S.P.P: บทที่ 235: สูงขนาดไหนกัน?!
เมื่อเห็นท่าทางของคนอื่นๆคล็อกโคไดล์ก็ได้พยักหน้า
“ ฉันลองดูก็ได้ แต่ถ้าเกิดว่าตกลงมากลางทางละก็ฉันก็คงจะพูดได้แค่ว่าพวกเราโชคไม่ดี”
“ เพราะไม่ว่ายังไงก็ตามมันก็ไม่มีใครที่รู้ว่ามันสูงขนาดไหน”
คล็อกโคไดล์นั้นได้เงยหน้าขึ้นไปมองเรดไลน์ด้วยความหนักใจ
เห็นได้ชัดว่าแม้แต่เขาเองก็ยังไม่รู้สึกมั่นใจในตนเอง
“ ฝากด้วยล่ะคล็อกโคไดล์!”
โรแกนได้เดินมาตบไหล่คล็อกโคไดล์และหัวเราะออกมา
หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็ได้แล่นเข้ามาใกล้ๆกับเรดไลน์ในตอนนั้นเองคล็อกโคไดล์ก็ได้เดินไปใกล้ๆเรดไลน์และยื่นมือออกไปในตอนนั้นเองทรายจํานวนมากก็ได้ปรากฏขึ้นมาและก่อตัวกลายเป็นสัตว์ประหลาดที่ดุร้ายตัวหนึ่งขึ้นมา
” ตามฉันมา!”
คล็อกโคไดล์ได้กล่าวออกมา
แต่ทั้งสามนั้นกลับมองไปที่สัตว์ประหลาดตัวนั้นด้วยความลังเล
“ ไม่เชื่อใจฉันงั้นหรอ? งั้นฉันขึ้นให้ดูก่อนแล้วกัน!”
คล็อกโคไดล์นั้นเข้าใจพวกเขาดีเพราะว่านี้เป็นครั้งแรกที่ทั้งสามนั้นเคยเห็นอะไรแบบนี้ คล็อกโคไดล์นั้นได้กระโดขึ้นไปบนตัวของสัตว์ประหลาดนั้นและคว้าไปที่หนามบนหลังของมันเพื่อทรงตัวอยู่บนหลังของมัน
“ ไปกันเถอะ,เชื่อใจเขาหน่อยสิ”
โรแกนได้กล่าวปลอบใจออกมา
มันไม่ใช่เรื่องแปลกที่ทั้งสามจะรู้สึกลังเลสัตว์ประหลาดตัวนั้นมีรูปร่างเหมือนกับจระเข้,แต่โครงสร้างร่างกายของมันนั้นแปลกประหลาดเกินไปและก็ไม่มีทางเลยที่ใครจะสามารถจําแนกได้ว่ามันคืออะไรกันแน่
มันมีหัวที่เกลี้ยงกลมเหมือนกับลูกบอล ไม่มีแขนและขา ร่างกายเป็นทรงกระบอก,แถมยังก็มีของที่น่าจะเป็นที่นั่งอยู่บนหลังของมันอีกด้วย,นอกเหนือจากนี้ก็ไม่มีอะไรอีกแล้วมันเหมือนกับสิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาดที่มีร่างกายเป็นแท่งๆ
ในตอนนี้ทั้งสามคนนั้นได้ขึ้นมาบนตัวของมันเป็นที่เรียบร้อย,และภายใต้การควบคุมของคล็อกโคไดล์ทรายก็ได้ก่อตัวขึ้นมาเป็นเชือกและทําหน้าที่ในการยึดเกาะร่างของทั้งสามเอาไว้
“ มันอาจจะเร็วนิดหน่อย เพราะงั้นก็ดูแลตัวเองดีๆล่ะ!”
คล็อกโคไดล์ได้กล่าวเตือนออกมาก่อนที่จะออกเดินทาง
ในตอนนี้เจสันนั้นก็ได้กําไปที่เชือกแน่น
วูซซซซ
ทันใดนั้นเองความเร็วของสิ่งมีชีวิตรูปร่างประหลาดนั้นก็ได้เร่งความเร็วขึ้นและพุ่งขึ้นไปบนเรดไลน์อย่างรวดเร็ว
เมื่อเผชิญหน้ากับความเร็วที่ผิดปกติของสัตว์ประหลาดนี้ การแสดงออกของพวกเขานั้นก็ได้เปลี่ยนไปในทันที่ยกเว้นคล็อกโคไดล์
โดยเฉพาะเจสันร่างของเขานั้นถึงกับสั่นและเกือบจะตกลงจากหลังของมันแถมใบหน้าของเขายังกลายเป็นสีเขียวอีกด้วย
“ ไอ้เวรคล็อกโคไดล์!”
เจสันนั้นได้ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกก่อนที่เขาจะพบว่าเขานั้นยังคงอยู่บนหลังของสัตว์ประหลาดนั้นอยู่
หลังจากจบประโยคของเจสัน สัตว์ประหลาดนั้นก็ได้เร่งความเร็วยิ่งขึ้นไปอีก
โรแกนที่นั่งอยู่ในตําแหน่งที่สองนั้นเขาสามารถได้ยินเสียงลมที่พัดผ่านมาได้อย่างชัดเจน,ความเร็วของมันนั้นสุดยอดมากมันเร็วจนทําให้ทุกอย่างดูบิดเบี้ยวไปหมด
ใบหน้าของเขานั้นดูจะผะอืดผะอมเล็กน้อย, นี่มันจะเร็วเกินไปแล้วในชีวิตที่แล้วของเขานั้นเขาเองก็เคยมีประสบการณ์ในการขับขี่อะไรมามากมาย, จากประสบการณ์ของเขานั้นในตอนนี้ความเร็วของสัตว์ประหลาดนี้น่าจะเร็วถึง 210 กิโลเมตรต่อชั่วโมงและดูเหมือนว่าความเร็วของมันนั้นจะไม่ได้หยุดอยู่แค่นี้ซะด้วย
ภายในไม่กี่สิบวินาที,มันก็ได้เร่งความเร็วขึ้นมาก่อนที่จะหยุดอยู่ที่ 306 กิโลเมตรต่อชั่วโมง
ใบหน้าของโรแกนนั้นได้เปลี่ยนไปเป็นสีเขียวเขานั้นไม่สามารถที่จะเปิดปากและเปิดตาของเขาออกมาได้เลย
ที่ด้านหลังของเขาเจสันและเทรนซุนั้นต่างก็มีใบหน้าที่ซีดเซียว,ความเร็วระดับนี้นั้นมันกระตุ้นหัวใจของมนุษย์มากเกินไปมากจนพวกเขาอยากจะอ้วกออกมาเลยทีเดียว ความเร็วที่มากเกินไปนี้ทําให้พวกเขานั้นต้องเอามือขึ้นมาปิดปากของพวกเขาเอาไว้เพราะไม่อย่างงั้นละก็อ้วก ต้องพุ่งออกมาและเลอะไปทั่วทั้งหน้าของพวกเขาอย่างแน่นอน
แค่คิดก็รับไม่ได้แล้ว!
สายลมนั้นราวกับใบมีดที่กรีดแทงไปที่แก้มทั้งสองข้างของพวกเขาทั้งสามคนแต่ถึงอย่างงั้นคล็อกโคไดล์ก็ไม่ได้หยุดลงแต่อย่างใด ความรู้สึกที่น่าอึดอัดนี้กําลังทําให้ทั้งสามกลายเป็นบ้า
แต่สิ่งที่ทําให้พวกเขารู้สึกแปลกใจก็คือพวกเขานั้นรู้สึกสนุกกับความเร็วที่ผิดปกตินี้!
ที่ด้านหน้าของสัตว์ประหลาดตัวนี้ คล็อกโคไดล์นั้นได้ยกยิ้มขึ้นมาแล้วสูบซิการ์ที่อยู่ในปากของเขาก่อนที่จะพ่นควันออกมา
ทันทีที่ควันนั้นถูกพ่นออกมามันก็ได้ถูกพัดหายไปในทันที
ในความเป็นจริงแล้วเขานั้นสามารถที่จะสร้างเกราะป้องกันแรงลมพวกนี้ให้กับทั้งสามได้ แต่เพราะความชั่วร้ายในจิตใจของเขานั้นเขาจึงไม่คิดที่จะทํามัน
และผลลัพธ์ของมันนั้นก็ยอดเยี่ยมอย่างที่คิด! เขานั้นสังเกตเห็นว่าทั้งสามคนนั้นต้องการที่จะเข้ามาทุบตีเขาแต่พวกเขานั้นก็ไม่สามารถที่จะทํามันได้เพราะแม้แต่จะขยับตัวพวกเขายังทําไม่ได้เลย
” ฉันรู้สึกชอบความพยายามของพวกเขาจริงๆ!”
ความเร็วที่ผิดปกตินี้นั้นราวกับความเร็วของรถฟอร์มูล่าวัน,ทั้งสี่นั้นกําลังปืนขึ้นมาบนเรดไลน์ด้วยความเร็วที่บ้าคลั่ง
หลังจากผ่านไป 15 นาที,ความเร็วของสัตว์ประหลาดนั้นก็ได้จะชะลอตัวลงและในตอนนั้นเองมันก็ได้มาหยุดอยู่ตรงพื้นราบบนเรดไลน์
หน้าผากของคล็อกโคไดล์นั้นเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อที่ไหลรินออกมาเป็นจํานวนมาก,การควบคุมสัตว์ประหลาดตัวนี้ให้ปินขึ้นมาด้วยความเร็วระดับนั้นมันก็เป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะต้องรู้สึกอ่อนล้า
” ใกล้จะสําเร็จแล้ว!”
ในเวลานี้ทั้งสี่นั้นได้มองไปที่อาคารจํานวนมากที่อยู่ตรงหน้าด้วยความซับซ้อน
และที่นั่นก็คือศูนย์ใหญ่กองทัพเรือ! และที่นี่ก็ยังอยู่ตรงใจกลางของศูนย์ใหญ่กองทัพเรือพวกเขานั้นไม่จําเป็นต้องไปเผชิญหน้ากับห่ากระสุนที่รออยู่ที่ทางเข้าหลัก
” เป็นที่ที่สวยมากจริงๆ!”
เทรนซุนั้นได้กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้นดูเหมือนว่า เขานั้นจะลืมความรู้สึกก่อนหน้าไปแล้ว
ไม่คิดเลยว่าพวกเขาจะทํามันสําเร็จจริงๆ!
ปืนขึ้นมาบนเรดไลน์เพื่อลักลอบเข้ามาที่ศูนย์ใหญ่กองทัพเรือ มันเป็นอะไรที่น่าเหลือเชื่อเป็นอย่างมาก!
“ อย่าพึ่งดีใจไป!”
คล็อกโคไดล์ได้กล่าวออกมา
“ คล็อกโคไดล์,ไปต่อได้แล้ว!”
ในตอนนั้นเองเสียงของโรแกนก็ได้ดังขึ้นมา
“ นี่คุณบ้ารึเปล่าเนี่ย, ขอพักก่อนไม่ได้หรือไง!”
เคล็อกโคไดล์นั้นได้ตะโกนออกมาเสียงดัง
“ แต่พวกเรากําลังรีบ,คล็อกโคไดล์!”
หลังจากนั้นไม่นานสัตว์ประหลาดนั้นก็ได้พุ่งขึ้นไปบนเรดไลน์อีกครั้ง
ที่ราบที่พวกเขาอยู่นั้นอยู่ห่างจากศูนย์ใหญ่กองทัพเรือประมาณสิบเมตร,ในตอนี้คล็อกโคไดล์นั้นได้เร่งความเร็วขึ้นมาอีกครั้ง
แต่หลังจากผ่านไป 30 วินาที,ก็ดูเหมือนว่าคล็อกโคไดล์นั้นจะไม่ไหวแล้ว
“ ฉันไม่ไหวแล้ว!”
เขาได้กล่าวออกมาพร้อมกับใบหน้าที่ซีดเซียว
“ เฮ้ เฮ้ คล็อกโคไดล์,อดทนไว้!”
“ ทนอีกหน่อยคล็อกโคไดล์!”
เจสันและเทรนซุนั้นได้ตะโกนออกมาด้วยความกระวนกระวาย
หลังจากที่พวกเขาพูดจบ, สัตว์ประหลาดของคล็อกโคไดล์ก็ได้ระเบิดออกมาในทันที
ในตอนนั้นเองพวกเขาทั้งสี่ก็ได้มองเห็นท้องทะเลเบื้องล่าง
“ นี่พวกเราขึ้นมาสูงขนาดไหนกัน!?”
