S.P.P: บทที่ 230: ฉันเข้าใจแล้ว!
ที่อยู่อาศัยของเผ่ามังกรฟ้านั้นตั้งอยู่ที่ด้านบนของเรดไลน์,ซึ่งอยู่ใกล้กับศูนย์ใหญ่กองทัพเรือมาก
หากต้องการบุกเข้าไปในแมรีจัวส์ก็ต้องผ่านศูนย์ใหญ่กองทัพเรือก่อนใครๆก็รู้ดีว่ามารีนฟอร์ดนั้นมีการป้องกันที่แข็งแกร่งมากขนาดไหน,ตราบใดที่เป็นเพียงแคโจรสลัด กลุ่มเล็กๆก็อย่าหวังที่จะฝ่าเข้ามาได้
มีแต่คนบ้าเท่านั้นละที่คิดจะทําอะไรแบบนั้น
ถ้าไม่บ้าก็คงจะอยากตาย!
“ สรุปแล้วไอ้หนูนี่มันคิดที่จะทําอะไรกันแน่?”
แม้แต่เซนโงคุนั้นก็ยังไม่เข้าใจจุดประสงค์ของโรแกน,เขานั้นรู้ดีว่าความวุ่นวายบนหมู่เกาะชาบอนดี้นั้นจะต้องเป็นฝี มือของเขาอย่างแน่นอนแต่เขากลับไม่รู้ว่าจุดประสงค์จ ริงๆของโรแกนคืออะไร
* การจับตัวเซเฟอร์เอาไว้นั้นจะทําให้พวกทหารเรือระดับสูงบนหมู่เกาะชาบอนดีตกอยู่ในความวุ่นวาย,แต่มันก็ยังไม่เพียงพอที่จะจัดการกับพวกระดับล่างได้อยู่ดีด้วยเหตุนี้เขาจึงยืมมือพวกโจรสลัดมาเพื่อจัดการกับพวกระดับล่าง”
การวิเคราะห์ของเซนโงคุนั้นน่าหวาดกลัวมาก และในตอนนั้นเองดูเหมือนว่าเขาจะนึกบางอย่างขึ้นมา
“ ชิกิ,โรแกน,เผ่ามังกรฟ้า”
ทันใดนั้นเองดวงตาของเขาก็ได้เบิกกว้างขึ้นมาในทันที
“ ไอ้เด็กนี้จริงๆแล้ว”
ในตอนนี้เขากําลังรู้สึกช็อคเขานั้นถึงกับพูดอะไรไม่ออกเลยทีเดียว
ดินแดนศักดิ์สิทธิ์แมรีจัวส์
อิลยานั้นกําลังรดน้ําดอกไม้พร้อมกับรอยยิ้มที่ประดับอยู่บนใบหน้าของเธอ
เหลืออีกเพียงแค่สามวันเท่านั้นมันก็จะถึงกําหนดส่งตัวของเธอแล้วแต่เธอกลับไม่มีแววตาที่ดูตื่นตระหนกหรือหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย
ดูเหมือนว่าเธอจะลืมเรื่องเศร้าพวกนั้นไปจนหมดแล้ว,ดวงตาของเธอนั้นเต็มไปด้วยแสงสว่างมันคือแสงสว่างแห่งความหวัง
เลนต้านั้นได้มองมาที่ผู้หญิงคนนี้อย่างไม่เข้าใจทําไมผู้หญิงคนนี้ถึงยังนิ่งเฉยได้อยู่อีกทั้งๆที่เธอกําลังจะเจอกับความจริงอันโหดร้ายที่กําลังจะมาถึงในไม่ช้า
แต่ในตอนนั้นเองในตอนที่สายตาของเขาเหลือบไปเห็นหนังสือพิมพ์รูม่านตาของเขาก็ได้หดแคบลงในทันที
เขาหยิบหนังสือพิมพ์นั้นขึ้นมาอ่านอย่างรวดเร็วหลังจากนั้นเขาก็ได้สูดหายใจเข้าแล้วมองไปที่ผู้หญิงคนนั้น
“ เป็นอะไรไปเลนต้า? , ข่าวในหนังสือพิมพ์มันน่าตกใจมากงั้นหรอ?”
อิลยาได้ยกยิ้มขึ้นมา,ทุกการเคลื่อนไหวของเธอนั้นมันเหมือนกับเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์,รอยยิ้มที่สงบของเธอนั้นมัน เต็มไปด้วยความงามอันบริสุทธิ์
“ มันก็แค่น่าประหลาดใจนิดหน่อย”
การแสดงออกของเลนต้านั้นได้กลับมาสงบดังเดิม,ก่อนที่เขาจะโยนหนังสือพิมพ์นั้นลงไปในถังขยะ
เมื่อเห็นท่าทางของเลนต้า,อิลยาก็รู้สึกสงสัยมากแต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป
ห้านาทีต่อมา,เลนต้านั้นดูเหมือนจะได้รับคําสั่งอะไรบางอย่างเขาได้หมุนตัวแล้วเดินออกไปจากที่แห่งนี้ในทันที
เมื่อเห็นว่าเลนต้าได้เดินจากไปแล้ว,อิลยาก็ได้เดินไปที่ถังขยะอย่างช้าๆก่อนที่จะโน้มตัวลงไปหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้น มาแล้วคลี่มันออก
ในตอนที่เห็นมันในครั้งแรกนั้นเธอก็รู้สึกตกใจมากและเมื่อเธอได้อ่านเนื้อหาทั้งหมดในหนังสือพิมพ์ใบหน้าของเธอก็ได้ปรากฏรอยยิ้มขึ้นมา
“ ฉันรู้อยู่แล้ว”
“ ฉันรู้อยู่แล้วว่านายจะต้องมาช่วยฉัน!”
“ ฉันรู้อยู่แล้ว,โรแกน!”
เธอได้หัวเราะและร้องไห้ออกมาน้ําตาของเธอได้หยดลงไปบนหนังสือพิมพ์จนเปียกปอน
ข่าวในหนังสือพิมพ์นั้นเขียนว่า
“ หมู่เกาะชาบอนดี้ตกอยู่ในความโกลาหล,เหล่าโจรสลัดลุกฮือและสงสัยว่าผู้นําของพวกเขานั่นจะเป็นโรแกน,ชายผู้ที่สามารถเอาชนะพลเรือเอกได้!”
“ กลุ่มโจรสลัดของพวกเขานั้นจู่ๆก็โผล่พรวดขึ้นมาอย่างน่าตกตะลึง,พวกเขานั้นเต็มไปด้วยความแข็งแกร่งที่น่า เหลือเชื่อ!”
“ บนเกาะวอเตอร์เซเว่นนั้นกลุ่มโจรสลัดของพวกเขานั้นก็ได้ทําการสังหารเจ้าหน้าที่ระดับสูงของรัฐบาลโลกอย่างสแปนดัมและกล้าที่จะทิ้งข้อความอย่าง “ฉันจะไปเคาะประตู” ไว้อีกด้วย,มันกําลังจะเกิดอะไรขึ้นกัน?,ความหมาย ที่อยู่เบื้องหลังของมันคืออะไรกันแน่!? “
ในหนังสือพิมพ์นั้นได้ลงรายละเอียดข้อมูลในการเดินเรือของกลุ่มโจรสลัดของโรแกนตลอดจนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด,ราวกับว่าหนังสือพิมพ์ฉบับนี้นั้นต้องการที่ จะให้คนทั้งโลกได้รู้ว่ากลุ่มโจรสลัดของโรแกนนั้นยิ่งใหญ่ขนาดไหน
แต่ถึงอย่างงั้นมันก็ยังมีทั้งคนที่เข้าใจและคนที่ไม่เข้าใจอยู่
แต่เธอนั้นเข้าใจมันดีเข้าใจในทันทีที่เห็นในตอนนี้ใบหน้าของเธอนั้นเปียกปอนไปด้วยน้ําตาที่ไหลนองออกมา
“ ฉันเข้าใจแล้วทุกๆคน!”
น้ําตาของอิลยานั้นได้ไหลรินออกมาไม่หยุดมันเป็นน้ําตาที่ไหลออกมาพร้อมกับความเศร้า ใบหน้าของเธอนั้น เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
การกระทําทั้งหมดของโรแกนนั้นเขาไม่ได้ทําเพื่อโลกใบนี้หรือเพื่อสนองความต้องการของเขา!
แล้วเขาทําเพื่ออะไรกันแน่?
อิลยานั้นสามารถเข้าใจมันได้ในตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น
จุดประสงค์ของเขานั้นมันเรียบง่ายมาก,สิ่งที่เขาทํามาทั้งหมดนั้นเขาเพียงแค่อยากจะบอกเธอก็เท่านั้นว่า
” ฉันกําลังไป!”
“ ฉันจะไปเคาะประตูของรัฐบาลโลกและพาเธอกลับ มา!”
“ ไม่ว่าในอดีตที่ผ่านมาของเธอมันจะน่าเศร้าขนาดไหนก็ตาม,แต่ในตอนนี้ไม่ว่าใครก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะมารังแกและปีบบังคับเธอได้เ”
“ สําหรับพวกเราเธอยังคงเป็นแมวตัวน้อยบนเรือของพวกเรา,และจะเป็นเจ้านายตัวน้อยที่เย่อหยิ่งและ มีความสุขเสมอมา!”
“ เธอคือพรรคพวกของเรา,พรรคพวกนั้นต่างก็ร่วมทุกข์สุขไปด้วยกัน มันไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น!”
คําพูดเหล่านี้นั้นไม่ได้มีใครพูดออกมาแต่มันโผล่ขึ้นมาในใจของอิลยา
มันเป็นสายสัมพันธ์ที่พวกเขามีต่อกันไม่จําเป็นต้องพูดก็สามารถที่จะเข้าใจได้
ในความสัมพันธ์ของพวกเขามันมีเพียงแค่คําว่าพรรคพวกมันไม่มีคําว่ามังกรฟ้ามันไม่มีความ แตกต่างใดๆ ไม่สนใจว่าแข็งแกร่งหรืออ่อนแอ
ในตอนนั้นเองเลนต้าก็ได้ปรากฏตัวขึ้นมาอีกครั้งที่หน้าประตูในตอนนี้เขากําลังมองมาที่อิลยาที่กําลังหัวเราะและร้องไห้ออกมาอยู่อย่างสงบ
“ เห็นมันไหม?,เลนต้า”
“ เขามาแล้ว”
เลนต้านั้นไม่ถามออกไปว่าใครที่กําลังมาเพราะว่าเขานั้นรู้ดีว่าคนที่อิลยาพูดถึงนั้นเป็นใคร
“ ที่นี่คือดินแดนของเผ่ามังกรฟ้าไม่มีใครสามารถเข้ามาในดินแดนแห่งนี้ได้”
เขาพูดถูก ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามมันเป็นไปไม่ได้ที่จะบุกเข้ามาที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ได้
เพราะสิ่งที่พวกเขาจะต้องเผชิญหน้านั้นมันคือโลกทั้งใบ!
นี่ไม่ใช่การกล่าวเกินจริงแต่มันคือความจริง!
“ ฉันเชื่อมั่นในตัวของพวก เขา,ฉันเชื่อในพรรคพวกของฉัน!”
อิลยานั้นได้กล่าวและหัวเราะออกมา
ไม่มีใครรู้ว่าเธอนั้นรู้สึกดีใจขนาดไหน จนกระทั่งในเวลานี้น้ําตาของเธอนั้นก็ยังไม่หยุดไหล
มันเป็นเรื่องที่ดีจริงๆที่ได้พวกเขาเป็นพรรคพวก!
เธอได้กล่าวออกมาอย่างแผ่วเบาในใจของเธอ
ที่หมู่เกาะชสบอนดี้ กลุ่มของเทรนซุนั้นได้มาถึงที่สถานที่นัดหมายแล้ว
“ เมื่อไหร่กัปตันจะเสร็จเนี่ย?”
เจสันได้กล่าวออกมาอย่างเป็นกังวล
เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนนั้น, พวกเขาได้ยินเสียงระเบิดและเสียงกรีดร้องดังออกมาอย่างต่อเนื่องและนั้นก็เป็นเหตุผลที่ เขารู้สึกกังวล
ไม่ต้องสงสัยเลยว่ากําลังเสริมที่น่าหวาดกลัวของกองทัพเรือได้มาถึงแล้ว!
“ น่าจะในเร็วๆนี้ล่ะ!”
เทรนซูได้กล่าวออกมา
ในวินาทีต่อมาระหว่างที่ทั้งสองคนกําลังพูดคุยกอยู่นั้น,โรแกนที่ใบหน้าเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อก็ได้เปอดตาขึ้นมา
“ เสร็จแล้ว!”
