S.P.P: บทที่ 239: ทําลายมันทิ้งซะ?!
ลูกเรือของชิกินั้นต่างก็ร่อนลงมาจากบนท้องฟ้าเหมือนกับชื่อกลุ่มโจรสลัดของพวกเขา (กลุ่มโจรสลัดของชิกิชื่อกลุ่มโจรสลัดจ้าวเวหานะครับ)
พวกเขาไม่มีปีก,พวกเขาไม่ได้มีความสามารถในการบิน,แต่ภายใต้พลังอํานาจอันยิ่งใหญ่ของกัปตันของพวกเขาสามารถทําอะไรแบบนี้ได้
การจู่โจมอย่างกะทันหันของพวกเขานั้นทําให้ทหารเรือรู้สึกตกใจมาก แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาสามารถก็เข้าปะทะได้ทันท่วงที
แม้ว่าเหล่าโจรสลัดนั้นจะโจมตีเพียงแค่มุมเล็กๆของศูนย์ใหญ่กองทัพเรือเพียงเท่านั้นเพียงแค่ 1 ใน 10 ส่วนของศูนย์ใหญ่กองทัพเรือ แต่ผลกระทบของมันนั้นก็ยังน่าหวาดกลัวอยู่ดี
เหล่าทหารเรือนั้นต่างก็กําลังตกลงไปในความโกลาหลที่โจรสลัดได้สร้างขึ้น
บนแท่นสูงใบหน้าของคองนั้นถึงกับดํามืดในในทันที
“ พยายามรวมพวกโจรสลัดเอาไว้ในจุดๆเดียว!”
“ นอกจากนี้แจ้งให้ทหารเรือทุกคนที่กําลังสู้อยู่ให้ถอยกลับมา!”
“ หลังจากล่าถอยออกมาได้แล้วก็ทําการปิดล้อมจุดที่พวกโจรสลัดรวมตัว!”
เหล่าทหารเรือนั้นล่าถอยกลับมาอย่างรวดเร็ว
“ ขึ้นไปบนป้อมปราการแล้วเปลี่ยนไปใช่ปืนใหญ่”
คองที่ยืนอยู่บนแท่นนั้นได้ตะโกนออกมาเสียงดัง
ในตอนนี้ทหารเรือทุกคนนั้นต่างก็ได้สติกลับมาแล้ว,ที่นี่คือที่ใหน?,ที่นี่คือที่ของพวกเขา ที่นี่คือศูนย์ใหญ่กองทัพเรือที่น่าเกรงขามของพวกเขาที่เต็มไปด้วยยุทโธปกรณ์ที่น่าหวาดกลัวรอบด้าน
เหล่าทหารเรือที่มีไหวพริบนั้นสามารถเข้าใจคําสั่งนี้ได้ในทันที
“ ถอยออกไปจากที่นี่เร็วเข้า”
“ แค่พวกเราออกไปจากตรงนี้ให้ได้ก็พอ!”
ในตอนนั้นเองปากกระบอกปืนขนาดใหญ่ก็ได้เล็งมาที่เหล่าโจรสลัดพร้อมกับการปรากฏตัวของไซบอร์กสีดําขนาดใหญ่ที่มีแสงสีแดงอยู่ในดวงตาพวกมันนั้นได้พุ่งเข้าไปหาเหล่าโจรสลัดอย่างรวดเร็ว
เมื่อเหล่าทหารเรือนั้นล่าถอยออกมาได้สําเร็จนั้นพวกเขา ก็ได้เข้าปิดล้อมพวกโจรสลัดในทันที
“บูม!”
ไม่มีใครรู้ว่ามีปืนใหญ่กี่กระบอกที่กระหน่ํายิงมาที่พวกเขารู้ แต่ว่าพวกมันต้องเยอะมากอย่างแน่นอน
“บูม”
กระสุนปืนใหญ่นั้นได้พุ่งเข้าใส่เหล่าโจรสลัด,พวกเขานั้นได้กรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
กลุ่มของโรแกนที่อยู่บนอาคารนั้นถึงกับหยุดชะงักไปในทันที
“ นี่มันเสียงปืนใหญ่ของกองทัพเรือไม่หรือไงกัน?”
ในตอนนี้สถานที่ที่เคยเป็นสนามรบนั้นได้ถูกเปลี่ยนเป็นทะเลเพลิงไปเรียบร้อยแล้ว ในตอนนี้เหล่าโจรสลัดนั้นต่างก็กําลังดิ้นทุรนทุรายด้วยความเจ็บปวด คําสั่งของกองทัพเรือนั้นเด็ดขาดและโหดร้ายเป็นอย่างมากแต่ถึงอย่างงั้นมันก็สุดยอดมากจริงๆ
“ นี่มันเหมือนกับยักษ์สองตัวที่กําลังต่อสู้กันและก็มีพวกเราที่เป็นมดสี่ตัวที่เดินผ่านเข้ามาเห็นยังไงอย่างงั้นเลย”
คล็อกโคไดล์ได้กล่าวออกมา
คําพูดของเขานั้นทําให้อีกสามคนที่เหลือรู้สึกไม่พอใจ
สําหรับพวกเขานั้นการต่อสู้ที่อยู่ตรงหน้านั้นมันไม่ได้น่าหวาดกลัวแม้แต่น้อย มันเทียบกับการสู้ตัวต่อตัวของเหล่าคนที่แข็งแกร่งไม่ได้ด้วยซ้ํา
“ ไปกันเถอะ ฉันรู้สึกว่าดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของเผ่ามังกรฟ้าน่าจะอยู่ทางนี้”
โรแกนนั้นได้กล่าวออกมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับชี้ไปที่ ซอกเล็กๆที่อยู่ในทิศตะวันตกเฉียงเหนือ
ในสถานการณ์ที่วุ่นวายแบบนี้นั้นไม่มีใครมาให้ความสนใจกับพวกเขาซักคน,มันทําให้พวกเขาสามารถที่จะบรรลุวัตถุประสงค์ของพวกเขาได้ด้วยที่ไม่มีใครรู้ได้
ทั่งสี่นั้นได้จ้องมองลงไปที่สนามรบอีกครั้งและจดจําเหตุการณ์ที่วุ่นวายนี้เอาไว้ในใจของพวกเขา แม้ว่าในสงครามครั้งนี้พวกเขานั้นจะยังเป็นแค่ตัวประกอบ,แต่พวกเขาจะกลายเป็นตัวหลักในอนาคตอันใกล้นี้อย่างแน่นอน!
บนแท่นสูง,คองนั้นได้มองลงไปที่สถานการณ์ที่เกิดขี้นด้วยความรู้สึกพอใจ
“ เซนโงคุ เมื่อไหร่การ์ปจะมาถึง?”
เมื่อได้ยินคําถามของเขาใบหน้าของเซนโงคุนั้นก็ดํามืดในทันที
เขานั้นไม่สามารถติดต่อไอ้เพื่อนบ้านั้นได้เลยตั้งแต่สงครามเริ่มขึ้น!
“ น่าจะในเร็วๆนี้ล่ะ”
เซนโงคุนั้นไม่สามารถทําอะไรได้เขาได้แต่ตอบส่งๆกลับไป
“ บอกให้เขารีบกลับมาที่นี่ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทําได้,ฉันเชื่อว่าชิกิจะต้องมีไพ่ตายอะไรอยู่แน่ๆ!”
คองนั้นได้กล่าวออกมา
ในใจนั้นเซนโงคุอยากจะกระทืบการ์ปมาก แต่เขาก็ทําได้เพียงแค่พยักหน้าออกไปเท่านั้น
ในสถานการณ์แบบนี้นั้นไม่มีใครสังเกตเห็นร่างของคนสี่คนที่กําลังวิ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วหรือต่อให้มีใครมาพบเห็นพวกเขาเข้าพวกเขาก็จะจัดการกับคนๆนั้นในทันที
ร่างของทั้งสี่นั้นได้วิ่งออกไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
ครึ่งชั่วโมงต่อมา,ร่างของคนสี่นั้นก็ได้มาหยุดลงตรงกําแพงที่สูงประมาณ 30 เมตรก่อนที่จะหันมามองหน้ากัน
“ กัปตันไหนคุณบอกว่าจะพาพวกเรามาหาดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของเผ่ามังกรฟ้าไม่ใช่หรือไง?”
เจสันนั้นได้มองไปที่โรแกน
เขาได้มองมาที่กัปตันของเขาอย่างแปลกๆเนี่กัปตันของเขากําลังล้อเล่นอะไรอยู่รึเปล่าเนี่ย?
แต่สิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น, โรแกนนั้นได้พยักหน้าด้วยท่าทางจริงจัง
“ ที่นี่ล่ะถูกแล้ว เจสันทําลายกําแพงนี้ทิ้งซะแล้วพวกเราก็จะได้พบกับดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของเผ่ามังกรฟ้า!”
“ อะไรนะ?”
เจสันนั้นช็อคไปในทันที
เขานั้นได้มองกลับไปที่เหล่าทหารเรือระดับสูงนับพันที่ยืนอยู่บนสนามรบในทันที
กัปตันของเขาบ้าไปแล้ว!.ถ้าที่นี่คือดินแดนศักดิ์สิทธิ์แมรีจัวส์จริงๆ มันก็ไม่ได้เป็นปัญหาอะไรหรอก แต่ถ้ามันไม่ใช่ละก็ พวกซวยแน่!
“ เจสัน,รีบๆทําลายมันทิ้งซะ!”
คําพูดของโรแกนนั้นไม่มีความลังเลเลยแม้แต่น้อย,การที่เขาได้ฝึกฝนแก่นแท้ลมปราณนั้น มันทําให้ความสามารถในการรับรู้ของเขานั้นแข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปขึ้นมามาก,เขานั้นรู้สึกได้ถึงดินแดนศักดิ์สิทธิ์แมรีรัวส์ ที่อยู่เบื้องหลังของกําแพงนี้ได้อย่างชัดเจน
ไม่ผิดแน่!,มันต้องเป็นที่นี่อย่างแน่นอน!
“ เอาก็เอาวะ”
เจสันนั้นรู้สึกทําอะไรไม่ถูก
เคล็อกโคไดล์นั้นได้จุดซิการ์ขึ้นมาและมองมาที่เจสันอย่างเงียบ
ในตอนนี้เจสันนั้นได้กําหมัดของเขานั้นพร้อมกับมังกรที่โผล่ขึ้นมาล้อมรอบร่างของเขาเอาไว้
“ เสริมแกร่งสี่ร้อยเท่า!”
เจสันนั้นได้ส่งเสียงคํารามออกมาพร้อมกับปล่อยหมัดออกไป
มังกรพิโรธ
แขนขวาของเจสันนั้นได้พุ่งออกไปราวกับมังกรที่กําลังฉีกกระชากอากาศออกจากกัน
หลังจากนั้นไม่นานหมัดของเขาก็ได้กระแทกไปที่กําแพงหนา
กําแพงนั้นได้เกิดรอยร้าวขึ้นมาและขยายตัวออกไปอย่างรวดเร็ว เจสันนั้นได้ปล่อยหมัดของเขาออกไปอีกครั้ง
“บูม”
กําแพงนั้นได้แตกกระจายออกในทันทีพร้อมกับแสงสว่างที่ฉายชัดออกมาจากที่ข้างหลังของกําแพง
เจสันนั้นได้ถอนหมัดของเขากลับมาและมองที่กําแพงที่เขาพึ่งทําลายไป
ในเวลาเดียวกันนั้นเองเหล่าทหารเรือนั้นต่างก็รับรู้ถึงการมีอยู่ของพวกเขาแล้วในตอนนี้
