นายตำรวจที่อยู่ด้านนอกเมื่อได้ยินเสียงปืนเขาก็ถึงกับสะดุ้งเล็กน้อยและหยิบปืนขึ้นมาตั้งท่า ก่อนจะแสดงท่าทีลังเลน้อยและตัดสินใจกัดฟันเดินเข้ามาไปด้านใน
เมื่อเข้ามาด้านในเสียงของการปะทะกันก็ได้เงียบลงเรียบร้อยแล้ว นายตำรวจหนุ่มตกใจเล็กน้อยก่อนจะรีบวิ่งตรงไปยังบันไดเลื่อนเพื่อขึ้นไปด้านบนเพื่อดูสถานะการณ์
ทันทีที่ขึ้นมาถึงด้านบนตำรวจหนุ่มก็ถึงกับต้องแสดงสีหน้าตกใจออกมาเพราะภาพที่เขาเห็นนั้นเต็มไปด้วยศพของผู้ก่อการร้ายนอนเกลื่อนพื้นไปหมดและแต่ละศพนั้นสภาพก็ดูช่างสยดสยองเกินจะรับไหว
เลือดไหลนองเต็มไปทั่วพื้น และไม่ไกลจากกองศพนั้นตำรวจหนุ่มก็ได้เห็นเทียนหลางกำลังบีบคอพร้อมกับยกชายร่างใหญ่คนหนึ่งอยู่ ชายคนนั้นดิ้นไปมาด้วยความทรมานพร้อมกับโวยวายออกมา
“แกเป็นใคร !? แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร !?”
เทียนหลางที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาก่อนจะออกแรงบีบมากขึ้น
“ทำไมฉันจะต้องรู้จักขยะอย่างพวกแกด้วยล่ะ ? แกมีความหมายอะไรกับฉันงั้นเหรอ ?”
ชายร่างใหญ่ดิ้นรนก่อนจะพูดออกมาด้วยความยากลำบาก
“แกรู้ไหมว่าฉันทำงานให้ใคร ถ้าเขารู้เรื่องนี้ล่ะก็เขาไม่ปล่อยแกเอาไว้แน่ที่มาขวางแผนการของเขา !”
เทียนหลางที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาทันทีก่อนจะพูดขึ้นว่า
“อา ~ ฉันจะรอเขาอย่างตั้งใจเลยแหละ”
เมื่อพูดจบเทียนหลางก็ออกแรงบีบที่มือเพื่อหักคอผู้ก่อการร้ายคนสุดท้ายทันที จากนั้นเทียนหลางก็ทิ้งร่างของเขาอย่างไร้เยื้อใยก่อนจะเดินตรงไปยังห้องแห่งหนึ่ง
เทียนหลางเปิดประตูห้องอย่างใจเย็นก่อนจะพบกับเด็กสาวอายุราวๆ 17-18 ปีผมสีม่วงหน้าตาสวยงามกำลังถูกมัดมือมัดเท้าปิดตาปิดปากอยู่ตรงมุมห้อง
เทียนหลางเดินเข้าไปแก้มัดและเอาผ้าปิดตากับปากออก เมื่อเธอลืมตาขึ้นมาเห็นเทียนหลางก็อดไม่ได้ที่จะกรีดร้องออกมาเสียงดัง เทียนหลางอดไม่ได้ที่จะอุดหูก่อนจะพูดขึ้นด้วยความรำคาญว่า
“ใจเย็นก่อนไม่ได้หรือไงกัน ?”
เมื่อเด็กสาวได้ยินแบบนั้นก็พยายามจะสงบสติของเธอลงก่อนจะถามเทียนหลางด้วยน้ำเสียงสะอื้นว่า
“นายมาช่วยฉันงั้นเหรอ ?”
“ก็คงจะเป็นอย่างงั้น”
เทียนหลางตอบกลับด้วยท่าทีเบื่อหน่ายก่อนจะลุกขึ้นและบอกกับเด็กสาวว่า
“เอาล่ะ ลุกขึ้นได้แล้วข้างนอกปลอดภัยแล้ว”
เทียนหลางพูดจบก็เดินออกไป แต่ในขณะนั้นเองชายเสื้อของเขาก็ถูกเธอดึงเอาไว้ เทียนหลางหันกลับไปมองเด็กสาวด้วยความสงสัย เธอก้มหน้าเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยกับเทียนหลางด้วยเสียงเบาๆ
“ขาฉันสั่นจนยืนไม่ไหวแล้วอ่ะ นายช่วยฉันหน่อยได้ไหม ?”
เทียนหลางที่ได้ยินแบบนั้นก็เกาหัวเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ๆกับเด็กสาวและอุ้มเธอขึ้นมาและพาเดินออกไปนอกห้าง
เมื่อออกมาเทียนหลางก็พบว่ามีตำรวจและเจ้าหน้าที่จากทางรัฐบาลหลายนายกำลังจัดการเคลียร์พื้นที่อยู่ เมื่อทุกคนเห็นเทียนหลางเดินออกมาก็รีบแหวกทางหลบให้ในทันที ก่อนที่เทียนหลางจะพาเธอไปยังรถพยาบาลที่จอดอยู่ไม่ไกล
เทียนหลางวางเธอลงก่อนจะเดินกลับไปหานายตำรวจหนุ่มโดยที่ไม่สนใจเด็กสาวที่กำลังเรียกเขาเลยแม้แต่น้อย ทางด้านของนายตำรวจหนุ่มเองที่ได้เห็นเทียนหลางก็รีบวิ่งเข้ามาพร้อมกับกล่าวขอบคุณเขาทันที
“ขอบคุณมากนะครับที่จัดการคนร้ายทั้งหมดและช่วยเหลือตัวประกันไว้ได้”
เทียนหลางส่ายหน้าก่อนจะตอบกลับไปว่า
“ไม่เป็นไรหรอกครับ อันที่จริงมันก็เป็นคำสั่งของหัวหน้าของผมด้วย”
“ถึงแบบนั้นก็ต้องขอบคุณคุณอยู่ดี ลำพังแค่ผมคงช่วยตัวประกันไว้ได้ไม่ทันแน่ๆ”
นายตำรวจหนุ่มพูดออกมาพร้อมกับหัวเราะเล็กน้อย เทียนหลางเองก็ได้แต่ยิ้มก่อนจะตบไหล่เขาเบาๆและขอตัวกลับบ้าน ซึ่งอีกฝ่ายก็ไม่ได้ห้ามเขาเอาไว้ได้แต่อย่างใด
เทียนหลางกลับไปที่รถของตัวเองก่อนจะขับรถกลับบ้านโดยไม่สนใจสายตาคู่หนึ่งที่มองเขาอยู่ตลอดเวลาเลยแม้แต่น้อย
เทียนหลางถอนหายใจออกมาก่อนจะพูดกับตัวเอง
“ดูเหมือนจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องยุ่งยากเข้าให้แล้วสิ เฮ้อ ~”
