S.P.D: บทที่ 223. นี่ไม่ใช่เซเฟอร์!
เซเฟอร์นั้นได้กระเสือกกระสนพุ่งเข้ามาหาโรแกนจากระยะไกล
เขาได้ใช้ฮาคิเกราะเคลือบแขนขวาของเขาเอาไว้พร้อมกับกระแทกขาซ้ายลงไปบนพื้นในพริบตาเดียวเขาก็ได้มาอยู่ตรงหน้าของโรแกน
พลังหมัดของเขาในครั้งนี้นั้นถึงกับทําให้อากาศสั่นส เทือน
ราวกับสัตว์ป่าที่ดุร้าย,ในตอนนี้เขาไม่สนอาการบาดเจ็บของตัวเองอีกต่อไปแล้ว
ดวงตาของโรแกนนั้นได้หดแคบลงก่อนที่เขาจะชี้นิ้วของเขาออกไปอีกครั้ง
วงโคจรดาบได้ฉวัดเฉวียนไปมาและกําลังจะโจมตีไปที่เซเฟอร์อีกครั้ง
แต่ดูเหมือนว่าหมัดของเซเฟอร์นั้นจะไวและรุนแรงกว่า
“บูม!”
ในตอนนี้วงโคจรดาบที่กําลังฉวัดเฉวียนไปมานั้นได้ถูกหยุดเอาไว้ด้วยหมัดของเซเฟอร์
โรแกนนั้นได้จ้องมองไปที่เซเฟอร์พร้อมกับสะบัดมือออกไป
วงโคจรดาบที่อยู่เหนือหัวของโรแกนนั้นได้พุ่งตรงไปที่เซเฟอร์อย่างดุร้าย
เมื่อเห็นอย่างนั้นเซเฟอร์ก็ได้กระโดดหลบขึ้นไปบนอากาศอย่างรวดเร็ว
“บูม!”
ทันใดนั้นเองดาบนั้นก็ได้พุ่งผ่านจุดที่เขาเคยอยู่ไปและกระแทกลงบนพื้นก่อให้เกิดการระเบิดครั้งใหญ่ขึ้นมา
ในตอนนี้เซเฟอร์นั้นได้ลงมาบนพื้นและออกตัววิ่งอย่างรวดเร็ว,ที่ข้างหลังของเขานั้นมีดาบของโรแกนที่กําลังไล่ตามเขาอยู่,ดาบนี้สามารถทําลายทุกสิ่งในระยะสิบเมตรรอบตัวมันได้ในพริบตาเดียว
ความเร็วของเซเฟอร์นั้นสุดยอดมากเขาได้ทิ้งภาพติดตาเอาไว้ในทุกครั้งที่เขาเคลื่อนไหว เมื่อไหร่ที่เขาปรากฏตัวขึ้นมาเขาก็จะหายไปในทันที
ผ่านมา 10 วินาที,ดาบของโรแกนนั้นก็ยังคงไม่สามารถโจมตีเซเฟอร์ได้ แต่ถึงแม้จะโจมตีไม่ได้แต่มันก็สามารถทําให้เซเฟอร์รู้สึกอ่อนล้าได้
โรแกนได้ปิดตาของเขาลงแล้วชี้นิ้วไปที่เซเฟอร์
“ ฉันจะบอกอะไรให้ฟัง,มันจะมีหนามโผล่ขึ้นมาอยู่ข้างหน้าคุณและมันก็จะเป็นเรื่องยากสําหรับคุณที่จะเคลื่อนไหวต่อไปได้”
“บูซ”
ในตอนนี้บนพื้นข้างหน้าของเซเฟอร์ได้มีหนามแหลมคมปรากฏขึ้นมาอย่างกระทันหัน,เขานั้นไม่สามารถตอบสนองต่อมันได้ทัน
“ ฮาคิเกราะ!”
เซเฟอร์นั้นได้ส่งเสียงคํารามออกมาดังลั่น,เขามั่นใจแล้วว่าไอ้เด็กนี้มันต้องมีผีช่วยแน่ๆ มันไม่มีอะไรเลยที่จะสามารถอธิบายปรากฏการณ์แปลกๆเหล่านี้ได้
ในพริบตาเดียวฮาคิของเขาก็แพร่กระจายไปทั่วทั้งร่างของเขาและในวินาทีต่อมาเขาก็ได้เหยียบลงไปบนหนามทนั้นและบดขยี้พวกมันทิ้งพร้อมกับสาวเท้าวิ่งอีกครั้ง
อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่ามันจะยังไม่จบ
หนามได้ปรากฏขึ้นมาตรงหน้าเขาอีกครั้งพร้อมกับกําแพงลึกลับบางอย่างที่มองไม่เห็นมาขวางทางเขาเอาไว้
“ นี่มันบ้าอะไรกัน!”
ความสามารถที่แปลกประหลาดนี้ทําให้เขารู้สึกโกรธมาก
ด้วยความช่วยเหลือของพลังประหลาดนี้มันทําให้ร่างกายของเขาถูกดาบของโรแกนฟันเข้าที่หลังถึงสามครั้ง,อาการบาดเจ็บของเขานั้นเลวร้ายยิ่งกว่าเดิมมาก
เซเฟอร์สาบานได้เลยว่านี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของเขาที่เขารู้สึกอับอายมากขนาดนี้ เขานั้นเคยรู้สึกอับอายจากความพ่ายแพ้ของเขาในครั้งที่แล้ว แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังไม่เท่าในครั้งนี้
“ สมแล้วที่เป็นพลเรือเอก!”
โรแกนที่อยู่ห่างออกไปนั้นได้มองมาที่เซเฟอร์และถอยหายใจออกมา
ความแข็งแกร่งของโรแกนในตอนนี้นั้นนับว่าน่าหวาดกลัวมากมันมีเพียงแค่ไม่กี่คนในโลกนี้ที่เขาไม่สามารถเอาชนะได้
โรแกนได้เหยียดมือขวาของเขาออกมาแล้วจับไปที่ดาบเจ็ดดาว
หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ได้ก้าวออกไปข้างหน้าพร้อมกับดาบยาวของเขาที่เต็มไปด้วยพลังชี่ เข้านั้นกําลังมุ่งหน้าไปหาเซเฟอร์
“ ดาบสวรรค์!”
เซเฟอร์ที่กําลังยุ่งอยู่กับการหลบหลีกดาบที่อยู่ข้างหลัง เขาอยู่นั้นในตอนนั้นเองเขาก็สามารถสัมผัสได้ถึงแรงกดดันที่มากมายมหาศาลของโรแกนที่กําลังพุ่งเข้ามา
แต่ถึงอย่างงั้นมันก็ยังสายไปอยู่ดี
“บูม!”
ร่างของเขานั้นได้กระเด็นออกไปอีกครั้งและก่อนที่เขาจะได้ลุกขึ้นมานั้นเขาก็ได้ถูกดาบของโรแกนกดทับลงมาในทันที
ในตอนนี้เลือดของเขานั้นกําลังไหลรินออกมาเป็นจํานวนมากไม่ว่าเขาจะใช้อาวุธของเขาอย่างฮาคิหรืออย่างอื่นที่เขามีเขาก็ยังไม่สามารถหยุดดาบนี้ได้
บรรยากาศของโรแกนนั้นได้กลับมาเป็นปกติ ด้วยความสามารถในการรับรู้ของเขานั้นดูเหมือนว่าเซเฟอร์ที่ถูกโจมตีด้วยดาบนี้นั้นกําลังจะสูญเสียลมหายใจและสูญเสียพ ลังในการต่อสู้ของเขาไปแล้ว
แต่หลังจากผ่านไปห้าวินาที,เขาก็ได้ตื่นขึ้นมาจากความสับสนและเปิดดวงตาของเขาขึ้นมาก่อนจะพบว่ามีดาบกําลังจ่อมาที่คอของเขา
“ แกต้องการที่จะฆ่าฉันไม่ใช่หรือไง?”
เซเฟอร์ได้กล่าวออกมาอย่างเกรี้ยวกราด
นี่มันคือความอัปยศที่มากที่สุดในชีวิตของเขา,สําหรับเขาแล้วการที่ถูกเด็กอย่างโรแกนมาสงสารนั้นมันเป็นเรื่องที่เขารับไม่ได้
“ ฉันไม่ทําแบบนั้นหรอกมันคงจะดีกว่าที่จะเก็บคุณไว้มากกว่าที่จะฆ่าคุณทิ้ง!”
โรแกนได้หัวเราะออกมาก่อนที่จะสะบัดมือออกไป,ดาบเจ็ดดาวนั้นได้พุ่งเข้าไปที่ร่างกายของเซเฟอร์และในพริบตาเดียวเขาก็ทรุดตัวลงไปบนพื้น
หลังจากที่ถูกโจมตีด้วยดาบของโรแกน,เซเฟอร์ก็ไม่สามารถยืนได้อีกต่อไปในตอนนี้เขาได้สูญเสียพลังทั้งหมดของเขาไปแล้ว เขาได้จ้องมองมาที่โรแกนและกล่าวถามออกมาว่า…
” แกต้องการอะไรกันแน่?”
เซเฟอร์นั้นรู้สึกโกรธและอับอายมาก
โรแกนนั้นไม่ได้กล่าวตอบคําถามของเซเฟอร์ เขากลับเดินไปหยิบหอยทากสื่อสารของเซเฟอร์ขึ้นมาแทน
” ปล่อยมือออกจากมันซะ!”
เซเฟอร์นั้นรู้สึกโกรธมากแต่เขาก็ไม่สามารถทําอะไรได้อยู่ดี
นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกอ่อนแอและเป็นครั้งแรกที่เขาต้องการความตาย
โรแกนนั้นไม่ได้สนใจเซเฟอร์เลยแม้แต่น้อย,เขาได้หมุนหอยทากสื่อสารและหลังจากนั้น 3 วินาทีก็ได้มีเสียงของใครบางคนกล่าวตอบออกมา
“ ว่าไง!”
“ เซเฟอร์,พูดสิ!”
มันคือเสียงของเซนโงคุนั้นเอง เขาได้กล่าวเร่งออกมา
“ นี่ไม่ใช่เซเฟอร์ ฮึ!”
โรแกนได้ยกยิ้มขึ้นมา
ที่ศูนย์ใหญ่,เซนนั้นกําลังรู้สึกโกรธมากพร้อมกับหัวใจของเขาที่กําลังบีบรัดอย่างหนัก เพราะว่าในตอนนี้ชิกินั้นได้เปิดฉากการโจมตีแล้ว
โกรฟที่ 20
“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า,ฆ่าพวกมันให้หมด!”
“ พวกทหารเรือนี่มันอ่อนแอจริงๆ มันมีแค่พวกเราเหล่าโจรสลัดเท่านั้นที่เป็นผู้แข็งแกร่ง!”
“ หลังจากที่ยึดโกรฟที่ 1-20 มาได้แล้วมารอดูกันดีว่าพวกเขาจะทําอะไรได้อีก!”
เหล่าโจรสลัดนั้นกําลังตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น
“ พี่น้อง, นี่มันพึ่งจะก้าวแรกเพียงเท่านั้น มันเป็นเพียงแค่พื้นที่เล็กๆพวกนายพอใจกับมันแล้วงั้นหรอ?”
เทรนซุที่เป็นผู้นําของกลุ่มนั้นได้ตะโกนออกมาเสียงดัง
“ ไม่,พวกเรายังไม่พอใจ!”
“ ลูกพี่เทรนซุ, พวกเราจะทําตามทุกอย่างที่คุณสั่ง!”
“ ใช่แล้ว,ขอแค่คุณสั่งมา!”
โจรสลัดทั้งหมดต่างก็ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น
“ มาพิชิตเกาะนี้กันเถอะ!”
เทรนซุนั้นได้เหยียดตัวตรงและตะโกนออกมาด้วยความมั่นใจ
