The simple life of the emperor – ตอนที่ 75

เมื่อผู้อาวุโสหลินได้ยินก็ถึงกับตกใจเพราะเธอไม่คิดว่าจะเจอเทียนหลางที่นี้ เธอจ้องมองเขาที่กำลังยิ้มอยู่ก่อนจะพูดขึ้น

 

”คุณเลขาไป๋จะเป็นอะไรไหมคะถ้าฉันจะขอไปส่งเด็กหนุ่มคนนี้ด้วยตัวเอง”

 

เมื่อไป๋ซานได้ยินแบบนั้นก็หันมามองนายพลหลินเล็กน้อย ก่อนที่นายพลหลินจะพยักหน้าเชิงอนุญาตหลังจากได้รับอนุญาตแล้วผู้อาวุโสหลินก็พาเทียนหลางไปที่รถของเธอซึ่งเป็นรถยี่ห้อธรรมดาๆ แตกต่างจากสถานะของเธอที่เป็นถึงหลานของนายพล และเป็นผู้อาวุโสของสำนักใหญ่

 

”รถของผู้อาวุโสหลินแลดูจะธรรมดาไปเสียหน่อยสำหรับคนฐานะอย่างคุณนะ”

 

ผู้อาวุโสหลินได้ยินก็ยิ้มก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนอบน้อมเล็กน้อย

 

”ได้โปรดอย่าเรียกฉันว่าผู้อาวุโสเลยค่ะ”

 

”ทำไมหล่ะ ?”

 

เทียนหลางถามด้วยความงุนงง ผู้อาวุโสหลินได้ยินก็ยิ้มเล้กน้อยพร้อมกับตอบกลับ

 

”หากเทียบกับคุณแล้วฉันเป็นได้เพียงเด็กคนหนึ่งเท่านั้น ฉะนั้นฉันจึงไม่มีสิทที่จะเรียกตัวเองว่าผู้อาวุโสได้หรอกค่ะ กรุณาเรียกฉันว่าหลินฮัวฮัวดีกว่า”

 

เธอพูดพร้อมกับเปิดประตูรถ เมื่อเทียนหลางได้ฟังก็พยักหน้าเบาๆ ก่อนจะขึ้นรถระหว่างทางนั้นทั้งสองไม่ได้พูดคุยอะไรกันมากนักส่วนตัวก็เพราะว่าทั้งคู่ไม่ได้รู้จักอะไรกันเคยเจอหน้ากันเพียงครั้งเดียวเท่านั้น แต่แล้วหลินฮัวฮัวก็พูดขึ้น

 

”ต้องขอบคุณ คุณจริงๆที่ครั้งก่อนได้ช่วยชีวิตฉันเอาไว้”

 

เทียนหลางที่ได้ยินก็พูดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ

 

”ไม่จำเป็นต้องคิดมากหรอก”

 

”แล้วทำไมจู่ๆ คุณถึงมาทำงานให้กับหน่วยรบพิเศษนี้ได้หล่ะคะ ?”

 

เมื่อได้ยินคำถามเทียนหลางก็พูดออกมาแบบติดตลกว่า

 

”ดูเหมือนว่าเลขาไป๋จะรู้วิธีหลอกล่อผมหน่ะ”

 

”หลอกล่อ ? ด้วยสิ่งใดกันคะฉันว่าผู้แข็งแกร่งระดับคุณนั้นไม่น่าจะมีสิ่งใดที่สามารถทำให้ลุ่มหลงได้เลย”

 

เทียนหลางได้ยินก็ยิ้มก่อนจะตอบคำถามของหลินฮัวฮัว

 

”เธอก็น่าจะรู้ว่าหนึ่งในปัจจัยของหนึ่งของการมีชีวิตรอดไม่ว่าจะยุคสมัยไหนก็ตามสิ่งสำคัญก็คือเงิน หากไร้ซึ่งเงินตราก็ยากที่จะตามหาสิ่งที่ปรารถนา”

 

เมื่อได้ยินคำตอบของเทียนหลาง หลินฮัวฮัวก็พอจะเข้าใจอะไรมาบ้างเล็กน้อยเพราะดูจากอายุของฝ่ายตรงข้ามแล้วเขาคงพึ่งออกมาโลกภายนอกได้ไม่นานนักจึงยากที่มีเงินเป็นจำนวนมาก และทรัพยากรส่วนใหญ่ที่เหล่าผู้บ่มเพาะใช้กันนั้นก็มีราคาที่สูงเกินคนธรรมดาจะเอื้อมถึงจึงไม่แปลกนักที่เขานั้นจำเป็นจะต้องใช้เงินเป็นจำนวนมาก

 

”ถ้าหากคุณต้องการเงิน ฉันยินดีที่จะยกให้เพื่อเป็นการตอบแทนที่คุณได้ช่วยชีวิตฉันเอาไว้”

 

”ไม่ดีกว่า ฉันไม่ค่อยชอบขอเงินใคร”

 

หลินฮัวฮัวพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะนึกอะไรขึ้นได้และหยิบป้ายหยกออกมาจากกระเป๋าของเธอพร้อมกับมอบมันให้กับเทียนหลาง เขามองมันอยู่สักพักก่อนจะเอ่ยถามกับหลินฮัวฮัว

 

”สิ่งนี้คือ ?”

 

”มันคือตราที่ทำให้คุณสามารถเข้าร่วมงานประมูลร้อยสำนักได้”

 

”งานประมูลร้อยสำนัก ?”

 

”ถูกต้อง ทุกๆ 10ปีเหล่าสำนักมากมายจะมารวมตัวกันเพื่อแลกเปลี่ยนทรัพยากรแต่ก็ยังมีหลายสำนักเช่นกันที่นำทรัพยากรของตัวเองออกมาขายหรือประมูลดังนั้นเหล่านิกายลึกลับจึงจัดงานประมูลร้อยสำนักขึ้นมา”

 

เทียนหลางที่ได้ฟังก็พยักหน้าเล็กน้อยพร้อมกับถึงเรื่องของงานประมูลร้อยสำนัก แม้เขาจะรู้ว่าสำนักพวกนี้นั้นยากจนทรัพยากรก็ตามแต่กลับกันคนพวกนี้กลับร่ำรวยเงินทองจนทำให้เขาตกใจ หากเขาเอาเทคนิคบางอย่างไปร่วมประมูลก็คงจะได้เงินมาจากคนพวกนี้ไม่น้อยเลยทีเดียว

 

เขาขบคิดอยู่สักพักก่อนจะตอบตกลงที่ไปร่วมงานประมูลหลังจากตอบตกลงแล้วหลินฮัวฮัวก็มอบกระดาษที่เขียนวันเวลา และสถานที่จัดงานประมูลให้กับเทียนหลางก่อนจะส่งเขาที่ตลาดทองคำและกลับไปของเธอต่อ ส่วนเทียนหลางก็กลับบ้านเพราะตอนนี้เป็นช่วงเย็นแล้วหากกลับช้าเกรงว่าเฟิงหยวนจะโกรธเอา

 

หลังมื้อเย็นเทียนหลางก็บอกเรื่องหน่วยพิเศษและงานประมูลร้อยสำนักกับเฟิงหยวนในขณะที่ทั้งคู่กำลังนั่งกินขนมกันอยู่ เมื่อเฟิงหยวนได้ฟังก็รู้สึกสงสัยเล็กน้อยก่อนจะพูดติดตลก

 

”เมื่อไหร่กันที่คุณกลายเป็นทาสของเงิน”

 

เมื่อได้ยินแบบนั้นเทียนหลางก็ลูบคางเล็กน้อยก่อนจะพูดออกมาด้วยท่าทางจริงจัง

 

”ก็ตั้งแต่ที่คุณคิดจะให้ผมมีภรรยาหลายคนนั่นแหละ”

 

ทันทีที่ได้ยินคำพูดของเทียนหลาง เฟิงหยวนก็ทำหน้ามุ้ยก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงงอนเล็กน้อย

 

”ฉันละอุส่าช่วยหาคนมาแบ่งเบาภาระให้กับคุณ ดูคุณพูดสิมันเหมือนกับเป็นภาระอย่างงั้นแหละ”

 

”ผมไม่ได้บอกว่ามันเป็นภาระสักหน่อย แล้วคุณคิดยังไงกับเรื่องงานพิเศษของผม”

 

เฟิงหยวนที่ได้ยินแบบนั้นก็ครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้น

 

”มันก็ดีแหละนะ แต่อย่าทำอะไรโดดเด่นมากเกินไปเสียล่ะไม่งั้นพวกมันอาจคิดหาประโยชน์จากความแข็งแกร่งของคุณก็ได้”

 

เมื่อเทียนหลางได้ยินก็ยิ้มก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ

 

”คุณอย่าคิดมากเลย ผมไม่โดนหลอกใช้ง่ายขนาดนั้นหรอก อีกอย่างผมสามารถเลือกทำงานเองได้ฉะนั้นผมก็พอจะมีข้อต่อรองอยู่บ้าง”

 

”ขอให้มันจริงเถอะ”

 

”คุณนี่คิดมากอยู่ตลอดเลยนะ”

 

”แน่ละ ใครใช้ให้คุณเป็นคนไม่ค่อยคิดหน้าคิดหลังล่ะ แล้วไหนจะเรื่องของแดนสวรรค์ตอนนี้ที่กำลังปั่นป่วนอยู่อีกและดูเหมือนจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับโลกนี้ด้วย”

 

เมื่อได้ยินภรรยาของตัวเองบ่นเป็นฝืนเป็นไฟเขาก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาก่อนจะลุกขึ้นและไปที่ด้านหลังของเธอพร้อมกับค่อยๆ นวดไหล่ให้เธอผ่อนคลาย

 

”คุณผ่อนคลายลงหน่อยก็ได้ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดอีกอย่างคุณไม่ต้องห่วงเรื่องของคนที่แดนสวรรค์หรอกหากพวกเขาเข้าตาจนจริงๆ เหล่ามหาเทพต้องยื่นมือเข้ามาช่วยแน่นอน”

 

”หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น”

 

…………………………………………………………………………………………………..

 

ณ ชายหาดที่เมืองจิงไห่

 

นายพลหลินกำลังยืนมองทะเลในยามค่ำคืนพร้อมกับคิดอะไรบางอย่างอยู่ ก่อนจะหันไปถามคนที่กำลังเดินเข้ามาจากด้านหลังของเขา

 

”ประวัติของเขาเป็นยังไงบ้าง ?”

 

ชายที่กำลังเดินเข้ามาเมื่อได้ยินคำถามก็หยุดพร้อมกับทำท่าทำความเคารพพร้อมกับรายงาน

 

”ประวัติของเขาออกจะแปลกเล็กน้อยครับท่านนายพล”

 

”แปลกงั้นเหรอ ? แปลกยังไง ?”

 

”ครับ ครอบครัวของเขานั้นมีกันทั้งหมด 3 คนซึ่งนอกจากตัวเขาแล้วก็มีเพียงพ่อและแม่เท่านั้น ครอบครัวของเขาทำธุรกิจเปิดร้านอาหารเล็กๆ เท่านั้นซึ่งไม่ได้ขายดีอะไรมากนัก ส่วนประวัติทางโรงเรียนของเขานั้นออกจะดูแปลกเล็กน้อยเพราะจากที่เราได้ไปสอบถามเพื่อนร่วมชั้น หรืออาจารย์แล้วกลับพบว่าเขานั้นเป็นเพียงนักเรียนที่อ่อนแอและถูกกลั่นแกล้งอยู่บ่อยครั้ง แต่มาเมื่อเกือบสองเดือนก่อนเขาก็เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ เขาได้ทำร้ายเพื่อนร่วมห้องที่เคยกลั่นแกล้งเขา ฐานะทางบ้านเปลี่ยนแปลงไปจากครอบครัวธรรมดาๆ กลายเป็นเศรษฐีในไม่กี่วัน ร้านอาหารของครอบครัวเขาจากร้านเล็กๆ ก็ได้กลายเป็นร้านอาหารขนาดใหญ่ที่โด่งดังในย่านนั้นไปเสียแล้ว แถมยังมีบ้านหรูอยู่ในย่านชนชั้นสูงพร้อมกับรถราคาแพงอีกหลายคัน”

 

เมื่อนายพลหลินได้ยินรายงานก็พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยถาม

 

”นายคิดว่าเขาเป็นยังไงบ้าง ?”

 

”ผมคิดว่าการที่เขาโดนกลั่นแกล้งในโรงเรียนนั้นเป็นการแสดงของเขาเพื่อไม่ให้เป็นที่สังเกตุจนเกินไป”

 

”แล้วอะไรที่เป็นจุดเปลี่ยนของเขาละ ?”

 

”จากการสืบสวนแล้วดูเหมือนว่าเขาจะมีความสัมพันธ์กับหลินเสวี่ยหลานสาวของหลินจินทง บางทีเขาอาจจะเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อให้หลินจินทงและลูกชายประทับก็เป็นได้”

 

เมื่อได้ยินแบบนั้นนายพลหลินก็หัวเราะเล็กน้อย

 

”ความรักย่อมทำให้ผู้คนเปลี่ยนแปลงเสมอ”

 

”แล้วเราจะให้เขาทำงานกับเราจริงๆ งั้นเหรอครับ ? บางจุดในประวัติของเขาออกจะดูคลุมเครือไปสักหน่อยเกรงว่าเขาอาจจะเป็นสายลับของต่างชาติ หรือไม่ก็พวกผู้ก่อการร้ายก็ได้”

 

นายพลหลินที่ได้ยินก็ส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า

 

”เราไว้ใจเขาได้ นายไม่ต้องห่วงหรอก”

 

”ท่านนายพล ท่านแน่ใจงั้นเหรอครับ ?”

 

”แน่นอนหลานสาวฉันบอกมาแบบนั้น นายก็รู้นี่ว่าหลานสาวของฉันเก่งเรื่องมองคนขนาดไหน”

 

ชายคนนั้นได้ยินที่นายพลพูดเขาก็อยากจะขัดแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเขารู้ดีว่าหลินฮัวฮัวหลานสาวของนายพลหลินนั้นเชื่อถือได้ขนาดไหนเพราะคนในหน่วยหมาป่าทั้งหมดนั้นหลินฮัวฮัวเธอเป็นคนคัดเลือดมาเองทั้งหมด รวมถึงตัวเขาเองด้วยดังนั้นเขาจึงไม่ได้โต้แย้งอะไร เขาเงียบไปสักพักก่อนจะเอ่ยถามกับนายพลหลิน

 

”แล้วเราจะให้ภาระกิจแรกกับเขาเลยไหมครับ ?”

 

นายพลหลินได้ยินก็ยิ้มออกมาพร้อมกับพูดขึ้นพร้อมกับรับแฟ้มมาจากชายคนนั้น

 

”แน่นอนสิ ในเมื่อเรารับเขามาแล้วก็ต้องถือโอกาสใช้เขาเสียหน่อย”

 

หลังจากเปิดแฟ้มไปมาสักพักเขาก็พูดขึ้นอีกครั้ง

 

”ดูเหมือนภาระกิจแรกของเจ้าหนูนั่นจะเจองานหนักเลยทีเดียว”

—————————————–

เมื่อผู้อาวุโสหลินได้ยินก็ถึงกับตกใจเพราะเธอไม่คิดว่าจะเจอเทียนหลางที่นี้ เธอจ้องมองเขาที่กำลังยิ้มอยู่ก่อนจะพูดขึ้น

 

”คุณเลขาไป๋จะเป็นอะไรไหมคะถ้าฉันจะขอไปส่งเด็กหนุ่มคนนี้ด้วยตัวเอง”

 

เมื่อไป๋ซานได้ยินแบบนั้นก็หันมามองนายพลหลินเล็กน้อย ก่อนที่นายพลหลินจะพยักหน้าเชิงอนุญาตหลังจากได้รับอนุญาตแล้วผู้อาวุโสหลินก็พาเทียนหลางไปที่รถของเธอซึ่งเป็นรถยี่ห้อธรรมดาๆ แตกต่างจากสถานะของเธอที่เป็นถึงหลานของนายพล และเป็นผู้อาวุโสของสำนักใหญ่

 

”รถของผู้อาวุโสหลินแลดูจะธรรมดาไปเสียหน่อยสำหรับคนฐานะอย่างคุณนะ”

 

ผู้อาวุโสหลินได้ยินก็ยิ้มก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนอบน้อมเล็กน้อย

 

”ได้โปรดอย่าเรียกฉันว่าผู้อาวุโสเลยค่ะ”

 

”ทำไมหล่ะ ?”

 

เทียนหลางถามด้วยความงุนงง ผู้อาวุโสหลินได้ยินก็ยิ้มเล้กน้อยพร้อมกับตอบกลับ

 

”หากเทียบกับคุณแล้วฉันเป็นได้เพียงเด็กคนหนึ่งเท่านั้น ฉะนั้นฉันจึงไม่มีสิทที่จะเรียกตัวเองว่าผู้อาวุโสได้หรอกค่ะ กรุณาเรียกฉันว่าหลินฮัวฮัวดีกว่า”

 

เธอพูดพร้อมกับเปิดประตูรถ เมื่อเทียนหลางได้ฟังก็พยักหน้าเบาๆ ก่อนจะขึ้นรถระหว่างทางนั้นทั้งสองไม่ได้พูดคุยอะไรกันมากนักส่วนตัวก็เพราะว่าทั้งคู่ไม่ได้รู้จักอะไรกันเคยเจอหน้ากันเพียงครั้งเดียวเท่านั้น แต่แล้วหลินฮัวฮัวก็พูดขึ้น

 

”ต้องขอบคุณ คุณจริงๆที่ครั้งก่อนได้ช่วยชีวิตฉันเอาไว้”

 

เทียนหลางที่ได้ยินก็พูดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ

 

”ไม่จำเป็นต้องคิดมากหรอก”

 

”แล้วทำไมจู่ๆ คุณถึงมาทำงานให้กับหน่วยรบพิเศษนี้ได้หล่ะคะ ?”

 

เมื่อได้ยินคำถามเทียนหลางก็พูดออกมาแบบติดตลกว่า

 

”ดูเหมือนว่าเลขาไป๋จะรู้วิธีหลอกล่อผมหน่ะ”

 

”หลอกล่อ ? ด้วยสิ่งใดกันคะฉันว่าผู้แข็งแกร่งระดับคุณนั้นไม่น่าจะมีสิ่งใดที่สามารถทำให้ลุ่มหลงได้เลย”

 

เทียนหลางได้ยินก็ยิ้มก่อนจะตอบคำถามของหลินฮัวฮัว

 

”เธอก็น่าจะรู้ว่าหนึ่งในปัจจัยของหนึ่งของการมีชีวิตรอดไม่ว่าจะยุคสมัยไหนก็ตามสิ่งสำคัญก็คือเงิน หากไร้ซึ่งเงินตราก็ยากที่จะตามหาสิ่งที่ปรารถนา”

 

เมื่อได้ยินคำตอบของเทียนหลาง หลินฮัวฮัวก็พอจะเข้าใจอะไรมาบ้างเล็กน้อยเพราะดูจากอายุของฝ่ายตรงข้ามแล้วเขาคงพึ่งออกมาโลกภายนอกได้ไม่นานนักจึงยากที่มีเงินเป็นจำนวนมาก และทรัพยากรส่วนใหญ่ที่เหล่าผู้บ่มเพาะใช้กันนั้นก็มีราคาที่สูงเกินคนธรรมดาจะเอื้อมถึงจึงไม่แปลกนักที่เขานั้นจำเป็นจะต้องใช้เงินเป็นจำนวนมาก

 

”ถ้าหากคุณต้องการเงิน ฉันยินดีที่จะยกให้เพื่อเป็นการตอบแทนที่คุณได้ช่วยชีวิตฉันเอาไว้”

 

”ไม่ดีกว่า ฉันไม่ค่อยชอบขอเงินใคร”

 

หลินฮัวฮัวพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะนึกอะไรขึ้นได้และหยิบป้ายหยกออกมาจากกระเป๋าของเธอพร้อมกับมอบมันให้กับเทียนหลาง เขามองมันอยู่สักพักก่อนจะเอ่ยถามกับหลินฮัวฮัว

 

”สิ่งนี้คือ ?”

 

”มันคือตราที่ทำให้คุณสามารถเข้าร่วมงานประมูลร้อยสำนักได้”

 

”งานประมูลร้อยสำนัก ?”

 

”ถูกต้อง ทุกๆ 10ปีเหล่าสำนักมากมายจะมารวมตัวกันเพื่อแลกเปลี่ยนทรัพยากรแต่ก็ยังมีหลายสำนักเช่นกันที่นำทรัพยากรของตัวเองออกมาขายหรือประมูลดังนั้นเหล่านิกายลึกลับจึงจัดงานประมูลร้อยสำนักขึ้นมา”

 

เทียนหลางที่ได้ฟังก็พยักหน้าเล็กน้อยพร้อมกับถึงเรื่องของงานประมูลร้อยสำนัก แม้เขาจะรู้ว่าสำนักพวกนี้นั้นยากจนทรัพยากรก็ตามแต่กลับกันคนพวกนี้กลับร่ำรวยเงินทองจนทำให้เขาตกใจ หากเขาเอาเทคนิคบางอย่างไปร่วมประมูลก็คงจะได้เงินมาจากคนพวกนี้ไม่น้อยเลยทีเดียว

 

เขาขบคิดอยู่สักพักก่อนจะตอบตกลงที่ไปร่วมงานประมูลหลังจากตอบตกลงแล้วหลินฮัวฮัวก็มอบกระดาษที่เขียนวันเวลา และสถานที่จัดงานประมูลให้กับเทียนหลางก่อนจะส่งเขาที่ตลาดทองคำและกลับไปของเธอต่อ ส่วนเทียนหลางก็กลับบ้านเพราะตอนนี้เป็นช่วงเย็นแล้วหากกลับช้าเกรงว่าเฟิงหยวนจะโกรธเอา

 

หลังมื้อเย็นเทียนหลางก็บอกเรื่องหน่วยพิเศษและงานประมูลร้อยสำนักกับเฟิงหยวนในขณะที่ทั้งคู่กำลังนั่งกินขนมกันอยู่ เมื่อเฟิงหยวนได้ฟังก็รู้สึกสงสัยเล็กน้อยก่อนจะพูดติดตลก

 

”เมื่อไหร่กันที่คุณกลายเป็นทาสของเงิน”

 

เมื่อได้ยินแบบนั้นเทียนหลางก็ลูบคางเล็กน้อยก่อนจะพูดออกมาด้วยท่าทางจริงจัง

 

”ก็ตั้งแต่ที่คุณคิดจะให้ผมมีภรรยาหลายคนนั่นแหละ”

 

ทันทีที่ได้ยินคำพูดของเทียนหลาง เฟิงหยวนก็ทำหน้ามุ้ยก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงงอนเล็กน้อย

 

”ฉันละอุส่าช่วยหาคนมาแบ่งเบาภาระให้กับคุณ ดูคุณพูดสิมันเหมือนกับเป็นภาระอย่างงั้นแหละ”

 

”ผมไม่ได้บอกว่ามันเป็นภาระสักหน่อย แล้วคุณคิดยังไงกับเรื่องงานพิเศษของผม”

 

เฟิงหยวนที่ได้ยินแบบนั้นก็ครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้น

 

”มันก็ดีแหละนะ แต่อย่าทำอะไรโดดเด่นมากเกินไปเสียล่ะไม่งั้นพวกมันอาจคิดหาประโยชน์จากความแข็งแกร่งของคุณก็ได้”

 

เมื่อเทียนหลางได้ยินก็ยิ้มก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ

 

”คุณอย่าคิดมากเลย ผมไม่โดนหลอกใช้ง่ายขนาดนั้นหรอก อีกอย่างผมสามารถเลือกทำงานเองได้ฉะนั้นผมก็พอจะมีข้อต่อรองอยู่บ้าง”

 

”ขอให้มันจริงเถอะ”

 

”คุณนี่คิดมากอยู่ตลอดเลยนะ”

 

”แน่ละ ใครใช้ให้คุณเป็นคนไม่ค่อยคิดหน้าคิดหลังล่ะ แล้วไหนจะเรื่องของแดนสวรรค์ตอนนี้ที่กำลังปั่นป่วนอยู่อีกและดูเหมือนจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับโลกนี้ด้วย”

 

เมื่อได้ยินภรรยาของตัวเองบ่นเป็นฝืนเป็นไฟเขาก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาก่อนจะลุกขึ้นและไปที่ด้านหลังของเธอพร้อมกับค่อยๆ นวดไหล่ให้เธอผ่อนคลาย

 

”คุณผ่อนคลายลงหน่อยก็ได้ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดอีกอย่างคุณไม่ต้องห่วงเรื่องของคนที่แดนสวรรค์หรอกหากพวกเขาเข้าตาจนจริงๆ เหล่ามหาเทพต้องยื่นมือเข้ามาช่วยแน่นอน”

 

”หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น”

 

…………………………………………………………………………………………………..

 

ณ ชายหาดที่เมืองจิงไห่

 

นายพลหลินกำลังยืนมองทะเลในยามค่ำคืนพร้อมกับคิดอะไรบางอย่างอยู่ ก่อนจะหันไปถามคนที่กำลังเดินเข้ามาจากด้านหลังของเขา

 

”ประวัติของเขาเป็นยังไงบ้าง ?”

 

ชายที่กำลังเดินเข้ามาเมื่อได้ยินคำถามก็หยุดพร้อมกับทำท่าทำความเคารพพร้อมกับรายงาน

 

”ประวัติของเขาออกจะแปลกเล็กน้อยครับท่านนายพล”

 

”แปลกงั้นเหรอ ? แปลกยังไง ?”

 

”ครับ ครอบครัวของเขานั้นมีกันทั้งหมด 3 คนซึ่งนอกจากตัวเขาแล้วก็มีเพียงพ่อและแม่เท่านั้น ครอบครัวของเขาทำธุรกิจเปิดร้านอาหารเล็กๆ เท่านั้นซึ่งไม่ได้ขายดีอะไรมากนัก ส่วนประวัติทางโรงเรียนของเขานั้นออกจะดูแปลกเล็กน้อยเพราะจากที่เราได้ไปสอบถามเพื่อนร่วมชั้น หรืออาจารย์แล้วกลับพบว่าเขานั้นเป็นเพียงนักเรียนที่อ่อนแอและถูกกลั่นแกล้งอยู่บ่อยครั้ง แต่มาเมื่อเกือบสองเดือนก่อนเขาก็เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ เขาได้ทำร้ายเพื่อนร่วมห้องที่เคยกลั่นแกล้งเขา ฐานะทางบ้านเปลี่ยนแปลงไปจากครอบครัวธรรมดาๆ กลายเป็นเศรษฐีในไม่กี่วัน ร้านอาหารของครอบครัวเขาจากร้านเล็กๆ ก็ได้กลายเป็นร้านอาหารขนาดใหญ่ที่โด่งดังในย่านนั้นไปเสียแล้ว แถมยังมีบ้านหรูอยู่ในย่านชนชั้นสูงพร้อมกับรถราคาแพงอีกหลายคัน”

 

เมื่อนายพลหลินได้ยินรายงานก็พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยถาม

 

”นายคิดว่าเขาเป็นยังไงบ้าง ?”

 

”ผมคิดว่าการที่เขาโดนกลั่นแกล้งในโรงเรียนนั้นเป็นการแสดงของเขาเพื่อไม่ให้เป็นที่สังเกตุจนเกินไป”

 

”แล้วอะไรที่เป็นจุดเปลี่ยนของเขาละ ?”

 

”จากการสืบสวนแล้วดูเหมือนว่าเขาจะมีความสัมพันธ์กับหลินเสวี่ยหลานสาวของหลินจินทง บางทีเขาอาจจะเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อให้หลินจินทงและลูกชายประทับก็เป็นได้”

 

เมื่อได้ยินแบบนั้นนายพลหลินก็หัวเราะเล็กน้อย

 

”ความรักย่อมทำให้ผู้คนเปลี่ยนแปลงเสมอ”

 

”แล้วเราจะให้เขาทำงานกับเราจริงๆ งั้นเหรอครับ ? บางจุดในประวัติของเขาออกจะดูคลุมเครือไปสักหน่อยเกรงว่าเขาอาจจะเป็นสายลับของต่างชาติ หรือไม่ก็พวกผู้ก่อการร้ายก็ได้”

 

นายพลหลินที่ได้ยินก็ส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า

 

”เราไว้ใจเขาได้ นายไม่ต้องห่วงหรอก”

 

”ท่านนายพล ท่านแน่ใจงั้นเหรอครับ ?”

 

”แน่นอนหลานสาวฉันบอกมาแบบนั้น นายก็รู้นี่ว่าหลานสาวของฉันเก่งเรื่องมองคนขนาดไหน”

 

ชายคนนั้นได้ยินที่นายพลพูดเขาก็อยากจะขัดแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเขารู้ดีว่าหลินฮัวฮัวหลานสาวของนายพลหลินนั้นเชื่อถือได้ขนาดไหนเพราะคนในหน่วยหมาป่าทั้งหมดนั้นหลินฮัวฮัวเธอเป็นคนคัดเลือดมาเองทั้งหมด รวมถึงตัวเขาเองด้วยดังนั้นเขาจึงไม่ได้โต้แย้งอะไร เขาเงียบไปสักพักก่อนจะเอ่ยถามกับนายพลหลิน

 

”แล้วเราจะให้ภาระกิจแรกกับเขาเลยไหมครับ ?”

 

นายพลหลินได้ยินก็ยิ้มออกมาพร้อมกับพูดขึ้นพร้อมกับรับแฟ้มมาจากชายคนนั้น

 

”แน่นอนสิ ในเมื่อเรารับเขามาแล้วก็ต้องถือโอกาสใช้เขาเสียหน่อย”

 

หลังจากเปิดแฟ้มไปมาสักพักเขาก็พูดขึ้นอีกครั้ง

 

”ดูเหมือนภาระกิจแรกของเจ้าหนูนั่นจะเจองานหนักเลยทีเดียว”

—————————————–

The simple life of the emperor

The simple life of the emperor

Score 5.9
Status: Ongoing Released: N/A Native Language: Chinese
อ่านนิยายเรื่อง The simple life of the emperorจักรพรรดิสวรรค์เทียนหลางเบื่อหน่ายกับชีวิตของเขาบนสวรรค์จึงได้จุติลงมาเกิดบนโลกมนุษย์ แต่เกิดความผิดพลาดขึ้นทำให้เขาหลุดมาอยู่ในร่างของเทียนหลางเด็กหนุ่มเจ้าของร้านอาหารที่กำลังจะเจ๊ง !

Comment

Options

not work with dark mode
Reset