S.P.P: บทที่ 268: แกกล้าตบฉันงั้นหรอ?
พลตรีได้นำทหารที่เหลือรอดของเขากลับเข้าไปในวังแห่งหนึ่งอย่างรวดเร็วก่อนที่จะพบกับชายชุดดำที่มีร่างกายกำยำคนหนึ่ง
“ ฉันรู้นะว่ากองทัพเรือมันเชื่อถือไม่ได้ แต่นี้แม้แต่กองทัพบกของนายก็เชื่อถือไม่ได้เหมือนกันงั้นสินะ?”
ชายชุดดำที่หน้าตาเหมือนชายวัยกลางคนได้มองมาที่พวกเขาด้วยความดูถูกเหยียดหยาม
“ฮี”
พลตรีนั้นได้มองไปที่อีกฝ่ายอย่างเฉยชา,เขานั้นขี้เกียจที่จะต่อล้อต่อเถียงกับชายคนนี้
จริงอยู่ที่กองกำลังของพวกเขานั่นมีหน้าที่ได้การรับผิดชอบต่อความปลอดภัยของเผ่ามังกรฟ้า แต่พวกเขาก็ไม่จำเป็นที่จะต้องวิ่งเข้าไปหาความตาย
ในการต่อสู้ครั้งนี้พวกเขาสูญเสียมามากเกินพอแล้วเขาไม่สามารถสูญเสียไปมากกว่านี้ได้แล้ว
คนที่ต้องรับผิดชอบเรื่องนี้มันไม่ใช่พวกกองทัพเรือหรือไง? เพราะปัญหาของพวกเขามันจึงทำให้มีคนที่อาศัยโอกาสนี้ในการลักลอบเข้ามาในที่แห่งนี้ได้
แต่ก็ช่างมันเถอะ,การที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของเผ่ามังกรฟ้าถูกลักลอบเข้ามาได้โดยโจรสลัดนั้นมันนับว่าเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อซะยิ่งกว่าการที่คนของเผ่ามังกรฟ้าถูกลักพาตัวไปซะอีก
มันเป็นเรื่องตลกที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก! เป็นเรื่องตลกที่เขาไม่คิดว่าจะได้เห็นมัน
ในตอนนั้นเองชายชุดดำก็ได้ก้าวเดินออกมาข้างหน้าและกล่าวออกมาว่า
“ ไปปิดล้อมวังของตระกูลไอนซ์แบร์นเอาไว้ซะถ้าจำเป็นนายสามารถทำลายมันได้เลย!”
เมื่อได้ยินคำพูดที่เย็นชาของเขาพันตรีก็ได้เงยหน้าขึ้นมามองที่ชายชุดดำแวบหนึ่ง
เขาไม่คิดเลยว่ากลุ่มคนพวกนี้จะกล้าขนาดนี้แต่เมื่อลองคิดดูดีๆ เขาก็รู้สึกหนาวสั่นขึ้นมาในทันที่กลุ่มคนพวกนี้กำลังถือโอกาสฆ่าอริ
“ ฉันคิดมาตลอดว่ากองทัพเรือและกองทัพบกนั้นมีความโหดเหี้ยมที่สุดไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเผ่ามังกรฟ้าพวกนี้จะโหดเหี้ยมมากขนาดนี้!”
พันตรีได้สูดหายใจและเดินจากไป
ในตอนนี้ได้มีความคิดบางอย่างปรากฏขึ้นมาในใจของเขา ถ้าในตอนนั้นเขาไม่ได้เลือกที่จะล่าถอยและสู้ต่อพวกเขาอาจจะถูกทำลายไปพร้อมๆกับตระกูลไอนซ์แบร์นก็ได้
ไม่อยากจะคิดเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา!
วังของนิวเรย์
ภายในวังนั้นนิวเรย์กำลังมองไปที่หน้าประตูวังอย่างใจจดใจจ่อ
“ นายท่าน,พวกกองทัพบกถอยกลับไปแล้วครับ”
คนรับใช้คนหนึ่งได้วิ่งเข้ามาและรายงานด้วยท่าทางที่ตื่นตระหนก
เมื่อได้ยินอย่างนั้นใบหน้าของนิวเรย์ก็ได้เปลี่ยนไปในทันที
“ แล้วไอ้พวกที่บุกเข้ามาล่ะ?,พวกมันถูกกำจัดไปแล้วใช่มั้ย?”
เขาได้กล่าวถามออกมาเสียงดัง
“ ไม่ครับ, พวกเขากำลังมุ่งหน้ามาที่นี่”
เมื่อกล่าวออกมาคนใช้ก็ดูจะกังวลมาก
เมื่อได้ยินอย่างนั้นนิวเรย์ก็ได้ชะงักไปชั่วขณะหนึ่งก่อนที่จะปะทุความโกรธออกมา
“ ไอ้พวกขยะนั่น! แค่พวกที่แอบลักลอบเข้ามาพวกมันก็ยังไม่สามารถจัดการได้แถมยังกล้าล่าถอยกลับไปอีก! ”
“เวรเอ้ย”
ในตอนนี้นิวเรย์นั้นรู้สึกได้ถึงลางร้ายบางอย่างที่ปรากฏขึ้นมา ภายในใจของเขา
พวกมันเป็นใครกัน? เป้าหมายของพวกนั้นเป็นอะไรที่ชัดเจนมากพวกนั้นมุ่งเป้ามาที่ครอบครัวของเขาอย่างชัดเจนเรื่องนี้มันทำให้เขารู้สึกประหลาดมากและที่ยิ่งไปกว่านั้นก็คือแม้แต่กองกำลังที่เขาส่งไปก็ยังไม่สามารถจัดการกับพวกเขาได้!
เขาไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะไม่สามารถจัดการกับไอ้พวกมดปลวกนั้นได้ ที่แห่งนี้นั้นมีกำลังทหารอยู่เป็นจำนวนมาก
“ มีคนของเผ่ามังกรฟ้าอยู่ภายในกลุ่มคนพวกนั้นมั้ย?”
ในขณะที่นิวเรย์ได้กล่าวถามออกมานั้นประตูที่อยู่เบื้องหน้าของเขาก็ได้พังทลายลงมาต่อหน้าต่อตาของเขา
สวนที่เคยสวยงามนั้นได้ถูกบดขยี้จนไม่เหลือความสวยงามให้เชยชมอีกต่อไป
ในตอนนั้นเองก็ได้มีเงาร่างห้าร่างปรากฏขึ้นมาในม่านควันก่อนที่จะมีร่างใหญ่เดินฝ่าฝุ่นควันพวกนั้นออกมาพร้อมกับกล่าวถามออกมาว่า
“ ไอ้แก่นิวเรย์อยู่ไหน?, โผล่หัวออกมาเดี๋ยวนี้!”
เสียงตะโกนของเขานั้นได้ดังลั่นไปทั่วทั้งวังแห่งนี้
เมื่อได้ยินคำพูดของเขาทุกคนในที่แห่งนี้ก็ได้หอบหายใจออกมาอย่างรุนแรง
ผู้ชายคนนี้มันบ้าไปแล้ว! เขากล้าที่จะพูดจาแบบนี้กับคนของเผ่ามังกรฟ้าได้ยังไงกัน
จบสิ้นแล้ว คำพูดของเขาจะต้องทำให้คนของเผ่ามังกรฟ้าพิโรธอย่างแน่นอน!
แน่นอนว่าในวินาทีต่อมาพวกเขาก็ได้พบว่าใบหน้าของนิวเรย์นั้นได้เปลี่ยนไปเป็นสีแดงแถมตัวของเขาก็กำลังสั่นสะท้านด้วยความโกรธ,ทุกคนนั้นต่างก็รู้ดีว่าชาวมังกรฟ้านั้นเป็นยังไง
เจสันนั้นไม่ได้สนใจที่ดูหวาดกลัวของพวกเขาแม้แต่น้อยเขาได้ก้าวเดินไปข้างหน้ามุ่งหน้าเข้าไปในห้องโถงพร้อมกับพรรคพวกคนอื่นๆที่เดินตามมาติดๆแถมเขายังจัดการกับผู้คุ้มกันทุกคนที่เข้ามาขวางทางเขาอีกด้วย
“ แกงั้นหรอนิวเรย์?”
เมื่อเห็นร่างของนิวเรย์เจสันก็ได้ตะโกนถามออกมาด้วยความเย็นชา
ใบหน้าของนิวเรย์ในตอนนี้นั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความโกรธแค้น
“ แกกล้าพูดแบบนั้นกับมังกรฟ้าที่สูงส่งงั้นหรอ!?”
“ แกอยากตายงั้นสินะ?”
เขาได้กรีดร้องออกมาด้วยความโกรธ
“เพี้ยะ!”
เมื่อได้ยินคำพูดของเขาเจสันก็ดูจะเย็นชายิ่งกวาเดิมก่อนที่เขาจะง้างมือตบลงไปที่ใบหน้าของอีกฝ่าย
“ แกมีด้วยงั้นหรอความสูงส่งหน่ะ?”
ด้วยความแข็งแกร่งของเขานั้นมันจึงทำให้ผิวเรย์ไม่สามารถต่อต้านเขาได้แม้แต่น้อย
ปากของนิวเรย์นั้นกำลังสั่นด้วยความโกรธแค้น
มีคนกล้าตบหน้าเขา!
กล้าดียังไง,แกกล้ายังไง!
“ มังกรฟ้า?”
เจสันนั้นได้ตบลงไปที่ใบหน้าของนิวเรย์อีกครั้ง
“เพี้ยะ!”
“ไอ้สารเลว!”
ด้วยความแข็งแกร่งของเจสันมันทำให้ในตอนนี้แก้มทั้งสองข้างของเขานั้นบวมเปงขึ้นมา
ในตอนนั้นเองเขาก็ได้ถูกบังคับให้คุกเข่าลงไปบนพื้น
“ ใครบอกให้แกพูด?”
เสียงที่แผ่วเบาได้ดังเข้ามาในหูของนิวเรย์และเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมาเขาก็พบกับชายคนหนึ่งที่คาบซิการ์อยู่ในปากและมีใบหน้าที่ดูชั่วร้าย
“บูม!”
ในเวลาต่อมาร่างของเขาก็ได้ถูกกดลงไปหมอบคลานอยู่บนพื้น
“ การที่แกกล้าทำร้ายจิตใจพรรคพวกของเราแกคิดจริงๆหรอวันนี้พวกฉันจะปฏิบัติกับแกเหมือนมนุษย์?”
เทรนซุได้กล่าวออกมาอย่างเย็นชา
ตาของชาร์โปลอสนั้นถึงกับสั่นไหว
“ นี่คือผู้นำตระกูลไอนซ์แบร์นแต่ถึงอย่างงั้นทั้งสามคนนี้ก็ไม่ได้สนใจอยู่ดี”
พวกเขาทั้งสามคนเป็นคนที่โหดเหี้ยมมากจริงๆ
แม้แต่คนของเผ่ามังกรฟ้าพวกเขาก็ยังกล้าที่จะลงมือแล้วมันจะมีอะไรในโลกนี้ที่พวกเขาไม่กล้าทำ?
“ อิลยา!”
ทันใดนั้นเองนิวเรย์ก็ได้สังเกตุเห็นร่างบางที่ยืนอยู่ที่ด้านหลังและได้ตะโกนออกมาด้วยความเดือดดาล
“ มันคือแกเป็นแกนี่เอง!”
ความโกรธในใจของเขานั้นได้พวยพุ่งขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง
“ ฉันน่าจะฆ่าแกทิ้งซะ!”
“ แกมันคือความอัปยศของมังกรฟ้า!”
ความโกรธของนิวเรย์นั้นเริ่มรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ
เขาเสียใจ เสียใจที่ไม่ฆ่าอีกฝ่ายทิ้งไปซะ
ถ้าถามว่าเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนี้มันน่าอับอายมากขนาดไหน? มันมีความเป็นไปได้ที่ตระกูลไอนซ์แบร์นอาจจะถูกทำลายทิ้งไปเลยก็ได้
หรือต่อให้ตระกูลของทำไม่ถูกกำจัดทิ้งแต่พวกเขาก็ยังไม่สามารถเชิดหน้าชูตาได้ต่อหน้าเหล่ามังกรฟ้าด้วยกันอีกต่อไป
“เพี้ยะ!”
นิวเรย์นั้นไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น
“ กะแกกล้าตบฉันงั้นหรอ?”
