S.P.P: บทที่ 202: ไม่ยอมคุกเข่า?
อย่างที่เรย์ลี่พูดความยากลําบากนั้นมันมากกว่าที่โรแก นคิด
เผ่ามังกรฟ้านั้นคือชนชั้นสูงของโลก,พวกเขานั้นดูถูกสิ่งมีชีวิตทั้งหมดว่าเป็นได้แค่ทาสและยกตนให้อยู่เหนี้อคนทั้งโลก,อํานาจของพวกเขานั้นถูกพัฒนามาเป็นเวลาห ลายร้อยปีหรือหลายพันปี,ดินแดนศักดิ์สิทธิ์แมรีจัวส์นั้นเป็นสถานที่ที่เหล่าชนชั้นสูงพวกนั้นใช้เป็นที่พํานักมันจึงเป็นการยากมากที่จะบุกเข้าไปได้
ตามหลักเหตุผลแล้วโรแกนและคนอื่นๆนั้นจะต้องล้มเหลวในการบุกเข้าไปในพื้นที่ของเผ่ามังกรฟ้าอย่างแน่นอน
“ ผมได้ยินมาว่าราชสีห์ทองคํากําลังจะทําการโจมตีศูนย์ใหญ่กองทัพเรือในอีกห้าวัน”
โรแกนได้มองไปที่เรย์ลี่พร้อมกับยกยิ้มขึ้นมา
“ เป็นโอกาสที่ดี!” เรย์ลี่นั้นสามารถเข้าใจความคิดของโรแกนได้ในทันที
มันเป็นไปไม่ได้สําหรับกลุ่มโจรสลัดหน้าใหม่ที่จะบรรลุสิ่งนี้ได้แต่ถ้ามีราชสีห์ทองคําชิกิคอยดึงดูดความสนใจให้นั้นมัน ก็อีกเรื่องหนึ่งโรแกนนั่นอาจจะโชคดีและสามารถนําพรรคพวกของเขากลับมาโดยไม่มีการสูญเสียใดๆเลยก็ได้
“ ราชสีห์ทองคํานั้นต้องการรักษาตําแหน่งสูงสุดของเขาและผมก็ต้องไขว่คว้าโอกาสนี้เอาไว้!”
โรแกนได้ยิ้มขึ้นมา
“ แต่ถึงอย่างนั้นพลังของเธอก็ยังไม่มากพอสําหรับการเผชิญหน้ากับพวกเขา!”
เรย์สี่ได้ส่ายหัว
“ ผมมีบางอย่างในร่างกายที่สามารถทําให้ผมแข็งแกร่งขึ้นได้และผมก็เชื่อมั่นในลูกเรือของผม!” โรแกนได้กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ
“ เธอมีแผนว่าไงล่ะ?”
เรย์ลี่นั้นรู้ดีว่าโรแกนนั้นจะต้องมีแผนอยู่ในใจของเขา
ทั้งสองได้พูดคุยกันตลอดทั้งคืน
แผนของโรแกนนั้นนับว่าดีมากและด้วยความช่วยเหลือของเรย์ลี่มันก็จะกลายเป็นแผนการที่สมบูรณ์แบบ
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้วโรแกนและกลุ่มของเขาก็ได้เดินออกจากบาร์พร้อมกับทิ้งเหล่ามังกรคชสารให้อยู่ที่นี้
ในเวลานี้ทั้งหกได้หันมามองหน้ากันแล้วมองไปที่เรย์ลี่
“ นี่ลุงพวกเราเองก็ยังมีเรื่องที่ต้องทําเหมือนกันนะ!”
หนึ่งในพวกเขานั้นได้มองมาที่เรย์ลี่และพูดออกมา
เรย์ลี่ไม่ได้กล่าวตอบอะไรออกมา,เหล่ามังกรคชสารนั้นดูจะหงุดหงิดมากพวกเขาต้องการที่จะออกไปจากที่นี้
“ คงจะให้พวกเธอกลับไปไม่ได้หรอกนะ โรแกนขอให้ฉันดูแลพวกเธอและนี่ก็เพื่อความปลอดภัยของพวกเธอเอง!”
“ จากวันนี้โอ้ไม่สิไม่พรุ่งนี้ เกาะแห่งนี้นั้นกําลังจะลุกเป็นไฟและมันก็เป็นเรื่องที่อันตรายมากที่พวกเธอจะออกไปจา กที่นี้”
เรย์ลี่ได้กล่าวออกมาพร้อมกับส่ายหัว
่ ่
“ ออกไปให้พ้นทางของพวกเราซะ,พวกเราไม่ยอมให้พวกหัวหน้าออกไปสู้เพียงลําพังหรอก!”
พวกเขานั้นโกรธมากและพยายามที่จะออกไปจากที่นี่ให้ ได้
“ ไม่ต้องไปคุยกับเขาต่อแล้วไปหาพวกกัปตันกันดีกว่า!”
มังกรคชสารที่เหลือนั้นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะตกลง
เมื่อคืนพวกเขานั้นรู้สึกสับสนมากในตอนที่กัปตันของพวกเขากล่าวถึงความอัยตรายในภารกิจชิงตัวในครั้งนี้
ด้วยความแข็งแกร่งของเหล่าโจรสลัดที่อันตรายในบริเวณนี้และกองกําลังของกองทัพเรือนั้นความแข็งแกร่งของพวก เขานั้นมันไม่สามารถสร้างความแตกต่างใดๆได้เลยแม้แต่น้อ
“ เฮ้อ,ดูเหมือนว่าพวกเธอจะไม่เข้าใจในคําพูดของฉัน!”
เมื่อเห็นพวกเขาเดินออกไปจากบาร์เรย์ลี่ก็ได้กล่าวออกมาในทันที
“ ลุง,พวกเราไม่มีเวลามาเล่นกับคุณอีกแล้ว!”
หนึ่งในมังกรคชสารได้ตอบกลับและโบกมือลาพร้อมกับหันไปกล่าวกับพรรคพวกของเขา
” ไปกันเถอะ!”
พวกเขาได้พยักหน้าและเดินตามเขาไป,พวกเขานั้นคิดว่ากัปตันนั้นต้องการพวกเขา
ในเวลานี้เรย์ลี่ได้ถอนหายใจออกมาพร้อมกับส่ายหัว
“ ฉันไม่อยากจะรุนแรงกับพวกนายเลยนะ แต่…”
ในวินาทีต่อมาร่างของเขาก็ได้หายไปและไปปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าของเหล่ามังกรคชสารแทน
ทั้งหกนั้นได้หยุดเดินในทันทีและในวินาทีต่อมาพวกเขาก็หมดสติและล้มลงไปบนพื้น
“ ฉันขอโทษนะแต่กัปตันของพวกนายบอกให้ฉันจับตาดูพวกนาย!”
เรย์ลี่ได้ถอนหายใจออกมา
เขาเข้าใจความคิดของโรแกนดีแม้ว่าทั้งหกนั้นจะไม่ได้อ่อนแอแต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับพายุที่กําลังจะมาถึง นั้นพวกเขานั้นรั้งแต่จะเป็นภาระซะเปล่าๆ
บนถนนบนหมู่เกาะชาบอนดี้
ชายสี่คนในชุดคลุมดําพร้อมกับหน้ากากที่แตกต่างกันพวกเขานั้นกําลังเดินอยู่บนท้องถนนอย่างช้าๆ ผู้คนบนท้องถนนนั้นต่างก็มองมาที่พวกเขาเป็นตาเดียว
ชายที่ยืนประกบอยู่ทางด้านซ้ายและด้านขวานั้นพวกเขา มีส่วนสูงประมาณ 2.5 เมตรและพวกเขานั้นก็ดูจะแข็งแกร่ง มากดูจากท่าทางการเดินของพวกเขา
“ ฉันได้กลิ่นท้องทะเลแผ่ออกมาจากพวกเขาพวกเขาเป็นโจรสลัด!”
ชายหนุ่มที่สวมหมวกแก๊ปได้กล่าวออกมา
“ อย่ามัวพูดอะไรไร้สาระ,พวกเรายังมีอีกหลายอย่างที่ต้องซื้อ!”
่ ่
เพื่อนของเขาที่ยืนอยู่ข้างๆเขานั้นได้กล่าวสวนออกมา
“ ไม่ต้องกังวลหรอกน่า,สี่คนนั้นนะไม่ธรรมดาเลย,สัญชาตญาณของฉันบอกกับฉันว่าพวกเขานั้นแข็งแกร่ง พอๆกับพวกเราเลย!”
ชายที่สวมหมวกแก๊ปได้กล่าวออกมาอีกครั้ง
“ นี่นายล้อฉันเล่นใช่ไหม?”
เขานั้นช็อคไปในทันทีพร้อมกับมองไปที่ทั้งสี่คนนั้น, กลุ่มโจรสลัดของพวกเขานั้นแข็งแกร่งที่สุดในระดับเดียวกัน อย่างแน่นอน แต่นี่พวกเขากลับมาพบว่ามีใครบางคนที่มีค วามแข็งแกร่งทัดเทียมกับพวกเขา?
มันเป็นเรื่องยากมากที่จะระบุตัวตนของพวกเขาเพราะพวกเขานั้นสวมหน้ามาด้วย
ทั้งสองนั้นยังคงจ้องมองไปที่ทั้งสี่คนนั้นและพยายามที่จะระบุตัวตนของพวกเขาให้ได้ แต่ในเวลาเดียวกันนั้นเองก็ได้มีเสียงกรีดร้องดังขึ้นมาอย่างฉับพลันบนท้องถนน
พวกเขานั้นได้หันไปมองในทันทีและพวกเขาก็ได้พบกับชายคนหนึ่งที่กําลังคุกเข่าลงอย่างเร่งรีบ
“ มังกรฟ้า!”
ชายที่สวมหมวกแก๊ปนั้นเต็มไปด้วยความตกตะลึง,เขาได้คว้าตัวเพื่อนของเขาและคุกเข่าลงอย่างรวดเร็วเหมือนกับ คนอื่นๆรอบๆตัวเขา
แม้ว่าเผ่ามังกรฟ้านั้นจะยังมาไม่ถึงตรงนี้แต่ทุกคนนั้นต่างก็คุกเข่าลงบนพื้น,มีเพียงสี่คนเท่านั้นที่ยังคงเดินต่อไปตามท้องถนน,พวกเขานั้นไม่ได้สนใจเผ่ามังกรฟ้าเลยแม้แต่น้อย
เผ่ามังกรฟ้านั้นได้เดินเข้ามาอย่างช้าๆ
่ ่
หกวินาทีต่อมา พวกเขาทั้งสองก็ได้ยินเสียงเท้าของเผ่ามังกรฟ้าที่เดินผ่านหน้าพวกเขาไปพวกเขาจึงได้ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
“ แล้วสี่คนนั้นล่ะ?”
เขานั้นได้เงยหน้าขึ้นและมองออกไปอย่างระมัดระวัง
เขานั้นสังเกตเห็นว่าชาวเมืองรอบตัวเขานั้นต่างก็เต็มไปด้วยความกังวลและบางคนก็มีเหงื่อไหลออกมา
มันเป็นฉากที่น่ากลัวราวกับเมื่อกี้ไม่ใช่มนุษย์ที่เดินผ่านมาแต่เป็นสัตว์ร้ายที่เดินผ่านมาแทน
ในตอนนั้นเองเขาก็ได้มองเห็นทั้งสี่คนนั้น
“ พวกเขาไม่คุกเข่า!”
เขานั้นเต็มไปด้วยความตกตะลึง
เช่นเดียวกับเผ่ามังกรฟ้าที่เดินผ่านมาและกําลังโกรธที่พบว่าพวกเขาทั้งสี่คนนั้นไม่ยอมคุกเข่า
“ นี่มันความอัปยศอย่างแท้จริง,พวกแกไม่ยอมคุกเข่าต่อหน้าเรา!”
“ พวกแกจะต้องตาย!”
“ เราจะฆ่าพวกแกเอง!”
“ พวกแกจะต้องได้รับผลจากการกระทําของพวกแก!”
เผ่ามังกรฟ้าคนนั้นได้หยิบปืนสีทองของเขาขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มเยาะบนใบหน้าของเขา
