S.P.P: บทที่ 184: เป็นไปได้ไหมที่จะสร้างมัน?
เมื่อเขาได้ยินคําพูดของโรแกนเขาก็รู้สึกประหลาดใจมาก,เขาไม่ได้สนใจเกี่ยวกับพลูตันอีกต่อไปแต่กลับมองไปที่โรแกนอย่างระมัดระวัง
ทอมนั้นรู้สึกคุ้นหน้าของโรแกนแต่เขากลับนึกไม่ออกว่าเขาเคยเห็นที่ไหน
“ นาย!, พี่ชายของนายคือใคร?”
ในอาชีพของเขานั่นเขาได้สร้างเรือมาแล้วหลายลําทั้งโจรสลัดและอื่นๆ เขานั้นภูมิใจในผลงานทุกชิ้นของเขา
โรแกนได้พูดออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม
“ พี่ชายของผมชื่อโกล ดี โรเจอร์!”
ทอมนั้นไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เขาได้ยิน,เขาได้จ้องมองไปที่โรแกนอย่างตกตะลึงและมองที่เหล่าลูกเรือที่อยู่ข้างหลังเขา
เจสันได้มองไปรอบๆข้างๆเขานั้นมีคล็อกโคไดล์ที่กําลังสูบซิการ์พร้อมกับใบหน้าที่จริงจัง,ข้างหลังนั้นมีคนอีกห้าที่ดูก ระตือรือร้นมาก
กลุ่มคนเหล่านี้นั้นต่างก็มีบุคลิกที่แตกต่างแต่เขาเห็นบาง สิ่งที่เรียกว่า “ความหวัง” อยู่ในแววตาของพวกเขา
“ แล้วนายชื่ออะไร?”
เขาได้ถามออกไปด้วยความร้อนใจ
“ โกล ดี. โรแกน!”
โรแกนได้พูดออกมาอย่างแผ่วบา
“โรแกน!”
หลังจากนั้นทอมก็พูดขึ้นมาว่า
“ ใช่ ใช่ เขาเคยบอกฉันว่าเขามีน้องชายและน้องของเขาก็ยังเด็กมาก แม้ฉันจะจําชื่อของเขาไม่ได้แต่นายคงไม่มีเหตุผลอะไรที่จะโกหกฉัน!”
ในตอนที่เขาได้พบกับโรเจอร์ครั้งแรกนั้นเขาเข้ามาเพื่อที่ขอให้สร้างเรือให้ในตอนนั้นเขาพบว่าโรเจอร์นั้นไม่มีความหยิ่งยโสและความเป็นเจ้าแห่งโจรสลัดเลยแม้แต่น้อย,เขาเป็นคนร่าเริงและมีบรรยากาศที่เป็นเอกลักษณ์ในตอนที่เขาได้พูดคุยกับโรเจอร์เป็นครั้งแรกนั้นเขาก็ได้พบกับ แสงสว่างแห่งความฝัน และมันก็เป็นเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังการสร้างเรือโอโรแจ็คสันให้กับโรเจอร์
“ นายมีบุคลิกที่เหมือนกับพี่ชายของนาย!”
ทอมได้จ้องมองไปที่โรแกนและเผลอพูดออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ
เมื่อมองไปที่โรแกนเขาก็ได้มองเห็นเส้นทางแห่งความฝันอีกครั้ง
“ พวกเขาเป็นพรรคพวกของนายทั้งหมดเลยงั้นหรอ?”
ทอมได้ถามออกมาอีกครั้ง
โรแกนได้มองไปที่ชายที่อยู่ตรงหน้าเขา เขาเข้าใจความรู้สึกของเขาได้ในทันที
เมื่อได้เห็นคลื่นลูกใหม่ที่สานต่อความพยายามของคลื่นลูกเก่า,ทอมนั้นรู้สึกยินดีและประหลาดใจมาก
“ ใช่,พวกเขาทุกคนเป็นพรรคพวกของผม,ผมได้ก่อตั้งกลุ่มโจรสลัดแล้วและพวกเราก็จะเดินตามรอยของโรเจอร์!”
ทอมได้ลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปที่ด้านหน้าของพวกโรแกนและมองมาที่พวกเขา
แต่ครั้งนี้เขาจ้องมองไปที่พวกเขาอย่างจริงจังและใส่ใจมากขึ้นราวกับว่าเขาต้องการที่จะจดจําใบหน้าของพวกเขาทุกคนเอาไว้ในใจของเขา
“ ดี.ดีจริงโรแกน!”
“ โรเจอร์ต้องมีความสุขมากแน่ๆถ้าได้มาเห็นว่าน้องชายของเขานั้นได้ก่อตั้งกลุ่มโจรสลัดและเดินตามรอยเขา!”
“ ครั้งหนึ่งเขาเคยบอกกับฉันว่านายไม่ต้องการเป็นโจรสลัดมันน่าเศร้านะที่เขาไม่ได้มาอยู่เห็นนายในตอนนี้!”
“ และฉันก็ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าฉันจะได้มาเจอกับนาย!”
ทอมได้กล่าวออกมากด้วยความรู้สึกยินดี
ชายคนนี้เป็นคนดีมากจริงๆ
“ นายเพิ่งพูดว่านายต้องการพลูตันงั้นสินะ?”
หลังจากพูดคุยกันซักพักใบหน้าของทอมก็ได้กลับมาจริงจังอีกครั้ง
“ ใช่แล้ว คุณทอมผมต้องการเรือที่สามารถเทียบได้กับพลูตัน”
“ พลูตันของจริงนั้นยากที่จะสร้างแต่สําหรับสิ่งที่คล้ายกันผมคิดว่าผมสามารถพึ่งคุณได้!”
โรแกนได้กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง
ในฐานะที่เป็นอาวุธโบราณพลูตันนั่นอาจจะเคยถูกสร้างขึ้นมาแล้วในอดีตอันไกลโพ้น แต่ในยุคนี้มันคงจะเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้
ในตอนที่โรแกนพูดจบ,คุณทอมก็ได้ส่ายหัวของเขาในทัน
“ พลูตันนะ ฉันสร้างได้!”
* วะ-ว่าไงนะ?”
คราวนี้กลับเป็นโรแกนที่ต้องตกใจ
นี่เขาสามารถสร้างอาวุธโบราณได้จริงๆงั้นหรอเนี่ย?
“ ใช่ ฉันสามารถสร้างพลูตันได้”
ทอมได้กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ
“ ถ้าจะให้เปรียบเทียบกับรถไฟเดินทะเลที่ฉันวางแผนที่จะสร้างนั้น,ความซับซ้อนในการสร้างพลูตันนั้นยากกว่ามาก”
ทอมได้กล่าวออกมาเมื่อเห็นความตกใจในแววตาของโรแกน
“ อาวุธโบราณนั้นอาจจะเป็นแค่เรื่องที่กล่าวเกินจริงก็ได้,ตํานานก็ยังเป็นแค่ตํานาน,และต่อให้พลูตันมีพลังทําลายล้างที่สุดยอดและสามารถทําลายเกาะได้จริงๆก็ตาม…”
“ แต่เวลานั้นไม่เคยหยุดเดิน,มนุษย์นั้นไม่เคยหยุดพัฒนา และอีกไม่นานมนุษย์ก็จะสามารถทําลายเกาะได้โดยไม่ต้องพึ่งอะไรแบบนั้นอีกต่อไป!”
คําอธิบายของทอมนั้นทําให้โรแกนมีความเข้าใจที่มากขึ้น
ถูกต้อง,เวลานั้นไม่เคยหยุดเดิน, จริงอยู่ที่พลูตันอาจจะมีพลังลําทายล้างที่แข็งแกร่งแต่ในยุคสมัยนี้เองก็มีเหล่าผู้ที่แข็งแกร่งอีกมากมาย
ยกตัวอย่างราชสีห์ทองคําชิกที่สามารถสร้างเกาะลอยฟ้าได้ หรือหนวดขาวที่สามารถสร้างสึนามิได้ด้วยการระเบิดพลังเพียงครั้งเดียว,พวกเขาเหล่านี้อาจจะมีพลังอํานาจที่ไม่ด้อยไปกว่าอาวุธโบราณเลยด้วยซ้ํา
“ ฉันได้คิดเรือแบบใหม่เอาไว้ในใจของฉันแล้ว ความสามารถโดยรวมของมันนั้นเหนือกว่าพลูตันอย่างแน่นอนแต่พลังทําลายนั้นอาจจะเทียบไม่ได้”
ทอมได้กล่าวอธิบายออกมา
โรแกนนั้นต้องการเรือที่มีความสามารถรอบด้าน
และสิ่งที่ทอมกล่าวออกมานั้นมันก็ตรงกับความต้องการของโรแกน
” คุณทอม,คุณทํามันได้จริงๆงั้นหรอ?”
“ ฉันทํามันได้แน่นอนถ้าเป็นในสถานการณ์ปกติ!”
ทอมได้กล่าวออกมาอย่างมั่นใจแต่หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ได้กล่าวออกมาอย่างลังเล
“ เกิดอะไรขึ้นกับคุณ?”
โรแกนได้ถามออกมาด้วยความสงสัย
“ เวลาของฉันใกล้จะหมดแล้ว ฉันกลัวว่ารัฐบาลโลกจะมาถึงในเร็วๆนี้!”
ทอมได้กล่าวออกมาอย่างหงุดหงิด
เขานั่นต้องการสร้างเรือที่ดีให้กับน้องชายของเพื่อนเก่าเขา,เขาคาดหวังว่าชายหนุ่มคนนี้จะสร้างยุคสมัยที่ยอดเยี่ยมยิ่งกว่ายุคสมัยของโรเจอร์
* รัฐบาลโลก?”
โรแกนนั่นได้ชะงักไปในทันที เขาจําได้แล้วว่าคุณทอมนั้น เป็นคนสร้างเรือโอโรแจ็คสันให้กับโรเจอร์
” คุณทอมมั่นใจได้เลยว่าในตอนนี้คุณจะไม่เป็นอะไร”
“ รัฐบาลโลกจะยังไม่มาพาตัวคุณไปและคุณก็จะปลอดภัยอย่างน้อยก็สิบปี”
โรแกนได้พูดออกมาอย่างมั่นใจ จากที่เขาจําได้รัฐบาลโลกนั้นจะมาเอาตัวคุณทอมไปในตอนที่เขาสร้างรถไฟเดินทะเลสําเร็จแล้ว
“ ฉันก็หวังว่ามันจะอย่างนั้น!” ทอมได้กล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้มและส่ายหัวของเขา
“ ฉันต้องใช้เวลาอย่างน้อยสองเดือนในการสร้างเรือ!”
“สองเดือน?”
โรแกนได้ขมวดคิ้ว เขาไม่ได้มีเวลามากขนาดนั้น
“ นายจะไปที่อื่นหรือรออยู่ที่นี่ก่อนก็ได้แล้วพอถึงเวลา นายก็คอยกลับมารับเรือ!”
“ เอาล่ะ!”
“ ฉันต้องการเวลาในการร่างแบบของเรือ”
“ นอกจากนี้แล้วนายก็โชคดีมากที่ในตอนนี้ฉันมีไม้สมบัติอดัมอยู่แถมมันยังเป็นไม้ที่เหลือจากการสร้างเรือของโรเจอร์อีกด้วย”
“ ในตอนนี้ฉันชักจะรู้สึกสงสัยแล้วสิว่าเขาอาจจะรู้ว่านายต้องออกทะเลมาแน่ๆเลยเตรียมมันเอาไว้ให้กับนาย”
ทอมได้กล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
