The Soul Purchasing Pirate
บทที่262:สิ่งที่รอคอย?!
S.P.P: บทที่ 262. สิ่งที่รอคอย?!
สิบนาทีต่อมาแม้แต่ชาร์โปลอสก็ยังสามารถรู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่ตึงเครียดได้บนหน้าผากของเขานั้นได้ปรากฏเม็ดเหงื่อขึ้นมา
เขารู้ดีว่าถ้าเกิดการปะทะกันขึ้นมาละก็เขานี่ล่ะที่จะตกอยู่ในอันตราย! เมื่อต้องเผชิญหน้ากับทั้งสามนั้นเขาไม่มีโอกาสรอดชีวิตอย่างแน่นอน
“ถ้าเรื่องนี้จบ,พวกเขาต้องกําจัดฉันทิ้งแน่!”
ในตอนนี้หัวใจของชาร์โปลอสนั่นกําลังสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว
” แน่นอนได้สิ”
แต่ในตอนที่ชาร์โปลอสคิดว่าการต่อสู้กําลังจะเริ่มขึ้นนั้นเองเลนต้า ก็ได้กล่าวทําลายบรรยากาศที่เงียบสงบ
เทรนซุนั้นยังคงยิ้มอยู่ดังเดิม ส่วนเจสันกับคล็อกโคไดล์นั้นได้มองไปที่เลนต้าด้วยสายตาแปลกๆ แต่พวกเขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
เมื่อพูดจบเลนต้าก็ได้เปิดทางให้ชาร์โปลอสเดินเข้าไปในวัง
เดินมาได้ไม่นานชาร์โปลอสก็ได้พบกับร่างของหญิงสาวคนหนึ่ง ในตอนที่เขาได้เห็นเธอนั่นใจของเขาก็สั่นในทันที
หญิงสาวคนนั้นกําลังนั่งกอดเข่าของเธอและฝังหัวของเธอไว้ข้างในนั้น,บรรยากาศรอบๆตัวเธอนั้นมันเป็นบรรยากาศที่น่าทะนุถนอมเป็นอย่างมาก
“ ดูเหมือนว่าฉันจะพบรักแล้ว”
ชาร์โปลอสได้กล่าวออกมาอย่างแผ่วเบา
แม้ว่าเขาจะมองไม่เห็นใบหน้าของเธอแต่อารมณ์ที่เธอแสดงออกมานั้น มันทําให้เขารู้สึกสนใจในตัวเธอ
เสียงของเขานั้นได้เรียกสติของหญิงสาวคนนั้นกลับมา เธอได้เงยหน้าขึ้นมาอย่างช้าๆ
และในตอนนั้นเองชาร์โปลอสก็ได้เห็นใบหน้าของหญิงสาวคนนั้น
ใบหน้ารูปไข่, ปากนิดจมูกหน่อย,และดวงตาที่กลมโตใบหน้าของเธอนั้น ราวกับนางฟ้านางสวรรค์ที่ตกลงมายังโลกมนุษย์ เป็นสิ่งบริสุทธิ์ที่ไม่มีสิ่งใดมาเจือปน
“ ฉันโดนตกแล้ว!”
ชาร์โปลอสนั้นกําลังร่ําร้องคําๆนี้อยู่ภายในใจของเขา
ทันใดนั้นเองร่างของคนทั้งสามที่อยู่ข้างหลังของเขาก็ได้ก้าวออกมาอยู่ในสายตาของอิลยา
ในเวลาเดียวกันนั้นเองเทรนซุก็ได้หมุนตัวอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเล็งปากกระบอกปืนไปที่เลนต้า
* อย่าขยับ,ไม่งั้นฉันยิงแกแน่!”
เจสันและคล็อกโคไดล์นั้นได้เดินเข้าไปหาอิลยาอย่างรวดเร็ว
“เจ้านายน้อย! พวกเรามาช่วยแล้ว!”
ทุกอย่างนั้นเกิดขึ้นเร็วมาก
เจสันนั้นได้ก้าวมาหยุดอยู่ตรงหน้าของอิลยาและกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มว่า
“พวกเรามาแล้ว!”
เมื่อได้ยินคําพูดของเธอน้ําตาสองสายก็ได้รินไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองของเธอ, อารมณ์ต่างๆมากมายได้วิ่งเข้ามาในใจของเธอ
แม้เธอจะต้องการให้เพื่อนของเธอมาช่วยพาเธอออกไปจากที่นี่ แต่เธอก็รู้ดีว่ามันอันตรายมากแค่ไหน ร้ายแรงที่สุด พวกเขาอาจจะตายเธอไม่ต้องการให้พวกเขามาเสี่ยงชีวิตเพื่อเธอ
อารมณ์ต่างๆนั้นกําลังตีกันไปมาอยู่ในใจของเธอ,ตลอดเวลาที่ผ่านมานั้นเธอรู้สึกทรมานมาก
แม้ว่าเธอจะรู้ว่าพวกเขามาถึงแล้วแต่เธอก็ยังกังวลอยู่ดี แต่ถึงอย่างงั้นในทุกค่ําคืนเธอเฝ้าฝันถึงสิ่งนี้มาตลอด
และในที่สุดมันก็เกิดขึ้นจริง
ในตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนเธอได้พบครอบครัวอีกครั้ง ไม่ว่าเธอจะเหนื่อยล้าหรือเศร้าเสียใจแค่ไหน เธอก็ยังกลับไปพักพิงพวกเขาได้
“ อย่าร้องไห้อีกเลย,พวกเราสัญญาว่าพวกเขาจะต้องทนทุกข์ทรมานยิ่งกว่าเธอนับพันเท่า!”
เมื่อเห็นน้ําตาของเจ้านายตัวน้อยเจสันนั้นสามารถรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่อยู่ภายในใจของเธอได้อย่างชัดเจน ในตอนนี้เปลวไฟแห่งความพิโรธนั้นกําลังคุกรุ่นอยู่ภายในใจของเขา
“ ไม่ว่ามันจะเป็นเผ่ามังกรฟ้าหรืออะไรก็ตาม!,การที่มันกล้ามาทําให้เธอรู้สึกทุกข์ทรมานนั่น ฉันจะทําให้พวกมันหายไปเอง!”
เขาได้ตะโกนออกมาด้วยความเดือดดาล
“ ไอ้เด็กเวรในตอนนี้ฉันกําลังจะพาพรรคพวกของฉันกลับไป,แกมีปัญหาอะไรไหม?”
ในตอนนั้นเองเจสันก็ได้คว้าไปที่คอของชาร์โปลอสและกล่าวออกมา
“ไม่ ไม่!”
ชาร์โปลอสนั้นรู้สึกหวาดกลัวจนขี้เยี่ยวแทบแตก
“ หลังจากนี้ไปถ้าแกกล้าที่จะก้าวออกไปครึ่งก้าวหรือคิดที่จะหนีละก็ฉันจะทุบแกในทันที!”
เมื่อได้ยินคําพูดของเจสันเขาก็รู้สึกสิ้นหวังไปในทันที
“ เจ้านายตัวน้อยตั้งแต่นี้ไปเธอไม่จําเป็นต้องกังวลอะไรอีกแล้ว แค่ยืนอยู่ข้างหลังพวกเราก็พอ!”
“ แล้วพวกเราจะพาเธอออกไปจากที่นี่เอง!”
“ไปกันเถอะ!”
เจสันได้กล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม
“อืมม…”
เจ้านายตัวน้อยได้กล่าวตอบออกมาพร้อมกับน้ําตาที่ยังคงไหลรินออกมาไม่ยอมหยุด
“ ดูเหมือนว่าพวกเราคงจะต้องใช้เลือดของพวกมังกรฟ้าในการลบล้างความเจ็บปวดให้กับพรรคพวกของเราซะแล้วสิ!”
“ พวกนายสองคนคิดว่าไง?”
เจสันได้หันไปถามกับอีกสองคนที่อยู่ข้างๆของเขา
“ ก็เอาสิ, ทําอย่างกับว่าฉันเคยกลัวมัน”
คล็อกโคไดล์ได้พ่นควันออกมาพร้อมกับฉีกยิ้ม
“ มันคงจะเป็นการปะทะกันที่เอิกเกริกน่าดู!”
“ ลูกพี่เจสัน,ไม่ว่าคุณจะทําอะไรยังไงฉันก็ทําตามมันอยู่แล้ว”
เทรนซุเองก็ได้กล่าวตอบออกมาด้วยรอยยิ้ม
“ ถ้างั้นพวกเราก็คงต้องจัดการกับผู้ชายคนนี้ก่อน!”
เจสันนั้นได้จ้องมองไปที่เลนต้า
ด้วยความโกรธที่คุกรุ่นอยู่ภายในใจมันทําให้ในตอนนี้เขาราวกับทีเร็กซ์ที่พร้อมจะบดขยี้เหยื่อตรงหน้าได้ตลอดเวลา
“ เป็นสัตว์ประหลาดหรือไงกัน!?”
เลนต้าได้ถอนหายใจออกมาพร้อมกับสายหัว
ในตอนนี้เขานั้นกําลังถูกล็อคเป้าเอาไว้ด้วยปืนของเทรนซุอยู่มัน ทําให้การเคลื่อนไหวของเขานั้นกลายเป็นเรื่องที่ยากลําบาก
“ มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกนะ ถ้าพวกแกคิดที่จะออกไปจากที่นี้”
ในตอนนั้นเองเลนต้าก็ได้แสดงท่าทางแปลกๆออกมา,ท่าทางของเขานั้นมันเหมือนกับลิงไม่มีผิด
” เจสันไม่จําเป็นต้องสู้กับเขา!”
ทันใดนั้นเองเสียงของอิลยาก็ได้ดังขึ้นมา
“ อะไรนะ?”
เจสันนั้นได้กล่าวออกมาอย่างงุนงง
“ แม้ว่าเลนต้ามักจะพูดทําลายความหวังของฉันอยู่เสมอแต่ภายในใจของเขาหน่ะมันเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังแบบเดียวกับฉัน,เขามีหัวใจที่ไม่เคยยอมแพ้ต่อสิ่งใด”
“ คุณกําลังรอคอยอะไรบางอย่างอยู่ใช่มั้ย!?”
เจ้านายตัวน้อยนั้นได้จ้องมองไปที่เลนต้าด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย
ร่างของเลนต้านั้นถึงกับสั่นไหว เมื่อได้ยินคําพูดของอิลยา ในตอนนี้ใบหน้าของเขานั้นเต็มไปด้วยความซับซ้อน
เขากําลังรออะไรอยู่? แล้วสิ่งที่เขารอมันคืออะไร?, นั่นเป็นเรื่องที่มีแค่เขาคนเดียวเท่านั้นที่รู้!
เขาไม่คิดเลยว่าหญิงสาวตัวเล็กๆคนนี้จะรู้ว่าเขากําลังรอคอยอะไรบางอย่างอยู่
ความหวัง?,คาดหวัง?,เขาไม่ได้สัมผัสกับความรู้สึกแบบนั้นมานานแค่ไหนแล้วนะ?
” เลนต้าไปกับด้วยกันกับพวกเราเถอะ,คําตอบอะไรก็ตามที่คุณ ต้องการเมื่อออกไปจากที่นี่คุณก็จะได้รู้มันเอง!”
เจ้านายตัวน้อยได้กล่าวออกมา
เลนต้านั้นได้ส่ายหัวพร้อมกับถอนมือของเขากลับมา
“ ไปกันเถอะ ฉันไม่ยิ่งคุณหรอก”
“ ขอบคุณนะ,เลนต้า”
เจ้านายตัวน้อยนั้นได้กล่าวคําขอบคุณออกมาด้วยความจริงใจ
เจสันนั้นได้มองไปที่เลนต้าด้วยสายตาแปลกๆแต่เขาก็ไม่ได้คิดที่จะทําอะไร
คล็อกโคไดล์นั้นได้มองไปที่เลนต้าพร้อมกับสูบซิการ์ของเขาต่อ
สัญชาตญาณของเขามันบอกว่าผู้ชายที่ชื่อเลนต้านั้นแข็งแกร่ง!
เลนต้านั้นได้มองไปที่พวกเจสันด้วยใบหน้าที่ซับซ้อน
“ ฉันกําลังรออะไรอยู่?”
“ ตลอดมาฉันคิดว่าฉันเลิกรอมันไปแล้ว”
“ แต่สุดท้ายฉันก็ยังรอมันอยู่ดี!”
เลนต้านั้นได้พึมพําออกมาอย่างแผ่วเบาพร้อมกับน้ําตาที่เริ่มไหลรินออกมา
“ พรรคพวกที่แท้จริง!”
“ กัปตันที่แท้จริง!”
“ กัปตัน,คุณเห็นไหมว่ามันมีคนแบบนั้นอยู่จริงๆ ”
“ กลุ่มคนที่ไม่เคยหวาดกลัวต่อสิ่งใดในโลกหล้าแม้แต่ชีวิตของตัวเองก็ไม่สนใจเพียงเพื่อช่วยพรรคพวกคนหนึ่งหน่ะ!”
“ โจรสลัดอย่างที่คุณบอกหนะ,โจรสลัดที่ไขว่คว้าหาอิสระไขว่คว้าหาความฝัน,และทําได้ทุกอย่างเพื่อพรรคพวกหน่ะ! ”
ที่คือสิ่งที่เลนต้ารอคอยและไม่เคยบอกมันกับใคร
ในที่สุดเขาก็ได้พบมันแล้ว!
