S.P.P: บทที่ 218: สัญญาณ!
” ไม่,มันไม่ใช่คําสาป!”
โรแกนได้กล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้มและถอนมือของเขากลับมา
“ ตามความคิดของฉัน,ฉันคิดว่ามันคือการทํานาย!”
“ การทํานาย!”
คล็อกโคไดล์นั้นรู้สึกสงสัยมาก,เขานั้นไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับความสามารถแบบนี้มาก่อนมันทําให้เขารู้สึกงงมาก
“ ความสามารถนี้มันเป็นยังไงงั้นหรอ?”
เรย์ลี่เองก็รู้สึกงงเหมือนกันและเขาก็รู้สึกสงสัยมาก
“ ถ้าจะให้พูดง่ายๆก็คือการทํานายทั้งหมดของฉันนั้นจะกลายเป็นจริง!”
โรแกนได้กล่าวและหัวเราะออกมา
เมื่อได้ยินคําพูดของเขาคล็อกโคไดล์และเรย์ลี่นั้นดูจะช็อคมาก
ความสามารถนี้มันจะทําลายกฏแห่งธรรมชาติเกินไปแล้ว สิ่งที่ทํานายจะกลายเป็นจริงกล่าวก็คือสิ่งที่เขาต้องการนั้นจะกลายเป็นจริง!
“ นี่มันจะบ้าเกินไปแล้ว!”
คล็อกโคไดล์นั้นรู้สึกประหลาดใจมากในตอนนี้เขานั้นต้องการแลกเปลี่ยนความสามารถกับโรแกน
“ ใช่เป็นความสามารถที่สุดยอดมาก!”
เรย์ลี่นั้นได้ส่ายหัวแล้วถอนหายใจออกมา
“ ไม่ต้องรู้สึกประหลาดใจหรอกถึงผลไม้ปีศาจนี้จะมีความสามารถที่น่าเหลือเชื่อมากก็ตาม แต่มันเองก็เป็นพลังที่ควบคุมยากมากเหมือนกัน!”
โรแกนได้ยิ้มออกมาอย่างขมขื่น
“ อย่างที่เห็นฉันสามารถทํานายได้แค่เรื่องเล็กๆน้อยๆ เท่านั้นในตอนนี้เช่นการทําให้พื้นแยกออก,ทําให้คนล้มลงเรื่อยๆ,พลังของผลไม้ปีศาจนี้มันเชื่อมโยงกับพลังจิตของผู้ครอบครอง!”
“ มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะยกระดับพลังของผลไม้ปีศาจนี้ไปอีกขั้นหนึ่งเพราะว่ามันขึ้นอยู่กับพลังจิตของผู้ครอบครอง!”
เรย์ลี่นั้นได้ส่ายหัวในทันทีเมื่อได้ยินคําพูดของโรแกน
“ มันไม่ได้เป็นปัญหาอะไรเลยโรแกน,เมื่อไหร่ที่เธอเติบโตขึ้นและมีพลังจิตที่แข็งแกร่งขึ้นเธอก็จะได้รับผลตอบแทนที่คุ้มค่าจากผลไม้ปีศาจนี้!”
โรแกนนั้นยอมรับว่าเขานั้นยังไม่คุ้นชินกับความสามารถของมัน,แต่ในอนาคตอันใกล้นั้นเมื่อไหร่พลังจิตของเขาแข็งแกร่งขึ้นละก็เขาจะต้องสามารถใช้มันได้อย่างคล่องแคล่วแน่นอน
แต่ก็เพราะว่ามันใช้แต่พลังจิตนี้ละมันเลยทําให้เขารู้สึกหนักใจ,เขากลัวว่าถ้าเขาใช้พลังของมันมากเกินไปเขาอาจจะสลบไปเลยก็ได้
หลังจากวันนั้นที่เขาได้รับความสามารถนี้มา,โรแกนก็ได้ศึกษาความสามารถที่พึ่งได้รับมาใหม่นี้อย่างจริงจัง
ในตอนนี้เขานั้นได้ตระหนักถึงพลังที่แข็งแกร่งทั้งสองอย่างของผลไม้ปีศาจนี้ได้แล้วและทั้งสองสิ่งนี้นั้นต่างก็เป็นสิ่งที่ขัดต่อกฎของธรรมชาติ,มันไม่ใช่พลังผลไม้ปีศาจตามปกติที่เขาเคยรู้จักมาก่อน
“ อย่างแรกเลยตามความเข้าใจของฉันนั้น,ผลไม้ปีศาจนี้สามารถทําให้สิ่งที่ฉันทํานายกลายเป็นจริงได้”
“ ไม่ว่าจะเป็นการพูดหรือการกระทําต่างๆ ฉันสามารถทํานายได้ทุกสิ่ง,มันนับเป็นความสามารถที่น่าหวาดกลัวมาก!”
“ เมื่อไหร่ที่ฉันเติบโตขึ้นและมีพลังที่มากขึ้น,ฉันอาจจะได้สัมผัสกับพลังในการทํานายที่ยิ่งใหญ่เข้าก็ได้!”
การทํานายที่ยิ่งใหญ่นั้นนับว่าเป็นความสามารถที่ทรงพลังมาก เพราะว่ามันไม่ต่างจากการเป็นพระเจ้าเลย
พระเจ้านั้นสามารถสร้างแสง,ฝน,ลม,และทุกสิ่ง
ผลไม้ปีศาจนี้สามารถทําให้เขาก้าวไปอยู่ในระดับเดียวกับพระเจ้าได้
“ อย่างที่สองก็คือความสามารถเสริมที่ติดมากับผลไม้ปีศาจนี้ซึ่งสามารถใช้ได้ตลอดเวลาโดยที่ไม่ต้องใช้พลังของตัวฉันเอง!”
โรแกนนั้นรู้สึกพอใจกับพลังที่ติดมาด้วยนี้มาก ถ้าให้เทียบกับความสามารถนี้กับพลังการทํานายที่เขามีอยู่ในตอนนี้เขาชอบความสามารถที่สองนี้มากกว่าและพลังนั้นก็คือ
“ คําทํานาย!”
ความสามารถที่สองของเขานั้นก็คือคําทํานาย โรแกนนั้นสามารถทํานายสิ่งต่างๆที่กําลังจะเกิดขึ้นในอนาคตอันใกล้ ได้แน่นอนว่ามันเป็นอะไรที่น่ากลัวมาก แต่เขานั้นก็ทําได้แค่เพียง 0.2 วินาทีเท่านั้น
“ แต่ถึงอย่างงั้นฉันก็ยังไม่แน่ใจว่ามันยังมีความสามารถอื่นที่ฉันยังไม่รู้อีกหรือเปล่า!”
ความสามารถคําทํานายของผลไม้ปีศาจนี้นั้นสุดยอดมาก
“ ไม่ว่าจะต้นเหตุหรือผลที่ตามมา,และเวลาที่เกิดขึ้น,ฉันนั้นสามารถพึ่งพาสิ่งพวกนั้นได้ทั้งหมด,ซักวันหนึ่งผลไม้ปีศาจนี้จะต้องเปล่งประกายเฉิดฉายออกมาอย่างแน่นอน!”
ในตอนเริ่มแรกนั้นผลไม้ปีศาจทุกผลนั้นต่างก็อ่อนแอแต่ถ้าผู้ครอบครองนั้นสามารถดึงศักยภาพของมันออกมาได้มันก็จะกลายเป็นผลไม้ปีศาจที่แข็งแกร่ง
หากมอบผลไม้ปีศาจนี้ให้กับคนที่อ่อนแอละก็เขาอาจจะฆ่าตัวตายไปเลยก็ได้
แต่โรแกนนั้นเชื่อว่าเขาสามารถเข้าถึงพลังที่แท้จริงของผลไม้ปีศาจนี้ได้
และเมื่อเวลานั้นมาถึงละก็เขาก็จะกลายเป็นผู้แข็งแกร่งที่ไม่ต้องหวาดกลัวต่อสิ่งใด!
ในคืนนี้ โรแกนได้เข้านอนอย่างรวดเร็ว,เขานั้นตื่นขึ้นมาก่อนที่พระอาทิตย์จะขึ้นซะอีก
วันนี้เป็นวันเดียวกันกับที่เทรนซุได้นัดพันธมิตรโจรสลัดของเขาเอาไว้
ด้านหน้าบาร์
“ วันนี้เป็นวันที่เกาะแห่งนี้จะกลับมาวุ่นวายอีกครั้งและมันก็เป็นโอกาสของพวกเราที่จะลงมือ!”
โรแกนได้กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
คล็อกโคไดล์นั้นได้เดินทางไปกับเจสันเพื่อไปหาเทรนซุ, พวกเขานั้นเพียงแค่รอสัญญาณที่จะทําตามแผน
“ คุณเรย์ลี่,ผมฝากคุณด้วยนะครับ!”
โรแกนนั้นได้มองมาที่เรย์ลี่,แววตาของเขานั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง
“ ฉันคิดว่าฉันแก่แล้วแต่เธอที่ยังหนุ่มยังแน่นกลับมักจะคิดว่าฉันนั้นยังไม่แก่,มันช่างเป็นเรื่องที่น่าเศร้าจริงๆ”
เรย์ลีได้ส่ายหัวก่อนที่ร่างของเขาจะหายไป
“ คุณจะแก่ต่อไปก็ได้นะ แต่คุณไม่สามารถทําให้คนรุ่นหลังรู้สึกผิดหวังได้หรอกนะ!”
โรแกนนั้นได้หัวเราะออกมาและจากไป
15 นาทีต่อมาเก็ได้ปรากฏร่างของชายหนุ่มคนหนึ่งที่หน้าฐานทัพประจําหมู่เกาะชาบอนดี้อย่างเงียบๆ
ชายหนุ่มคนนี้นั้นสวมหน้ากากลิงและแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าสีดํา,ชายหนุ่มคนนี้ทําเพียงแค่ยืนอยู่อย่างเงียบๆที่หน้าประตู ดูเหมือนว่าเขานั้นกําลังรออะไรบางอย่างอยู่
“ ได้เวลาแล้ว!”
เสียงที่แผ่วเบาได้ดังออกมาและหลังจากนั้นไม่นานก็ได้เกิดเสียงระเบิดดังขึ้นมา
“โอ้!”
ตั้งแต่โกรฟที่ 1 ถึง 20 นั้นมันได้มีแสงสว่างพร่างพราวไปทั่วทั้งท้องฟ้าตามมาด้วยเสียง บัง” มันคือเสียงของระเบิด
“ นี่มันอะไรกัน?”
ทหารเรือที่กําลังลาดตระเวนอยู่นั้นได้มองขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยความตกตะลึง
แต่ในวินาทีต่อมาใบหน้าของพวกเขาก็ได้เปลี่ยนไปทันที
” ฆ่ามัน!”
“ ออกไปฆ่าพวกทหารเรือกัน!”
“ ไม่มีอะไรที่สามารถหยุดพวกเราได้อีกต่อไปแล้ว!.ลุย!”
ในตอนนี้จู่ๆก็ปรากฏกลุ่มโจรสลัดจํานวนมากที่ถือดาบและปืนออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ใบหน้าของพวกเขานั้นเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด,พวกเขานั้นวิ่งและโจมตีทหารเรือทุกคนที่ขว้างหน้า
เช้าที่เงียบสงบนั้นได้กลับกลายเป็นวุ่นวายในเวลาเดียวกันนั้นเองที่ฐานทัพประจําหมู่เกาะชาบอดี้ก็ได้รับสายโทรศัพท์มากมายตั้งแต่โกรฟที่ 1 ถึง 20 มันทําให้พวกทหารเรือนั้นตกอยู่ในช่วงเวลาแห่งความโกลาหล
“ เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ,พลเรือเอกเซเฟอร์!”
ในฐาพทัพ,ทหารเรือคนหนึ่งได้วิ่งเข้ามาอย่างเร่งรีบและตะโกนออกมาเสียงดัง
” เกิดอะไรขึ้น?”
ในตอนนี้เซเฟอร์นั้นเกือบจะหายดีแล้ว เมื่อเขาได้ยินอย่างนั้นเขาก็ได้ถามออกมาอย่างสงสัย
“ โจรสลัด มีโจรสลัดโผล่มาในทุกๆที่เลยครับ ในตอนนี้พวกมันได้เข้ายึดไปทุกโกรฟเลยครับ! กําลังทหารของทางเรานั้นไม่สามารถสู้กับพวกมันได้เลย!”
“ โจรสลัดอีกแล้วงั้นหรอ?”
เซเฟอร์นั้นรู้สึกโกรธมาก,เขานั้นได้เดินออกจากห้องไปในทันที
“ เรียกกําลังเสริม,ฆ่าพวกโจรสลัดให้หมดไม่จําเป็นต้องปรานีไป,ไป!”
ที่หน้าประตูฐานทัพ,โรแกนนั้นได้ปรากฏรอยยิ้มขึ้นมา,ในตอนนี้เขากําลังมองไปที่เหล่าทหารเรือที่วิ่งออกมาจากฐานทัพ
“ระบบ,อัญเชิญวิญญาณ 600 ล้าน!”
“บูซ…”
รูเล็ตนั้นได้ปรากฏขึ้นมาตรงหน้าของโรแกนตามมาด้วยชายคนหนึ่งที่สวมเสื้อคลุมแบบพวกลัทธิเต๋าโบราณ
เขาเป็นคนที่สง่างามและมีแรงกดดันที่รุนแรงมาก
ในตอนนั้นเองโรแกนและชายคนนั้นก็ได้หลอมรวมเข้าเป็นหนึ่งเดียวกัน
