฝากจากเมืองจี้เมิงมาให้ทุกคน

จากนั้นเทียนหลางก็ไปหาเฟิงหยวนที่ดูเหมือนกำลังนั่งถักอะไรบางอย่างอยู่

“หืม ? คุณกำลังทำอะไรอยู่น่ะ ?”

เฟิงหยวนได้ยินคำถามก็ตอบกลับมาพร้อมกับรอยยิ้ม

“อีกไม่นานอากาศก็จะเย็นแล้ว ฉันจึงคิดว่าจะถักเสื้อให้คุณสักตัว”

เทียนหลางได้ยินแบบนั้นก็แสดงสีหน้าประหลาดใจเล็กน้อยก่อนจะยิ้มและบอกว่า

“งั้นผมขอเป็นชุดคลุมยาวแบบ คลุมลำน้ำที่เคยได้เมื่อครั้งก่อนนะ”

“ได้สิ”

เทียนหลางยิ้มพร้อมกับเดินเข้าไปในห้องเพื่อเปลี่ยนเสื้อ จากนั้นไม่นานเสียงของเฟิงหยวนก็ดังไล่หลังเขามา

“แล้วธุระของคุณเป็นยังไงบ้าง ?”

เทียนหลางที่กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่นั้นเมื่อได้ยินคำถามเขาก็เพียงส่งเสียงอืมออกมายาวๆเท่านั้นก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนเล็กน้อย

“เรียบร้อยดีนะ แต่…”

“แต่ ?”

เทียนหลางออกมาในชุดคลุมสีขาวดูสบายๆก่อนจะนั่งลงตรงข้ามกับเฟิงหยวน จากนั้นก็หยิบผลไม้ขึ้นมากินเลกน้อยภายใต้สายตาสงสัยของเฟิงหยวน

จากนั้นเทียนหลางก็พูดออกมาด้วยท่าทีเบื่อหน่ายว่า

“ดูเหมือนปีศาจในโลกนี้จะค่อนข้างวุ่นวายเล็กน้อยน่ะ”

“พวกปีศาจอีกแล้วเหรอ ?”

เฟิงหยวนถามพร้อมกับขมวดคิ้ว เทียนหลางพยักหน้าพร้อมกับเล่าเรื่องของอัลคาทาร่าให้กับเฟิงหยวนได้ฟัง เมื่อเธอได้ฟังเธอก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะถามเทียนหลางว่า

“หรือว่านี่คือความวุ่นวายที่ท่านอาจารย์ได้บอกก่อนหน้านี้”

เทียนหลางส่ายหน้าก่อนจะพูดขึ้น

“ในตอนแรกผมก็สงสัยเช่นกัน แต่ผมคิดว่าไม่น่าจะใช่เรื่องนี้”

“ทำไมละ ?”

“ปีศาจพวกนี้อ่อนแอเกินไป แม้จะมีจำนวนเยอะก็ตามแต่แค่เราสองคนสะบัดมือไปมาเล็กน้อยก็เพียงพอจะกวาดล้างพวกมันได้แล้ว”

“อีกอย่างปีศาจระดับนี้คนของวาติกันก็น่าจะจัดการได้อยู่ ไม่น่าจะต้องถึงมือเราสองคน เรื่องที่อาจารย์กล่าวเตือนมันไม่น่าจะใช่เรื่องธรรมดาพวกนี้”

เฟิงหยวนพยักหน้า จากนั้นเธอก็ตั้งหน้าตั้งตาถักเสื้อคลุมให้กับเทียนหลางต่อเพราะเรื่องพวกนี้เธอรู้ว่าเทียนหลางน่าจะจัดการเองได้ไม่ยาก

เพราะถึงแม้ตัวเขาจะไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่เพียงแค่เธอดูจากภายนอกก็พอจะรู้แล้วว่าตัวของเทียนหลางหงุดหงิดกับเรื่องนี้เพียงไหน ในคราวนี้ที่เทียนหลางพบเจอกับปีศาจพวกนี้อีกละก็ คงเป็นจุดจบของพวกมันแล้วอย่างแน่นอน

จากนั้นเทียนหลางก็ถามกับเฟิงหยวนว่า

“คุณกระเป๋าแล้วหรือยัง ?”

เฟิงหยวนได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อว่า

“แต่ไม่ต้องรีบมากนักหรอกนะ อีกตั้งหลายวันกว่างานประมูลจะเริ่ม”

เทียนหลางได้ยินแบบนั้นก็หันหน้ามาถามด้วยความแปลกใจว่า

“ผมนึกว่าคุณอยากจะไปเที่ยวพักผ่อนที่นู้นก่อนสะอีก”

เฟิงหยวนส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นว่า

“เอาไว้เดินเที่ยวกันหลังงานประมูลก็ได้”

เทียนหลางได้ยินแบบนั้นเขาก็ทำได้เพียงแต่พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มว่า

“นับว่าเป็นฮันนีมูนไหม ?”

มือของเฟิงหยวนหยุดเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าเบาๆและเริ่มถักเสื้อต่อ ซึ่งเทียนหลางเห็นแบบนั้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา