The Soul Purchasing Pirate บทที่273:เจรจาด้วยความจริงใจ!
S.P.P: บทที่ 273: เจรจาด้วยความจริงใจ!
“นายเหมือนหมอนั้นมากจริงๆ”
เมื่อเขาได้ยินการตัดสินใจของโรแกนการ์ปก็ดูจะไม่ได้แปลกใจแต่อย่างใด
“ ฉันไม่เหมือนเขาเพราะว่าฉันไม่ใช่เขาดังนั้นพวกเราทั้งสองจึงแตกต่างกัน!”
โรแกนได้กล่าวออกมาอย่างไม่เห็นด้วยและยกยิ้มขึ้นมา
เขารู้ว่าการ์ปนั้นพูดถึงใคร
“ ฉันจะไปรอนายอยู่ด้านล่าง,ฉันเชื่อว่านายจะเลือกทางที่ดีกับเราทั้งสองฝ่าย”
การ์ปได้มองมาที่โรแกนก่อนที่ร่างของเขาจะกระพริบหายไป
“พวกนายรอฉันอยู่ที่นี่และไม่จําเป็นต้องใจร้อน”
โรแกนได้หันมาพูดกับพวกเจสันอย่างจริงจัง
“กัปตัน,พวกเขาขู่คุณงั้นหรอ?”
“คุณไม่จําเป็นต้องไปเห็นด้วยกับพวกกองทัพเรือ
“ใช่แม้ว่าพวกนั้นจะแข็งแกร่งแต่พวกเราก็ไม่เคยหวาดกลัวพวกเขาแม้แต่น้อย!”
ทั้งสามนั้นได้กล่าวออกมาเสียงดัง
“เชื่อมั่นในตัวฉัน,ฉันได้เตรียมแผนเอาไว้แล้ว”
โรแกนได้ยกยิ้มขึ้นมาและไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก
ใช่กองทัพเรือกําลังขู่เขาแต่เขาก็ไม่ใช่หมูในอวยแม้ว่าความแข็งแกร่งของเขาจะไม่สามารถเทียบกับพวกเขาได้แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่สามารถต่อต้านอีกฝ่ายได้
โรแกนได้ก้าวออกไปข้างหน้าและหยุดยืนอยู่กลางอากาศก่อนที่เขาจะจัดการบังคับให้น้ําเต้านิลกาลพาพวกเจสันไปไว้ในที่ปลอดภัยหลังจากนั้นเขาก็ได้เรียกน้ําเต้านิลกาลให้กลับมาหาเขา
ในขณะที่เขากําลังยืนอยู่กลางอากาศนั้นเขาก็ได้เห็นการ์ปกับเซนโงคุที่กําลังพุ่งทะยานเข้ามาหาเขาแรงกดดันของทั้งสองนั้นมันบีบรัดหัวใจของเขามาก
ในตอนนี้สถานการณ์ของพวกโรแกนนั้นว่าอันตรายมาก,ด้วยขุมพลังชั้นนําของกองทัพเรืออย่างการ์ปและเซนโงคุแถมยังรวมไปถึงซากาซุกิที่กําลังจับตาดูเขาอีกด้วย
และยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาก็ยังมีกําลังทหารอีกนับไม่ถ้วนที่ด้านล่างนั้น
ด้วยเหตุนี้การใช้กําลังในการแก้ไขปัญหามันคงจะไม่ใช่วิธีที่ดีนักแต่ถ้าจําเป็นเขาก็คงต้องใช้กําลัง
และก็เพราะเหตุนี้ทางกองทัพเรือจึงต้องการที่จะพูดคุยกับโรแกนเพื่อหาข้อตกลงที่ทั้งสองฝ่ายต่างก็พอใจเพื่อหลีกเลี่ยงความสูญเสียที่อาจจะเกิดขึ้น
เพราะท้ายที่สุดแล้วโรแกนเองก็ไม่ใช่ตัวตนที่พวกเขาสามารถจัดการได้อย่างง่ายดาย
อาจกล่าวได้ว่าในตอนนี้กองทัพเรือและโรแกนนั้นกําลังอยู่ในจุดเดียวกัน
ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้มันมีเพียงแค่การเจรจาเท่านั้นที่เป็นทางออกที่ดีที่สุดสําหรับปัญหาของพวกเขา
“เซเฟอร์,ฉันคิดว่าคุณน่าจะต้องการความช่วยเหลือจากพวกเขานะ
โรแกนได้กล่าวออกมาอย่างแผ่วเบา
“ไอ้เด็กเวรอย่าคิดว่าแกจะสามารถใช้ฉันในการข่มขู่กองทัพเรือได้เพราะถ้าแกทําอย่างงั้นละก็ฉันก็จะฆ่าตัวตายในทันที”
เซเฟอร์ได้ตะโกนออกมาด้วยความเดือดดาล
เขาอุทิศทั้งชีวิตของเขาให้กับกองทัพเรือเขาไม่มีทางยอมตกเป็นเครื่องมือของพวกโจรสลัดอย่างแน่นอน และสิ่งนี้ก็คือศักดิ์ศรีของเขา
เมื่อได้ยินคําพูดของเซเฟอร์โรแกนก็ได้ตัดขาดเซเฟอร์ออกจากโลกภายนอกในทันที,ต้องการที่จะฆ่าตัวตายงั้นหรอ? กลัวว่ามันคงจะเป็นไม่ไม่ได้เมื่ออยู่ในมือฉัน
หลังจากนั้นไม่นานจู่ๆเซนโงคุก็ได้สั่งการให้พวกทหารเรือรีบเข้าไปในแมรีโวส์
ดวงตาของโรแกนได้เปล่งประกายขึ้นมาในทันที่เขาไม่คิดเลยว่าแม้แต่กองทัพเรือก็ยังรับรู้เรื่องที่เกิดขึ้นในแมรีจัวส์
แต่เรื่องของตระกูลไอนซ์แบร์นมันก็ไม่ใช่เรื่องเล็กๆความเสียหายที่ตระกูลไอนซ์แบร์นได้รับนั้นสามารถทําให้โลกใบนี้สั่นสะเทือนได้เลยที่เดียว
“พวกเขาคงจะปวดหัวน่าดูเรื่องที่ศูนย์ใหญ่ยังไม่ทันเคลียร์เรื่องใหม่ก็เข้ามาซะแล้ว”
โรแกนนั้นสามารถมองเห็นใบหน้าที่ดูเคร่งเครียดของเซนโงคุได้อย่างชัดเจน
6 พลเรือเอกเซนโงคุ.ดูเหมือนว่าคุณจะมีปัญหาใหญ่งั้นสินะ?”
โรแกนนั้นยืนห่างจากการปและเซนโงคุประมาณสิบเมตร
“เด็กนี่อาจมีข้อเสนอที่นายพอใจก็ได้เ”
ในตอนนี้เซนโงคุดูจะอารมณ์เสียมาก
“ไม่จําเป็นต้องหงุดหงิดไปหรอก!.ฉันมาด้วยความจริงใจ”
โรแกนได้กล่าวออกมาพร้อมกับยกน้ําเต้านิลกาลขึ้นมา
“ พลเรือเอกเซเฟอร์นั้นถูกผนึกอยู่ข้างในน้ําเต้านี้และคุณก็คงไม่อยากจะให้เขาเป็นอะไรไปใช่ไหมหล่ะ?”
ในตอนนั้นเองเสียงสีเขียวก็ได้เปล่งประกายขึ้นมาก่อนที่เสียงของเซเฟอร์จะดังตามออกมา
“โรแกน,แกคิดที่จะใช้ฉันมาขู่กองทัพเรืองั้นหรอ!”
แต่หลังจากนั้นไม่นานเสียงของเขาก็ได้หายไปดูเหมือนว่าเซเฟอร์จะถูกโรแกนเข้าควบคุมอีกแล้ว
“เห็นไหม,พลเรือเอกเซนโงคุพลเรือเอกเซเฟอร์ยังคงมีชีวิตอยู่แบบครบ 32”
โรแกนได้กล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม
ท่าทางและทัศนคติของเขาทําให้เซนโงคุรู้สึกโกรธมาก
“ไอ้เด็กเวร,แกอยากตายมากงั้นสินะ!”
“คุณก็น่าจะรู้ดีว่าคําพูดพวกนี้มันไม่สามารถทําอะไรฉันได้และคุณเองก็น่าจะรู้ว่าฉันเองก็ไม่ได้อยากจะอยู่ที่นี่มากนักหรอก”
“คิดหรอว่าแกจะออกไปจากที่นี่ได้เ”
เมื่อได้ยินคําพูดของเซนโงคุใบหน้าของโรแกนก็ได้เปลี่ยนไปเป็นเย็นชาในทันทีก่อนที่เขาจะกล่าวออกมาว่า
“สิ่งที่ฉันเป็นกังวลมันมีเพียงแค่เรื่องของพรรคพวกของฉันเท่านั้น!”
เซนโงคุได้มองมาที่โรแกนด้วยความเย็นชา
แรงกดดันที่แผ่ออกมาจากร่างของพวกเขาทั้งสองนั้นได้เพิ่มขึ้นมาจนน่าหวาดกลัว
มันราวกับว่าการปะทะนั้นสามารถเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา!
“ เฮเนี่พวกนายลืมฉันไปแล้วหรือไง?”
“คุยกันดีๆดีกว่านะ”
เมื่อเห็นว่าทั้งสองกําลังจะสู้กันการ์ปก็ได้กล่าวแทรกนมาในทันที
“การ์ป,อย่าลืมตัวตนของนาย!,นายคือทหารเรือ!”
ดูเหมือนว่าเซนโงคุนั้นจะไม่ชอบโรแกนเอามากๆ
“เซนโงคุ,นายไม่จําเป็นต้องกังวลไปหรอกน่า,ถ้าไอ้เด็กนี้ต้องการที่จะหนีพวกเราก็ไม่สามารถรั้งเขาเอาไว้ได้หรอก”
การ์ปได้กล่าวออกมา
เมื่อได้ยินคําพูดของการ์ปเขาก็ได้สูดลมหายใจเข้าพร้อมกับมองไปที่โรแกน
“นาย,คล็อกโคไดล์, เจสัน,และเทรนซุพวกนายสี่คนต้องอยู่ที่นี่ส่วนที่เหลือสามารถไปจากที่นี่ได้!”
“ในตอนนี้โลกกําลังสบสนวุ่นวายแถมศูนย์ใหญ่ก็ยังมาถูกทําลายเพราะนายแถมนายยังทําให้พลเรือเอกและว่าที่พลเรือเอกสองคนได้รับบาดเจ็บสาหัสในตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นหรือตายเพราะงั้นนายก็คงจะรู้นะว่าถ้านายต้องการออกไปจากที่นี่มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้”
“ฉันเชื่อว่านายรู้ดี!”
“ลูกเรือที่เหลือของนายพวกเราสามารถเพิกเฉยและไม่ตั้งค่าหัวของเขาได้”
เซนโงคุได้กล่าวออกมาเสียงดัง
เขาต้องการให้โรแกนและพรรคพวกของเขาได้เห็นถึงผลที่ตามมาในการคิดที่จะต่อต้านกองทัพเรือซึ่งนั้นก็คือการตายหรือไปใช้ชีวิตอยู่ในอิมเพลดาวน์ตลอดชีวิต
“ พลเรือเอกเซนโงคุดูเหมือนว่าคุณจะไม่ค่อยจริงใจเท่าไหร่!”
ใบหน้าของโรแกนได้เปลี่ยนไปเป็นเย็นชาพร้อมกับจับไปที่ดายเจ็ดดาวที่อยู่ข้างหลังของเขา
โรแกนได้ก้าวออกไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วเพียงพริบตาเดียวเขาก็มาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าของเซนโงคุพร้อมกับตวัดดาบเจ็ดดาวเข้าไปที่เซนโงคุ
“แกกล้างั้นหรอ!”
เซนโงคุได้ตะโกนออกมาพร้อมกับปล่อยหมัดออกไปหาดาบของ
โรแกน
“เก็ทซึกะ เท็นโช!”
ในตอนนั้นเองท่าทางของโรแกนก็ได้เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว
“บูมม!”
เก็ทซึกะ เท็นโชได้ปะทะเข้ากับหมัดขวาของเซนโงคุอย่างดุร้าย
“อีก”
เซนโงคุนั้นได้ถอยหลังกลับไปสามก้าว
การ์ปนั้นไม่คิดที่จะเข้าไปหยุดแต่อย่างใด
“ถ้าคุณไม่ต้องการที่จะเจรจาก็เข้ามา!”
“แต่ถ้าคุณต้องการที่จะเจรจาคุณก็ต้องมีความจริงใจด้วย!”
