S.P.D: บทที่ 244: เนตรวงแหวนกระจกเงาหมื่นบุบผา!
ในตอนนี้ไม่มีใครสนใจชีวิตของตัวเองแม้แต่น้อย,พวกเขานั้นต่างก็เข้าน้ํานั่นกันอย่างบ้าคลั่ง ไม่ว่าจะเลือด, หรือเสียงกรีดร้องพวกมันนั้นต่างก็มีให้เห็นและได้ยินอยู่ตลอดเวลา
โรแกนนั้นไม่เคยหยุดมือทั้งสองข้างของเขาเลยแม้แต่น้อย,มือขวาฟาดฟันดาบเจ็ดดาว,มือซ้ายปลดปล่อยเพลงหมัดอันหนักหน่วง
เขานั้นมีศิลปะการต่อสู้อยู่มากมาย ในทุกการเคลื่อนไหวของเขานั้นมันไม่เคยซ้ํากันเลย
ด้วยวิชามากมายที่ได้บรรลุมาเมื่อไม่นาน บวกกับความสามารถของเนตรวงแหวนและความสามารถในการทํานายของผลปีศาจ
มันทําให้ในตอนนี้เขานั้นไม่แตกต่างกับผู้เชี่ยวชาญฮาคิสังเกตุเลยแม้แต่น้อย แถมเขายังแข็งแกร่งมากกว่านี้ได้อีกด้วย!
โรแกนนั้นได้มองเห็นอนาคตที่เหล่าทหารเรือพุ่งเข้ามาโจมตีเขา
และหลังจากนั้น 0.2 วินาที,โรแกนนั้นก็ได้หลบหลีกการโจมตีของเหล่าทหารเรือทั้งหมดอย่างพลิ้วไหว,ไม่มีใครที่สามารถเข้าถึงตัวเขาได้ซักคน
เมื่อหลบพ้นโรแกนก็ได้ปล่อยหมัดพร้อมกับตวัดดาบเจ็บดาววออกไป
นี่คือความสามารถในการคาดการณ์ที่สามารถรับรู้อนาคตล่วงหน้าได้
แก่นแท้ลมปราณ,เนตรวงแหวน,ผลปีศาจความสามารถของทั้งสามนั้นทําให้โรแกนมีความสามารถในการรับรู้ที่น่าสะพรึงกลัว ช่วยให้เขาสามารถหลบหลีกการโจมตีทั้งหมดที่เข้ามาหาเขาได้
30 วินาทีต่อมาในตอนนี้เหลือทหารเรืออยู่เพียงสิบคนเท่านั้น พวกเขานั้นล้วนแต่ทหารเรือระดับพลเรือตรีซึ่งส่วนใหญ่เป็นชายวัยกลางคนทั้งสิ้น,ร่างของพวกเขานั้นกําลังสั่นพร้อมกับแววตาที่เต็มไปด้วยความตกตะลึง
ชายคนนี้เขาไม่ใช่มนุษย์,เขาคือปีศาจ!
ในเวลานี้เหล่าทหารเรือนั้นเริ่มเข้ามาสมทบมากขึ้นเรื่อยๆ
โรแกนนั้นได้กําดาบเจ็ดดาวพร้อมกับดวงตาที่เปล่งประกาย
“ นี่คือวิธีการของกองทัพเรืองั้นหรอ?”
ดวงตาของโรแกนนั้นได้หมุนวนอย่างรวดเร็วในตอนนี้ดวงตาของเขาได้เปลี่ยนเป็นสีแดงพร้อมกับโทโมเอะสามอันที่ปรากฏขึ้นมาในดวงตาของเขา
เขาได้มองไปรอบๆและก็ได้พบว่าบนกําแพงที่อยู่ด้านหลังของเขานั้นมีทหารเรือที่กําลังเล็งปืนมาที่เขาอยู่จํานวนหนึ่ง
ดูเหมือนว่าในตอนนี้เขานั้นจะถูกล้อมและซุ่มโจมตีซะแล้วสิ
ในตอนนี้มีศัตรูอยู่ในทุกทิศทาง,แรงกดดันอันหนักหน่วงนั้นได้ถาโถมเข้ามาที่โรแกน
เหล่าพลเรือตรีที่เหลืออยู่ไม่กี่คนนั้นยังคงนิ่งเงียบ
ในการต่อสู้ก่อนหน้านี้นั้นภายใต้การโจมตีที่รุนแรงของโรแกน,พวกเขานั้นไม่สามารถทําอะไรโรแกนได้เลยแต่ในครั้งนี้มันแตกต่างออกไป
“ โรแกนในตอนนี้นายหมดโอกาสแล้ว!”
พลเรือโทสามคนนั้นได้ก้าวออกมาเผชิญหน้ากับโรแกนและกล่าวออกมาด้วยความเย็นชา
แรงกดดันของทั้งสามนั้นได้ถาโถมเข้ามาหาโรแกน
แรงกดดันในครั้งนี้นั้นรุนแรงยิ่งกว่าครั้งไหนๆ
เขาได้หลับตาลงและเตรียมตัวที่จะปลดปล่อยฮาคิราชันย์ออกมาอีกครั้ง จํานวนของทหารเรือที่เขาต้องเผชิญนั้นมากเกินไป
แต่ในขณะที่เขาหลับตาลงนั้นพลเรือโททั้งสาม รวมถึงพลเรือตรีอีกหลายคนก็ได้พุ่งเข้ามาหาโรแกนอย่างรวดเร็ว
” โจมตี!”
เหล่าทหารเรือนั้นไม่คิดที่จะเปิดโอกาสในการโจมตีให้กับโรแกนแม้แต่น้อย
“ ฟื้วว!”
ในเวลานี้มีกระสุนปืนนับไม่ถ้วนพุ่งเข้ามาหาโรแกน
“ ฉันจะบอกอะไรให้ฟัง มันไม่มีอะไรที่สามารถเข้าถึงตัวฉันได้”
โรแกนนั้นได้ลืมตาขึ้นมาพร้อมกับกล่าวออกมาอย่างน่าเกรงขาม
“ วูมม”
พลังงานที่แปลกประหลาดนั้นได้หลั่งไหลออกมาจากร่างกายของโรแกน ก่อนที่จะเคลื่อนตัวไปล้อมรอบตัวของโรแกนเอาไว้
ในตอนที่กระสุนปืนพวกนั้นกําลังเข้ามาถึงตัวของโรแกนมันก็ได้ปะทะเข้ากับม่านพลังที่แปลกประหลาดของโรแกนและร่วงลงไปบนพื้น
ฉากนี้ทําให้พวกทหารเรือรู้สึกช็อค,เขาทํามันได้ยังไงกัน?
“ มันเป็นความสามารถของผลไม้ปีศาจ!”
พลเรือโทนั้นได้กล่าวออกมา พร้อมกับปลดปล่อยฮาคิเกราะออกมาและกระโจนเข้าไปหาโรแกนราวกับลูกกระสุนปืนใหญ่
“ฟัวว!”
หมัดขวาที่เคลือบฮาคินั้นได้ฉีกอากาศพุ่งเขามาหาโรแกน
โรแกนนั้นได้ยกดาบขึ้นมาเพื่อสกัดกั้นหมัดที่กําลังพุ่งเข้ามา หลังจากนั้นไม่นานดาบและหมัดก็ได้ปะทะกัน
การปะทะกันของหมัดเคลือบฮาคิและดาบเจ็ดดาวของโรแกน ทําให้เกิดแรงสั่นสะเทือนขึ้นมา เหล่าทหารเรือที่อ่อนแอนั้นต่างก็กระเด็นออกไปไกล
ใบหน้าของโรแกนนั้นได้เปลี่ยนไปเล็กน้อย,พื้นที่เขาเหยียบอยู่นั้นกําลังแตกกระจายออกเป็นเสี่ยงๆ
ความแข็งแกร่งของพลเรือโทคนนี้แข็งแกร่งมากเกินไป,โรแกนในตอนนี้นั้นไม่สามารถเทียบกับเขาได้
“ บูม”
โรแกนนั้นได้ถูกหมัดของพลเรือโทคนนั้นต่อยจนกระเด็นขึ้นไปบนฟ้านับสิบเมตร ก่อนที่เขาจะลงมาหยุดยืนอยู่บนพื้นอย่างมั่นคง
การปะทะกันในครั้งนี้ของทั้งสองนั้นทําให้พวกทหารเรือที่เหลือรู้สึกฮึกเหิม
เพราะท่าทางที่ไร้เทียมทานของโรแกนในก่อนหน้านี้นั้นมันทําให้พวกเขารู้สึกหมดกําลังใจไปหลายส่วน พอมาในตอนนี้การที่ได้เห็นอีกฝ่ายถูกต่อยกระเด็นออกไปมันทําให้พวกเขารู้สึกสดชื่น
หลังจากต่อยโรแกนสําเร็จพลเรือโทนั้นก็ได้ถอนหมัดกลับมาพร้อมกับกล่าวออกมาว่า
“ โรแกนถ้านายมีแค่นี้ งั้นวันนี้ก็จะเป็นวันตายของนาย!”
“ ไปเอาความมั่นใจขนาดนั้นมาจากไหนกัน?”
มุมปากของโรแกนนั้นได้งอขึ้นมาเล็กน้อย
“ ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ฉันคงจะพึ่งพาพลังของระบบไปแล้ว!”
“ แต่ในตอนนี้พลังของฉันมันเพียงพอแล้ว!”
โรแกนนั้นได้หยิบดาบที่เจ็ดดาวพร้อมกับก้าวเดินออกไปข้างหน้า
“ ยังต้องการที่จะสู้อีกงั้นหรอ?”
พลเรือโททั้งสามนั้นได้เตรียมตัวเข้าปะทะกับโรแกนแล้วในตอนนี้
พวกเขานั้นได้รับคําสั่งมาให้ถ่วงเวลาโรแกนเอาไว้เพียงเท่านั้น
แต่ในตอนนี้ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายนั้นจะไม่ได้แข็งแกร่งอย่างที่พวกเขาเคยได้ยินมา
แค่ความแข็งแกร่งของพวกเขามันก็เกินพอแล้ว!
ในตอนนี้โรแกนได้หลับตาของเขาลงพร้อมกับความรู้สึกบางอย่างที่เปล่งประกายขึ้นมาในจิตใจของเขา
กลิ่นคาวเลือดที่รุนแรงและเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง
ในตอนนี้สิ่งที่เขาเห็นนั้นมีเพียงแค่ไม้กางเขน
ในตอนนี้ดวงตาของเขานั้นได้เปลี่ยนไปจากลูกน้ําสามจุด เป็นกังหันสีดําและมันก็คือ..
“ เนตรกระจกเงาหมื่นบุปผา!”
โรแกนนั้นได้กล่าวกระซิบอยู่ในใจ
พื้นที่ที่เต็มไปด้วยเลือดนี้โผล่ขึ้นมาแล้วหายสลายไปอย่างรวดเร็วราวกับไม่เคยมีมาก่อน
ในตอนนั้นเองโรแกนก็ได้เปิดตาของเขาขึ้นมา
โทโมเอะทั้งสามนั้นเริ่มหมุนวนอย่างช้าๆก่อนที่จะเร่งความเร็วขึ้น และเปลี่ยนจากลูกน้ําทั้งสามกลายเป็นกังหันสีดํา
ผ่านการต่อสู้และการฝึกฝนในที่สุดโรแกนนั้นก็สามารถปลดปล่อยความแข็งแกร่งสูงสุดของดวงตาดวงนี้ได้แล้ว
ในตอนนี้โรแกนนั้นได้รับพลังอํานาจที่น่าหวาดกลัวของเนตรวงแหวนมาไว้ในครอบครองแล้ว
“ เนตรกระจกเงาหมื่นบุปผาในที่สุดฉันก็ได้มันมา!”
ดวงตาสีเลือดได้จ้องมองไปที่พลเรือโททั้งสามอย่างเย็นชา
“ นับจากนี้เป็นต้นไปใครก็ตามที่จ้องมองมาที่ดวงตานี้”
“ จะต้องพบกับฝันร้ายที่ไม่มีวันลืมเลือน!”
