S.P.D: บทที่ 234: เรดไลน์!
ซักแห่งในครึ่งหลังของแกรนด์ไลน์
มีเรือโจรสลัดขนาดใหญ่สําหนึ่งที่ตั้งตระหง่านอยู่บนท้องทะเลราวกับขุนเขา บนดาดฟ้าเรือของเรือลํานี้นั้นมีร่างมหึมาของชายคนหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างน่าเกรงขาม
เขามีรูปร่างที่ใหญ่โตและแข็งแกร่งเป็นอย่างมากเขานั่งอยู่ตรงนั้นราวกับภูเขามันทําให้ผู้คนที่มองมาที่เขารู้สึกหายใจไม่ออก,ใต้จมูกเหนือริมฝีปากนั้นมีหนวดที่เป็นสีขาวและโค้งขึ้นมาราวกับจันทร์เสี้ยว,หนวดนี้เป็นสัญลักษณ์ที่ทุกคนในโลกต่างก็รู้จักกันเป็นอย่างดี
หนวดขาว เอ็ดเวิร์ด นิวเกตนี่คือชื่อของเขา,ราชันย์ผู้อยู่ในระดับเดียวกับราชสีห์ทองคําชิกิแต่ดูเหมือนว่าความแข็งแกร่งของเขานั้นจะเหนือกว่ามาก
ในตอนนี้ดูเหมือนว่าเขานั้นจะรับรู้ถึงการเคลื่อนไหวและการกระทําของชิกิแล้วในตอนนั้นเองเขาก็พูดขึ้นมาว่า
“ โง่เง่าซะจริง,ความยโสโอหังและความภาคภู มิใจของแกนั้นมันเป็นเหตุผลสําคัญที่ทําให้แกต้องตาย!”
เขาเงยหน้าขึ้นมาและทอดสายออกไปไกล
การกระทําของชิกินั้นทําให้โลกสั่นสะเทือน,เขานั้นคือผู้ที่อยู่ในจุดสูงสุดของโลกไม่เพียงแต่เขาจะแข็งแกร่งเท่านั้น แต่เขายังมีกําลังรบอีกเป็นจํานวนมาก เขานั้นไม่ได้แตกต่างจากราชันย์ที่นําพาเหล่าทหารกล้าของเขามาเพื่อบุกยึดดินแดนเลยแม้แต่น้อย
ที่ด้านล่างของเรดไลน์เหล่าลูกเรือของชิกินั้นต่างก็กําลังตื่นเต้น, พวกเขาทุกคนนั้นต่างก็ต้องการที่จะเผชิญหน้ากับสงครามที่กําลังจะมาถึงพวกเขานั้นไม่มีความรู้สึกหวาดกลัวอยู่ในแววตาเลยแม้แต่น้อย,ภายในใจของพวกเขานั้นมันมีแต่ความต้องการสู้
ด้วยการนําของชายผู้เป็นตํานาน,พวกเขานั้นมั่นใจจนไม่รู้สึกหวาดกลัวต่อสิ่งใด!
บนเกาะลอยฟ้า,ชิกที่ยืนอยู่กลางอากาศนั้นได้เงยหน้าขึ้นไปมองเรดไลน์ที่อยู่ตรงหน้าของเขา ดวงตาของเขานั้นได้หดแคบลง
เขานั้นไม่ได้บุกทะลวงในทันทีทั้งๆที่มาถึงแล้วแถมเขายังไม่ยอมบอกแผนการของเขากับใครอีกด้วย เขาคิดอะไรอยู่กันแน่? มันไม่มีใครที่สามารถรับรู้ได้!
แน่นอนไม่มีใครที่คิดว่าเขาเป็นคนโง่เพราะการที่เขาสามารถมาอยู่ในจุดนี้ได้นั้นมันไม่ใช่เพราะแค่ความแข็งแกร่งเพียงอย่างเดียวแน่นอน,หากเขาไม่ได้เตรียมแผนการอะไรมาเลยละก็มั่นใจได้เลยว่าเขาจะต้องตายอย่างแน่นอน
ศูนย์ใหญ่กองทัพเรือ
ใบหน้าของคองนั้นไม่ได้ปรากฏความกลัวหรือความตื่นตระหนกเลยแม้แต่น้อย
ถ้าเกิดว่าชิกิมาพร้อมกับหนวดขาวบางทีเขาอาจจะไม่รู้สึกแบบนี้ก็ได้ แต่ในตอนนี้ชิกิมาแค่คนเดียวเพราะฉะนั้นเขาจึงไม่รู้สึกกังวลแม้แต่น้อย
อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทําให้เขารู้สึกปวดหัวก็คือวิธีในการลดความเสียหายที่จะเกิดขึ้นจากสงครามในครั้งนี้และการสูญเสียของกองทัพเรือ
“ เซนโงคุ,การ์ปยังไม่กลับมาอีกงั้นหรอ?”
คองที่นั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะประชุมได้กล่าวถามออกมา
“ เขาน่าจะมาถึงที่นี่ในเร็วๆนี้!”
เซนโงคุนั้นได้ตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว
สําหรับสหายของเขาคนนี้นั้นเขาไม่รู้ว่าเขาควรจะด่าเขาว่ายังไงดี,ทําไมจนถึงตอนนี้เขายังไม่กลับมาที่ศูนย์ใหญ่อีกไม่ใช่ว่าเขาแจ้งให้อีกฝ่ายรู้แล้วไม่ใช่หรือไงกัน?,ในตอนเช้านั้น เขาได้โทรไปหาการ์ปแล้วแถมยังต่อว่าอีกฝ่ายไปแล้วด้วย
คองเมื่อได้ยินอย่างนั้นก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาในทันที
การ์ปนั้นถือว่าเป็นกําลังรบที่น่าหวาดกลัวมากของกองทัพเรือการที่เขาสามารถงัดกับราชาโจรสลัดโรเจอร์ได้นั้น,ไม่จําเป็นต้องสงสัยในความแข็งแกร่งของเขา,การมีอยู่ของเขานั้นทําให้กองทัพเรือไม่สามารถถูกทําลายได้
“ เฝ้าระวังชิกิเอาไว้อย่าให้คลาดสายตา,มันอาจจะเปิดฉากโจมตีมาตอนไหนก็ได้!”
“ ผู้ชายคนนี้นั้นเป็นเหมือนกับราชสีห์ที่เสียสติ,ไม่มีใครสามารถคาดเดาความคิดของเขาได้”
หลังจากที่แจกแจงงานต่างๆเสร็จเขาก็ได้หมุนตัวแล้วเดินจากไปในทันที
เรดไลน์ที่ตั้งตระหง่านนั้นราวกับกําแพงที่แบ่งแยกโลกนี้ให้ออกเป็นสองส่วนและนั้นก็คือแกรนด์ไลน์และนิวเวิลด์
ใครก็ตามที่ต้องการจะทําลายมันนั่นมันก็ไม่ต่างจากการเดินทางไปสวรรค์,เขานั้นอยากรู้จริงๆว่าชิกินั้นต้องการที่จะทําอะไรกันแน่?
เขานั้นได้กลับไปที่สํานักงานของเขาที่อยู่บนชั้นบนสุดของศูนย์ใหญ่และทอดสายตาออกไปข้างนอก
สิ่งที่เขาเห็นนั้นคือสิ่งก่อสร้างที่เรียงรายอย่างเป็นระเบียบและประตูขนาดใหญ่บานหนึ่งที่อยู่ด้านหน้าเหนือทะเลสาบ
ทะเลสาบของที่นี่นั้นไม่ได้เกิดขึ้นมาเองตามธรรมชาติ,แต่มันถูกพัฒนาโดยกองทัพเรือมันถูกสร้างด้วยกําลังคนและทรัพยากรเป็นจํานวนมาก
ถ้าฐานทัพของกองทัพเรือที่กระจายตัวอยู่ทั่วโลกสามารถที่จะมีมาตรการป้องกันเหมือนอย่างที่มารีนฟอร์ดละก็มันจะต้องเป็นอะไรที่น่าหวาดกลัวอย่างถึงที่สุดอย่างแน่นอน!
ปืนใหญ่เรียงรายอยู่เต็มกําแพงที่โอบล้มทะเลสาบ!,ที่ทางเข้าก็เป็นประตูแห่งความยุติธรรมอันยิ่งใหญ่ที่มีความสูงราวกับสวรรค์และโลก,มันสามารถที่จะปิดกั้นไม่ให้คนนอกสามารถเข้าออกได้ตามอําเภอใจ
ตราบใดที่มีใครกล้าที่จะบุกเข้ามาพวกเขาก็จะโดนปืนใหญ่ระดมยิงอย่างโหดร้าย
และที่นี่ก็ไม่ได้มีเพียงแค่ยุทโธปกรณ์เท่านั้นแต่ยังมีเหล่าผู้แข็งแกร่งอีกเป็นจํานวนมาก
“ ชิกิ,มันยังเร็วไปที่คิดจะมาต่อกรกับกองทัพเรือ!”
ดวงตาของเขานั้นเย็นชาเป็นอย่างมาก
ตราบใดที่อีกฝ่ายมาถึงที่นี่เขาจะแสดงความน่าเกรงขามของกองทัพเรือให้อีกฝ่ายได้ประจักษ์!
ทุกคนบนโลกนั้นต่างก็ให้ความสนใจกับสงครามที่กําลังจะเกิดขึ้นแต่ดูเหมือนว่าชิกนั้นจะไม่ยอมลงมือซักที
เวลาได้ไหลผ่านไปอย่างช้าๆ และในตอนนี้มันก็ผ่านมาหกวันแล้วนับตั้งแต่ที่โรแกนออกมาจากหมู่เกาะชาบอนดี้
เรดไลน์นั้นราวกับมังกรแดงแบบจีนที่กําลังบีบรัดโลกใบนี้เอาไว้,ขนาดของมันนั้นสูงกว่าภูเขาใดๆในโลกใบนี้ใครก็ตามที่คิดจะท้าทายมันด้วยการปีนขึ้นไปละก็จุดจบของพวกเขานั้นมีเพียงแค่ความตายเท่านั้นที่รอพวกเขาอยู่
ในตอนนั้นเองก็ได้มีเรือลําเล็กๆลําหนึ่งแล่นเข้ามาใกล้เรดไลน์อย่างช้าๆ เรือของพวกเขานั้นอยู่ห่างจากมารีนฟอร์ดเพียง 10 กิโลเมตรเท่านั้น
” สูงมาก!”
“ ล้อเล่นรึเปล่าเนี่ย แล้วพวกเราจะขึ้นไปบนนั้นได้ยังไงกัน?”
“ นั้นมันไม่ใช่ประเด็นสําคัญเลยแม้แต่น้อย,ประเด็นสําคัญก็คือแม้แต่ยอดของมันพวกเราก็ยังมองไม่เห็นเลย!”
บนเรือลํานั้นได้มีเสียงอุทานออกมาอย่างตกใจไม่หยุด
และเรือลํานี้ก็คือเรือของพวกโรแกนนั้นเอง
หลังจากผ่านมาหนึ่งวันหนึ่งคืน,ในที่สุดพวกเขาก็ได้มาถึงที่นี่, อย่างไรก็ตามศูนย์ใหญ่กองทัพเรือนั้นมีการป้องกันที่หนาแน่นมากเกินไปพวกเขาจึงมาในตําแห่งนี้แทน
“ ถ้าพวกเรายังแล่นเรือไปทางนี้ต่อไปละก็พวกเราต้องไปโผล่อยู่ที่ท่าเรือของศูนย์ใหญ่กองทัพเรืออย่างแน่นอน!”
โรแกนนั้นได้หยิบแผนที่ขึ้นมาแล้วชี้ไปที่จุดๆหนึ่งของเรดไลน์, จากนั้นเขาก็ขยับนิ้วของเขาขึ้นมาหนึ่งเซนไปหยุดอยู่ตรงศูนย์ใหญ่กองทัพเรือ
“ ดูยังไงฉันก็ยังไม่เห็นทางที่พวกเราจะขึ้นไปข้างบนนั้นได้อยู่ดี”
เจสันได้กล่าวออกมาอย่างขมขื่น
“ พวกเราจะบินขึ้นไป!”
โรแกนได้กล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม
คําพูดของโรแกนทําให้ดวงตาของเจสันเปล่งประกายขึ้นมาในทันที
ฟีนิกซ์ทมิฬกําลังมางั้นหรอ? เขายังจําได้ดีในตอนที่กัปตันทําให้นกยักษ์นั้นเชื่องและบังคับให้มันพาพวกเขาบินข้ามคามเบลท์มา
“ ที่จริงแล้วด้วยความสามารถของผลปีศาจของฉันก็สามารถพาพวกเราปีนขึ้นไปข้างบนนั้นได้”
ในตอนนั้นเองคล็อกโคไดล์ก็ได้กล่าวออกมา
ดวงตาของเทรนซุนั้นได้เปล่งประกายขึ้นมาในทันที
“ จริงด้วย ด้วยความสามารถในการควบคุมทรายของคล็อกโคไดล์พวกเราก็จะสามารถขึ้นไปข้างบนนั้นได้อย่างง่ายดาย!”
ทุกคนบนเรือนั้นได้หันไปมองคล็อกโคไดล์ในทันที
