The Soul Purchasing Pirate
บทที่260:เขาคิดที่จะทําอะไร?
S.P.P: บทที่ 260: เขาคิดที่จะทําอะไร?
ในตอนนี้โรแกนรู้สึกประหลาดใจมากเขาไม่คิดเลยว่าสัญชาตญาณที่หลงเหลืออยู่ในร่างกายของเขาจะเป็นเก็ทซึกะ เท็นโช
แม้ว่ามันจะไม่ใช่เก็ทซึกะ เท็นโชที่ถูกสร้างขึ้นมาจากแรงดันวิญญาณแต่พลังของมันนั้นก็ไม่ได้ยิ่งหย่อนไม่กว่ากันเลย ข้อเสียเพียงอย่างเดียวของมันก็คือมันใช้พลังปราณเยอะมากในการปลดปล่อยออกมาหนึ่งครั้งและด้วยปริมาณลมปราณที่เขามีอยู่ในตอนนี้มันทําให้เขาไม่สามารถปลดปล่อยมันออกมาอย่างพร่ำเพรื่อได้
“ฟื้ววว!”
เก็ทซึกะ เท็นโชสีฟ้านั้นได้กระแทกไปที่กําแพงก่อนที่มันจะพุ่งผ่านไปและเหลือทิ้งเอาไว้เพียงช่องว่างที่เกิดขึ้น
ในตอนนี้ประตูในทิศตะวันออกเฉียงใต้ของศูนย์ใหญ่กองทัพเรือนั้นได้เปิดออกมาอย่างสมบูรณ์แล้ว
โรแกนได้ฉีกยิ้มออกมาก่อนที่จะหันไปมองชิกิและผู้แข็งแกร่งคนอื่นๆที่อยู่ในระยะไกล ในตอนนี้เขาได้ตัดสินใจแล้ว
“ไม่จําเป็นต้องลังเลอีกต่อไปแล้ว,ฉันจะใช้โอกาสนี้เข้าไปที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์แมรีจัวส์และไปหาพวกเจสัน”
ดาบเจ็ดดาวนั้นได้ขยายใหญ่ขึ้นมาอย่างรวดเร็วและมาหยุดอยู่ตรงหน้าของโรแกนก่อนที่เขาจะกระโดดขึ้นไปยืนอยู่บนดาบเจ็ดดาว
โรแกนนั้นได้ปลดปล่อยวิชาดาบราชันย์ออกมาเพื่อทําลายกําแพงที่พวกเจสันเข้าไปอย่างรวดเร็ว
สนามรบหลักของศูนย์ใหญ่กองทัพเรือ
ชิกิที่เผชิญหน้ากับการปและเซนโงคุนั้นได้ถูกกดดันจนต้องถอยหลังกลับไปอย่างต่อเนื่องและถูกโจมตีเข้ามาอย่างหนักจนมีเลือดไหลออกมาจากมุมปากของเขา
คนสองคนข้างหน้าเขาคนใดคนหนึ่งเขาลําบากที่จะเผชิญหน้าคนเดียวและทั้งสองคนรวมกันมันก็ยิ่งยากที่จะจัดการ
“ ชิกิยอมแพ้ซะเถอะ!”
เซนโงคนั้นได้ตะโกนออกมาเสียงดัง
พระพุทธรูปทองคํายักษ์ได้พุ่งเข้ามาหาชิกิและกระแทกฝ่ามือเข้าใส่ชิกิไม่ยอมหยุด
ส่วนการ์ปนั้นก็ได้เคลือบฮาคิเกราะไว้ที่หมัดและต่อยเข้ามาที่ชิกิจนร่างกายของเขาสันสะท้าน
“ ยอมแพ้ซะเถอะชิกิ!”
การ์ปนั้นได้กล่าวออกมาอย่างเย็นชา
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ!”
แม้ว่าจะถูกอีกฝ่ายไล่ต้อนแต่ชิกนั้นไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวหรือคิดที่จะยอมแพ้เลยแม้แต่น้อย,เขานั้นได้ลอยตัวขึ้นไปบนอากาศก่อนที่จะมองลงมาที่การปและเซนโงคุและกล่าออกมาว่า
“ ดูเหมือนว่าไอ้หนูที่พวกแกส่งไปจะทํางานไม่สําเร็จนะ!”
“ มันยิ่งทําให้ฉันอยากรู้จริงๆว่าผู้ชายคนนั้นเป็นคนแบบไหนถึงสามารถทําให้พวกแกสูญเสียได้มากขนาดนี้”
ชิกินั้นได้มองไปที่ทิศตะวันออกเฉียงใต้ที่เดิมไปด้วยซากปรักหักพังและเคยเต็มไปด้วยเสียงที่ดังสนั่นไปทั่วทั้งสนามรบเพียงแต่ในตอนนี้มันได้เงียบลงไปแล้ว
กองทัพเรือนั้นสงบสุขมานานเกินไป เพราะฉะนั้นการที่ทหารเรือที่มีความแข็งแกร่งระดับพลเรือเอกจะพ่ายแพ้มันก็เป็นเรื่องที่สมควรแล้ว
ชิกินั้นได้แสดงใบหน้าดูถูกออกมาอย่างชัดเจน
ถึงแม้เซนโงคุและการปนั้นจะรู้สึกผิดหวังแต่ใบหน้าของพวกเขานั้นไม่ได้ดูน่าเกลียดหรือข่มขืนแต่อย่างใดมันมีเพียงแค่ความเย็นชา
” อยากรู้งั้นหรอ? อีกไม่นานพวกนายก็จะได้ไปเจอกันแล้ว!”
การ์ปได้ก้าวไปข้างหน้าที่ละก้าวก่อนที่ร่างของเขาจะกระพริบหายไป
พื้นที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขานั้นได้ทรุดตัวลงไปในทันทีพร้อมกับปรากฏรอยแตกร้าวขึ้นมา
ในเวลาเดียวกันเซนโงคุก็ได้ปลดปล่อยคลื่นกระแทกออกมาเช่นกัน
คิซารุและคุซันนั้นนับว่ามีค่ามากสําหรับกองทัพเรือ
เมื่อไหร่ที่พวกเขาเกษียณไปจากกองทัพเรือคุซันและคิซารุนั้นก็จะก้าวขึ้นมามีบทบาทแทนพวกเขาและยุคสมัยของกองทัพเรือนั้นก็จะยืดยาวออกไปอีกอย่างน้อย20 หรือ 30 ปี
พวกเขาคืออนาคตของกองทัพเรือ,พวกเขานั้นไม่ควรมาเจอกับอะไรแบบนี้
ทั้งสองนั้นได้กระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว ในตอนนี้แรงกดดันที่ชิกเผชิญนั้นกําลังเพิ่มขึ้นมาอย่างมากมายมหาศาล
รูม่านตาของเขาได้หดแคบลงก่อนที่จะรับรู้ได้ถึงสายลมและแรงกดดันที่พัดผ่านมาที่ร่างกายของเขา
พลังรบของทั้งสองนั้นเป็นอะไรที่น่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก
“ชวิ้งง!”
ในวินาทีต่อมาชิกก็ได้ฟาดฟันดาบทั้งสองของเขาเขาออกไปต่อต้านการโจมตีที่กําลังพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว
“บูมม”
อากาศนั้นถึงกับสั่นสะเทือนอาคารที่อยู่รอบๆตัวของพวกเขาทั้งสามนั้นได้พังทลายลงไปในทันที
ในตอนนี้ชิกที่ถูกล้อมอยู่นั้นมีใบหน้าที่ขาวซีดพร้อมกับเลือดที่ไหลรินออกมาจากปากของเขา
พลังที่ถาโถมเข้ามาที่เขานั้นมันมากมายเกินไป
“ คลื่นกระแทก!”
“ ฮ้า!”
เซนโงคุและการ์ปที่อยู่กลางอากาศนั้นได้ปลดปล่อยการโจมตีออกมาอีกครั้ง
ชิกิกลิ้งเท้าแล้วตะโกนออกมาดัง ๆ
“ ราชสีห์คําราม!”
บนพื้นดินได้ปรากฏเสือขนาดใหญ่ขึ้นมาอีกครั้ง,มันได้พุ่งเข้าไปตะปบกรงเล็บใส่เซนโงคุและการปอย่างรวดเร็ว
หลังจากโจมตีเสร็จชิกิก็ได้ถอยกลับในทันทีพร้อมกับปล่อยให้สิงโตของเขาสู้กับทั้งสองไป
เซนโงคุและการปนั้นได้พุ่งเขาไปหาสิงโตนั้นและปลดปล่อยการโจมตีออกมา
“ ชิกิยอมแพ้เถอะน่าต่อต้านไปก็ไร้ประโยชน์!”
การ์ปได้กล่าวออกมาพร้อมกับปล่อยหมัดออกมา
“ บูมมม!”
บนท้องฟ้าสิงโตยักษ์นั้นได้ถูกหมัดของการปกระแทกลงมาบนพื้นก่อนที่เซนโงคุจะปล่อยคลื่นกระแทกเข้ามาซ้ำ
เมื่อทั้งสองได้ทําลายสิงโตนี้เรียบร้อยแล้วพวกเขาทั้งสองก็ได้ทิ้งตัวลงมาจากบนท้องฟ้าพร้อมกับหันหน้าไปมองที่ทิศตะวันออกเฉียงใต้
“ เด็กนั่นกําลังจะไปที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของพวกมังกรฟ้า”
“ เขากําลังจะไปช่วยเด็กผู้หญิงคนหนึ่งของเผ่ามังกรฟ้าที่ชื่อว่าอิลยา”
“ ก่อนที่จะจัดการกับชิกิฉันว่าเราไปจับตัวไอ้หนูนั่นกันก่อนดีกว่า!”
หลังจากการปและเซนโงคุลงมาบนพื้นพวกเขาก็ได้พูดคุยกันอย่างรวดเร็ว
“ ดูเหมือนว่าฉันจะอดดูไอ้หนูนั้นสร้างความวุ่นวายให้กับพวกมังกรฟ้าซะแล้ว”
การ์ปได้กล่าวออกมาพร้อมกับเคาะจมูก
“ อย่ามาพูดอะไรบ้าๆนะการ์ป!”
เมื่อได้ยินคําพูดของการ์ปเซนโงคุก็ได้ตะโกนออกมาในทันทีก่อนที่จะมองไปตรงโรแกน
และในตอนนั้นเองพวกเขาก็ได้เงยหน้าขึ้นไปมองบนท้องฟ้าและจ้องมองไปที่ร่างที่ลอยตัวอยู่บนท้องฟ้า
ชิกนั้นได้สูดลมหายใจเข้าก่อนที่จะมองลงไปที่สนามรบเบื้องล่างในตอนนี้สิ่งที่เขาเห็นก็คือเหล่าลูกเรือของเขาที่กําลังตกอยู่ในสถานการณ์วิกฤต,พวกเขานั้นกําลังถูกไอ้หนูลาวาเล่นงานอย่างหนักแม้ว่าเขาจะโกรธแต่เขาก็ไม่สามารถลงไปช่วยอะไรพวกเขาได้เหมือนกัน
“ กองทัพเรือแม้ว่าฉันจะต้องสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่าง,ฉันก็จะทําให้พวกแกได้รู้ว่าท่านชิกคนนี้หน่ะยิ่งใหญ่ขนาดไหน!”
“ เตรียมตัวให้ดีหล่ะไอ้พวกกองทัพเรือ!”
เขาได้บินขึ้นไปบนฟ้าอย่างรวดเร็วก่อนที่จะหยุดลง
ชิกินั้นได้หลับตาลงพร้อมกับร่างกายที่กําลังสั่นไหว
” เขาคิดที่จะทําอะไร?”
ทันใดนั้นเองลางสังหรณ์บางอย่างก็ได้ปรากฏขึ้นมาในใจของเซนโงคุ
