S.P.P: บทที่ 209: พ่ายแพ้?!
“บูม!”
ในตอนนี้พื้นนั้นได้ถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นแม่น้ําทะเลทราย
ลองจินตนาการดูสิว่าถ้าถูกกดทับด้วยทรายที่มีน้ําหนักมากกว่า 10,000 ตันนั้น มันจะน่ากลัวมากขนาดไหน
“ฮู่ว!”
คล็อกโคไดล์นั้นได้หอบหายใจออกมาอย่างหนักในตอนนี้ เขาดูอ่อนล้ามากดูได้จากใบหน้าที่ซีดขาวของเขา
การควบคุมทรายที่มีน้ําหนักมากขนาดนี้นั้นมันเกินขีดจํากัดของเขา มันจึงทําให้เขาอ่อนล้ามาก
ทรายขนาดใหญ่นั้นได้พุ่งลงไปยังตําแหน่งของเซเฟอร์ ภายใต้การควบคุมของคล็อกโคไดล์
“ นายทําได้ยอดมาก!”
ทุกคนนั้นต่างก็มารวมตัวกันรอบๆตัวคล็อกโคไดล์ใน ตอนนี้นั้นพวกเขาดูจะประหลาดใจมาก
ภายใต้แรงกดทับของทรายนั้นมันไม่มีทางที่จะสามารถเอาตัวรอดไปจากมันได้เลย
แน่นอนว่าคล็อกโคไดล์นั้นก็ไม่เคยลองใช้พลังนี้กับพลเรือเอกมาก่อน
ใบหน้าของคล็อกโคไดล์นั้นเต็มไปด้วยความอ่อนล้า มือของเขานั้นกําลังสั่นไม่ยอมหยุด
เขานั้นได้มาถึงขีดจํากัดแล้ว ในตอนนี้นั้น เขากําลังหอบหายใจออกมาอย่างหนัก
“ หมอนั่นน่าจะถูกจัดการลงหลังจากรับการโจมตีนั่นไป!”
เจสันได้จ้องไปที่ทรายที่อยู่ตรงหน้าเขา แม้เขาจะพูดออกมาแบบนั้นแต่เขาก็ยังไม่มั่นใจอยู่ดี
เขาเองก็เพิ่งจะเคยเห็นพลังทําลายล้างอันนี้ของคล็อกโคไดล์เขารู้สึกว่ามันสามารถที่จะกําจัดสิ่งมีชีวิต ส่วนใหญ่ในโลกนี้ได้อย่างแน่นอน แต่ถึงอย่างนั้นเจสันก็ยังไม่มั่นใจอยู่ดี
ใครจะไปรู้บางทีชายคนนั้นเขาอาจจะยังมีความสามารถที่ยังไม่ได้ใช้ออกมาก็ได้!!
โรแกนนั้นได้มองไปที่เซเฟอร์ เทรนซุนั้นได้เล็งปากกระบอกปืนของเขาไปตรงที่เซเฟอร์ยืนอยู่เขานั้นพร้อมที่จะลั่นไกออกไปได้ตลอดเวลา
การเผชิญหน้ากับพลเรือเอกในครั้งนี้นั้นโรแกน และลูกเรือของเขานั้นระมัดระวังตัวเป็นอย่างมาก
“บูม!”
ทันใดนั้นเองทรายในบริเวณนั้นก็ได้สั่นสะเทือนขึ้นมา พร้อมกับร่างกํายําที่พุ่งทะยานออกมา
เสื้อผ้าของเขานั้นขาดออกเป็นชิ้นๆ เนื้อตัวของเขานั้นเต็มไปด้วยเลือด,ดูเหมือนว่าเขานั้นจะได้รับบาดเจ็บหนัก หลังจากปะทะกับการโจมตีของคล็อกโคไดล์
แรงกดดันที่ดุร้ายของพลเรือเอกนั้นทําให้ทั้งสี่คนต้องรู้สึกประหลาดใจ
“ พวกนายนี้ทําให้ฉันประหลาดใจมากจริงๆ!”
เสียงของเขานั้นเต็มไปด้วยความโกรธ
ในตอนนี้เขารู้สึกราวกับว่าเขาเป็นมังกรยักษ์ที่กําลังได้รับบาดเจ็บจากเหยี่ยวที่อ่อนแอ,เขานั้นกําลังรู้สึกอับอาย
“ กัปตัน นี่จะเป็นการโจมตีครั้งสุดท้ายของฉัน!”
คล็อกโคไดล์นั้นได้กล่าวออกมา
เซเฟอร์นั้นกําลังก้าวออกมาข้างหน้าแต่ในตอนนั้นเองเขา ก็ได้ถูกมัดเอาไว้ด้วยเชือกทรายสองเส้นมันทําให้เขาไม่สามารถก้าวออกไปข้างหน้าได้
“ หยุดอยู่ตรงนั้นล่ะดีแล้วไอ้สารเลว!”
“ ไปได้!”
เมื่อเห็นฉากนี้โรแกนเจสันและเทรนซุก็ได้ตะโกนออกมา ก่อนที่จะเคลื่อนไหวออกไปอย่างรวดเร็ว
เจสันนั้นได้กระโดดขึ้นไปบนฟ้าก่อนที่ร่างของเขานั้นจะกระพริบหายไปและไปปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าของเซเฟอร์
“ หมัดอรหันต์!”
เขานั้นได้ปล่อยหมัดชุดออกไปเป็นจํานวนมากเข้าไปที่ใบหน้าของพลเรือเอก
โรแกนเองก็ได้กระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าแต่เขานั้นไม่ได้พุ่ง เข้าไปหาเซเฟอร์แต่อย่างใดเขากลับกระโดสูงขึ้นไปเรื่อยๆ และในตอนนี้ที่เขากระโดดขึ้นมาได้ 300 เมตรนั้นเขาก็ได้ทิ้งตัวลงมา
เจสันนั้นได้โจมตีไปที่เซเฟอร์ด้วยพลังทั้งหมดที่เขามี และในตอนที่เขาเห็นโรแกนที่กําลังทิ้งตัวลงมานั้นเขาก็ได้กระโดดหลบออกไปอย่างรวดเร็ว
เชเฟอร์นั้นรู้สึกราวกับว่าเขานั้นกําลังถูกภูเขากดทับ
“ ฝ่ามือยูไล!”
ฝ่ามือสีทองนั้นมีขนาดประมาณหนึ่งร้อยเมตร
ฝ่ามือยไลนั้นได้กระแทกลงไปบนตัวของเซเฟอร์,บนพื้นนั้นได้ปรากฏรอยฝ่ามือขนาดใหญ่ที่กินพื้นที่มากกว่าร้อยเมตรออกมา
เซเฟอร์นั้นถึงกับกระอักเลือดออกมาแล้วทรุดตัวลงไปในทันที
“อ้าาาาาาาาา!!”
เท้าของเขานั้นยังคงถูกมัดอยู่ ดวงตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความโกรธแค้นความโกรธของเขานั้นกําลังเผาไหม้ผืน
เขายังไม่ตาย!
หลังจากที่รับพลังโจมตีอันน่าสะพรึงกลัวของเจสันและโรแกนไปแล้วนั้น,เซเฟอร์นั้นก็ยังคงมีชีวิตอยู่
พลังชีวิตของเขานั้นมันช่างน่าเหลือเชื่อ
“ย้าาาาาาาา!”
เซเฟอร์นั้นได้เปิดปากแล้วร้องคํารามออกมาด้วยร่างกายที่เต็มไปด้วยเลือดของเขา
“ ฉันไม่สามารถรั้งเขาได้อีกต่อไปแล้ว บ้าเอ้ย!”
คล็อกโคไดล์นั้นได้ตะโกนออกมาด้วยความกังวล,พลังที่อีกฝ่ายระเบิดออกมานั้นมันได้ทําลายเชือกทรายของเขา
“ปัง”
เชือกทรายที่เคยรั้งตัวของเซเฟอร์เอาไว้นั้นได้แตกสลายไปแล้ว เขานั้นได้ส่งเสียงคํารามออกมาดังลั่นเสียงคํารามของเขานั้นเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง
ในตอนนี้กลุ่มของโรแกนนั้นได้สร้างความโกรธแค้นให้กับสัตว์ร้ายตัวนี้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ตัวต่อตัวนั้น,เซเฟอร์สามารถฆ่าชายหนุ่มที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่มของพวกเขาได้ภายในระยะเวลาเพียงแค่สิบวินาทีเท่านั้น ส่วนคล็อกโคไดล์และคนอื่นๆนั้นเขาสามารถฆ่าพวกเขาได้ในระเวลาแค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้น
แต่ด้วยการรวมกันของคนพวกนี้มันกลับทําให้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส
ในตอนนี้ร่างกายของเขานั้นเต็มไปด้วยรอยฟกช้ําและรอยแผลมากมาย, อวัยวะภายในของเขานั้นก็ได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง ไม่ว่าจะภายในหรือภายนอกต่างก็ได้รับความเสียหายที่ร้ายแรง,อาการบาดเจ็บในครั้งนี้นั้นคืออาการบาดเจ็บที่ร้ายแรงที่สุดเท่าที่เขาเคยได้รับมาตั้งแต่เขาเป็นพลเรือเอก!
ยิ่งไปกว่านั้นการบาดเจ็บในครั้งนี้นั้นยังส่งผลกระทบต่อชีวิตในอนาคตของเขาอีกด้วย!
“บูม!”
ในตอนนั้นเองเทรนซุก็ได้ลั่นไกออกไปโดยไม่ลังเล
เซเฟอร์นั้นรับรู้ได้ถึงอันตรายที่กําลังพุ่งเข้ามาเขานั้นได้ใช้ฮาคิปกคลุมร่างกายส่วนบนของเขาในทันทีพร้อมกับใช้ออกด้วยฮาคิสังเกตุแต่ถึงอย่างนั้น
“อีก!” กระสุนนั้นก็ยังยิงโดนไหล่ของเขาอยู่ดีแถมมันยังสร้างความเสียหายอันอย่างใหญ่หลวงให้กับเขาอีกด้วย เนื่องจากเซเฟอร์นั้นไม่สามารถขยับแขนของเขาได้
“ เวรเอ้ย!”
เทรนซุนั้นรู้สึกหงุดหงิดมากแม้ว่าเขาจะโจมตีโดน แต่เขานั้นก็ยังคงล้มเหลวในตําแหน่งที่เขาต้องการยิง
เทรนนั้นได้เล็งไปที่หว่างคิ้วของฝ่ายตรงข้ามอีกครั้ง เขานั้นกําลังจะยิงออกไปอีกครั้ง
“ ยิ่งเขาเร็วๆเข้า!”
ในตอนนั้นเองการแสดงออกของโรแกนก็ได้เปลี่ยนไปก่อนที่เขาจะตะโกนออกมาเสียงดัง
จากระยะไกลเขานั้นมองเห็นเชือกทรายที่แตกสลาย,ซึ่งนั่นหมายความในตอนนี้เซเฟอร์นั้นป็นอิสระแล้ว
“ พวกแกทั้งหมดจะต้องตาย!”
เซเฟอร์นั้นได้ตะโกนออกมาด้วยความโกรธก่อนที่จะกระโดดออกไปข้างหน้า
ทุกคนนั้นต่างก็ตกตะลึง,พวกเขานั้นไม่อยากจะเชื่อว่าชายคนนี้นั้นจะยังมีพลังเหลืออยู่อีก เมื่อเห็นอย่างนั้นเทรนซุก็ได้ลั่นไกออกไปโดยไม่ลังเล
“บูม!”
อย่างไรก็ตามมันกลับไม่เข้าเป้าแถมมันยังทําให้เซเฟอร์โกรธยิ่งกว่าเดิมซะอีก
เมื่อเห็นอย่างงั้นทั้งสี่ก็ไม่ลังเลอีกต่อไป,พวกเขานั้นได้วิ่งหนีในทันที
พลเรือเอกนี้แข็งแกร่งจริงๆ พวกเขานั้นไม่สามารถเอาชนะเขาได้เลยและถ้าพวกเขายังคงฝืนสู้ต่อไปละก็มันจะต้องเกิดการสูญเสียอย่างแน่นอน
การต่อสู้ 4 ต่อ 1 ในครั้งนี้นั้นเพียงพอที่จะทําให้ทั้งโลกสั่นสะเทือนได้เลยทีเดียว
“ ฮี,ต้องการที่จะหนีงั้นหรอ?”
เซเฟอร์นั้นได้หัวเราะออกมาแล้วไล่ตามพวกเขาไปในทัน
แต่ในตอนนั้นเองหลังจากที่เขาเคลื่อนไหวมาได้เพียงหนึ่งวินาที ร่างของเขาก็หยุดไล่ตามไปดื้อๆ ก่อนที่จะกระอักเลือดออกมา
อวัยวะภายในที่ได้รับความเสียหายนั้นไม่สามารถทนต่อพลังของเขาได้,เขานั้นใช้พลังมากเกินไป
ในตอนนี้นั้นมันมีเพียงแค่เส้นกั้นบางๆระหว่างชีวิตกับความตายสําหรับเซเฟอร์
เมื่อเห็นอย่างงั้นพวกของโรแกนนั้นได้ก็เร่งความเร็วขึ้นในทันที ก่อนที่ร่างของพวกเขาจะหายตัวไป
“ โธ่เว้ย!”
เซเฟอร์นั้นได้กําหมัดของเขาด้วยความโกรธเขานั้นกําลังรู้สึกอับอาย
สิบนาทีต่อมา,ทหารเรือจํานวนมากก็ได้มาถึงยังที่เกิดเหตุ และหลังจากที่ได้เห็นสภาพของเซเฟอร์พวกเขาก็ช็อคไปในทันที,ไม่มีใครสามารถเชื่อในสิ่งที่เห็นได้ใครกันที่สามารถทําแบบนี้กับพลเรือเอกของพวกเขาได้?
พื้นที่เกือบทั้งหมดในที่แห่งนี้นั้นได้ถูกเปลี่ยนจนกลายเป็นทะเลทราย และร่างของพลเรือเอกของพวกเขาที่ยืนอยู่ตรงกลาง พร้อมกับร่างกายที่เต็มไปด้วยเลือด
มันคือภาพที่พวกเขาไม่อยากจะเชื่อว่าจะได้เห็น
พลเรือเอกของกองทัพเรือเป็นฝ่ายพ่ายแพ้
