S.P.P บทที่ 208: 10,000 ตัน
“บูม!”
ทันใดนั้นก็ได้มีร่างของคนสองก็ได้พุ่งเข้ามาปะทะกัน
ดาบหยวนหงนั้นได้เบ่งบานออกมาภายใต้สายตาของเซเฟอร์,ดาบหนึ่งเล่มนั้นได้เบ่งบานออกมาเป็นดาบนับร้อยเล่มและพุ่งเข้าไปหาเซเฟอร์
เซเฟอร์นั้นเป็นคนที่แข็งแกร่งมากดังนั้นโรแกนจึงได้ใช้หนึ่งในวิชาที่ดีที่สุดของเขาออกมา
* 179 ดาบ!”
* บัดซบ,เขาหลบได้หมดเลย!”
ดวงตาของโรแกนนั้นได้หดแคบลงพร้อมกับถอยหลังกลับไปอย่างรวดเร็ว
ในขณะที่เขาถอยหลังกลับไปนั้นเขาก็ได้นึกถึงคําพูดของเทรนขึ้นมาได้
“ ฮาคิสังเกตุงั้นสินะ!”
สิ่งที่เซเฟอร์ใช้นั้นจะต้องเป็นฮาคิสังเกตอย่างแน่นอน
“ นายโจมตีเสร็จแล้วงั้นหรอ?,ถ้างั้นก็ถึงตาฉันบ้างแล้ว!”
เมื่อเขาพบว่าอีกฝ่ายนั้นไม่ได้โจมตีออกมาอีกเขาก็ได้ตะโกนออกมาพร้อมกับกําหมัดของแน่น
“ เฮ้ เฮ้, อย่าลืมฉันสิ!”
ในตอนนั้นเองก็ได้มีเสียงตะโกนของใครบางคนดังขึ้นมา
บูชซ”
ทรายสีทองจํานวนมากได้รวมตัวกันจนกลายเป็นกระแสน้ําที่เชี่ยวกรากก่อนที่จะก่อตัวเป็นเชือกที่ดูราวกับงูและในไม่ช้ามันก็ได้พุ่งเข้าไปหาเซเฟอร์
“สายโรเกี่ย!”
ในตอนนั้นเองเซเฟอร์ก็ได้ตะโกนออกมา
“ ฮาคิเกราะ!”
ในตอนนี้มือของเขานั้นได้ถูกปกคลุมไปด้วยฮาคิ เขาได้ปล่อยหมัดออกไปที่งูทรายของคล็อกโคไดล์
หมัดของเขานั้นรวดเร็วมากเพียงพริบตาเดียวเขาก็ได้ปล่อยหมัดออกไปนับสิบหมัด
“ นี่คล็อกโคไดล์ดูเหมือนว่าการโจมตีธรรมดามันจะไร้ประโยชน์สําหรับเขา,ด้วยฮาคิของเขาพลังของพวกเรามันไม่สามารถทําอะไรเขาได้เลย!”
เทรนซุได้กล่าวออกมาอย่างหนักใจ
“อืม!” คล็อกโคไดล์นั้นเห็นด้วยกับคําพูดของเทรนซุแต่ในตอนนั้นเองเขาก็ได้ยิ้มออกมาอย่างเย็นชา
ในขณะที่เขายิ้มนั้นเขาก็ได้กลับมาควบคุมทรายใหม่อีกครั้งในตอนที่เขาปลดปล่อยพลังของเขาออกมานั้นพื้นดินรอบๆตัวเขานั้นก็ได้แตกระแหงแห้งเหือดไปในทันที
เซเฟอร์นั้นได้หมุนตัวกลับมาและตะโกนใส่โรแกน,ดูเหมือนว่าเขานั้นจะไม่เห็นการกระทําของคล็อกโคไดล์
“ โรแกน! มันถึงที่ฉันแล้ว”
ในขณะที่พูดออกมานั้นเขาก็ได้ก้าวเข้าไปหาโรแกนและป ล่อยหมัดของเขาออกมา
!
โรแกนได้ยกดาบของเขาขึ้นมาและสกัดกั้นหมัดที่พุ่งเข้า มาแต่ในทุกๆหมัดนั้นเขาก็จะถูกบังคับให้ต้องถอยหลังกลับไปทุกครั้ง
พลเรือเอกนี้แข็งแกร่งจริงๆ โรแกนนั้นไม่สามารถต้า นทานพลังอํานาจอันยิ่งใหญ่ของเขาได้เลย
“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า,ยอมแพ้ซะเถอะโรแกนในโลกนี้มันมีอยู่ไม่กี่ คนหรอกที่สามารถเอาชนะพลังหมดของฉันได้!”
“ แต่ฉันก็ต้องขอชื่นชมในความพยายามของนาย!”
เซเฟอร์ได้หัวเราะออกมาก่อนที่เขาจะเพิ่มพลังเข้าไปในห มัดของเขามากขึ้นและมากขึ้นไปอีก
โรแกนั้นรู้สึกหงุดหงิดมาก,เขารู้ดีว่าอีกฝ่ายนั้นได้เพิ่มพลัง หมัดของเขาขึ้น เขาได้มองไปที่หยวนหงที่กําลังสั่นและมันอาจแตกหักไปในตอนไหนก็ได้
ไม่มีใครเคยเอาชนะดาบนี้ได้มาก่อนนับตั้งแต่ที่โรแกนออกทะเลมา
นี่คือพลเรือเอกของกองทัพเรือ,เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่ง่ายเลย
“แครก…”
หยวนหงนั้นได้สูญเสียแสงสว่างที่มันเคยมี,พลังอันยิ่งใหญ่ ของเซเฟอร์นั้นได้ทําลายดาบของเขา
การแสดงออกของโรแกนนั้นได้เปลี่ยนไป ในตอนนี้เขากําลังรู้สึกช็อคในตอนนั้นเองดวงตาของเขาก็ได้กลายเป็นสี แดงเลือดและกําลังหมุนวนอย่างรวดเร็ว
หลังจากที่สูญเสียดาบของเขาโรแกนก็ดูจะโกรธมาก,เขาได้ตัดสินใจที่จะฆ่าสารเลวนี้ให้ได้โดยเร็วที่สุดเท่าที่เขาจะทําได้
แต่ในตอนนั้นเองเซเฟอร์ก็ได้โจมตีเข้ามาอีกครั้ง
* รับไปซะ!”
สายลมที่แผ่ออกมาจากกําปั้นของเขานั้นราวกับใบมีด
โรแกนนั้นได้หลบหลีกหมัดในภายในเสี้ยววินาที,เขาได้เอนตัวไปหลบไปที่ด้านข้าง
ทันใดนั้นเองเขาก็ได้กระโดดและถอยห่างออกมาจากเซเฟอร์
ในตอนนั้นเองโรแกนก็รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวด,เขาได้แตะไปที่แก้มของเขา
เขายังไม่เร็วพอที่จะหลบหมัดนั้น,แผลเล็กๆได้ปรากฏนมาที่แก้มของเขา
ที่ด้านหลังของเซเฟอร์,เจสันนั้นได้ตะโกนพร้อมกับพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว
“ หมัดอรหันต์!”
พลังหมัดของเจสันนั้นแข็งแกร่งพอๆกับพลเรือเอก มันไม่มีช่องว่างของความแข็งแกร่งทางพลังหมัดสําหรับพวกเขาทั้งสอง
ทั้งสองนั้นได้แลกหมัดกันอยู่พักหนึ่ง
ในตอนนั้นเองเจสันก็ได้มาถึงขีดจํากัดของเขาในเวลานี้พลังของเขานั้นได้หดหายไปอย่างรวดเร็ว.เขานั้นได้ใช้ออกด้วยวิชาหกรูปแบบทั้งหมดที่เขาใช้ได้ไม่ว่าจะเป็นโซล หรือกายาเหล็กสิ่งที่ทําให้เขารู้สึกหงุดหงิดก็คือเขาไม่สามา รถโจมตีอีกฝ่ายได้เลย
มันราวกับว่าเขานั้นสามารถทํานายการเคลื่อนไหวที่จะเกิดขึ้นและหลบหลีกมันได้อย่างง่ายดาย
ทุกการเคลื่อนไหวของเจสันนั้นเมื่ออยู่ต่อหน้าของชายคนนี้นั้นมันก็ได้กลายเป็นไร้ค่าและไม่สามารถทําอะไรได้เลย
“ เวรเอ้ย!”
เจสันนั้นได้สบถออกมาเสียงดังเขาไม่รู้ว่าเขานั้นจะสามารถจัดการกับพลเรือเอกคนนี้ได้ยังไง
พลังทําลายล้างของเจสันนั้นสมบรูณ์แบบมาก แต่มันก็ไม่สามารถทําอะไรเซเฟอร์ได้เลย
ในช่วงกลางของการต่อสู้ในครั้งนี้ โรแกนและลูกเรือของเขาก็ได้ตระหนักถึงช่องว่างระหว่างพวกเขากับพลเรือเอก
ฮาคิของเขานั้นคือสิ่งที่ร้ายกาจเป็นอย่างมาก มันทําให้เขาไร้เทียมทาน
พวกเขานั้นต่อสู้กันอย่างหนักแต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ยังไม่สามารถเอาชนะเซเฟอร์ได้อยู่ดี แม้แต่ความแม่นยําในการยิง 100% ของเทรนซุนั้นก็ยังแต่ก็ไม่สามารถทําอะไรเขาได้
พลังทรายอันทรงพลังของคล็อกโคไดล์นั้นก็ถูกสะกดข่มเอาไว้ด้วยฮาคิเกราะของเซเฟอร์ แถมเขานั้นยังไม่สามารถสู้ในระยะประชิดกับเซเฟอร์ได้อีกด้วยเพราะความผิดพลาดเพียงครั้งเดียวนั้นอาจจะหมายถึงชีวิตของเขาได้เลย
ส่วนโรแกนนั้นเขามีความเร็วที่สุดยอดมากในทุกการเคลื่อนไหวของเขานั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังอํานาจเขานั้นคือคนที่แข็งแกร่งสุดในกลุ่มแต่เมื่ออยู่ต่อหน้าของเซเฟอร์เขากลับถูกบดขยื้อย่างสมบูรณ์และแทบจะไม่สามารถปกป้องตัวเองได้
ฮาคิสังเกตุ,ฮาคิเกราะบวกกับร่างกายอันแข็งแกร่งและเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังนั้นมันได้หล่อหลอมรวมกันจนกลายเป็นพลเรือเอกที่น่าหวาดกลัวผู้นี้
“ ฝ่ามือยไล!”
โรแกนนั้นยังคงไม่ยอมแพ้เขานั้นได้ปลดปล่อยหนึ่งในวิชาที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาออกมา
“บูซ”
ทันใดนั้นแสงสว่างสีทองและฝ่ามือสีทองก็ได้ปรากฏขึ้นมาพร้อมกับพุ่งไปที่เซเฟอร์
“โอ้!”
ดวงตาของเซเฟอร์นั้นได้หดแคบลงก่อนที่จะร้องออกมาด้วยแปลกใจ
“ฮาคิเกราะ!”
ฮาคินั้นได้ปกคลุมไปทั้งมือขวาของเขาและจากนั้นเขาก็ได้กระโดขึ้นมาพร้อมกับปล่อยหมัดออกไปที่ฝ่ามือนั้น
พริบตาเดียวฝ่ามือยูไลก็ได้ถูกทําลายลง
ฝ่ามือยไลอันทรงพลังนั้นกลับถูกทําลายลงในการชกเพียงครั้งเดียว
โรแกนนั้นไม่สามารถเชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้นได้ในเวลาเดียวกันนั้นเองคล็อกโคไดล์ก็ได้ตะโกนออกมา
“ทุกคนหลบออกมา!”
เหล่าสมาชิกของกลุ่มโจรสลัดโซลแต่ละคนนั้นต่างก็ถอยกลับไปอย่างรวดเร็ว,พวกเขานั้นได้ใช้ออกมาด้วยเดินชมจันทร์,พวกเขานั้นได้กระโดดขึ้นไปในอากาศและหลบออกไปอย่างรวดเร็ว
“ ดีเซิร์ธ กิราโซล!” (ทรายดูด)
ดวงตาของคล็อกโคไดล์นั้นได้หดแคบลงและในตอนนั้นเองเขาก็ได้กดมือของเขาลงไปบนพื้นอย่างรวดเร็ว
“บูม!”
เซเฟอร์นั้นได้มองไปที่ทรายที่เข้าปกคลุมพื้นที่เขายืนอยู่อย่างรวดเร็วและในไม่ช้าพื้นที่เขายืนอยู่นั้นก็เริ่มสั่นไหวพร้อมกับดูดเขาลงไป ทันใดนั้นเองเขาก็ได้เงยหน้าขึ้นไปบนท้อง ฟ้า
สิ่งที่ทําให้เขาประหลาดใจนั้นก็คือปริมาณทรายที่ปกคลุมพื้นที่แห่งนี้อยู่
“โว้ว,สุดยอดไปเลยนิ!”
ดูเหมือนว่าเซเฟอร์นั้นจะชอบความสามารถนี้มาก
เขานั้นไม่ได้สนใจทรายที่กําลังดูดเขาอยู่แม้แต่น้อย เขาเอาแต่มองไปที่ทรายบนท้องฟ้า
ในตอนนั้นเอง,ระเบิดทราย 10,000 ตันก็ได้ตกลงมาที่ร่างของเซเฟอร์
