S.P.P บทที่ 156: เริ่มแล้ว!
“ พวกนายเป็นใคร?”
เจสันได้ถามออกมาด้วยความเย็นชา
ในช่วงเวลานี้พวกเขาไม่ได้พูดอะไรออกมามากนัก,พวกเขาเพียงแค่จ้องมองไปที่พวกเขา,เจสันนั้นไม่ได้รู้สึกประหลาดใจอะไรโรแกนนั้นได้บอกพวกเขาเอาไว้แล้ว
ชายชุดดําทั้งสามคนนั้นไม่ได้พูดอะไรออกมา,มีเพียงอีกสองคนเท่านั้นที่เดินเข้ามาหาพวกเขา
“ อย่าถามอะไรให้มากความรู้แค่ว่าที่เรามาอยู่ตรงก็เพื่อกําจัดพวกนาย!”
การแสดงออกของเขานั้นได้กลายเป็นจริงจังเมื่อเขาพบว่าอีกฝ่ายนั้นไม่สามารถจัดการได้ง่ายๆ
“ ลําบากซะแล้วสิ!”
เจสันวางหีบสมบัติลงบนพื้นพร้อมกับแววตาที่แหลมคมของเขาจากนั้นเขาก็ได้ก้าวไปข้างหน้า
หลังจากเดินมาสามก้าว,เจสันก็ได้เร่งฝีเท้าของเขาขึ้นพร้อมกับพุ่งเข้าไปหาพวกเขาหลังจากนั้นเขาก็กระโดดออกไปอย่างรวดเร็ว
“บูม!”
เขาได้งอเข่าทั้งสองข้างพร้อมกับพุ่งตรงออกไปด้วยพลังที่มหาศาลของเขามันทําให้เกิดฝุ่นควันจํานวนมากฟังกระจายไปทั่ว,พริบตาเดียวร่างของเจสันก็ได้หายไปจากนั้นเขาก็ได้มาปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งตรงหน้าของคนทั้งสองพร้อมกับกําปั้นของเขา
เมื่อเห็นร่างของเจสันชายชุดดําก็รู้สึกแปลกใจอย่างเห็น
“ หมอนี้แข็งแกร่งกว่าที่ฉันคิดเอาไว้!”
ชายชุดดําได้พูดออกมาอย่างสงบ
อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ novelza.com
“ ฮ่า ๆ,แต่มันยังไม่พอ!”
ในวินาทีต่อมา,เจสันก็ได้ล้มลงกระแทกพื้นชายทั้งสองคนนั้นเป็นเหมือนกับใบไม้ที่กําลังลมพลิ้วไหวไปตามสายลม,พวกเขานั้นหมุนตัวอยู่กลางอากาศก่อนที่พวกเขาลงมา บนพื้นอย่างช้าๆ
ดวงตาของเจสันนั้นหดแคบลงพร้อมกับการแสดงออกที่จริงจังยิ่งขึ้นของเขา
เขาเห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายนั้นไม่ง่ายที่จะจัดการ,มันเหมือนกับว่าเขากําลังเผชิญหน้ากับพลเรือเอกของกองทัพเรือ
“ทีละคน!”
ชายในชุดดําทางซ้ายได้พูดออกมาด้วยเสียงแผ่วเบา,ชายอีกคนหนึ่งก็ได้พยักหน้าและก้าวออกมา
พริบตาเดียวชายคนนั้นก็ได้พุ่งผ่านเจสันไป
ในขณะนั้นเองใบหน้าของเขาก็ได้เปลี่ยนไปในทันที่เขาได้ยื่นมือออกไปข้างหน้า
“ นายช้าเกินไป!”
เสียงที่ไม่แยแสได้ดังออกมา,และในทันทีที่พลังอํานาจอันแข็งแกร่งก็ได้จับมาที่แขนของเจสันอย่างเหนียวแน่นพร้อมกับเหวี่ยงร่างของเขาออกไปด้านหลัง
“บูม!”
ในตอนนี้เจสันได้เงยหน้าของเขาขึ้นมาพร้อมกับมองไปที่อีกฝ่ายที่กําลังพุ่งเข้าหาคล็อกโคไดล์
“แข็งแกร่งมาก!”
เขาได้มองไปที่คนตรงเขาพร้อมกับถอนมือขวาของเขากลับมาอย่างช้าๆ
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายได้มาอยู่ตรงหน้าของเขาแล้ว,คล็อกโคไดล์ก็ได้จ้องไปที่ชายชุดดําคนนั้นพร้อมกับจุดซิการ์ขึ้นมา
“ เจสัน,นายโอเคไหม?”
ขณะที่เขากําลังพูดอยู่นั้นจระเข้บนไหล่ของคล็อกโคไดล์ก็ดูเหมือนกําลังสั่นและคํารามออกมา
เขาพร้อมที่จะโจมตีได้ตลอดเวลา
“ ฉันไม่เป็นไร,การโจมตีนั้นไม่พอที่จะฆ่าฉันหรอก!”
เจสันหันไปหาคล็อกโคไดล์
อาจกล่าวได้ว่านอกเหนือจากพลเรือตรีที่มีพลังน้ำแข็งนั้นแล้ว,ชายที่อยู่ตรงหน้าของเขาคนนี้นั้นก็นับว่าเป็นคู่ต่อสู้ที่ทรงพลังที่สุดเท่าที่เขาเคยเจอมา
“ พวกนายทั้งคู่พร้อมหรือยัง?”
เสียงที่เย็นชาได้ดังมาจากชายชุดดําที่เพิ่งโจมตีเจสันไปเมื่อกี้
เมื่อเห็นว่าพวกเขาไม่ยอมตอบเขาก็ได้ก้าวไปข้างหน้าในทันที
เพียงครู่เดียว,เจสันที่กําลังเฝ้าดูศัตรูของเขาอยู่นั้นเขากลับไม่พบอีกฝ่ายแล้วเขาได้หายตัวไปทิ้งไว้เพียงแค่รอยร้าวบนพื้น
“โซล!”
ด้วยความเร็วของเขา,เขาได้มาถึงตรงหน้าของเจสันในทัน
เจสันนั้นตกใจเขาจึงกระแทกหมัดขวาของเขาออกไป
“ เสริมแกร่งร้อยเท่า!”
เจสันได้ปล่อยหมัดของเขาไปที่ฝ่ายตรงข้ามพร้อมกับเสียงตะโกนที่ดังลั่นของเขา
ถ้าเป็นการต่อสู้ระยะประชิดละก็เจสันนั้นราวกับสัตว์ป่า
อย่างไรก็ตามเจสันกลับรู้สึกประหลาดใจมากยิ่งขึ้นเพราะในตอนที่เขาต่อยที่อีกฝ่ายดูเหมือนว่าร่างกายของเขาจะสั่นไหวและหายตัวไปในทันที
“ ฉันอยู่ตรงนี้!”
เสียงที่ไม่แยแสได้ดังขึ้นมาที่ด้านหลังของเขาซึ่งมันทําให้เจสันโมโหมาก
“ บัดซบ!”
“เท้าวายุ!”
“บูม!”
การโจมตีที่รุนแรงได้พุ่งเข้าปะทะกับเจสันโดยตรงมันได้ส่งเขากระเด็นลอยไปบนอากาศอีกครั้ง
คล็อกโคไดล์นั้นเห็นภาพนี้อย่างชัดเจนมันทําให้การแสดงออกของเขาเปลี่ยนไปในทันที
ในตอนนี้เขากําลังเห็นชายชุดดําคนนั้นกําลังยืนอยู่กลางอากาศและหลังจากที่เขาทําการโจมตีเสร็จเขาก็ค่อยทิ้งตัวลงมาบนพื้นอย่างช้าๆ
เขาทํามันได้ยังไงกัน?
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง,ชายชุดดําคนนั้นก็ได้พุ่งเข้าไปหาเจสันอีกครั้ง
อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ novelza.com
ดวงตาของคล็อกโคไดล์นั้นเฉียบคมมากและจากนั้นจระเข้ของเขาก็ได้คํารามออกมามันได้ส่งเสียงคํารามดังออกมาก่อนที่จะกลายเป็นทรายและพุ่งเข้าไปหาชายชุดดําคน นั้น
ชายชุดดําอีกคนหนึ่งก็ได้ตวัดขาของเขาแล้วกระแทกไปทรายของคล็อกโคไดล์การโจมตีของเขานั้นทําให้ทรายของเขาสั่นสะเทือนและสลายหายไป
“ จริงๆแล้วนายไม่มีเวลาไปห่วงคนอื่นหรอกนะ!”
เสียงที่แผ่วเบาได้ดังเข้ามาในหูของเขาและเมื่อเขาหันกลับมาเขาก็ได้เห็นว่าชายคนนั้นได้มายืนห่างจากเขาเพียงห้าเมตรเท่านั้น
“ฮึ!”
คล็อกโคไดล์ได้มองไปที่เจสันอีกครั้งเจสันนั้นกําลังยืนขี้นมาอีกครั้งด้วยความโกรธพร้อมกับมองไปที่คู่ต่อสู้ของเขาอย่างระมัดระวัง
ชายชุดดํานั้นไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมาจากนั้นเขาก็ได้หายตัวไปอีกครั้ง
“บูม!”
ทรายได้ปรากฏขึ้นมาเพื่อป้องกันการโจมตีของอีกฝ่ายในทันที
จากนั้นการโจมตีอีกระลอกก็ได้ตามมาและเป็นอีกครั้งที่มันถูกทรายสกัดกั้นเอาไว้ได้
การโจมตีของชายชุดดําทั้งห้าหรือหกคนนั้นถูกป้องกันด้วยทรายของคล็อกโคไดล์และไม่สามรถทําร้ายเขาได้
คล็อกโคไดล์ได้พ่นควันออกมาพร้อมกับการแสดงออกของเขาที่ยังคงสงบ,เขาไม่ได้เคลื่อนไหวแต่อย่างใด
จระเข้บนไหล่ของเขานั้นได้กลายเป็นทรายและหมุนวนอยู่รอบๆตัวเขาราวกับว่ามันกําลังปกป้องเขาอย่างหนาแน่น
“ พวกนายไม่โจมตีต่อแล้วงั้นหรอ?,ถึงตาฉันแล้วงั้นสินะ!”
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ยอมโจมตี,คล็อกโคไดล์ก็ได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน
เมื่อเขาพูดจบทรายที่อยู่รอบๆตัวเขาก็ได้สั่นสะเทือนนมาอย่างรุนแรงพร้อมกับดาบทรายที่แหลมคมที่กําลังร้องคํารามและพุ่งเข้าหาศัตรูของเขาด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ
“บูม!”
ชายชุดดํานั้นได้หลีกเลี่ยงดาบทรายของเขาไปได้,แต่ที่พื้นนั้นมันได้ปรากฏหลุมลึกขึ้นมา
ในบ้านของโรแกน
“ เร็วเข้า,เธอจะคลอดแล้ว!”
ในไม่ช้าใบหน้าของโรแกนก็ได้เปลี่ยนไป
เสียงนั้นคือเสียงของหมอที่ทําคลอดให้กับรูจที่มาพร้อมกับเสียงกรีดร้องของรูจ
หลังจากรอมานาน,ในที่สุดเอสก็กําลังจะได้ลืมตาดูโลกแล้ว
เขาได้ก้าวเข้าไปในบ้านเขาต้องการเข้าไปดูแต่เขาก็ถูกกั้นเอาไว้ด้วยหมอที่ทําคลอดให้กับรูจและขอให้เขาออกไปข้างนอกก่อน
“ เทรนซุ,นายต้องใส่ใจทุกสิ่งรอบตัวนาย,เข้าใจไหม?”
“รับทราบครับ!”
เทรนซุพยักหน้า
บนถนนไม่ไกลจากบ้านของเขาได้มีร่างของคนหกคนปรากฏขึ้นมาทีละคน
“ จัดการทุกคนยกเว้นเจ้าหญิง”
“ จะไม่มีใครสามารถออกไปจากที่นี้ได้!”
