S.P.P: บทที่ 240: ฉันเชื่อมั่นในตัวของพวกนาย!
” ผู้บุกรุก!!”
“ มีคนแอบเข้ามาในศูนย์ใหญ่ของพวกเรา แล้วพวกเขาทําลายกําแพงทําไมกัน?”
ในตอนนี้เหล่าทหารเรือนั้นได้พบถึงการมีอยู่ของพวกโรแกนแล้ว แต่สิ่งที่ทําให้พวกเขารู้สึกประหลาดใจนั้นก็คือหนึ่ง พวกเขาคนหนึ่งนั้นสามารถทําลายกําแพงที่หนาสี่ถึงห้าเมตรนั้นได้
ในตอนนี้เหล่าทหารเรือจํานวนมากนั้นได้มุ่งหน้าเข้ามาหาพวกโรแกนอย่างรวดเร็ว
“ เจสัน, เทรนซุเคล็อกโคไดล์รีบเข้าไปเร็วเข้า!”
โรแกนนั้นได้มองไปที่เหล่าทหารเรือที่กําลังพุ่งเข้ามาหาพวกเขาพร้อมกับตะโกนออกมาเสียงดัง
ทหารเรือเหล่านี้นั้นไม่ใช่ทหารเรือธรรมดา,การที่พวกเขากล้าที่จะเข้าร่วมสงครามในครั้งนี้นั้นไม่มีทางที่พวกเขาจะอ่อนแอ
“ รีบไปเร็วเข้า”
เมื่อเห็นว่าทั้งสามนั้นยังคงลังเลและไม่ยอมเข้าไป โรแกนก็ได้ตะโกนออกมาอีครั้งในทันที
“ แต่..”
พวกเขาทั้งสามคนนั้นยังคงรู้สึกลังเล
เหล่าทหารเรือที่กําลังมุ่งหน้ามาทางพวกเขานั้นมีจํานวนที่เยอะและก็ไม่ใช่พวกที่อ่อนแอ,ต่อให้เป็นโรแกนก็ยังอันตรายมากอยู่ดี
“ การที่ฉันตัดสินอยู่ที่นี่นั่นก็หมายความว่าฉันรับมือกับมันได้!”
โรแกนนั้นได้กล่าวออกมาอีกครั้ง
ในที่สุดทั้งสามก็ไม่ลังเลอีกต่อไปพวกเขานั้นได้มองไปที่เหล่าทหารเรือที่กําลังมุ่งหน้าเข้ามาหาพวกเขา ก่อนที่พวกเขาจะพุ่งเข้าไปในกําแพงที่แตกระแหงนั้น
* หยุดเดียวนี้นะ!”
เมื่อเห็นฉากนี้ใบหน้าของเหล่าทหารเรือนั้นก็ได้เปลี่ยนไปในทันที
สิ่งที่พวกเขามองเห็นจากช่องว่างบนกําแพงนั้นก็คือสิ่งก่อสร้างที่งดงามพร้อมกับแสงสีทองอร่ามที่สาดส่องเข้ามาใน
ตาของพวกเขา
และที่นั่นก็คือดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของเผ่ามังกรฟ้า!
ความรู้สึกของโรแกนนั้นถูกต้อง แม้ว่าเส้นทางนี้จะไม่ใช่เส้นทางหลักแต่ก็อยู่ห่างจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์แมรีจัวส์ไม่มาก
ทั้งสามนั้นได้วิ่งเข้าไปในกําแพงอย่างรวดเร็ว และเมื่อพวกเขาวิ่งไปได้ประมาณสิบเมตรพวกเขาก็ได้หยุดวิ่ง ก่อนที่จะหันหน้ามามองที่โรแกน
“ กัปตัน”
คล็อกโคไดล์นั้นได้ตะโกนออกมาเสียงดัง
ใบหน้าของโรแกนนั้นดูมั่นใจมาก แม้จะต้องเผชิญหน้ากับทหารเรือเป็นจํานวนมากแต่เข้าก็ยังคงมั่นใจ
ความหวาดกลัวนั้นรั้งแต่จะบั่นทอนจิตใจและร่างกายเพียงเท่านั้น
“ นักเรียนนายร้อยหนึ่งร้อยนาย,นาวาตรีสิบนาย, ที่เหลือก็เป็นระดับจ่าทั้งหมด!”
ทหารเรือนั้นต่างก็วิ่งเข้ามาล้อมรอบโรแกนเอาไว้จนหาที่ว่างไม่เจอ
“ ไม่ต้องคิดที่จะหนีหลังกําแพงนั้นมันเป็นเหวลึก, พวกแกกล้ามากที่บุกเข้ามาในศูนย์ใหญ่กองทัพเรือ!”
ทหารเรือคนหนึ่งได้วิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วและตะโกนออกมาเสียงดัง
ในตอนนี้โรแกนเข้าใจแล้วว่าทําไมพวกเจสันถึงหยุดวิ่งต้องเป็นเพราะเหวนั้นอย่างแน่นอน
ไม่มีใครสามารถอธิบายได้ว่าทําไมถึงมีเหวอยู่ตรงทางเชื่อมระหว่างศูนย์ใหญ่กองทัพเรือและดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของเผ่ามังกรฟ้า,บางทีมันอาจจะเป็นขอบของเรดไลน์หรือมันอาจจะเป็นเหวที่กองทัพเรือสร้างขึ้นมาเพื่อป้องกันเผ่ามังกรฟ้าจากอันตราย,ดูเหมือนว่าจะเหลือแค่เส้นทางหลักแต่เพียงเท่านั้น
ในตอนนั้นเองเทรนซุนั้นก็ได้ยกปืนของเขาขึ้นมาและหมุนตัวกลับไปหาโรแกน
” นายคิดที่จะทําอะไร?”
เจสันนั้นได้ตะโกนออกมาเสียงดัง
“ ฉันจะช่วยกัปตัน!”
เทรนซุนั้นได้ตอบกลับในทันที
“ กลับมา” เจสันนั้นได้ตะโกนออกมาเสียงดัง “ ความแข็งแกร่งของนายในตอนนี้มันไม่สามารถช่วยอะไรกัปตันได้หรอก”
“ แล้วนายจะอยู่เฉยๆหรือไง,ศัตรูที่เขากําลังเผชิญหน้าอยู่นั้นมีกันตั้ง 3000 คนแถมยังมีพวกทหารเรือระดับสูงรวมอยู่ด้วย!”
ทั้งสองนั้นเข้าใจความหมายที่เทรนซุต้องการสื่อ
แต่ถึงอย่างงั้นมันก็ยังอันตรายมากเกินไปอยู่ดี! มันไม่มีทางที่พวกเขานั้นจะสามารถเผชิญหน้ากับทหารเรือมากขนาดนี้ได้เลย
เมื่อกี้พวกเขาก็ได้เห็นพลังอํานาจของกองทัพเรือที่กระทําต่อชิกิมาแล้ว
การยิงปืนใหญ่ออกมานับพันครั้งพร้อมกับเหล่าโจรสลัดที่ถูกกวาดล้างออกไปจนหมดสิ้น
“ คล็อกโคไดล์ดึงเขากลับมาเร็วเข้า”
เจสันนั้นได้กล่าวออกมา
“ กัปตัน,จะต้องมีทางออกอย่างแน่นอน!”
คล็อกโคไดล์นั้นได้ถอนหายใจออกมา พร้อมกับเปลี่ยนมือขวาของเขาให้กลายเป็นทรายเพื่อไปรั้งตัวของเทรนซุเอาไว้
” คล็อกโคไดล์!”
เทรนซุนั้นได้ตะโกนออกมาด้วยความหงุดหงิด
“ กัปตันจะต้องมีวิธีจัดการกับทหารเรือพวกนี้อย่างแน่นอน”
“ การที่เขาขอให้เราเข้าไปก่อน,บางทีเขาอาจจะกลัวตกลงไปในหลุมนี้ก็ได้”
คล็อกโคไดล์ได้กล่าวออกมาอย่างติดตลก
หลังจากที่เขาพูดจบเสียงของโรแกนก็ได้ดังขึ้นมา
“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า,พูดได้ดีหนิคล็อกโคไดล์,เทรนซุนายไม่จําเป็นต้องเป็นห่วงฉัน!”
“ ถ้าพวกนายยังคงอยู่ที่นี่ ฉันก็ไม่มีทางที่จะปลดปล่อยความแข็งแกร่งทั้งหมดออกมาได้พอดี!”
คําพูดของโรแกนนั้นทําให้ทั้งสามรู้สึกมั่นใจ
เสียงของโรแกนนั้นไม่มีความหวาดกลัวแม่แต่น้อยมันมีเพียงแต่ความมั่นใจอยู่ภายในน้ําเสียงของเขา
เขานั้นมั่นใจจริงๆไม่ใช่แค่การคิดไปเอง!
“ เอานี้ไป!”
โรแกนได้กล่าวออกมาอีกครั้งพร้อมกับตบมือขวาลงไปที่เอว
น้ําเต้านิลกาลนั้นก็ได้พุ่งออกไป และตกลงไปอยู่ในมือของเทรนซุ
“ ของสิ่งนี้มันสามารถช่วยเหลือพวกนายได้!”
“ จําไว้ให้ดีหล่ะ ถ้าเจอเจ้านายตัวน้อยเมื่อไหร่ให้พาตัวเธอกลับมาในทันที!”
“ แล้วเจอกัน!”
หลังจากพูดจบโรแกนก็ได้หันหน้ากับมาเผชิญหน้ากับเหล่าทหารเรืออย่างดุร้าย
ในตอนนี้เหล่าทหารเรือนั้นอยู่ห่างจากเขาไม่ถึง 50 เมตร
ในตอนนั้นเองโรแกนก็ได้ใช้พลังการทํานายของเขาออกมา
“ ฉันจะบอกอะไรให้ฟัง,ช่องว่างทั้งหมดในโลกใบนี้นั้นจะถูกทําให้กลับมาเป็นดังเดิม!”
เมื่อเขากล่าวจบเหวลึกนั้นก็ได้ถูกฟื้นสภาพกลับมาอย่างรวดเร็ว
แม้แต่กําแพงที่ถูกเจสันทําลายนั้นก็กําลังฟื้นสภาพกลับมาอย่างรวดเร็ว!
ในตอนนี้โรแกนนั้นได้มองไปที่ทหารเรือและสูดลมหายใจเข้าและกล่าวออกมาว่า
“ตอนแรกฉันก็อยากที่จะไปกับพวกนายนะ”
* แต่ในเมื่อสถานการณ์มันกลายเป็นแบบนี้”
ทหารเรือนั้นเริ่มเข้ามาใกล้เขามากขึ้น
“ ฉันเองก็ไม่มีทางเลือก,กลับมาหาฉันเร็วๆล่ะ..”
“ พรรคพวกของฉัน!”
“ ฉันไม่รู้หรอกนะว่าในดินแดนศักดิ์สิทธิ์แมรีรัวส์มันมีอะไรอยู่!”
” แต่….”
“ ฉันเชื่อมั่นในตัวของพวกนาย”
