S.P.D: บทที่ 236: เริ่มเคลื่อนไหวแล้ว?!
ทั้งสี่นั้นอยู่สูงจากพื้นผิวทะเลกว่า 10,000 เมตร,ในตอนนี้ใบหน้าของเจสันนั้นได้เปลี่ยนเป็นซีดเซียวในทันที
ในไม่ช้าร่างของทั้งสี่ก็เริ่มร่วงหล่นลงมาอย่างรวดเร็ว เส้นผมและปากของพวกเขานั้นถึงกับส่ายไปมา
ม่ายยยย
เทรนซูนั้นได้หลับตาลงและทําใจยอมรับชะตากรรมที่กําลังจะเกิดขึ้น
เขานั้นไม่สามารถทําอะไรได้ชีวิตมันก็เหมือนกับการพนัน และในตอนนี้พวกเขาก็กําลังเสียพนัน แต่การพนันของพวกเขานั้นมันคือชีวิตของพวกเขาเอง
คล็อกโคไดล์นั้นดูจะเป็นคนที่สงบที่สุดแล้ว
ส่วนโรแกนนั้นเขาได้มองลงไปที่ท้องทะเลเบื้องล่าง ก่อนที่เขาจะพบว่าแม้แต่เรือของพวกเขานั้นก็ได้กลายเป็นเพียงจุดสีดําเล็กๆจุดหนึ่ง
นี่มันจะสูงเกินไปแล้ว!,ด้วยความสูงระดับนี้ถ้าพวกเขาตกลงไปถึงพื้นทะเลละก็ ร่างกายของพวกเขานั้นจะต้องแหลกละเอียดอย่างแน่นอน
ในตอนนั้นเองโรแกนก็ได้เอามือขวาของเขาตบไปที่น้ําเต้านิลกาลที่อยู่ตรงเอวของเขาอย่างรวดเร็ว
ภายใต้การควบคุมของโรแกนน้ําเต้านิลกาลนั้นก็ได้ขยายใหญ่ขึ้นมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับส่องประกายแสงสีเขียวออกมา,โรแกนนั้นได้กระโดดขึ้นไปบนน้ําเต้านิลกาลอย่างรวดเร็ว
“ รีบขึ้นมาเร็วเข้า!”
โรแกนนั้นได้ตะโกนไปที่ทั้งสามคนในทันที
เสียงตะโกนของโรแกนนั้นได้เรียกสติของพวกเขาทั้งสามคนให้กลับมาในทันที,เทรนซุนั้นได้ใช้เดินชมจันทร์และก้าวกระโดดขึ้นไปบนน้ําเต้านิลกาล และได้ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก,หลังจากนั้นไม่นานเจสันก็ได้กระโดดตามมาและตามมาด้วยคล็อกโคไดล์,ในตอนนี้ทั้งสี่นั้นได้ขึ้นมาบนน้ําเต้านิลกาลเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ นึกว่าจะตายซะแล้ว!”
เจสันนั้นได้ถอนหายใจออกมาก่อนที่จะหันไปทางคล็อกโคไดล์และกล่าวออกมาว่า
“ คล็อกโคไดล์,นายมันไร้ประโยชน์!”
ใบหน้าของคล็อกโคไดล์นั้นได้เปลี่ยนไปในทันที แต่เขานั้นก็ขี้เกียจเกินกว่าที่จะไปต่อล้อต่อเถียงกับเจสัน
“ กัปตัน,น้ําเต้าของคุณมันจะอยู่ในสภาพนี้ได้นานขนาดไหนงั้นหรอ?”
ตรงกันข้ามเทรนซุนั้นได้กล่าวถามออกมาด้วยความกังวล
สัตว์ประหลาดของคล็อกโคไดล์นั้นทําให้เขากลายเป็นคนกลัวความสูงไปแล้ว ในตอนนี้เขานั้นไม่สนใจอะไรอีกต่อไปแล้วนอกจากชีวิตและความตายของเขา
“ นายไม่จําเป็นต้องกังวล
โรแกนได้กล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม
ในความเป็นจริงเขานั้นตั้งใจที่จะใช้น้ําเต้านิลกาลกับวิชาดาบราชันย์ในการขึ้นมาบนเรดไลน์ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว และด้วยพลังลมปราณที่เขามีนั้นมันก็มากพอที่จะพาทั้งสามขึ้นมาพอกับเขาได้โดยที่ไม่มีปัญหาอะไร
น้ําเต้านิลกาลนั้นได้พาทั้งสี่ลอยขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง
“ กัปตัน, น้ําเต้าของคุณมันปลอดภัยกว่าสัตว์ประลาดนั่นมากจริงๆ!”
เจสันได้กล่าวออกมา
ในไม่ช้าพวกเขาก็มองเห็นศูนย์ใหญ่กองทัพเรือ
โรแกนนั้นได้บังคับให้น้ําเต้านิลกาลไปลงจอดในสถานที่ที่ห่างไกล
“ ในที่สุดพวกเราก็มาถึงแล้ว!”
“ ได้เวลาไปหาพวกมังกรฟ้าแล้ว!”
เมื่อจัดการทําให้น้ําเต้านิลกาลกลับมาในสภาพเดิมเสร็จ โรแกนก็ได้หันมาพูดกับทั้งสามในทันที
ในระหว่างที่พวกเขากําลังพูดคุยกันอยู่นั้นก็ได้มีทหารเรือลาดตระเวนเดินผ่านมาพอดีแต่ถึงอย่างงั้นร่างของทั้งสี่นั้นก็ได้จางหายไปอย่างรวดเร็ว
มันเป็นเรื่องธรรมดาที่ศูนย์ใหญ่กองทัพเรือนั้นจะมีมาตรการป้องกันที่แน่นหนา และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในวันนี้พวกเขานั้นเพิ่มความระมัดระวังขึ้นไปอีกหลายเท่า และจํานวนของพวกระดับสูงนั้นก็ถูกเพิ่มขึ้นมามากเช่นกัน
ทั้งสี่นั้นพยายามหลบหลีกพวกทหารเรือที่ลาดตระเวนอยู่อย่างระมัดระวัง
หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมงก็ได้มีทหารเรือสี่คนปรากฏตัวขึ้นมาที่ศูนย์ใหญ่กองทัพเรือและกําลังก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
ส่วนสูงของพวกเขาทั้งสี่คนนั้นแตกต่างกันมาก,สองคนแรกนั้นพวกเขามีส่วนสูงที่ใกล้เคียงกัน แต่อีกสองคนด้านหลังนั้นกลับมีส่วนสูงที่มากกว่าทั้งสองคนแรกมาก
กลุ่มของพวกเขานั้นดูแปลกมาก,พวกเขานั้นสวมหมวกของกองทัพเรือและกดมันต่ําจนมองไม่เห็นหน้าแถมยังมีคนหนึ่งพกปืนยาวมาอีกด้วย พวกเขานั้นดูเร่งรีบกันมาก
แม้ว่ามันจะดูแปลกแต่ทหารเรือคนใหญ่ในตอนนี้นั้นต่างก็มาจากฐานทัพที่แตกต่างกันไปมันจึงทําให้ไม่มีใครรู้สึกสงสัยในตัวตนของพวกเขา
ครึ่งวันผ่านไป
ท้องฟ้าในวันนี้นั้นสดใสเป็นอย่างมาก
แสงของแดดที่แผ่วเบานั้นมันทําให้เหล่าทหารเรือรู้สึกอบอุ่นและสบายใจ
ที่ครึ่งหลังของแกรนด์ไลน์
ทหารเรือที่ทําหน้าที่ในการรายงานการเคลื่อนไหวของชิกินั้นกําลังเงยหน้าขึ้นไปมองอะไรบางอย่างด้วยใบหน้าที่เปลี่ยนไป
มันไม่ได้มีแค่เขาทํานั้นที่มีอาการแบบนี้แม้แต่นักข่าวที่มา ติดตามข่าวของชิกินั้นก็มีอาการที่ไม่ต่างกัน
พวกเขานั้นได้ใช้หอยทากสื่อสารในการฉายภาพและตะโกนออกมาว่า
“ พวกคุณเห็นนั้นไหม,ราชสีห์ทองคําชิกเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว”
“ หลังจากรอมานานในที่สุดราชสีห์ทองคําชิกก็ลงมือแล้ว!”
กล้องนั้นได้เลื่อนและซูมเข้าไปใกล้ยิ่งขึ้น
ผู้คนทั่วโลกนั้นต่างก็กําลังเฝ้าดูเหตุการณ์นี้อย่างใจจดใจ
เมื่อชิกเคลื่อนไหวเรือโจรสลัดของเขาทั้งหมดก็ได้เคลื่อนไหวในเวลาเดียวกัน
ครึ่งชั่วโมงต่อมา เรือโจรสลัดทุกลําก็ได้มาอยู่ที่ด้านใต้ของเกาะลอยฟ้า,พวกเขานั้นได้รวมตัวกันจนก่อเกิดเป็นม่านเรือโจรสลัด!
“ พวกคุณดูนั้น,กลุ่มโจรสลัดราชสีห์ทองคํากําลังทําอะไรกันแน่? ”
นักข่าวนั้นได้ตะโกนออกมาเสียงดัง
ในตอนนี้ทั่วทั้งโลกนั้นต่างก็รับรู้ถึงการกระทําของชิกิ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีใครที่สามารถคาดเดาในสิ่งที่เขาต้องการจะทําได้
การจะเข้ามาในศูนย์ใหญ่กองทัพเรือนั้นจะต้องเข้ามาที่เส้นทางหลักของกองทัพเรือเพียงเท่านั้น!
แต่ดูเหมือนว่าชิกนั้นไม่ได้คิดที่จะทําอะไรแบบนั้น
“ เขาคิดที่จะทําอะไรกันแน่?”
ในเวลาเดียวกันที่ศูนย์ใหญ่กองทัพเรือ, ทหารเรือทุกคนนั้นต่างก็ให้ความสนใจกับการกระทําของชิกิมาก,พวกเขานั้นต่างก็อยากรู้ว่าชิกนั้นต้องการที่จะทําอะไรกันแน่
บนเกาะลอยฟ้าชิกนั้นได้มองลงมาที่ทะเลเบื้องล่างและกล่าวออกมาว่า
“ จัดการกับพวกหนอนแมลงก่อนแล้วกัน!
ในตอนนั้นเองเสียงระเบิดของปืนใหญ่ก็ได้ดังขึ้นมา
“บูม บูม บูม!”
“ พระเจ้าช่วย,ชิกิต้องการโจมตีพวกเรา!”
นักข่าวนั้นไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น
“ เขาเป็นบ้าไปแล้วหรือไงกัน,ทําไมจู่ๆเขาถึงต้องการกําจัดพวกเรากัน!”
นักข่าวนั้นได้กรีดร้องออกมาด้วยความสิ้นหวัง,ในตอนนี้ พวกเขานั้นได้ถูกชิกิทําลายล้างอย่างสมบรูณ์
