The Soul Purchasing Pirate
บทที่255ะสัญชาตญาณ!
S.P.D: บทที่ 255: สัญชาตญาณ!
ในเวลานี้จู่ๆสายลมก็ได้หยุดลงไปดื้อๆ
ในตอนนี้บรรยากาศรอบๆตัวของโรแกนนั้นได้เปลี่ยนไปแล้ว,บรรยากาศรอบๆตัวของเขาในตอนนี้นั้นสามารถทําให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัวได้เพียงแค่มอง
มือขวาของโรแกนนั้นยังคงอยู่บนใบหน้าของเขาอยู่มันทําให้คิซารุนั้นมองมันได้ไม่ค่อยชัดเจนเท่าไหร่แต่ในตอนนี้เขานั้นรู้สึกราวกับว่าเขานั้นกําลังถูกใส่กุญแจมือเอาไว้อยู่
เขาหายใจไม่ออกแถมยังมีร่องรอยของความหวาดกลัวปรากฏขี้นมาในใจของเขาอย่างเงียบๆ
“ห้าาา”
เสียงหายใจที่แหบแห้งได้ดังขึ้นมา เสียงหายใจนั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความน่าเกรงขามและความน่าสะพรึงกลัว
และในตอนนั้นเองแรงกดดันที่น่าสะพรึงกลัวและกดขี่ข่มเหงก็ได้แผ่กระจายออกไปทั่วทั้งสนามรบ
“ มนุษย์นี่มันอ่อนแอจริงๆ!”
ในตอนนั้นเองโรแกนก็ได้กล่าวคําดูถูกออกมาพร้อมกับลดมือขวาของเขาลงก่อนที่จะเผยให้เห็นหน้ากากสีขาวที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความเย็นชา
บนหน้ากากอันนี้นั้นมีเส้นสีแดงสองเส้นพาดผ่านอยู่และมีรูสองรูของดวงตาบนหน้ากาก,ทั้งๆที่มันก็เป็นเพียงแค่หน้ากากแต่พวกเขานั้นกลับรู้สึกสั่นสะท้านไปด้วยความหวาดกลัว
คิวารุนั้นได้กําดาบอามา โนะ มุราคุโมะแน่นและมองไปที่โรแกนอย่างจริงจัง ในตอนนี้บรรยากาศของเขามันเปลี่ยนไปมาก!
เปลี่ยนไปจนไม่เหมือนมนุษย์!
“บูม!”
ในตอนนั้นเองแรงดันวิญญาณสีดําแดงก็ได้ระเบิดขึ้นมาราวกับเปลวเพลิงที่กําลังลุกไหม้
และในเวลาเดียวกันนั้นเองโรแกนที่สวมหน้ากากสีขาวก็ได้กล่าวขึ้นมาว่า
“เหตุผลงั้นหรอ!”
เสียงแหบแห้งนั้นได้ดังขึ้นมาอีกครั้งก่อนที่จะถอนหายใจออกมา
“ มนุษย์ที่โง่เขลานั้นมักจะชอบใช้เหตุผลกับทุกสิ่งจนหลงลืมสัญชาตญาณของพวกเขาไป!”
ทันใดนั้นเองเขาก็ได้เงยหน้าที่สวมหน้ากากของเขาขึ้นมามองคิซ
ดวงตาของโรแกนนั้นทําให้คิซารุรู้สึกราวกับว่าจิตวิญญาณของเขานั้นกําลังจะถูกกลืนกิน,ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายนั้นจะเปลี่ยนแปลงไปมากจริงๆ!
“ นั่นคือศัตรูของนายงั้นหรอ?”
ในตอนนั้นเองร่างของโรแกนก็ได้กระพริบหายไป
“ ถ้างั้นฉันจะช่วยนายในการกําจัดเขาเอง!”
“ เพราะว่ามันเป็นสิ่งที่ฉันต้องการอยู่แล้ว! ฮ่า ๆ ๆ ๆ!”
เสียงหัวเราะที่น่าหวาดกลัวและเส้นแสงสีดํานั้นได้โผล่ขึ้นมาตรงหน้าของคิซารุพร้อมกับคมดาบสีดําที่กําลังพุ่งตรงมาที่เขา
ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
ปลายดาบสีดํานั้นได้ปะทะเข้ากับดาบอามา โนะ มุราคุโมะของเขาก่อนที่เขาจะถูกผลักกระเด็นออกมา
” นี่มันอะไรกัน?”
ใบหน้าของคิซารุนั้นได้ปรากฏความเคร่งเครียดขึ้นมา, เขานั้นกําลังถูกโรแกนกดดันแถมยังถูกทําร้ายกลับมาด้วย
“ แข็งแกร่ง แข็งแกร่งกว่าก่อนหน้านี้มาก!”
ตั้งแต่ที่หน้ากากประหลาดนั้นโผล่ขึ้นมาความแข็งแกร่งรวมถึงบรรยากาศของเขาก็เปลี่ยนไปเลย
ร่างของโรแกนได้กระพริบหายไปอีกครั้งก่อนที่จะมาปรากฏขี้นมาตรงหน้าของคิซารุพร้อมกับฟาดฟันดาบสีดํานั้นเข้ามาที่หน้าอกของเขา
” ถึง..!”
เสียงของโซ่ที่กระทบกันได้ดังเข้ามาในหูของเขาพร้อมกับความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านไปทั่วร่าง คิซารุนั้นรีบถอยฉากออกมาจากโรแกนอย่างรวดเร็ว
เมื่อมองลงไปเขาก็ได้พบว่ามีเลือดสีแดงไหลรินออกมาจากบนหน้าอกของเขา,ดาบนั้นทําให้เขาได้รับบาดเจ็บ
“ วิถีดาบนั้น..!”
คิวารุนั้นได้จ้องมองไปที่ดาบของโรแกนด้วยท่าทางจริงจัง
“ มันเหมือนกับสัตว์ป่า!”
เขารู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ภาพที่เขาเห็นนั้นคือร่างของโรแกนที่หายใจออกมาอย่างหนักทั้งความเร็วและความตื่นเต้นทุกอย่างของเขาในตอนนี้มันเหนือกับสัตว์ปากระหายเลือดทุกการโจมตีนั้นเกิดขึ้นจากสัญชาตญาณและไม่มีเหตุและผลใดๆอยู่ในการโจมตีของเขา
“ เข้ามา,เข้ามาอีกสิ!”
“ แกแข็งแกร่งมาก! มันทําให้ฉันรู้สึกตื่นเต้นสุดๆไปเลย!”
เสียงที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความตื่นเต้นได้ดังขึ้นมา
ในตอนนี้โรแกนนั้นกําลังกวัดแกว่งดาบของเขาไปมาอย่างรวดเร็วไม่ว่าจะการฟัน,การแทง,การเฉือนเขาทํามันไปตามสัญชาตญาณมันไม่ใช่วิชาหรืออะไรที่ใช้เหตุผล
คิซารุนั้นกําลังรู้สึกกังวล เมื่อต้องเผชิญกับการใช้ดาบแบบนี้เขานั้นทําได้เพียงแค่ป้องกันแต่สิ่งที่ทําให้เขารู้สึกตกใจก็คือความเร็วของอีกฝ่ายนั้นมันกําลังเร็วขึ้นเรื่อยๆ และความแข็งแกร่งของเขาเองก็เหมือนกันมันกําลังแข็งแกร่งขึ้นโดยที่ไม่มีที่ท่าว่าจะหยุดเลยแม้แต่น้อย
“บูม”
ทันใดนั้นเองโรแกนก็ได้ปลดปล่อยคลื่นดาบจันทร์เสี้ยวสีดําออกมาเมื่อเห็นอย่างนั้นคิซารุก็รีบถอยฉากออกไปในทันที
ในตอนที่เก็ทสึกะ เท็นโชถูกปลดปล่อยออกมานั้นมันก็ได้กระแทกไปที่ร่างของคิซารุในทันที
* บูมม!”
เก็ทสึกะ เท็นโชนั้นได้พุ่งออกไปไกลก่อนที่จะระเบิดขึ้นมาแรงระเบิดของมันนั้นมีรัศมีถึง 500 เมตร
“ มนุษย์! ดูเหมือนว่านายเองก็จะยังอ่อนแอและยังไม่แข็งแกร่งพอ! ”
โรแกนนั้นได้กล่าวและหัวเราะออกมาก่อนที่จะยกมือของเขาขึ้นมา
แสงสว่างสีแดงนั้นได้เปล่งประกายขึ้นมาและพุ่งเข้าไปหาคิซารุ
* ซีโร่!” (ลําแสงรวมศูนย์)
เมื่อเห็นอย่างนั้นคิซารุก็ได้เหวี่ยงดาบของเขาออกไปเพื่อต่อต้านลําแสงสีแดงตรงหน้า,แต่หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ถูกลําแสงซีโร่เปากระเด็นออกไปถึง 13 เมตรก่อนที่จะหยุดลง ในตอนนั้นเองเขาก็ได้เงยหน้าขึ้นเพื่อมองหาร่างของโรแกนแต่ในตอนนั้นเองใบหน้าของเขาก็ต้องเปลี่ยนไปอีกครั้ง
ในตอนนี้ที่เหนือหัวของเขานั้นได้ปรากฏเงาร่างสีดําที่กําลังพุ่งเข้ามาหาตัวเขาอยู่
“ ฉีก!”
ดาบของโรแกนนั้นได้แทงเข้าไปที่หน้าอกของคิซารุก่อนที่เขาจะถอนดาบกลับมาพร้อมกับเลือดที่ไหลรินออกมาจากหน้าอกของคิซารุที่มากยิ่งกว่าเดิม
“ นายรู้ไหมว่าอะไรคือความแตกต่างระหว่างฉันกับนาย?”
โรแกนได้พูดพร้อมกับหัวเราะออกมาและกําลังจะฟาดฟันดาบออกมาอีกครั้ง
“ มันคือสัญชาตญาณยังไงล่ะ!”
ดาบนั้นได้กวาดผ่านไปที่ร่างของคิซารุและผลักร่างของเขากระเด็นออกไปอีกครั้ง
“ แต่นายกลับไม่มีมันเลย!,สัญชาตญาณหน่ะ!”
ร่างของโรแกนนั้นได้กระพริบหายไปอีกครั้งก่อนที่จะปรากฏขี้นมาตรหน้าของคิซารุและกระแทกดาบเข้ามาที่คิซารุอีกครั้ง
“บูม!”
ร่างของคิซารุนั้นได้ทรุดตัวลงบนพื้น
“ การสู้ด้วยใช้หลักเหตุผลนั้นล่ะที่ทําให้นายแพ้!”
โรแกนได้กล่าวออกมาพร้อมกับดาบที่พุ่งเข้าไปหาคิซารุอย่างรวดเร็ว
” เร็วมาก!”
รูม่านตาของคิซารุนั้นได้หดแคบลงก่อนที่เขาจะยกดาบขึ้นมาเพื่อป้องกัน
“ นายคิดว่าดาบนี้มันจะป้องกันได้หรือไง?”
“บูม!”
ดาบของโรแกนนั้นได้กดร่างของคิซารุจนพื้นดินใต้ฝ่าเท้าของเขา
ยุบลงไป
พื้นดินนั้นได้ถูกระเบิดขึ้นพร้อมกับฝุ่นควันที่ฟังกระจายไปทั่วท้องฟ้า,ในตอนนี้พื้นดินนั้นได้ยุบตัวลงไปแถมยังมีรอยแตกร้าวกว้างไกลกว่า 100 เมตร
ใบหน้าของคิซารุได้เปลี่ยนไปก่อนที่จะหอบหายใจออกมาอย่างหนัก
” นายอ่อนแอเกินไป!”
โรแกนนั้นได้โน้มตัวก่อนที่จะจับที่ซันเงสีและฟาดฟันมันออกมาอีกครั้ง
“ นิ้วะ!”
หน้าอกของคิซารุนั้นได้รับบาดเจ็บอีกครั้ง,บาดแผลในครั้งนี้ไม่ลึกมากแต่มันก็ยังทําให้เขารู้สึกเจ็บอยู่ดี
ตั้งแต่หน้ากากสีขาวนั้นปรากฏขึ้นมาเขาก็ได้รับบาดเจ็บอย่างต่อ
ตั้งแตหา
Tากได้รัง
เนื่อง
ความแข็งแกร่งและความเร็วของเขานั้นไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่าอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย
แต่เขากลับไม่สามารถทําอะไรอีกฝ่ายได้เลยมันเป็นความรู้สึกที่แย่มาก
สัญชาตญาณ!
“ สัญชาตญาณมันน่ากลัวขนาดนี้เลยงั้นหรอ!?”
เขามั่นใจมากว่าอีกฝ่ายนั้นไม่ได้ใช้ฮาคิสังเกตุหรือแม้แต่ฮาคิเกราะสิ่งที่เขาใช้นั้นมันคือสัญชาตญาณที่จะเจาะลึกเข้าไปถึงไขกระ
ละทิ้งซึ่งเหตุผลทุกอย่างทําตามสัญชาตญาณที่อยู่ภายในและฟาดฟันดาบออกไปข้างหน้า
ถ้าให้เปรียบเทียบกับโรแกนในก่อนหน้านี้ละก็โรแกนในตอนนี้น่ากลัวกว่ามาก!
ความแตกต่างระหว่างพวกเขานั้นแตกต่างกันจนน่าหวาดกลัว,ในตอนนี้คิซารุนั้นรู้สึกราวกับว่าเขานั้นเป็นเพียงลูกไก่ในกํามือของเขา
ทันใดนั้นเองเสียงที่แหบแห้งก็ได้ดังขึ้นมาในจิตใจของโรแกน
“ มันยังไม่พอ!”
