S.P.D: บทที่ 169: มังกี้ ดี. การ์ป!
เมื่อได้ยินคําพูดของเทรนซุผู้คนบนดาดฟ้าเรือนั้นก็ดูจะไม่เชื่อเพราะมันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้แต่ในตอนนั้นเองพวกเขาก็ได้มองออกไปที่เบื้องหน้าของพวกเขา
“บูม!”
ในเวลานี้กระสุนปืนใหญ่นั้นได้ตกลงไปที่ก้นทะเลและระเบิดออกมามันทําให้เรื่อรูทดราก้อนนั้นสั่นไหว
“ เร็วเข้าเตรียมตัวให้พร้อมสําหรับการต่อสู้ครั้งใหญ่!”
ลูกเรือฝึกหัดนั้นได้ตะโกนและวิ่งขึ้นไปบนดาดฟ้าเรือ
โรแกนและลูกเรือของเขานั้นได้เดินไปที่หัวเรือ พวกเขาได้มองไปที่เรือรบที่กําลังเข้ามาหาพวกเขาที่หัวเรือของเรือรบลํานั้นมีร่างสูงที่สวมหมวกหัวสุนัขยืนอยู่ เขากําลังข ว้างกระสุนปืนใหญ่สีดําด้วยมือเปล่าของเขามาซ้ําแล้วซ้ําเล่า
ตามมาด้วยเสียงฉีกอากาศ
“วิ้วว!”
ในเวลานั้นเองกระสุนปืนใหญ่อีกสองนัดก็ได้ถูกขว้างมาจากความว่างเปล่าและพุ่งตรงเข้ามาหาพวกเขา
“ พระเจ้าเรื่องจริงหรอเนี่ย?”
เจสันนั้นรู้สึกตกตะลึงมาก
เจสันนั้นมีร่างกายที่แข็งแกร่งและเต็มเปี่ยมไปด้วยพละกําลังอันมหาศาลแต่สิ่งนั้นมันก็ยังเป็นเรื่องยากสําหรับเขาที่จะทํามันได้เขาไม่เคยแม้แต่ที่จะคิดทํามัน ความแข็ง แกร่งของเขานั้นมันไม่ใช่แค่เรื่องของพละกําลังแต่มันรวมไปถึงการควบคุมของเขาด้วยถ้าเป็นเขาละก็กระสุนปืนใหญ่พวกนั้นคงระเบิดตั้งแต่เขาจับมันแล้ว
“ เขาทํามันได้ยังไงกัน?”
ในพริบตาเดียวกระสุนปืนใหญ่พวกนั้นก็ได้มาถึงตรงหน้าของรูทดราก้อน
รูม่านตาของโรแกนนั้นได้หดตัวลงเขาได้งอเข่าแล้วกระโดดขึ้นไปกลางอากาศ
“บัตโตจุสสี!” (เทคนิคการวาดดาบ)
“ยูซซซ!”
ดาบของเขานั้นได้พุ่งตรงไปที่กระสุนปืนใหญ่พวกนั้น
กระสุนปืนใหญ่ทั้งสองที่กําลังพุ่งเข้ามาด้วยความเร็วสูงนั้นถูกตัดขาดในทันทีและตกไปที่ด้านข้างของเรือ
“บูม!”
กระสุนปืนใหญ่นั้นได้ระเบิดออกมาพร้อมกับน้ําทะเลที่สาดกระเซ็นขึ้นมา
“ ฮ่าฮ่าเฉันมั่นใจแล้วว่าเขาแข็งแกร่ง!”
เสียงหัวเราะได้ดังขึ้นมาจากทิศทางของเรือรบ
เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะนั้นการแสดงออกของโรแกนก็ได้เปลี่ยนไปในทันที
“การ์ป!”
เขาได้ตะโกนและพูดชื่อของอีกฝ่ายออกมา
คนที่สวมหัวสุนัขบนหัวเรือนั้นก็คือ มังกี้ ดี. การ์ป พลเรือโทของศูนย์ใหญ่กองทัพเรือเขามีรูปร่างที่สูงใหญ่และเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง ตัวของเขานั้นเต็มไปด้วยแรงกดดันที่ไร้ที่สิ้นสุด
โรแกนนั้นไม่คิดเลยว่าเขาจะได้มาเจอชายคนนี้ในที่แห่งนี่ สิ่งที่ทําให้เขาโกรธมากก็คือเป้าหมายที่ชัดเจนของชายคนนี้ มันคือการทําลายเขาและกลุ่มของเขา
“ อย่าคิดที่จะหนีละไอหนู นายหนีฉันไม่พ้นหรอก!”
การ์ปได้พูดออกมาพร้อมกับเรือรบของเขาที่แล่นเข้ามาใกล้กับเรือของโรแกนมากยิ่งขึ้น
“ กัปตัน เราพร้อมสู้แล้ว!”
คล็อกโคไดล์ได้กล่าวออกมาพร้อมกับจระเข้บนไหล่ของ เขาที่ร้องคํารามออกมาและเปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นทราย
“ ไม่ต้องรีบร้อน รอดูอีกฝ่ายก่อน!”
โรแกนได้กล่าวออกมาอย่างแผ่วเบาและมองไปที่การ์ป
เมื่อได้ยินคําพูดของโรแกนลูกเรือทุกคนต่างก็รู้สึกตกตะลึงในทันที
ตอนนี้ศัตรูของพวกเขานั้นคือทหารเรือมันเป็นอะไรที่ชัดเจนมาก อย่างไรก็ตามพวกเขาก็ยังคงเชื่อฟังโรแกนและไม่ได้ลงมือทําอะไรออกไป
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เรือรบนั้นก็อยู่ห่างจากรูทดราก้อนเพียงหนึ่งเมตรเท่านั้น
ด้วยการสังเกตอย่างใกล้ชิดโรแกนก็ได้รู้ว่าการ์ปนั้นอายุน้อยกว่าในอนิเมะมาก การ์ปตรงหน้าเขานั้นเป็นแค่ชายวัยกลางคนที่มีผมสีดําเขายืนอยู่บนหัวเรือของเขาอย่างสงบพร้อมกับปลดปล่อยแรงกดดันออกมา
เขาดูราวกับภูเขาที่กําลังพุ่งทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างองอาจ
“ ไอหนู ฉันตามหาตัวนายมานานแล้ว อยู่คุยกับฉันก่อนได้ไหม?”
การ์ปได้กระโดดลงมาจากเรือรบมาที่รูทดราก้อน
ในเวลาเดียวกันเหล่าทหารเรือบนเรือรบนั้นต่างก็กระโดดลงมาและมองไปที่โรแกนและลูกเรือของเขาด้วยความกังวล
“ พลเรือโทการ์ป พวกนั้นเป็นอาชญากรโลกนะครับ!”
ทหารเรือที่อยู่ด้านหลังการปนั้นได้ตะโกนขึ้นมาด้วยเสียงเป็นกังวล
แน่นอนว่าเขานั้นรู้สึกกังวลมาก เพราะว่าเขานั้นกําลังอยู่ตรงหน้าของชายที่มอบความพ่ายแพ้ให้กับคิซารุ
ร่างของทหารเรือหนุ่มคนนั้นกําลังสั่นเทา ชายหนุ่มตรง หน้าเขานั้นเป็นชายหนุ่มที่โหดร้ายที่สุด
“ เก็บดาบของพวกนายได้แล้ว!”
โรแกนได้มองไปที่ลูกเรือของเขาและสั่งพวกเขาด้วยน้ําเสียงที่เย็นชา
ลูกเรือทั้งหมดของเขานั้นต่างก็รู้สึกตกตะลึง พวกเขานั้นได้หันมามองหน้ากันก่อนที่พวกเขาจะยัดดาบกลับลงไปในผัก
พลเรือโทการ์ปนั้นเป็นคนที่แข็งแกร่งมากในสายตาของโจรสลัด
“ ฮ่าฮ่า กัปตันตัวน้อยของพวกนายกล้าที่จะเผชิญหน้ากับฉันด้วยตัวคนเดียว!”
การ์ปได้หัวเราะออกมาเสียงดัง
“ พลเรือโทการ์ป คุณรู้ไหมว่าคุณอาจจะต้องมีการสูญเสียถ้าเกิดคิดที่จะไล่ตามฉัน?”
โรแกนได้ถามออกมาอย่างแผ่วเบา
” แล้วคุณจะเอาไงต่อ?”
เมื่อได้ยินคําถามนั้นการแสดงออกของการ์ปนั้นก็ได้เปลี่ยนไปพร้อมกับความสงสัย
“ ฉันจะจับกุมนาย!”
เมื่อเขาพูดจบเหล่าทหารเรือที่อยู่ข้างหลังเขาและเหล่าลูกเรือที่ยู่ข้างหลังของโรแกนก็ได้ยกอาวุธขึ้นมาอีกครั้ง
ภายในเวลาไม่นาน บรรยากาศโดยรอบนั้นก็เต็มเปี่ยมไปด้วยความตึงเครียดทั่วทั้งเรือ
“งั้นหรอ?”
โรแกนได้ยักไหล่ของเขาพร้อมกับพูดออกมาด้วยน้ําเสียงที่ดุร้าย
“ มันอาจจะยากหน่อยนะ!”
“ใครจะไปรู้ละจริงไหม?”
น้ําเสียงของการ์ปนั้นสบายๆมาก แต่การแสดงออกของเขานั้นกลับเย็นชา
“ นายจะมากับพวกเราโดยดีไหม ฉันไม่อยากฆ่านาย”
“อืมมม?” โรแกนนั้นเต็มไปด้วยความสงสัย
“ การที่ได้นายเข้าไปอยู่ในกองทัพเรือและการได้ช่วยภรรยาของโรเจอร์ไปพร้อมๆกันนั้นมันคงจะเป็นเรื่องที่ดีมาก!”
“ ฉันพึ่งสู้กับคนของพวกมังกรฟ้ามา”
“ นายพึ่งไปสร้างเรื่องมางั้นหรอ!”
น้ําเสียงของเขาได้เปลี่ยนไปและกลายเป็นจริงจัง
“ นายมันเป็นพวกมีปัญหาเหมือนกับหมอนั้น…”
เมื่อได้ยินคําพูดของเขาการแสดงออกของโรแกนก็ได้เปลี่ยนไปเล็กน้อย
“ มันทําให้ฉันลังเลว่าจะจับกุมนายหรือปล่อยนายไปดี”
โรแกนนั้นรู้สึกสับสนเล็กน้อยในตอนที่เขาเห็นใบหน้าที่ซับซ้อนของการ์ปมันทําให้จิตใจของเขาสั่นไหว
การ์ปและโรเจอร์นั้นพวกเขามีความสัมพันธ์ที่เป็นทั้งมิตร และศัตรู แต่จุดยืนของพวกเขานั้นมันต่างกันเกินไป มันก็คล้ายๆกับลูฟี่และสโมคเกอร์ในเนื้อเรื่องดั้งเดิม
อาจกล่าวได้ว่าถ้าไม่มีเรื่องของจุดยืนของพวกเขา พวกเขาก็คงจะเป็นเพื่อนสนิทกันไปแล้ว
“ เอาล่ะ!”
โรแกนได้ยกยิ้มขึ้นมา
“ ถ้าคุณไม่ทํามันในตอนนี้ คุณก็จะไม่ได้ทํามันอีกแล้วในโลกใหม่!”
“ และมันจะกลายเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่สําหรับคุณ!”
เมื่อได้ยินอย่างงั้นการ์ปก็รู้สึกอารมณ์เสียในทันที
“คุณการ์ป! เขาเป็นอาชญากรโลกและต้นกําเนิดของเขา นั้นมันก็น่าหวาดกลัวมาก!”
ทหารเรือที่อยู่ข้างหลังเขานั้นพวกเขาได้ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ
อย่าปล่อยคนที่หลงผิดคนนี้ให้หนีไปได้
“ เอางงั้นสินะ!”
ทันใดนั้นดวงตาของการ์ปก็ได้เปล่งประกายขึ้นมาเขาได้กํามือหมดของเขา
ในตอนนี้หัวใจของโรแกนนั้นกําลังสั่นไหว
ดวงตาของเขานั้นได้เปลี่ยนเป็นสีแดงพร้อมกับโทโมเอะทั้งสามที่หมุนวนอย่างรวดเร็ว
ไม่ถึงหนึ่งนาที กําปั้นของการ์ปก็ได้พุ่งตรงเข้ามาที่ใบหน้าของเขา
“โซล!”
ร่างของโรแกนนั้นได้กระพริบหายไปในทันที
หมัดของการ์ปนั้นได้พุ่งผ่านตัวของโรแกนไป
“ เฮ้!”
ในตอนที่พวกเขาเห็นหมัดของการ์ปนั้นเจสัน คล็อกโคไดล์ และเทรนซุนั้นก็ได้ตะโกนออกมาด้วยความบ้าคลั่ง
เจสันนั้นได้ก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับปล่อยหมัดออกไป
เมื่อเห็นอย่างนั้น การ์ปก็ได้ยกยิ้มและปล่อยหมัดของเขาออกไป
วินาทีต่อมาหมดทั้งสองก็ได้ปะทะกัน ฉากนี้นั้นมันทําให้ทุกคนรู้สึกช็อค
