S.P.P: บทที่ 226: สักขีพยาน!
มันไม่ใช่เรื่องยากสําหรับโรแกนในตอนนี้ที่จะผนึกเซเฟอร์
ไม่จําเป็นต้องพูดถึงความสามารถของวิญญาณที่เขาได้ครอบครองในครั้งนี้ แค่ความสามารถของผลไม้ปีศาจของเขานั้นมันก็เพียงพอแล้ว
“คําสาปวิญญาณ!”
เขาได้ยกมือขึ้นมาและในพริบตานั้นเองมันก็ได้มีน้ำเต้าสีเขียวปรากฏขึ้นมาในมือขวาของเขามันมีสีเขียวที่ราวกับหยกแถมยังเปล่งแสงสีเขียวอ่อนๆออกมาอีกด้วย
“ ขยาย!”
หลังจากโยนมันขึ้นไปบนอากาศน้ำเต้านั้นก็ได้ขยายตัวขึ้นมาในทันที
หลังจากนั้นไม่นานน้ำเต้าก็หันไปทางเซเฟอร์ที่กําลังอ่อนแออยู่
” หยดลงมา!”
ภายใต้สายตาที่ตกตะลึงของเซเฟอร์,ของเหลวที่อยู่ข้างในของน้ำเต้าลึกลับนั้นก็ได้หยดลงมาที่ตัวเขา
หลังจากนั้นไม่นานโรแกนก็ได้ยื่นมือออกมาอีกครั้ง เขาทําให้น้ำเต้ามีขนาดเล็กลงและกลับมาที่มือเขา
ในตอนที่เขาลองสะบัดมันไปมานั้นเขาก็ได้ยินเสียงที่ดังอยู่ข้างในมันทําให้เขายกยิ้มขึ้นมา
โรแกนได้เอาน้ำเต้ามาวางไว้บนเอวของเขา หลังจากนั้น เขาก็ได้ก้าวออกไปข้างหน้าและหายตัวไปโดยไม่สนใจเหล่าพลเรือโทที่ถูกขังเอาไว้เลยแม้แต่น้อย
โรแกนนั้นมีสิ่งที่สําคัญกว่าต้องทํา
หลังจากผ่านไปครู่หนึ่งโรแกนก็ได้มาหยุดยังสถานที่ห่างไกลแห่งหนึ่งและเมื่อเขามั่นใจว่าไม่มีใครอยู่แถวนี้เขาก็ได้นั่งขัดสมาธิและหลับตาลงในทันที
“ ไอ้หนู,ปล่อยฉันออกไป!”
เสียงคํารามที่เต็มไปด้วยความโกรธได้ดังออกมาจากน้ำเต้าที่อยู่ตรงเอวของเขา
เมื่อได้ยินอย่างงั้นโรแกนก็ได้ยกยิ้มขึ้นมาและเมินเขา
น้ำเต้านี้มีความสามารถที่พิเศษมาก.โรแกนนั้นสามารถกักขังปีศาจเอาไว้ข้างในน้ำเต้านี้ได้,แต่มันน่าเสียดายที่เซเฟอร์ไม่ใช่ปีศาจแต่เขาก็เป็นคนที่แข็งแกร่งมากจริงๆและนั่นก็เป็นเหตุผลที่เขาสามารถส่งเสียงออกมาได้
การที่สามารถผนึกและควบคุมเซเฟอร์ได้นั้น,มันนับว่าเป็นความสามารถที่น่าทึ่งมากจริงๆและมันก็ทําให้โรแกนรู้สึกมีอํานาจ
ในตอนนี้โรแกนนั้นยังไม่เข้าใจเงื่อนไขของความสามารถนี้อย่างชัดเจนแต่เขาอาจจะได้รู้จากระบบในภายหลัง
หลังจากคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่นานโรแกนก็ได้หลับตาลง
“ วิชาดาบพวกนี้นับว่าเป็นสมบัติที่สุดยอดมากสําหรับฉัน!”
มันเป็นเรื่องมากที่จะได้รับวิญญาณที่คาดหวังจากการอัญเชิญแบบสุ่ม
เพราะฉะนั้นในครั้งนี้โรแกนจึงต้องการที่จะเก็บเกี่ยวความสามารถของวิญญาณนี้เอาไว้ เขาต้องการความรู้ทั้งหมดของนักดาบคนนี้
แม้เวลาในการครอบครองจะสิ้นสุดลงและพลังอันน่าอัศจรรย์นั้นจะหายไป แต่คาถาของเขาวิชาการฝึกฝนต่างๆของเขา และวิชาดาบของเขานั้นมันไม่ได้หายตามไปด้วย ด้วยวิชาเหล่านี้ในอนาคตโรแกนนั้นจะต้องแข็งแกร่งขึ้นอย่างแน่นอน
สักวันหนึ่งโรแกนอาจจะแข็งแกร่งจนไปอยู่ในระดับเดียวกับตู้กยูยานก็ได้
ในเวลาเดียวกันนั้นเองภายในสนามรบของเหล่าโจรสลัด, การมีอยู่ของซิลเวอร์ เรย์ลี่นั้นทําให้สถานการณ์ของพวกทหารเรือนั้นกลับตาลปัตรอีกครั้ง
เหล่าโจรสลักนั้นต่างก็โจมตีมาที่พวกทหารเรืออย่างไร้ความเมตตา
เหล่าโจรสลัดนั้นกําลังรู้สึกตื่นเต้นในตอนนี้เรื่องราวความบ้าคลั่งของพวกเขาบนหมู่เกาะชาบอนดี้นั้นกําลังจะถูกรับรู้โดยโลกนี้แล้ว
ข่าวของพวกเขานั้นได้แพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็วทั่วโลก มันทําให้ทุกคนบนโลกต่างก็รู้สึกตกตะลึง
“ข่าวใหญ่เหล่าโจรสลัดพิชิตหมู่เกาะชาบอนดี้ได้แล้ว!”
“ ข่าวช็อคโลก,เหล่าโจรสลัดได้ก่อจลาจลและบุกทําลายเหล่าทหารเรือบนหมู่เกาะชาบอนดี้!”
“ พลเรือเอกไปอยู่ไหนกัน? ถึงปล่อยให้พวกซุปเปอร์โนวาเผาทําลายทุกอย่างบนชาบอนดี้ได้!”
ข่าวนี้นั้นทําให้คนทั้งโลกรู้สึกตกตะลึง
ยิ่งไปกว่านั้นมันก็ยังไม่ได้จบลงแต่เพียงเท่านี้
“ มีข่าวลือบอกว่าพลเรือเอกแขนดําเซเฟอร์พ่ายแพ้และถูกจับตัวไปโดยโรแกน,แถมยังมีพลเรือโทอีกห้าคนที่ถูกขังอยู่ในกรงที่ทํามาจากหินไคโรและไม่สามารถออกมาได้เ”
ข่าวพวกนี้นั้นกําลังทําให้โลกใบนี้สั่นสะเทือน,พวกเขานั้นไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น
พลเรือเอกที่แข็งแกร่งกลับไปพ่ายแพ้ให้กับชายหนุ่มคนหนึ่งที่พวกเขาไม่เคยรู้จักมาก่อน! มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน!?
ศูนย์ใหญ่กองทัพเรือ,คองได้เดินเข้ามาที่โตะประชุมและตะโกนออกมาเสียงดัง
“ เซนโงคุนี่มันอะไรกัน? เกิดอะไรขึ้น?”
“ ผมเสียใจที่ต้องบอกว่าพวกเราประเมินโรแกนต่ำเกินไป,ชายคนนี้มีพลังที่แข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อเขาสามารถเอาชนะพลเรือเอกได้!”
“ แต่อย่างไรก็ตามผมก็ได้ส่งอาคาอินุและคิซารุไปแล้ว พวกเขาได้ออกไปเพื่อระงับความวุ่นวายในที่แห่งนั้นแล้ว!”
เซนโงคุนั้นดูจริงจังมาก,เขาได้กล่าวตอบออกมาอย่างรวด เร็ว
“ โอเค,แต่ที่ฉันอยากรู้จริงๆก็คือข่าวพวกนี้มันแพร่กระจายออกไปไวขนาดนี้ได้ยังไง?”
คองนั้นดูจะโกรธยิ่งกว่าเมื่อกี้ซะอีก
ข่าวนี้นั้นได้แพร่สะพัดไปทั่วทั้งโลกอย่างรวดเร็วราวกับว่ามีคนเตรียมการเอาไว้แล้วและรู้ว่ากองทัพเรือจะต้องพ่ายแพ้,มันจะต้องมีเงื่อนงําบางอย่างแน่นอน?
“ เกี่ยวกับเรื่องนี้ผมกลัวว่ามันอาจจะเป็นแผนการของใครบางคน!”
เซนโงคุนั้นได้ถอนหายใจออกมา
เขาได้คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เอาไว้แล้วแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่มั่นใจอยู่ดี
“ แล้วเรื่องของราชสีห์ทองคําชิกิล่ะ?”
คองได้กล่าวถามออกมาอีกครั้ง
เมื่อเทียบกับเหตุการณ์ที่ชาบอนดี้นั้น,กองทัพเรือนั้นให้ความสําคัญกับเรื่องของชิกิมากกว่า
“ ผมคิดว่าเขาน่าจะลงมือในเร็วๆนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลังจากได้ยินข่าวเหตุการณ์บนชาบอนดี้!”
เมื่อพูดถึงชิกิ,เซนโงคุก็ดูจะโกรธและหดหู่มาก
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการพ่ายแพ้ของพลเรือเอกหรือการสูญเสียหมู่เกาะชาบอนดี้ไปให้กับพวกโจรสลัด,สถานการณ์ต่างๆเหล่านี้นั้นต่างก็เอื้อประโยชน์ให้กับชิก
ครึ่งหลังของแกรนด์ไลน์ (โลกใหม่)
ในท้องทะเลอันกว้างใหญ่, คลื่นที่สูงราวกับภูเขา,ท้องฟ้าที่ถูกปกคลุมไปด้วยเมฆฝนพร้อมกับสายฟ้าที่ร้องลั่นอยู่ภายใน,พายุขนาดใหญ่ที่กําลังโหมกระหน่ำอย่างไม่แยแสต่อสิ่งใด
ในสภาพอากาศที่เลวร้ายนี้กลับมีจุดสีดําเล็กๆปรากฏอยู่
หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง มันกลับกลายเป็นเรือหลายลําที่กําลังแล่นมาจากระยะทางไกลอย่างรวดเร็ว
เรือนับร้อยลํานั้นได้แล่นเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ทุกคนนั้นต่างก็สามารถมองเห็นธงโจรสลัดที่กําลังพลิ้วไหวไปตามสายลมของเรือแต่ละลําได้อย่างชัดเจน
สามสิบวินาทีต่อมาเก็ได้ปรากฏเกาะลอยฟ้าขนาดใหญ่ที่กําลังเคลื่อนตัวไปข้างหน้าอย่างช้าๆเหนือเรือโจรสลัดเหล่านั้น
เพียงแค่เงาของมันก็ใหญ่จนทําให้เหล่าสัตว์ทะเลรู้สึกหวาดกลัวจนต้องดําดิ่งลึกลงไปใต้น้ำ
” พระเจ้าช่วย!”
“ นั้นมันกลุ่มโจรสลัดราชสีห์ทองคํา,หนีเร็ว!”
“ ชายบนเกาะลอยฟ้านั้นมันราชสีห์ทองคําชิกิและกลุ่มโจรสลัดของเขา!”
“ พระเจ้าช่วย.นี้เขามาพร้อมกับลูกเรือแบบเต็มรูปแบบเลยงั้นหรอเนี่ย!”
“ มีข่าวลือบอกว่าพวกเขานั้นต้องการที่จะโจมตีศูนย์ใหญ่กองทัพเรือ,พวกเขาจะลงมือในตอนนี้เลยงั้นหรอ?”
“ นี่มันบ้าไปแล้ว!,พวกเรากําลังจะได้เห็นฉากที่น่าตื่นเต้นที่สุดในโลก!”
เหล่าโจรสลัดนั้นต่างก็กําลังรู้สึกตื่นเต้น,พวกเขานั้นไม่คิดมาก่อนเลยว่าพวกเขาจะได้มาเป็นสักขีพยานในเหตุการณ์ดังกล่าว
นี่คือสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่พวกเขาเคยเห็นมาในชีวิต
ราชสีห์ทองคําและลูกเรือของเขากําลังจะไปโจมตีศูนย์ใหญ่กองทัพเรือ,ช่างเป็นช่วงเวลาที่สุดยอดจริงๆ
