S.P.P: บทที่ 181: อู่ต่อเรือของทอม
วอเตอร์เซเว่น
เมืองที่มีลักษณะคล้ายพีระมิดแห่งนี้นั้นมีทางน้ําอยู่นับไม่ถ้วน ทางน้ําพวกนั้นไหลจากบนลงล่าง ภูมิประเทศและวัฒนธรรมอันเป็นเอกลักษณ์ควบคู่ไปกับความสามารถเฉ พาะด้านของคนบนเกาะทําให้เกาะเล็กๆแห่งนี้กลายเป็นเกาะที่มีชื่อเสียงไปทั่วโลก
และเมื่อไม่นานมานี้ วอเตอร์เซเว่นนั้นก็ยิ่งมีชื่อเสียงมากยิ่งขึ้นเนื่องมาจากวีรกรรมของทอมเวิร์คเกอร์สคอมปา นี้เพราะว่าทอมนั้นคือผู้สร้างเรือโอโรแจ็คสันซึ่งเป็นเรือของ ราชาโจรสลัดโกลดีโรเจอร์
ในช่วงเวลานี้เรื่องราวของทอมนั้นได้แพร่กระจายไปทั่วทั้งเกาะ
ภายในอู่ต่อเรือของทอม
ผู้คนนั้นต่างเดินเข้าออกอู่ต่อเรือแห่งนี้อย่างไม่ขาดสายซึ่งแสดงให้เห็นถึงความเฟื่องฟูของอู่ต่อเรือแห่งนี้ ภายในสํานักงานในตอนนี้มีคนหลายคนกําลังเถียงกันอยู่
“ คุณทอม คุณควรจะรีบหนีไปรัฐบาลโลกต้องไม่ยอม ปล่อยคุณไปแน่!”
น้ําเสียงของโคโคโระนั้นจริงจังมาก ดูเหมือนว่าเธอจะกําลังโมโหอยู่
“ คุณทอม รีบหนีไปเร็วพวกเขากําลังจะมาถึงแล้ว!”
ในตอนนั้นเองชายหนุ่มสองคนก็ได้กล่าวออกมาอย่างกังวล พวกเขานั้นคือแฟรงกี้กับไอซ์เบิร์ก
ต่อหน้าผู้คนที่เป็นกังวลต่อตัวเขา ทอมนั้นกับนั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างสงบเขาไม่ได้ตอบสนองอะไรกลับไปดูเหมือนว่าเขากําลังคิดถึงอะไรบางอย่างอยู่
แต่หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ได้มองไปที่พวกเขา
และในตอนนั้นเองทอมก็ได้พูดออกมาด้วยน้ําเสียงที่แผ่วเบาแต่หนักแน่น
“ ยัง ฉันยังไปไม่ได้”
“ การออกแบบรถไฟเดินทะเลนั้นสําเร็จแล้วและในอีกไม่กี่วันฉันก็จะเริ่มทดสอบมัน”
“ มันไม่มีอะไรสําคัญไปกว่านี้อีกแล้ว!”
คําพูดของเขาทําให้เหล่าคนที่เป็นห่วงเขานั้นรู้สึกโกรธมาก
“ ไม่อาจารย์ พวกเขาจะประหารชีวิตคุณเพราะฉะนั้นคุณต้องไป!”
ไอเบิร์กนั้นได้ตะโกนออกมา
แฟรงกี้ได้กําหมัดของเขาแน่นแล้วจ้องไปที่ทอม
ทอมได้ยิ้มออกมา
ลูกศิษย์ทั้งสองคนนี้คือความภาคภูมิใจในชีวิตของเขาและ ด้วยพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยมของพวกเขาอีกไม่นานพวกเขาจะต้องเป็นนักต่อเรือที่ดีที่สุดอย่างแน่นอน
“ ไอซ์เบิร์ก แฟรงกี้ พวกเขาอาจจะจับฉันแต่พวกเขาไม่มีทางฆ่าฉันหรอก!”
เขาได้พูดออกมาด้วยความมั่นใจ
“ อาจารย์ แต่คุณ…”
แฟรงกี้นั้นได้พูดออกมาอย่างกังวล
การสร้างเรือให้ราชาโจรสลัดนั้นไม่ใช่อาชญากรรมจริง แต่ใครจะไปรู้ว่าคนพวกนั้นจะทําอะไรบ้าง มันมีข่าวลือว่าพวกเขานั้นจะส่งคุณทอมไปที่เกาะตุลาการเพื่อพิจารณาคดี
ทุกคนต่างก็รู้ดีว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าไปที่นั้นใครก็ตามที่ได้เข้าไปข้างในนั้นก็จะไม่สามารถกลับออกมาได้อีกเลย
“ ฉันมีแบบของรถไฟเดินทะเลอยู่ในมือของฉันแล้วตราบใดที่ฉันมีสิ่งนี้รัฐบาลโลกก็จะไม่ทําอะไรโง่ๆแบบนั้น!”
“จริงอยู่ที่ว่าการมีชีวิตมันย่อมดีกว่าตาย”
“ แต่นี่มันคือความฝันในชีวิตของฉันถ้าฉันทํามันสําเร็จ แม้จะต้องตายฉันก็ไม่เสียดาย!”
เขาได้พูดพร้อมกับหัวเราะออกมาเสียงดัง
“ แม้ว่ารัฐบาลโลกจะต้องการฆ่าฉัน ฉันก็ต้องทําสิ่งนี้ให้สําเร็จ!”
ด้านข้างของโคโคโระไอซ์เบิร์กและแฟรงกี้ที่ได้ยินคําพูดของทอมนั้นถึงกับสั่นพวกเขากําลังรู้สึกกลัว
คุณทอมนั้นเป็นทั้งเพื่อน อาจารย์ และพ่อคุณทอมนั้นคือคนที่พวกเขาเคารพรักอย่างสุดหัวใจ
แม้ว่าเขาจะเป็นมนุษย์เงือกแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังเป็นคนที่สุดยอดอยู่ดี
“ ไอซ์เบิร์ก แฟรงกี้พวกนายออกไปก่อนไปฉันมีบางอย่างที่จะคุยกับโคโคโระ!”
ทอมได้ส่งยิ้มให้พวกเขาอีกครั้ง
เมื่อเห็นความสงบของอาจารย์ อารมณ์ของแฟรงกี้และ ไอซ์เบิร์กนั้นก็ได้สงบลง หลังจากที่ได้ยินคําพูดของเขาพวกเขาก็ได้ล้มเลิกความพยายามลง
“ ถ้ารัฐบาลโลกพาตัวฉันไปทุกอย่างที่นี่จะต้องถูกส่งมอบให้กับไอซ์เบิร์ก!”
เมื่ออยู่กันแค่สองคนทอมก็ได้พูดออกมาในตอนที่พูดนั้น เขาดูสงบมาก
“ แต่ไหนคุณบอกว่า…”
ในขณะที่โคโคโระกําลังพูดนั้นทอมก็ได้พูดแทรกขึ้นมา
“ เรื่องที่พวกเขาจะประหารฉันหรือไม่นั้นมันเป็นเรื่องที่ไม่มีใครสามารถรู้ได้!”
ทอมได้ส่ายหัวพร้อมกับรอยยิ้มอันขมขื่น
การสร้างเรือให้กับราชาโจรสลัดนั้นอาจจะเป็นเหตุผลที่เพียงพอที่รัฐบาลโลกจะฆ่าเขาแต่พวกเขาก็ไม่น่าจะทําอะไรแบบนั้น
รถไฟเดินทะเลซึ่งเป็นความฝันของเขานั้นมันไม่มีใครสามารถทํามันให้สําเร็จได้เพราะนอกจากทอม เวิร์คเกอร์สแล้วก็ไม่มีทางที่ใครจะสามารถทํามันได้
เขาเลือกความฝันมากกว่าชีวิตของเขา
“ คุณทอม…” ใบหน้าของโคโคโระนั้นเต็มไปด้วยความซับซ้อน
เธออยู่กับเขามานาน,เขาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอและเธอนั้นก็ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่ามันจะมีวันนี้
“ นอกจากนี้ก็ยังมีเรื่องของแฟรงกี้ที่ฉันยังรู้สึกเป็นห่วง เขาเป็นคนใจร้อนฉันกลัวว่าเขาจะทําอะไรออกมาโดยไม่คิด ฝากเธอดูแลเขาด้วยหล่ะ!”
เขาได้กล่าวออกมาอย่างช้าๆและยืนขึ้นมา
เขาได้เดินไปที่หน้าต่างและมองออกไปที่อู่ต่อเรือที่กําลังยุ่งพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
“ การได้สร้างเรือให้กับราชาโจรสลัดนั่นมันเป็นสิ่งที่ฉันภาคภูมิใจ!”
“ การที่ฉันได้สร้างมันให้กับเขามันก็เหมือนกับการช่วยชายคนนั้นให้เข้าใกล้ความฝันของเขามากขึ้น ชายคนนั้นได้แสดงให้ฉันเห็นแล้วว่าตัวเขาสามารถทําตามความ ฝันของตัวเขาเองได้!”
โคโคโระนั้นไม่ได้พูดอะไรออกมา
เธอกําลังรู้สึกลังเลเธออยากจะห้ามเขาแต่ในตอนนี้เธอกลับไม่รู้ว่าเธอควรจะพูดอะไรออกไป เธอรู้สึกลังเลเพราะว่าเธอไม่มีเหตุผลใดที่จะไปหยุดเขาไม่ให้ทําตามความฝัน
ท้องฟ้าที่สดใสของวอเตอร์เซเว่นพร้อมกับผู้คนบนถนนที่ได้เดินกันอย่างช้าๆและสบายพวกเขานั้นดูผ่อนคลายมาก
ที่ท่าเรือของเกาะวอเตอร์เซเว่นในตอนนี้ได้มีชายหนุ่มสองคนกําลังเดินมาพร้อมกับใบหน้าที่เศร้าหมอง
“ นี่ไอซ์เบิร์ก คุณทอมจะปลอดภัยใช่มั้ย?”
“ เขาคงไม่เป็นอะไรหรอก”
ทันใดนั้นเองแฟรงกี้ก็ได้ถามเองตอบเองพร้อมกับเตะก้อนหินลงไปในทะเล
ในตอนที่ก้อนหินกระทบกับผิวทะเลมันก็ได้เกิดเสียงกระเพื่อมขึ้นมามันทําให้จิตใจของเขานั้นรู้สึกสงบขึ้น
“แน่นอน!”
ไอซ์เบิร์กได้ตอบกลับไปในทันที
“ เฮ้ นี่นายลอกคําตอบของฉันงั้นหรอ!” แฟรงกี้ได้พูดออกมาด้วยท่าทางไม่พอใจ
“ แฟรงกี้ ฉันไม่มีเวลามาเล่นกับนายเพราะฉะนั้นอย่ามากวนฉัน!”
ทันใดนั้นไอซ์เบิร์กก็ได้เงยหน้าขึ้นมาและพูดออกมาด้วยความโมโห
จากนั้นเขาก็เดินไปข้างหน้าและกําลังจะเดินจากไป
แฟรงกี้นั้นก็รู้สึกโมโหเหมือนกันเขาได้ตอบสนองกลับไปอย่างรวดเร็ว
“ เฮ้ นายจะไปไหน!”
“ ไอคนใจร้อนไร้เหตุผล เมื่อไหร่นายจะโตซักที!”
ไอซ์เบิร์กนั้นได้หันหลังกลับมาและตะโกนออกมา
ไอซ์เบิร์กนั้นเป็นเด็กที่ใจเย็นมาโดยตลอดแต่ในตอนนี้เขากลับกําลังระเบิดออกมาราวกับถังแก๊ซ
“ นี่นายกําลังดุฉันงั้นหรอ?”
ในตอนนี้แฟรงกี้รู้สึกตกใจมาก
“ จริงๆแล้วฉันอยากจะทุบนายให้ยับไปเลย!”
ไอซ์เบิร์กนั้นไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของเขาได้อีกต่อไป เขาได้ก้าวไปข้างหน้าและต่อยไปที่แฟรงกี้
แฟรงกี้นั้นได้ล้มลงไปที่พื้นในทันทีแต่ช่วงเวลานี้นั้นเขาได้ลืมความเจ็บปวดนั้นไปในทันที เขาได้เงยหน้าขึ้นไปมองไอซ์เบิร์ก
ไอซ์เบิร์กในตอนนี้ไม่เหมือนไอซ์เบิร์กที่เขารู้จัก
“ ไอซ์เบิร์ก เกิดอะไรขึ้นกับนายเนี่ย?”
เมื่อได้ยินคําพูดและท่าทางของแฟรงกี้ไอซ์เบิร์กก็ได้ตะโกนออกไปในทันที
“ ไอ้โง่เอ้ย!”
