S.P.P: บทที่ 192: การสังเวย?
“เท้าวายุ!”
เท้าวายุได้ลอยลงมาจากบนท้องฟ้า และเป้าหมายของมันก็คือสแปนดัมและเหล่าลูกน้องของเขา
เคียวสายลมที่ถูกบีบอัดนั้นมีขนาดใหญ่ประมาณหนึ่งเมตร,แถมมันยังเร็วมากอีกด้วย
มันโผล่ขึ้นมาจากความว่างเปล่และตัดไปที่กําแพงตรงหน้าของพวกเขในตอนนั้นเองเคียวสายลมอันนั้นก็กําลังจะปะทะเข้ากับร่างของคนทั้งหก
การโจมตีนี้นั้นได้บังคับให้เหล่าชายชุดดําต้องกระโดดเพื่อหลีกเลี่ยงมัน
“ตรงนั้น!”
ในตอนนั้นเองหนึ่งในพวกเขาก็ได้ค้นพบที่มาของโจมตีนี้
ที่ด้านบนของอาคารหลังหนึ่งมีชายหนุ่มคนหนึ่งที่กําลังยืนอยู่บนนั่นอย่างองอาจ,เขากําลังมองลงมาที่พวกเขา
“ ขอโทษทีนะ ฉันคงจะปล่อยให้พวกนายออกจากเกาะนี้ไปไม่ได้”
ภายใต้ดวงอาทิตย์,ร่างของเทรนซุนั้นกําลังเปล่งประกายออกมา
” แกเป็นใครกัน?”
สแปนดัมดูจะโกรธเขามาก,เขาได้กล่าวถามออกมาเสียง
“ ชื่อของฉันคือเทรนซุ!”
เขาได้ถอดหน้ากากออกอย่างช้าๆ และตอบกลับด้วยน้ําเสียงที่สง่างาม
“ เทรนซู,พวกเราคือเจ้าหน้าที่ของรัฐบาลโลก,พวกเรามาที่นี่เพื่อจับกุมอาชญากรเพราะฉะนั้นแกอย่าเข้ามาขัดขวางพวกเรา!”
สแปนดัมได้ตะโกนออกมา
“ กัปตันของฉันเขาพูดเอาไว้ว่าพวกเราจะไปเคาะประตูของรัฐบาลโลกเพราะงั้นฉันก็เลยมาที่นี่!”
เมื่อเขาได้ยินคําพูดของสแปนดัม,เทรนซุก็ไม่ได้รู้สึกตื่นตระหนกแม้แต่น้อยเขาได้มองไปที่สแปนดัมด้วยสายตาที่ดุร้า
ในตอนนี้เขาได้ตัดสินใจที่จะโจมตีออกไปอีกครั้ง
“ ปกป้องสแปนดั้ม!”
เมื่อเห็นท่าทางของเทรนซุ, ชายชุดดําคนหนึ่งก็ได้ตะโกนออกมา
6 ต่อ 1 พวกเขาเชื่อว่าพวกเขาสามารถเอาชนะเขาได้อย่างแน่นอน แต่ถ้ามันเกิดข้อผิดพลาดอะไรขึ้นมา นั่นก็จะกลายเป็นความรับผิดชอบของพวกเขา
ในขณะนั้นเองก็ได้มีหนึ่งในพวกเขาคนหนึ่งได้เห็นในสิ่งที่เขาไม่อยากจะเชื่อ
“ พระเจ้า,เขากําลังเดินอยู่บนอากาศ!”
เมื่อได้ยินอย่างนั้น พวกเขาทุกคนก็ได้เงยหน้าขึ้นไปมองในทันที
ทุกย่างก้าวของเขานั่นจะมีพายุเล็กๆปรากฏขึ้นมาที่ใต้ฝ่าเท้าของเขา และในไม่กี่นาทีต่อมาเขาก็ได้มาหยุดยืนอยู่กลางอากาศ หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง
ความเร็วของเขานั้นรวดเร็วราวกับว่าเขากําลังเดินอยู่บนพื้น
ในพริบตาเขาก็ได้มาอยู่ในตําแหน่งเดียวกันกับพวกเขา
“เท้าวายุ!”
เขาได้ยกขาขวาของเขาขึ้นมา และในทันใดนั้นเอง เคียวสีเงินก็ได้ตกลงมาจากบนท้องฟ้า
เหล่าชายชุดดําต่างก็พยายามหลีกเลี่ยงมัน,พวกเขานั้นกําลังรู้สึกถึงกับพลังของผู้ชายคนนี้
หนึ่งในนั้นหลบช้าเกินไปเขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงเท้าวายุได้ทันเท้าวายุนั้นได้ตัดแขนของเขาไปในทันที
“เอาเลย!”
ดวงตาของสแปนได้หดแคบลงพร้อมกับตะโกนออกมา
“ยิง!”
คนอื่นๆก็ได้ตอบสนองและยิงออกไปในทันที
พวกเขาช้าเกินไปในตอนที่พวกเขายิงออกไปนั้น เทรนซุกได้หายตัวไปแล้ว
“พวกไก่อ่อน!”
ในตอนนั้นเองเสียงของเขาก็ได้ดังขึ้นมาตามมาด้วยร่างของเขา
ในตอนนี้เขาได้ปรากฏตัวออกมาพร้อมกับปืนในมือของเขา เขาได้จ้องมองไปที่ผู้คนที่อยู่เบื้องหน้าของเขา และกล่าวเยาะเย้ยพวกเขาออกมา,ร่างๆนั้นก็คือเทรนซุนั่นเอง
” แกคิดจะทําอะไร?”
หนึ่งในนั้นได้หยิบดาบออกมาจากเอวของเขาในตอนนี้ เขาดูโกรธแค้นเทรนซุมาก
“ ฮ่า ฮ่า, ที่จริงแล้วพวกเราต้องการเคาะประตูของดินแดนศักดิ์สิทธ์,แต่พวกเรานั้นไม่รู้ว่ามันอยู่ที่ไหนแต่จากการสันนิษฐาน,พวกเราคงจะต้องข้ามประตูของรัฐบาล โลกก่อน”
ในตอนนั้นเองก็ได้มีเสียงของใครบางคนดังขึ้นมามันไม่ใช่เสียงของเทรนชุมันมาจากอีกฟากฝั่งของตรอก
เมื่อได้ยินประโยคนั้นเหล่าชายชุดดําก็ได้หันกลับไปอย่างรวดเร็วและพวกเขาก็ได้พบว่าหนึ่งในพวกเขานั้นถูกฆ่าตายไปแล้ว
” พวกแกกล้าดียังไง? ที่พวกแกจึงจะฆ่าไปนั้นมันคือเจ้าหน้าที่ของรัฐบาลโลก!”
พวกเขานั้นต่างก็รู้สึกตื่นตระหนก
งั้นหรอ!?”
ร่างนั้นได้ปรากฏตัวขึ้นมาบนท้องฟ้าพร้อมกับดาบในมือของเขาและหน้ากากลิงของเขา,ร่างนั้นก็คือองฮาคิราชันย์
“ พวกแกเป็นใครกันแน่?”
ชายชุดดําได้ถามออกมาอย่างสิ้นหวัง
ในตอนที่เทรนซุใช้เท้าวายุและเดินชมจันทร์นั้นพวกเขารู้แล้วว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะเอาชนะเขาได้
แต่นี่มันอะไรกันทั้งเทรนซุและพรรคพวกของเขากลับสามารถใช้วิชาหกรูปแบบได้ทั้งคู่
ในตอนนี้พวกเขารู้แล้วว่าพวกเขาไม่สามารถสู้กับพวกเขาได้อีกต่อไปแล้ว
“ นายสามารถเรียกพวกเราว่า,โซล!”
โรแกนได้ดึงดาบออกมาแล้วก้าวเดินออกไปข้างหน้า
การแสดงออกของเหล่าชายชุดดําได้เปลี่ยนไปในทันที,พวกเขาได้ดึงอาวุธออกมาในทันที
แต่ในตอนนั้นเองมันก็ได้มีเงาร่างปรากฏขึ้นมาราวกับผีเสื้ออันงดงาม ที่กําลังโบยบินอยู่ในทุ่งดอกไม้
ในตอนที่โรแกนได้เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของสแปนดัมนั้น เหล่าชายชุดดําที่เหลือก็ได้กุมคอของพวกเขาแล้วล้มลงไปบนพื้น
เขาเร็วมาก มันราวกับความเร็วแสง
“ชวิ่ง!”
ในเวลาเดียวกับที่โรแกนได้เก็บดาบหยวนหงเข้าไปในฝั่งพวกเขาทุกคนก็ได้ลงไปนอนบนพื้น
ฉากนี้ทำให้สแปนดัมตกใจ เขาไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่
เมื่อเขามองไปที่หน้ากากลิงที่อยู่ตรงหน้าของเขาร่างของเขาก็สั่นเทาอย่างหนัก
หน้ากากนี่นั่นมันดูตลกแต่ความเย็นชาที่แผ่ออกมานั้นมัน ทําให้เขารู้สึกหวาดกลัว
“ นายคิดยังไงกับความตาย?”
สแปนดัมรู้สึกตกใจมากเมื่อได้ยินคําพูดของโรแกน,เขาได้ส่ายหน้าของเขาทันทีในตอนนี้เขากําลังรู้สึกหวาดกลัวอย่างถึงที่สุด
“ นายไม่อยากตายงั้นหรอ?”
“ ฉันเป็นหัวหน้าของ CP5 แกไม่สามารถฆ่าฉันได้!”
ในตอนนั้นเองที่ด้านหลังของโรแกนก็ได้มีทรายปรากฏขึ้นมาบนไหล่ของคล็อกโคไดล์ทรายเหล่านั้นได้ลอยขึ้นมา และเปลี่ยนเป็นเชือกพร้อมกับพุ่งออกไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
“สายโรเกียงั้นหรอ?”
สแปนดัมรู้สึกตกใจมากเมื่อได้เห็นทรายพวกนั้น
“ ไม่อย่าฆ่าฉัน!, พวกแกอยากจะมีปัญหากับรัฐบาลโลกไงกัน!”
เชือกทรายของคล็อกโคไดล์ได้กวาดผ่านไปที่ศพของพวกชายชุดดําและในเวลาไม่นานมันก็ได้แห้งเดือดและแตกสลายไป
สแปนดัมรู้สึกว่าเขากําลังจะกลายเป็นบ้าหลังจากที่ได้เห็นฉากนี้
“ นี้คือการตัดหัวสังเวยสําหรับการถือกําเนิดของกลุ่มโจรสลัดของพวกเรา,กลุ่มโจรสลัดโซล!”
ในขณะที่คล็อกโคไดล์กําลังจะโจมตีไปที่สแปนดัม, โรแกนก็ได้พูดประโยคนั้นออกมา
เมื่อได้ยินอย่างนี้เชือกทรายก็ได้กลับกลายเป็นดาบทรายแล้วก็พุ่งออกไปด้วยความเร็ว
“พัฟ!”
ร่างที่ไร้หัวนั้นก็คือสแปนดัมนั่นเอง,หลังจากการโดนการโจมตีของคล็อกโคไดล์นั้นสิ่งสุดท้ายที่เขาเห็นนั่นก็คือร่างของเขาที่กําลังยืนพร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาจากคอของเขาราวกับลาวาบนภูเขาไฟ
หัวหน้าหน่วยของ CP5 ถือว่าเป็นชื่อเสียงที่ไม่เลว
คล็อกโคไดล์ได้เลียริมฝีปากของเขา เขากําลังรู้สึกตื่นเต้นอย่างบ้าคลั่ง
เขารอเวลานี้มานานแล้ว
