นิยาย อ่านนิยาย
S.P.P บทที่ 123: พายุทราย!
ร่างของคล็อกโคไดล์จมลงไปบนดาดฟ้าเรือพร้อมกับหัวของเขาที่อยู่บนพื้น
เลือดของเขานั่นสาดกระเซ็นเต็มอยู่บนดาดฟ้าเรือและกลิ่นของมันก็ฉุนมาก
ร่างกายของเขานั้นเต็มไปด้วยบาดแผลฟกช้ำจากหมัดที่ดุร้ายของเจสัน
ช่างเป็นพลังที่น่าทึ่ง,เจสันนั้นแข็งแกร่งมากเขาแข็งแกร่งยิ่งกว่าคล็อกโคไดล์มากในแก่ของศักยภาพทางด้านร่างกาย
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในตอนนี้ที่พลังผลไม้ปีศาจของคล็อกโคไดล์นั้นถูกเจสันแก้ทางได้อย่างสมบรูณ์,ในตอนนี้เขาไม่สามารถต้านทานเจสันได้เลย
“ บัดซบ!”
เสียงทุ้มต่ำได้ดังขึ้นมา,และในวินาทีต่อมาดวงตาของเจสันก็ได้งอเข่าแล้วถอยกลับไปอย่างรวดเร็ว
ในตอนที่เจสันเอามือของเขาออกมาจากร่างของคล็อกโคไดล์นั่น,ร่างกายของเขาก็ได้กลายเป็นเม็ดทรายและลอยล่องไปทั่วทั้งท้องฟ้า
“วูป!”
ทรายนั้นกำลังพุ่งเข้ามาหาเจสัน
ทรายนั้นมีเม็ดทรายอยู่นับไม่ถ้วน,ในขณะที่มันกำลังจะมาถึงเจสันนั้นเขาถอยร่นกลับไปอีกครั้ง
เมื่อมองไปที่ดาดฟ้าเรือนั้นมันได้ถูกปกคลุมไปด้วยทรายของคล็แกโคไดล์
“ มองไม่เห็นอะไรเลย!”
เขาไม่สามารถลืมตาได้,ทรายนั้นได้เข้ามาในดวงตาของเจสัน,เขาถึงกับต้องหลั่งน้ำตาออกมา
ท่ามกลางคลื่นทรายนั้นมันได้มีตะขอทองคำที่กำลังเรืองแสงออกมาภายใต้แสงจันทร์,ในตอนนั้นเองมันก็ได้พุ่งเข้ามาที่คอของเจสัน
“ตาย!”
คล็อกโคไดล์นั้นได้ส่งเสียงคำรามดังออกมาพร้อมกับตะขอทองคำที่แข็งแรงและแหลคมของเขา
“ได้ไงกัน”
ในช่วงเวลาต่อไป,เสียงตะขอทองคำของเขาก็ได้ดังขึ้นมาดวงตาของคล็อกโคไดล์ได้หดลง,เขานั้นได้ถูกกระแทกกลับไปอย่างรุนแรง,เขานั้นถึงกับหมุนไปมาอยู่ในอากาศก่อนที่จะตกลงไปที่ดาดฟ้าเรืออย่างแรง
ในตอนนี้ได้มีดาบกำลังพุ่งตรงมาที่คอของคล็อกโคไดล์
เมื่อเขาเห็นดาบนั้นเขาก็ได้เปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นทรายแล้วถอยหลังหลบไปในทันที
“ น้ำทะเลอีกแล้วงั้นหรอ!”
เมื่อมองไปที่ดาบตรงหน้าเขา,คล็อกโคไดล์ก็รู้สึกโกรธมาก
เขาไม่ได้พูดอะไรออกมา,ค่าหัวของพวกเขานั้นมันแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของพวเขา,แม้ว่าเขาจะรู้สึกกดดันแต่เขาก็ไม่เคยกลัวพวกเขาเลย
นอกจากความสามารถของผลปีศาจแล้วเขายังเป็นคนที่เต็มไปด้วยความทะเยอทะยานมันทำให้เขาไม่เคยเกรงกลัวต่อสิ่งใด
สำหรับโจรสลัดธรรมดานั้นถ้าพวกเขาต้องมาเผชิญหน้ากับคนพวกนี้ที่มีค่าหัวหลายร้อยล้านเบรี,พวกเขาจะต้องรู้สึกหวาดกลัวและไม่ต้องการต่อสู้กับพวกเขาอย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตาม,ด้วยชัยชนะตลอดการเดินทางของเขามันทำให้เขามีความมั่นใจในตนเองอย่างเต็มเปี่ยม
“ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้พบกับคู่ต่อสู้ที่น่าสนใจมากขนาดนี้!”
“ ถ้าฉันเอาชนะพวกนายได้,ค่าหัวของฉันก็จะเพิ่มสูงขึ้นไปอีก,และเมื่อถึงเวลานั้นชื่อของฉันก็จะเป็นที่รู้จักในหมู่โจรสลัดในท้องทะเลแห่งนี้!”
คล็อกโคไดล์พูดออกมาด้วยอารมณ์โกรธพร้อมกับสะบัดมือของเขาออกไปข้างหน้า
“พายุทราย!”
ในตอนที่เขาพูดคำนี้ออกมานั้นดาดฟ้าก็ได้ส่งเสียง “เอี้ยด” ดังขึ้นมาในทันทีและในช่วงเวลาสั้นๆนั้นรอยแตกก็ได้ขยายออกไปข้างหน้าราวกับใยแมงมุม
ดาดฟ้าเรือนั้นกำลังแตกออกอย่างรวดเร็ว
ความเร็วในการแตกนี้มันน่าประหลาดใจมาก,และในตอนนี้มันก็ได้ลุกลามมาถึงตรงใต้เท้าของเจสันพื้นใต้เท้าของเจสันนั้นได้กลายเป็นฝุ่นผงไปในทันที
“ มันมาแล้ว!”
ใบหน้าของโรแกนนั้นได้เปลี่ยนไปในทันที,เขาได้คว้าเจสันแล้วพุ่งออกไปจากเรืออย่างรวดเร็ว
เพียงพริบตาเดียวเขาก็ได้กลับมาอยู่บนเรือของเขาแล้ว
เจสันนั้นได้ขยี้ตาของเขาไปมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับเอาเม็ดทรายออกมาจากภายในดวงตาของเขา,ในตอนนี้ตาของเขานั้นได้กลายเป็นสีแดงไปแล้วและเขาก็รู้สึกแสบตามาก
เมื่อมาถึงจุดนี้,เขาก็ได้แสดงอาการตกใจออกมาบนใบหน้าของเขา
“เขาเป็นคนทำมันงั้นหรอ?”
ระยะห่างระหว่างเรือทั้งสองลำนั้นห่างกันไม่ถึงสิบเมตรด้วยซ้ำ,เจสันนั้นสามารถมองเห็นตำแหน่งของเรือลำนั้นได้อย่างชัดเจนผ่านแสงจันทร์และคบเพลิงที่อยู่ฝั่งตรงข้าม,ในตอนนี้มันได้กลายเป็นทะเลทรายไปแล้ว
เช่นเดียวกันในตอนนี้,พายุทรายนั้นได้ถูกสร้างขึ้นมาและกำลังลอยอยู่บนท้องฟ้า,ในตอนนี้มันกำลังหมุนไปมา
พายุทรายนั้นกำลังหมุนอยู่อย่างช้าๆ,แต่สิ่งที่แปลกก็คือมันหนุมอยู่แค่ในตำแหน่งของหัวเรือแล้วไม่ได้ส่ายไปมาอย่างมั่วซั่ว
เสื้อคลุมสีดำนั้นได้พลิ้วไหวไปมาตามสายลม,คล็อกโคไดล์นั้นกำลังเดินอยู่ท่ามกลางพายุทรายโดยที่ไม่ได้รับผลกระทบใดๆจากพายุทรายนี้เลย,ทรายนั้นได้สร้างเส้นทางให้แก่เขาในขณะที่เขากำลังเดินอยู่ราวกับว่าเขาเป็นราชาแห่งทราย
“ ชายที่มีค่าหัวระดับร้อยล้านเบรี,มาดูกันว่าพวกนายจะสามารถทำอะไรได้บ้าง!”
ใบหน้าของคล็อกโคไดล์นั้นดูเย็นชามาก,เขาได้บิดมือของเขาออกแล้วเขาก็ได้พุ่งออกไปข้างหน้า
“บูม!”
ทรายนั้นได้พุ่งเข้าไปหารูทดราก้อน
“กัปตัน!”
ใบหน้าของเจสันนั้นได้เปลี่ยนไปในทันที,พายุทรายนั้นมันใหญ่มากมันสามารถปกคลุม1ใน4ของดาดฟ้าเรือได้เลย
หากพายุทรายขนาดใหญ่นี้มาถึงรูทดราก้อนละก็ผลที่ตามมานั้นไม่ว่าใครก็คงจะรู้ดี
“บูซซ”
ในตอนนี้ตรงของโรแกนนั้นเต็มไปด้วยสายลมแรงและทราย
“ เจสันกลับมา!”
ดวงตาของโรแกนนั้นได้เปลี่ยนไปเป็นสีแดงเลือดพร้อมกับโทโมเอะสีดำที่กำลังหมุนวน,หลังจากนั้นก็ได้มีเสียงคำรามดังออกมาร่างของเขา,เขาได้หมุนตัวแล้วพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า
จากนั้นเขาก็ได้เหยียดมือขวาของเขาออกมาแล้วกดมันลง
“ ฝ่ามือยูไล!”
หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง,ฝ่ามือสีทองก็ได้ปรากฏขึ้นมาแล้วกำลังกดลงมา
“บูม!”
ฝ่ามือสีทองนี้กำลังกดลงมาที่พายุทรายที่อยู่ด้านล่าง,ฝ่ามืออันแข็งแกร่งที่ได้กดพายุทรายให้จมลงไปในก้นทะเลในทันที
“ฟุบ”
ฝ่ามือยักษ์นี่ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 30 เมตร,มันได้กระอทกลงบนทะเลจนทำให้เกิดหยดน้ำที่กำลังสาดกระเซ็นขึ้นมาเป็นจำนวนมาก
เมื่อคล็อกโคไดล์เห็นภาพนี้ใบหน้าของเขาก็ได้เปลี่ยนไปในทันที,ดวงตาของเขานั้นได้หดลงอีกครั้ง
หากเขาอยู่บนพื้นดินเขาสามารถเปลี่ยนพื้นนั้นให้กลายเป็นทะเลทรายได้ในทันทีเขามีแหล่งพลังที่ไม่มีที่สิ้นสุดและพลังของเขานั้นกำลังจะไปถึงจุดสูงสุดแล้ว อย่างไรก็ตามในท้องทะเลนั้นความได้เปรียบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขานั้นกลับกลายเป็นอุปสรรคที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาเช่นกัน
ความสามารถในการสร้างทะเลทรายของเขานั้น,เขาสามารถใช้มันได้แค่บนเรือของเขาเพียงเท่านั้น
โรแกนได้กระพริบหายไปอีกครั้ง,หัวใจของคล็อกโคไดล์นั้นกำลังเต้นแรงเขาเห็นโรเเกนที่กำลังลอยตัวอยู่บนท้องฟ้าเหนือเรือของเขา
“ แล่นเรือออกไปเร็วเข้า!”
หลังจากได้ยินเสียงตะโกน,ลูกเรือที่อยู่ข้างๆเขาก็ได้สติขึ้นมาแล้วรีบวิ่งไปที่หางเสือเรือเพื่อควบคุมเรือและแล่นเรือออกไป
“ นายคิดว่ามันจะง่ายนักหรือไง?,ที่จะหนีไปหลังจากที่นายพึ่งจะลงมือโจมตีพวกเราไป”
เสียงดังได้ดังขึ้นมาจากบนท้องฟ้า,มันทำให้ลูกเรือทุกคนต่างก็เงยหน้าขึ้นไปมองที่มาของเสียงนั้นในทันที
หลังจากนั้นพวกเขาต่างก็ต้องเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก,พวกเขานั้นได้เห็นฝ่ามือสีทองยักษ์กำลังพุ่งลงมาที่พวกเขาอีกครั้ง
