S.P.P: บทที่ 214: ผมเชื่อในตัวเขา!
“ ฉันเชื่อแล้วว่าพวกนายสามารถเอาชนะพลเรือเอกเซเฟอร์ได้,แล้วพรรคพวกที่เหลือของนายล่ะอยู่ไหน?”
บลังโก้ได้มองมาที่เทรนซุและถามถึงพรรคพวกของเขา,น้ำเสียงของเขานั้นเย็นชามาก
“ อ้อใช่แล้ว,พวกเขากําลังไปเฝ้าสังเกตการพวกทหารเรือและดึงดูดความสนใจของพวกเขาเพื่อให้พวกเรามีเวลาเตรียมตัวยังไงล่ะ! ”
เทรนซุได้ตอบกลับมาด้วยรอยยิ้ม
ที่จริงแล้วเทรนซุนั้นไม่รู้หรอกว่าพรรคพวกของเขานั้นกําลังทําอะไรอยู่ แต่เขาคิดว่าลูกพี่ใหญ่ที่โง่เง่าของเขา เจสันนั้นน่าจะกลับไปถึงที่บาร์แล้วในตอนนี้ ส่วนโรแกนและคล็อกโคไดล์นั้นเขาไม่รู้เลยพวกเขากําลังทําอะไรอยู่
แต่อย่างไรก็ตามเขาก็ต้องแถไปก่อน
“ ยอดไปเลย,พรรคพวกของนายนี่สุดยอดจริงๆ!”
“ ฉันรู้สึกปลอดภัยจริงๆที่ได้ร่วมมือกับพวกเขา!”
“ ภายใต้การนําของกลุ่มโจรสลัดโซล,ฉันมั่นใจเลยว่าพวกเราจะต้องสามารถเอาชนะพวกทหารเรือได้อย่างแน่นอน!”
โจรสลัดทุกคนนั้นต่างก็กล่าวยกย่องออกมาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในตอนที่พวกเขาได้ยินว่ากลุ่มโจรสลัดกลุ่มนี้นั้นสามารถเอาชนะพลเรือเอกได้
บลังโก้นั้นไม่ได้พูดอะไรออกมาอีกเลยหลังจากที่เทรนซุพูดจบ
ถ้าหากว่าชายคนนี้มาที่นี่เพื่อสนับสนุนโจรสลัดพวกนี้จริงๆเขาเองก็ต้องมีแผนการอะไรบางอย่างอยู่แน่ๆ อย่างไรก็ตามเขาจะไม่ทําตามแผนของพวกเขาอย่างแน่นอน,มันดีกว่าสําหรับเขาที่จะอาศัยโอกาสนี้ในการหลบหนีออกไปจากที่นี่และหลีกเลี่ยงปัญหาที่กําลังจะเกิดขึ้น
ต้องขอบอกเลยว่าเทรนซุและมังกรคชสารทั้งหกนั้นมีบทบาทสําคัญมากในการยุยงโจรสลัดพวกนี้ให้เดือดดาล
โจรสลัดพวกนี้นั้นต่างก็ต้องการแก้แค้นพวกทหารเรือแต่พวกเขานั้นกลับไม่มีความกล้าพอที่จะทํามันแต่ในตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้วด้วยการผลักดันของเทรนซุและเหล่ามังกรคชสารทั้งหกนั้นโจรสลัดพวกนี้นั้นได้เปลี่ยนไปแล้ว
“ ในวันมะรืนนี้ กัปตันของฉันจะดึงดูดความสนใจของพวกกองกําลังระดับสูงทั้งหมดของพวกทหารเรือเองและในตอนนั้นมันก็จะเป็นโอกาสของพวกเรา!”
เทรนนั้นได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น
ในตอนที่เขาอยู่กับโรแกนและเรย์ลี่นั้นเขาแอบได้ยินถึงแผนการที่พวกเขากําลังจะลงมือ,เทรนซุนั้นเป็นคนที่วาทะศิลป์ที่ดีที่สุดในกลุ่มโจรสลัดโซลและนั่นก็เป็นเหตุผลที่ว่าทําไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่และให้เจสันกลับไปบอกข่าวที่บาร์แทน
การหลอกลวงครั้งใหญ่ในครั้งนี้นั้นมันจําเป็นจะต้องถูกทําโดยคนที่มีความฉลาดหลักแหลม,คนๆนั้นจะต้องเป็นคนที่สามารถโกหกได้อยากแนบเนียน
ถ้าเกิดว่าเป็นเจสันละก็เขาจะต้องทํามันพังอย่างแน่นอน
หลังจากนั้นเทรนซุนั้นก็เริ่มพูดคุยเกี่ยวกับแผนการต่างๆ
บาร์เหล้าขูดเลือดของแชคกี้
“ นายเจอแหล่งรวมตัวของโจรสลัดแล้วงั้นหรอ?”
โรแกนนั้นรู้สึกประหลาดใจมาก
เขาไม่คิดเลยว่าเขานั้นจะได้มาเจอกับแหล่งรวมตัวของเหล่าโจรสลัดหลังจากที่มีโจรสลัดมากมายที่ถูกจับกุมตัวและหลบหนีออกไปจากที่นี้เป็นจํานวนมาก!
“ ใช่แล้วกัปตัน,ฉันกับเทรนซุแล้วก็พวกมังกรคชสารไปเจอที่นั่น,และในตอนนี้เทรนซุกกําลังกระตุ้นให้พวกเขาออกไปสู้กับพวกทหารเรืออีกครั้งอยู่เฉันก็เลยกลับมาที่นี่เพื่อมาบอกคุณ!”
เจสันนั้นได้หยิบแก้วเหล้าที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาดื่มในขณะที่เขากําลังพูด
“ และที่นั้นมันตั้งอยู่ตรงไหน?”
เรย์ลี่นั้นได้ถามออกมาด้วยความสงสัย
“ มันอยู่ในโกรฟที่ 24 มันเป็นโกดังใต้ดินและเจ้าของนั้นก็เป็นโจรสลัดด้วย,อีก…ในตอนที่พวกเราเดินผ่านไปที่นั่นลูกเรือของเขาก็มาพาตัวพวกเราไปที่นั่นเองเลย,อีกในโกดังนั้นน่าจะมีโจรสลัดอยู่รวมกันมากกว่า 1300 คน!”
พวกเขานั้นโชคดีมากที่ได้ไปเจอกับที่แห่งนี้เข้า
เมื่อได้ยินอย่างงั้นโรแกนและเรย์ลี่ก็ได้หันมามองหน้ากันและหัวเราะออกมาดังลั่น
“ ถ้าเป็นจริงอย่างที่นายพูดละก็แผนของฉันก็จะยิ่งสมบูรณ์แบบมากขึ้นไปอีก,หมู่เกาะชาบอนดี้นั้นคงจะวุ่นวายยิ่งกว่าในครั้งที่แล้วซะอีก,ฉันไม่คิดมาก่อนเลยว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น”
โรแกนนั้นดูมีความสุขมาก
หลังจากนั้นเขาก็ได้กล่าวออกมาอย่างจริงจังว่า
“ ดูเหมือนว่าพวกเราคงจะต้องเปลี่ยนแผน!”
“ ในวันมะรืนนี้ ฉันจะไปที่ฐานทัพเรือบนเกาะ นี่และไปเจอกับเซเฟอร์อีกครั้ง!”
“ และนายเจสัน,นายจะต้องคอยประสานงานกับคล็อกโคไดล์และเทรนซุในการนําพวกโจรสลัดไปสร้างความโกลาหลครั้งใหญ่!”
“ คุณเรย์ลี คุณแค่ไปหันเหความสนใจของพวกพลเรือโทก็พอไม่จําเป็นต้องฆ่าพวกเขาแค่ลากพวกเขาออกไปก็พอ!”
เมื่อได้ยินคําพูดของโรแกน,เรย์ลี่และเจสันก็ได้พยักหน้าในทันที
หลังจากที่ได้ยินแผนดังกล่าวเรย์ลี่ก็ได้ถามออกมาด้วยความสงสัยว่า
“ เธอแน่ใจงั้นหรอว่าโจรสลัดพวกนั้นจะยอมเชื่อฟังคําสั่งของลูกเรือของเธอ?”
เมื่อได้ยินอย่างงั้นโรแกนก็ได้หัวเราะออกมาในทันที
“ ผมเชื่อใจในพรรคพวกของผม,การที่เขากล้าบอกให้เจสันกลับมาที่นี่เพื่อส่งข่าวให้กับพวกเรา นั้นมันก็หมายความว่าเขารู้ดีว่าเขานั้นควรจะทําอะไร!”
“ ถึงแม้ผมจะไม่มั่นใจว่าเขานั้นจะทํามันได้ดีมั้ย,แต่…”
หลังจากหยุดไปชั่วขณะหนึ่งการแสดงออกของโรแกนก็เปลี่ยนไปพร้อมกับกล่าวออกมาว่า
“ แต่ผมเชื่อในตัวเขา!”
เรย์ลี่นั้นแข็งค้างไปในทันทีก่อนที่จะหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม
“ เธอนี่เหมือนเขามากจริงๆ!”
” เช่นอะไร?”
โรแกนนั้นได้ถามออกมาด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“หลายๆอย่างน่ะ”
เรย์ลี่ได้ถอนหายใจออกมา
“ เดี๋ยวคุณก็จะได้เห็นความแตกต่างเองในอนาคต!”
โรแกนได้หัวเราะออกมา
เรย์ลี่เองก็ได้หัวเราะออกมาเช่นกันก่อนที่ทั้งสองนั้นจะเริ่มหัวเราะออกมาพร้อมกับดื่มไปด้วย
ค่ำคืนได้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว
หมู่เกาะชาบอนดี้,โกรฟที่ 4
ในตอนนี้ได้มีร่างของชายคนหนึ่งที่ดูแข็งแกร่งกําลังยืนอยู่บนท้องถนนและคาบซิการ์อยู่ในปากของเขาพร้อมกับควันสีขาวที่ตลบอบอวลอยู่รอบตัวเขา,ดูเหมือนว่าเขานั้นกําลังคิดถึงอะไรบางอย่างอยู่
เขานั้นสวมหน้ากากจระเข้อยู่บนใบหน้าของเขาซึ่งทําให้ผู้คนไม่สามารถมองเห็นใบหน้าที่แท้จริงของเขาได้
“ คุณกําลังคิดเกี่ยวกับวิธีที่จะได้รับผลไม้ปีศาจอยู่งั้นหรอ?”
ทันใดนั้นเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งก็ได้ดังเข้ามาในหูของเขา
เมื่อได้ยินอย่างนั้นเขาก็ได้หมุนตัวพร้อมกับแววตาที่เปล่งประกายขึ้นมา
ในตอนนี้สิ่งที่เขาได้เห็นนั้นก็คือผู้หญิงคนหนึ่งที่มีผมสีทองและมีร่างกายที่ดูมีน้ำมีนวลแถมเธอยังเหน็บกริชเอาไว้ที่เอวของเธอซะด้วย เธอนั้นได้มองมาที่เขาด้วยความสนใจ
” เธอเป็นใคร?”
ชายสวมหน้ากากนั้นได้กล่าวถามออกมาอย่างเย็นชา
“ เซอร์คล็อกโคไดล์ผู้ที่มีค่าหัวมากกว่า 200 ล้านเบรี่,ฉันไม่คิดมาก่อนเลยว่าคุณจะกล้ามาเดินบนท้องถนนในช่วงเวลาแบบนี้!”
ผู้หญิงคนนั้นได้หัวเราะและเดินเข้ามาหาคล็อกโคไดล์
คล็อกโคไดล์นั้นไม่ได้กล่าวตอบอะไรออกไปและเขาก็กําลังที่จะเดินจากไป
“ ถ้าฉันบอกว่าฉันสามารถช่วยคุณให้ได้รับผลไม้ปีศาจได้ล่ะ?”
ในขณะที่เขากําลังจะเดินจากไปนั้นเองเขาก็ได้หยุดชะงักลงในทันทีพร้อมกับดวงตาที่เปลี่ยนไปเป็นจริงจัง
เขานั้นได้หมุนตัวกลับมาอีกครั้งและถามออกมาอย่างเต็นชา
“ มีข้อมูลเกี่ยวกับผลไม้ปีศาจนั้นไหม?”
“ กําลังจะมีการประมูลผลไม้ปีศาจนั้น”
ผู้หญิงคนนั้นได้ยกยิ้มขึ้นมาก่อนที่กล่าวออกมาโดยที่ไม่ได้ปิดบังข้อมูลแต่อย่างใด
“ แล้วมันจะเริ่มเมื่อไหร่?”
คล็อกโคไดล์ได้ถามออกมาด้วยความสงสัย
“ การประมูลจะเริ่มในวันพรุ่งนี้”
“ เธอรู้ใช่มั้ยว่าไม่ควรที่จะโกหกฉัน!?”
เขาได้สูบซิการ์และจ้องมองไปที่เธออย่างเย็นชา
เขานั้นกําลังจะเตือนเธอไม่ให้มาเล่นแง่กับเขา
“ มันคือเรื่องจริงแล้วฉันก็ไม่ได้มาที่นี่เพื่อเล่นแง่กับคุณเพราะว่าฉันต้องการให้คุณช่วย!”
ดวงตาของเธอนั้นได้เปล่งประกายขึ้นมาในตอนที่เธอพูดมันออกมา
“ ถ้ามันยากเกินไปฉันก็ไม่ทําหรอกนะ!”
คล็อกโคไดล์นั้นได้ตอบกลับไปอย่างเย็นชา
หลังจากนั้นไม่นานทั้งสองก็ได้ออกจากไปจากสถานที่แห่ง
ห่างออกไปสามร้อยเมตรนั้นมันคือที่ตั้งของงานประมูล
